Διαμαρτυρίες πίσω από την οθόνη του υπολογιστή

Διαμαρτυρίες πίσω από την οθόνη του υπολογιστή Facebook Twitter
Action Bronson
3

 

Διαμαρτυρίες πίσω από την οθόνη του υπολογιστή Facebook Twitter
Η Emily Eavis με τον πατέρα της ιδρυτή του Glastonbury Festival

Η Erica Shiner, μια άγνωστη μέχρι σήμερα γυναίκα, κατάφερε να ακυρώσει το επερχόμενο live του ραπερ Action Bronson, το οποίο θα γινόταν στην Yonge-Dundas Square του Τορόντο στις 21 Ιουνίου στα πλαίσια του ετήσιου NXNE Festival. To NXNE festival είναι ένα ετήσιο φεστιβάλ που δίνει την ευκαιρία κάθε χρόνο στο κοινό του Τορόντο, να παρακολουθήσει δωρεάν μερικά από τα καλύτερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής. Στο φετινό line up περιλαμβάνονται ανάμεσα σε άλλα τα ονόματα των New Pornographers, Baths, Deafheaven και A Place to Bury Strangers.

H Shiner έγραψε ένα κείμενο στο Change.org κατηγορώντας τον Bronson ότι προωθεί την βία κατά των γυναικών αναφερόμενη στους στίχους του «Consensual Rape», ζητώντας την συγκέντρωση υπογραφών για την ακύρωση του live του στο Τορόντο. Παράλληλα έδωσε ένα λινκ για το κομμάτι «Brunch» στο βίντεο του οποίου ο ράπερ μαγειρεύει πάνω σε μια νεκρή γυναίκα (Λεπτομέρεια: Πριν ασχοληθεί με την μουσική ο Bronson ήταν σεφ), αργότερα μεταφέρει το πτώμα της με το αυτοκίνητο και στο τέλος το πετάει στην θάλασσα. Μέχρι αυτή την στιγμή οι υπογραφές είναι πάνω από 42.000 και όλα δείχνουν ότι θα καταφέρει πολύ εύκολα να φτάσει τον στόχο των 50.000 υπογραφών διαμαρτυρίας που είχε αρχικά θέσει.

Η Shiner δεν έκανε μόνο μια απλή αναφορά στους στίχους και στο βίντεο του ράπερ. Από την αρχή έδωσε ένα χτύπημα σε αυτούς που θα πονούσαν περισσότερο σε αυτή την ιστορία: Τους σπόνσορες. «Είναι μια προσβολή(σ.σ η εμφάνιση του Bronson) για το NXNE, το NOW magazine, την Vans και τους ανθρώπους του Τορόντο» αναφέρει στο κείμενο της.

Η Shiner κατάφερε να ακυρώσει την εμφάνιση του Bronson. Όμως μερικά εικοσιτετράωρα αργότερα οι υπεύθυνοι του φεστιβάλ θα τόνιζαν σε μια ανακοίνωση τους το δικαίωμα του κάθε καλλιτέχνη στην ελεύθερη έκφραση, και θα προσκαλούσαν τον ράπερ ξανά στο Τορόντο «αυτή την φορά σε μια συναυλία με εισιτήριο για να αποφασίσει το ίδιο το κοινό εάν τελικά αξίζει». O ραπερ δήλωσε ότι «όλα αυτά γίνονται για ένα κομμάτι που έγραψε πριν πέντε χρόνια το οποίο δεν παίζει καθόλου πια στις συναυλίες».

 

Αντίστοιχη συλλογή υπογραφών ξεκίνησε ο Neil Lonsdale ο οποίος ζητά να ακυρωθεί η εμφάνιση του Kaney West στο φετινό Glastonbury Festival ζητώντας να μπει στην θέση του μια ροκ μπάντα. Μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να ξεπεράσει τις 134.000 υπογραφές αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα καταφέρει να ακυρώσει την εμφάνιση του. Έχει όμως καταφέρει κάτι άλλο. Η Emily Eavis, κόρη του δημιουργού του Glastonbury Festival του Michael Eavis και υπεύθυνη για την φετινή διοργάνωση, να δέχεται απειλές για την ζωή της. «Δέχομαι απειλές για την ζωή μου. Η Κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Είναι αρκετά ενοχλητικό γιατί μιλάμε για κάτι καινούριο, λαμπρό και ενδιαφέρον που έχει να κάνει με το φεστιβάλ. Πετύχαμε να πάρουμε το μεγαλύτερο αστέρι του κόσμου αυτή την στιγμή και για εμάς αυτό είναι επιτυχία» δήλωσε στους Times.

Σε ένα κείμενο της στην Guardian τον περασμένο Μάρτιο, όταν είχε ξεκινήσει η ιστορία με τις υπογραφές διαμαρτυρίας, είχε πάρει σαφή θέση υπέρ του καλλιτέχνη. Καλώντας μάλιστα τον άνθρωπο που ξεκίνησε την διαμαρτυρία να έρθει στο φεστιβάλ και να ανοίξει τα αυτιά και τα μάτια του στις μουσικές από όλο τον κόσμο, σε ένα event που προετοιμάζεται ένα ολόκληρο χρόνο.

