Φαίνεται πως μεταξύ των ειδικών το γεγονός ότι τα παντρεμένα ζευγάρια που χωρίζουν πιο συχνά είναι αυτά που έχουν κορίτσια και όχι αγόρια, ήταν γνωστό. Ως εξήγηση δινόταν η προτίμηση των πατεράδων στα αγόρια. Δηλαδή οι μπαμπάδες τείνουν να προτιμούν τα αγόρια, οπότε μένουν πιο εύκολα σε ένα γάμο από τον οποίο έχουν αποκτήσει αγόρια, ενώ αν έχουν κορίτσια, τους είναι πιο εύκολο να εγκαταλείψουν την οικογένεια.
Μια νέα μελέτη όμως του Πανεπιστημίου Ουισκόνσιν-Μάντισον που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό δημογραφίας Demography υποστηρίζει ότι η εξήγηση πρέπει να αναζητηθεί μέσα στη μήτρα.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες που ερεύνησαν ένα μεγάλο δείγμα ανθρώπων, που αφορούσε την περίοδο 1979-2010, οι διαπροσωπικές συγκρούσεις του ζεύγους στην αρχική φάση του γάμου, πριν κάνουν παιδί, μπορούν να αποτελέσουν δείκτη πρόβλεψης για το φύλο του παιδιού που θα γεννηθεί αργότερα. Όσο πιο έντονες συγκρούσεις ανέφερε μία γυναίκα με τον άνδρα της, τόσο πιθανότερο ήταν να γεννήσει κορίτσι, παρά αγόρι, τα επόμενα χρόνια.
«Τα κορίτσια μπορούν να επιβιώνουν σε εγκυμοσύνες γεμάτες στρες, όπου τα αγόρια δεν μπορούν να επιβιώσουν. Έτσι, είναι πιθανότερο να γεννηθούν κορίτσια παρά αγόρια σε γονείς με ήδη τεταμένες σχέσεις», δήλωσε ο Αμάρ Χαμουντί, ένας εκ των δύο επικεφαλής των ερευνητών.
Σύμφωνα λοιπόν με τους επιστήμονες το υποτιθέμενο "ασθενές" φύλο είναι τελικά πιο σκληρό και μάλιστα σε όλη την πορεία της ζωής τους. Σε οποιαδήποτε ηλικία από τη γέννηση έως τα 100 χρόνια, τα αγόρια και οι άνδρες πεθαίνουν σε μεγαλύτερη αναλογία από ό,τι τα κορίτσια και οι γυναίκες.
Άλλες επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν επίσης ότι το θηλυκό πλεονέκτημα επιβίωσης αρχίζει ήδη από την μήτρα. Τα θηλυκά έμβρυα αποδεικνύονται πιο ικανά, σε σχέση με τα αρσενικά, στο να τα βγάζουν πέρα με τις διάφορες στρεσογόνες καταστάσεις μιας εγκυμοσύνης, μεταξύ των οποίων και με τα προβλήματα μεταξύ της μαμάς και του μπαμπά.
σχόλια