Αν τολμήσεις και τον αποκαλέσεις «καλλιτέχνη» αντιδρά. Ο Stinkfish ζει και δημιουργεί στον δρόμο, ανάμεσα στους απλούς καθημερινούς ανθρώπους.
Στο LIFO.gr μίλησε για την φωτογραφία, την street art και τα ναρκωτικά. Δεν μάσησε τα λόγια του.
—Πες μας λίγα πράγματα για εσένα.
Γεννήθηκα στο Μεξικό όμως ζω στην Μπογκοτά(Κολομβία) από 4 ετών. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω στους δρόμους γύρω στο 2003 με το πρώτο μου crew τους Excusado Printsystem, τότε γύρω στο 2008 ίδρυσα την Animal Power Culture (APC) με τον φίλο μου Aeon (a.k.a Lorenzo Masnah). Σήμερα στο crew είμαστε γύρω στα 60 άτομα από διαφορετικές χώρες.
—Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση σου από την παιδική σου ηλικία;
Το να παίζω ποδόσφαιρο στον δρόμο μπροστά από το σπίτι της γιαγιάς μου.
Δεν ξέρω αν ο καλλιτέχνης έχει κάποια υποχρέωση στην κοινωνία. Ως δημιουργός γκράφιτι παίζω τον ρόλο μου ζώντας στο δρόμο και μοιράζοντας τις εμπειρίες, τον χώρο, την δουλειά και τις ιδέες μου με τους άλλους ανθρώπους.
—Πως διαλέγεις τους ανθρώπους που φωτογραφίζεις ;
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι να τραβάω φωτογραφίες στους δρόμους. Ποτέ δεν ζητάω άδεια, απλά τραβάω την φωτογραφία χωρίς το πρόσωπο να με αντιληφθεί. Έτσι έχω μια αληθινή έκφραση των ανθρώπων στην καθημερινή τους ζωή. Άλλος τρόπος είναι να αγοράζω τις φωτογραφίες από τις υπαίθριες αγορές, σε λίγες περιπτώσεις έχω χρησιμοποιήσει φωτογραφίες που βρίσκω πεταμένες στον δρόμο.
—Τι είναι αυτό που ασκεί την μεγαλύτερη επιρροή στην δουλειά σου;
Η καθημερινότητα, οι βόλτες που κάνω περπατώντας, ο ίδιος ο δρόμος.
—Ποιο είναι το κοινό σημείο ανάμεσα στην street art και την φωτογραφία;
Η σχέση ανάμεσα στο γκράφιτι (πάντα προτιμώ να μιλάω για γκράφιτι σύμφωνα με την δική μου οπτική) και την φωτογραφία έχει υπάρξει πολύ σημαντική από την γέννηση του κινήματος. Η φωτογραφία ήταν και είναι ο τρόπος με τον οποίο καταγράφουμε και κρατάμε στην μνήμη μας ένα γεγονός. Τώρα είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό αυτό εξαιτίας της ψηφιακής φωτογραφίας στην οποία έχουν όλοι πρόσβαση, όμως στα 70s και τα 80s όταν το μοντέρνο κίνημα του graffiti ξεκινούσε, για όλα αυτά τα παιδιά ήταν σπουδαίο γεγονός να καταγράφουν τα τρένα και τους τοίχους με τα 36αρια φιλμ. Όμως το έκαναν, από τα άλμπουμ τους ξεκίνησε αυτό το σπουδαίο κίνημα σε όλο τον κόσμο, ένα κίνημα που γίνεται κάθε μέρα όλο και μεγαλύτερο. Αυτός είναι ο λόγος που ο ονόματα όπως η Martha Cooper και ο Henry Chalfant είναι πολύ σημαντικοί για το γκράφιτι
Στην δουλειά μου η φωτογραφία λειτουργεί με διαφορετικούς τρόπους. Από την μια είναι μια καταγραφή των ταξιδιών μου, των δουλειών μου, των τοίχων, των stickers, των ποστερς, των tags και των δράσεων που πραγματοποιώ. Από την άλλη είναι μια πρωταρχική πηγή την οποία χρησιμοποιώ στην δουλειά μου για τα πορτραίτα.
—Ποιος είναι ο εχθρός της street art;
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένας εχθρός. Το γκράφιτι είναι μια τέλεια μέθοδος η οποία αλλάζει συνεχώς, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους και μέρη για να εκφραστεί. Όπως είπα, κάθε μέρα μεγαλώνει και ανακαλύπτουμε μέσα από την ποικιλία αυτή νέους τρόπους για να το κατανοήσουμε και να το φτιάξουμε.