Και στις δυο περιπτώσεις οι υπογραφές διαμαρτυρίας μοιάζουν άσκοπες. Στην πρώτη μας αφήνουν να πιστέψουμε ότι υπογράφοντας κατά του προσβλητικού λόγου στην μουσική αυτός θα περιοριστεί. Και στην δεύτερη υπογράφουμε μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσει το στυλ και η συμπεριφορά του καλλιτέχνη.

«Ξεκίνα ένα φεστιβάλ στο σπίτι σου και κάλεσε αυτούς που σου αρέσουν» έγραψε πολύ εύστοχα στο άρθρο της Wake up rock dinosaurs- Kanye West belongs at Glastonbury η Hadley Freeman της Guardian.

Το να κάνεις κάτι είναι το δύσκολο. Το να διαμαρτύρεσαι είναι εύκολο. Ειδικά όταν κρύβεσαι πίσω από μια οθόνη.

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Μουσική / «Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Η Michelle Gurevich γράφει μουσική για την ψυχή και τις εμπειρίες της, με μια γερή δόση μαύρου χιούμορ και αφοπλιστικής ειλικρίνειας. Μιλά στη LiFO λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Fuzz.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Κοντσέρτο για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ: Ένα νεανικό έργο που δεν ξεπεράστηκε ποτέ

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Κοντσέρτο για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ: Ένα νεανικό έργο που δεν ξεπεράστηκε ποτέ

Πώς είναι άραγε να γράφεις το κορυφαίο σου έργο στα 25 σου χρόνια; Πόση αγωνία αισθάνεται ένας συνθέτης που καταλαβαίνει ότι όλοι προσδοκούν από εκείνον το επόμενο μεγάλο έργο; Πού κρύβεται η ακαταμάχητη δύναμη του Κοντσέρτου για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ; Η Ματούλα Κουστένη εξερευνά ένα από τα διασημότερα έργα για πιάνο και ορχήστρα, την ομορφιά του και την ιστορία του.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μπάρι Άνταμσον: «Το ροκ εν ρολ ήταν από τα τελευταία κινήματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο»

Μουσική / «Το ροκ εν ρολ ήταν από τα κινήματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο»

Λίγο πριν προσγειωθεί στην Αθήνα για ένα χορταστικό συναυλιακό διήμερο, ο πολυτάλαντος Μπάρι Άνταμσον μιλά για τη σκηνή του Mad-chester, για το ροκ εν ρολ που όσο «γερνάει» τόσο δυναμώνει, για τη γνωριμία του με τον Λιντς και τον εθισμό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Συνέντευξη Saturday Night Satan

Μουσική / «Όσο υπάρχει κόσμος που πηγαίνει στις συναυλίες, θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε κι εμείς»

Mε μια γυναικεία φωνή να ηγείται, αντλώντας έμπνευση από τον horror κινηματογράφο και με επιρροές από τα ’70s και ’80s, οι Saturday Night Satan φέρνουν νέο αέρα στην εγχώρια metal σκηνή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν

Μουσική / Ο Tsolimon έγραψε ένα άλμπουμ κλαίγοντας και οδηγώντας

Στον πρώτο του προσωπικό δίσκο, ο νεαρός τραγουδοποιός που λατρεύει τον Λεξ και τα Pokemon συνδυάζει την ηλεκτρονική μπαλάντα με το ραπ και το ζεϊμπέκικο. Όταν έστειλε το «Καλό» στον Κραουνάκη, εκείνος του απάντησε πως πρέπει να το τραγουδήσει η Στανίση - τελικά, το είπε ο ίδιος και η Δεσποινίς Τρίχρωμη.
M. HULOT
Ο Bad Bunny και το μέλλον της urbano μουσικής

Μουσική / Ο Bad Bunny και το μέλλον της παρεξηγημένης urbano μουσικής

Το «Debí tirar más fotos» του 30χρονου Πορτορικανού μουσικού είναι ένα λάτιν αριστούργημα αφιερωμένο στις ρίζες του, στην ιστορία του Πουέρτο Ρίκο και στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις, όπως ο υπερτουρισμός και η εποχή του Τραμπ, που πλήττει τους μετανάστες.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Η «Δύναμη του πεπρωμένου» αποτελεί τα τελευταία 150 χρόνια έναν διαρκή θρίαμβο της μουσικής ιδιοφυΐας του Βέρντι

Μουσική / Η «Δύναμη του πεπρωμένου»: Ο θρίαμβος της μουσικής ιδιοφυΐας του Βέρντι

Η όπερα που απασχόλησε τον Τζουζέπε Βέρντι επί είκοσι χρόνια και θεωρείται από τις σημαντικότερες του διεθνούς ρεπερτορίου επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με μια παράσταση αντάξια της φήμης της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το συναρπαστικό, άχρονο, χαμένο άλμπουμ της Ούρσουλα Λε Γκεν

