Μια έκθεση σε μια έρημη λονδρέζικη αποβάθρα που επιμελήθηκε το 1988 ο νεαρός τότε Ντέμιαν Χιρστ, όταν ήταν ακόμα σπουδαστής, σηματοδότησε τη γέννηση ενός νέου καλλιτεχνικού κινήματος. Η έκθεση περιλάμβανε δουλειές φίλων και συνομηλίκων του, που έγιναν γνωστοί ως οι Νέοι Βρετανοί Καλλιτέχνες.
Την άτυπη αυτή "κλίκα" συνέδεε το στοιχείο της πρόκλησης στη δουλειά τους. Ενδεικτικό θεωρείται το διάσημο έργο του Χιρστ, The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living (1991) με τον κομματιασμένο καρχαρία βυθισμένο σε φορμαλδεϋδη. Μια από τις καλλιτέχνιδες αυτής της γενιάς ήταν η Σαμ Τέιλορ-Γουντ που εργαζόταν πρωτίστως ως φωτογράφος και video artist. Με τα πιο γνωστά της έργα, Killing Time και Travesty of a Mockery, εξερευνούσε τη σεξουαλικότητα, φτάνοντας μέχρι τις υποψηφιότητες των βραβείων Τέρνερ το 1998. 17 χρόνια μετά, η ίδια καλλιτέχις που άλλαξε το επώνυμό της το 2012 όταν παντεύτηκε τον κατά 23 χρόνια μικρότερό της, ηθοποιό Άαρον Τζόνσον (ο οποίος επίσης μετονομάστηκε σε Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον), βρίσκεται στο προσκήνιο ως σκηνοθέτις πλέον της κινηματογραφικής μεταφοράς του παγκόσμιου εκδοτικού φαινομένου της Ε.Λ. Τζέιμς, 50 Αποχρώσεις του Γκρι.
Υπό μια έννοια, η σειρά των συγκεκριμένων βιβλίων έχει διχάσει τόσο όσο κι εκείνοι οι καλλιτέχνες κάποτε. Δικηγόροι που ασχολούνται με την ενδοοικογενειακή βία την έχουν χαρακτηρίσει "οδηγό για σεξουαλικούς βασανισμούς", κριτικοί λογοτεχνίας τη θεωρούν άοσμη αλλά ταυτόχρονα χυδαία, ωστόσο έχουν γραφτεί και εγκωμιαστικά σχόλια που κάνουν λόγο για "βατά έργα που εισάγουν την σαδομαζοχιστική κουλτούρα στη σφαίρα του μέινστριμ". Όπως και να'χει, η ταινία είναι σίγουρα μια από τις πιο αναμενόμενες της χρονιάς. Όμως γιατί μια καλλιτέχνις που έχει αγγίξει το βραβείο Τέρνερ, να βρεθεί στα σκηνοθετικά ηνία ενός τέτοιου πρότζεκτ;
"Ήθελα να ανακαλύψω γιατί έγιναν φαινόμενο αυτά τα βιβλία. Σε πρώτη ανάλυση, το 50 Shades of Grey φαντάζει ένα πολύ σκοτεινό και ενήλικο παραμύθι. Δεν είχα δει προηγουμένως κάτι αντίστοιχο στον κινηματογράφο, οπότε ένιωσα σαν να βρίσκομαι σε μια νέα πραγματικότητα, πράγμα που με εξίταρε οπτικά" εξηγεί η Τέιλορ-Τζόνσον στο Time.
Θεματικά, πρόσφατες φωτογραφικές δουλειές της καλλιτέχνιδας, όπως τα Bound, Self Portrait Suspended και Escape Artist, ταιριάζουν με το πνεύμα της ταινίας, αφού άπτονται του κόσμου του S&M. Η ταινία βέβαια δεν αποτελεί την πρώτη της απόπειρα στον κινηματογράφο. Το Nowhere Boy του 2009 παρουσίαζε τα νεανικά χρόνια του Τζον Λένον και συνάντησε ευρεία αποδοχή. Η ίδια θεωρεί ότι εκείνη η ταινία ετοίμασε το έδαφος για αυτό που θα ακολουθούσε. Νωρίτερα, είχε συμμετάσχει στην ανθολογία ταινιών μικρού μήκους Destricted, που εξερευνούσε τα όρια μεταξύ τέχνης και πορνογραφίας. Μεγάλα ονόματα όπως οι Μαρίνα Αμπράμοβιτς, Μάθιου Μπάρνι, Λάρι Κλαρκ και Γκασπάρ Νοέ είχαν δώσει ταινίες τους στο πρότζεκτ και το Death Valley της Τέιλορ-Τζόνσον παρουσίαζε έναν άνδρα να αυνανίζεται στην έρημο (προσοχή, NSFW περιεχόμενο):
"Όταν περνούσα από οντισιόν για το 50 Shades of Grey, με ρώτησαν από την παραγωγή πώς θα αντεπεξέλθω στο τεράστιο fan base των βιβλίων, αφού δεν έχω αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Και τους απάντησα ότι έχω ζήσει κάτι ανάλογο μια και η προηγούμενή μου ταινία ήταν για έναν από τους Beatles" περιγράφει η σκηνοθέτις. Για το 50 Shades, η δούλεψε στενά με τον επι χρόνια συνεργάτη της, διευθυντή φωτογραφίας Σίμους ΜακΓκάρβι, αλλά και με την ίδια τη συγγραφέα του βιβλίου. "Είχαμε κοινές απόψεις, όμως υπήρχαν φορές που διαφωνήσαμε έντονα. Δεν θα έλεγα πως είναι ό,τι πιο εύκολο για έναν καλλιτέχνη με ισχυρό όραμα, να έχει από πάνω του κάποιον εξίσου ισχυρογνώμονα".
Η ίδια ξεκαθαρίζει ότι η στροφή της στον μέινστριμ κινηματογράφο δεν σηματοδοτεί το τέλος της καριέρας της ως φωτογράφου. "Όταν δουλεύω πάνω σε μια ταινία, πρόκειται για μια πιο συνεργατική εμπειρία. Όταν φωτογραφίζω, απαντώ σε ερωτήσεις που θέτει ο ίδιος μου ο εαυτός. Ως φωτογράφος είμαι πιο αυτόνομη. Ωστόσο, και στο κινηματογραφικό σετ προσπαθώ να τραβάω αρκετές φωτογραφίες και να έχω μαζί τις μηχανές μου όσο πιο συχνά γίνεται".
Δείτε παρακάτω ένα βίντεο για τη φρενίτιδα που έχει προκαλέσει στις γυναίκες το βιβλίο, με μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις που έδωσε παλιότερα η Ε.Λ. Τζέιμς στο Time:
σχόλια