—Γιατί έγινες καλλιτέχνης;
Δεν είμαι καλλιτέχνης, κάνω γκράφιτι. Για μένα το γκράφιτι ορίζει τον εαυτό του από μόνο του.
—Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης έχει κάποια υποχρέωση στην κοινωνία;
Δεν ξέρω αν ο καλλιτέχνης έχει κάποια υποχρέωση στην κοινωνία. Ως δημιουργός γκράφιτι παίζω τον ρόλο μου ζώντας στο δρόμο και μοιράζοντας τις εμπειρίες, τον χώρο, την δουλειά και τις ιδέες μου με τους άλλους ανθρώπους.
—Είχες ποτέ προβλήματα με την αστυνομία;
Ναι, πολλές φορές.
—Πες μου λίγα πράγματα για το mural σου στο Άμστερνταμ με τίτλο «Fatherhood» και την φωτογραφία που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για αυτό;
To «Fatherhood» ήταν το όνομα που έδωσε σε αυτό η φίλη μου Anna, η γυναίκα πίσω από το project SAMA . Ποτέ δεν δίνω τίτλους στα έργα μου.
Αυτός το έργο προέκυψε από μια φωτογραφία που τράβηξα στον σταθμό λεωφορείων στην Pokhara του Νεπάλ, ήμουν εκεί το 2013. Ήταν μια σύντομη επίσκεψη σε αυτή την μικρή πόλη στα βόρεια του Νεπάλ, και την τελευταία στιγμή είδα να συμβαίνει αυτό, αυτός ο πατέρας μετέφερε τον γιό του στην πλάτη, λίγο πριν πάρουν το λεωφορείο για να επιστέψουν στο Κατμαντού.
Αυτό τον χρόνο συμμετείχα σε ένα από τους τοίχους του SAMA, ένα πρότζεκτ σε μια πραγματικά όμορφη και ενδιαφέρουσα ζώνη του Άμστερνταμ, το Nieuw-West, μια γειτονιά μεταναστών πολύ μακριά από το ιστορικό- τουριστικό Άμστερνταμ. Ήταν πραγματικά μια καλή εμπειρία το να ζωγραφίζω σε αυτό τον τοίχο σε μια γειτονιά γεμάτη οικογένειες, όπου μπορούσες να δεις μητέρες και πατέρες με τα παιδιά τους στην καθημερινότητα τους.
Ζωγράφισα αυτό τον τοίχο μια εβδομάδα πριν τον τρομακτικό σεισμό του Νεπάλ, ήταν δυνατό το αντίκτυπο που είχε η είδηση αυτή πάνω μου. Το Νεπάλ είναι μια θαυμάσια χώρα με υπέροχους κατοίκους.
—Πες μου μερικά πράγματα για το AnimalPowerCulture(APC).
Το APC είναι ένα γκρουπ φίλων από την Βόρεια Αμερική, την Λατινική Αμερική και την Ευρώπη. Το crew δημιουργήθηκε το 2007 στην Μπογκοτά. Αυτή την στιγμή είμαστε σε αυτό γύρω στα 60 άτομα.
—Τα ναρκωτικά είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Κολομβιανής κοινωνίας. Πως η street art θα μπορούσε να βοηθήσει τους νέους ανθρώπους να κρατηθούν μακριά από τα ναρκωτικά;
Το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν αφορά μόνο την Κολομβία αλλά όλο τον κόσμο, είναι στα χέρια του «Πρώτου Κόσμου», η Κολομβία είναι ένας βασικός παραγωγός ναρκωτικών όμως οι μεγαλύτερη μερίδα των καταναλωτών είναι από την Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Η νομιμοποίηση των μαλακών ναρκωτικών και η εκπαίδευση είναι η μόνη λύση, και αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με την τέχνη, ούτε με το γκράφιτι, ούτε με την street art.
—Πες μας για το αγαπημένο σου μέρος στην Κολομβία
H πόλη μου, η Μπογκοτά, η πρωτεύουσα της Κολομβίας, μια κρύα, βροχερή, πόλη περιτριγυρισμένη από βουνά.
—Ολοκλήρωσε τις φράσεις:
Η ζωή μου είναι… ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ
Ελευθερία είναι… κάτι το οποίο έχεις μόνο όταν καταλάβεις ότι δεν θα το έχεις ποτέ
Η τέχνη είναι …μια μεγάλη-βρώμικη μπίζνα
Ευτυχία είναι… το να περπατάς τριγύρω χωρίς προορισμό
—Θα μπορούσες να μας στείλεις μια φωτογραφία της θέας που έχεις από το παράθυρο σου αυτή την στιγμή;
________________
Περισσότερα για τον Stinkfish στο site του
σχόλια