Πέθανε Σαν Σήμερα / Το συναρπαστικό, άχρονο, χαμένο άλμπουμ της Ούρσουλα Λε Γκεν

H πολυβραβευμένη συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που πέθανε σαν σήμερα, το 2018, είχε συνεργαστεί με τον συνθέτη Todd Barton στη δημιουργία ενός φιλόδοξου πρότζεκτ που εκτείνονταν πέρα από τη συγγραφή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Θα πατήσεις σε λουλούδια, θα πατήσεις και σε σκατά για να βρεις διεξόδους»

Μουσική / Αεκτζής, αναρχικός, καζαντζιδικός: Η ανορθόδοξη πορεία του Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλου στο ελληνικό τραγούδι

Συνθέτης, στιχουργός, αρθρογράφος, ζωγράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ελληνική δισκογραφία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT

σχόλια

2 σχόλια
με λίγα λόγια μας λέτε ότι οι ανώνυμοι αναγνώστες - σχολιαστές (που δεν είμαστε καθόλου ανώνυμοι αφού ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας βρουν από μια απλή ταυτοποίηση της διεύθυνσης δικτύου) δεν έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται ενάντια στους επώνυμους καλλιτέχνες σταρ οι οποίοι στο όνομα της καλλιτεχνικής ελευθερίας μπορούν να διαδίδουν τις φρικτές σεξιστικές τους απόψεις. η επιλογή της ανωνυμίας δεν έχει να κάνει με τη πρόθεση να κρυφτούμε αλλά για να μπορούμε ευκολότερα να λέμε την άποψη μας χωρίς να μπορεί η πραγματική μας ταυτότητα να προκαταβάλει τον άλλο που θα διαβάσει τη γνώμη μας. έτσι γίνεται κατά κάποιο τρόπο ανταλλαγή απόψεων σε ένα πιο αμοιβαίο κλίμα.αυτό που έγινε στον Καναδά είναι μια νίκη των ανθρώπων ενάντια στην ολοένα αυξανόμενη βαρβαρότητα η οποία μεταμφιέζεται κάθε φορά σε κάτι διαφορετικό, πολλές φορές με τη σημαία της ελευθερίας του λόγου αλλά τι θα γινόταν αν για παράδειγμα κάποιος έθιγε με τα χειρότερα λόγια κάποιον δικό μας, κάποιον αγαπητό μας δημόσια, αυτό δε θα μας πείραζε; επειδή δηλαδή ο Bronson δεν τη πέφτει στη δική μας κοπέλα αλλά μιλά γενικά θα πρέπει να τον ενθαρρύνουμε να τριγυρνά στα φεστιβάλ; το ότι δεν παίζει πια το κομμάτι είναι δικό του θέμα και ούτε αποτελεί εγγύηση ότι δεν θα το ξαναπαίξει ή δε θα ξεφουρνίσει τίποτα απαισιότητες πάνω στη σκηνή. φυσικά το να απειλούν την Eavis είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος και εξίσου απαράδεκτο αλλά κατά τη γνώμη κάνετε μεγάλο λάθος που ταυτίζετε αυτούς με τον Londsdale ο οποίος απλά ξεκίνησε μια συλλογή υπογραφών για κάποιο ζήτημα που μπορεί και να έχει δίκιο.δεν είμαστε από τη μία πλευρά "οι καλλιτέχνες" και από την άλλη "οι θεατές". ένα πράγμα είμαστε, εξαρτόμαστε ο ένας από τον άλλο και αυτό που μας διαχωρίζει είναι σε αυτούς που παλεύουν να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους κι εκείνους που έχουν παραδοθεί στη βαρβαρότητα.πείτε μας, εσείς τι προτείνετε;
Συγγνώμη με αυτό περι νίκης της ανθρωπίας επί της βαρβαρότητας (...) που λες τι εννοείς ακριβώς; Μήπως να ξεκινήσουμε και κάποιου είδους εκστρατεία απέναντι στην κακιά ραπ μουσική που ευθύνεται για όλα τα δεινά αυτού του κόσμου όπως έλεγαν και οι πιο παλιοί για την μέταλ ας πούμε οτι είναι του διαόλου κλπ; Το οτι είχε ανέκαθεν μια τάση μισογυνισμού λόγω της προέλευσης του το συγκεκριμένο είδος είναι γνωστό εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αυτό μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Τώρα ξαφνικά θυμήθηκε μια άκυρη τύπισα να κάνει όλη αυτή την ιστορία για ποιό λόγο ακριβώς; λες και αν ακυρώθει η συναυλία, ο ΑΒ θα αλλάξει μυαλά και θα αρχίσει να γράφει για το πόσο αγαπάει τις γυναίκες...ο δε άλλος με το glastonbury που ακριβώς έχει δίκιο; ίσα ίσα που αυτός είναι ακόμα πιο μπούφος γιατί το επιχείρημα του είναι τελείως άκυρο!
Διαφωνώ. Οι συγκεκριμένοι δύο άνθρωποι κάνανε επώνυμες διαμαρτυρίες με κίνδυνο να φάνε μηνύσεις από τους καλλιτέχνες. Θεωρώ ότι όπως έχει ο καλλιτέχνης δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, άλλο τόσο έχει και ο κόσμος στο να αντιδράσεις, μέσα στα επιτρεπτά όρια