ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Πώς να κάνετε σεξ με τον ίδιο άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής σας

15

Πώς να κάνετε σεξ με τον ίδιο άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής σας Facebook Twitter
 

 

Όσο ερωτευμένος κι αν είναι κανείς, η προοπτική του να μοιράζεται το κρεβάτι σου με τον ίδιο άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής του, όσο να ‘ναι φέρνει μια ζάλη. Ο πόθος του πρώτου καιρού με τα χρόνια ξεφουσκώνει, και, ναι, μένει η αγάπη, αλλά τι να την κάνεις, όταν μετατρέπει την κρεβατοκάμαρα σε κελί προσκυνητή.

Οι ειδικοί, βέβαια, επιμένουν ότι υπάρχουν περισσότεροι από έναν τρόποι για να μη βαρεθούμε ποτέ αυτόν που ξαπλώνει στο διπλανό μαξιλάρι και για να παραμείνει η σεξουαλική μας ζωή – μαζί του/της – ζωντανή και ακμαία, όσο τον πρώτον καιρό. Ή και καλύτερα.

  1. Αποδεχθείτε ότι το να κάνετε σεξ με τον ίδιο άνθρωπο για το υπόλοιπο του βίου σας είναι κάτι… δύσκολο και κάποιες φορές βαρετό. Αλλά όχι ανέφικτο. Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που δεν μαθαίνετε τίποτα απ’ όλη αυτή την οικειότητα που έχετε μοιραστεί μέσα στα χρόνια με τον σύντροφο σας, οικειότητα που οδηγεί στο σεξ. Μισό λεπτό: μήπως εκεί συμβαίνει το λάθος; Με την οικειότητα;

  2. Σύμφωνα με τους ειδικούς το να περνάς κανείς πολύ χρόνο με το ταίρι του, μπορεί να είναι το πραγματικό πρόβλημα; Μήπως τα ρομαντικά Σαββατοκύριακα μαζί, δεν είναι πια τόσο ρομαντικά, αλλά γεμάτα πανικό; Το να βλέπεις κάποιον συνέχεια, για τόσο καιρό, δεν είναι καθόλου σέξι. Οδηγεί σ’ αυτό που ξέρουμε ως συνήθεια, ότι βλέπουμε τον άλλο ως δεδομένο, ότι μπορεί ακόμη και να φτάσουμε να μισούμε κάποιες δικές του συνήθειες και χούγια… Σύμφωνα με έρευνα, όταν άνθρωποι που βρίσκονταν σε μακροχρόνιες σχέσεις κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση  «Πότε αισθάνεστε ότι σας ελκύει ο σύντροφος σας;», η απάντηση ήταν αυτή: «Όταν λείπει. Όταν δεν είναι εκεί». Όπως εξηγούν, αυτό οφείλεται στο ότι η αναμονή είναι ένα ισχυρό αφροδισιακό και η απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι αφήνει τη φαντασία να μετατραπεί σε… φαντασίωση. Δυστυχώς, να ακόμη μία σκληρή διαπίστωση: Με το που εμφανίζονται ξανά στο πεδίο μας, η φαντασίωση κάνει φτερά.

  3. Το μεγαλύτερο δίλημμα που μπλοκάρει τη σεξουαλική δραστηριότητα σε μία μακροχρόνια σχέση είναι το εξής, λένε οι ειδικοί: από τη μία η ασφάλεια, η αξιοπιστία, η ηρεμία, όλα εκείνα που κάνουν κάποιον να νιώθει καλά σε μία σχέση. Κι από την άλλη το να θέλει ξανά να ζήσει με πάθος, κίνδυνο, να ζήσει κάτι καινούργιο. Όμως, θα πρέπει να το αποδεχθούμε. Δεν γίνεται να τα ‘χουμε όλα σ’ αυτή τη ζωή. Το θέμα είναι τι επιλέγει κανείς και πώς προσπαθεί να βελτιώσει αυτό που λείπει…
  4. Η απάντηση κρύβεται στο να είμαστε ειλικρινείς κατ’ αρχάς στον εαυτό μας. Να κρατάμε ένα κομμάτι στο οποίο κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, όχι απαραιτήτως μαζί με τον σύντροφο μας. Να συμμετέχουμε σε κοινωνικές δραστηριότητες, χωρίς αυτόν/-ήν. Σύμφωνα με άλλη έρευνα, κι έτσι όπως είχε παρουσιαστεί από την Esther Perel στο πλαίσιο των TEDx ομιλιών, έχουμε την τάση να βρίσκουμε πιο σέξι τους συντρόφους μας, όταν είναι στο στοιχείο τους: όταν είναι η ψυχή ενός πάρτι, όταν διακρίνονται στη δουλειά τους, γενικώς, όταν έχουν χώρο να είναι ο εαυτός τους, έστω και χωρίς εμάς. Επίσης, η απάντηση κρύβεται στο σεξ στους χώρους… θριάμβου του συντρόφου μας. Αν δεν υπάρχει κίνδυνος να γίνεται θέαμα, οι ειδικοί συνιστούν το γραφείο ή τα σημεία στα οποία «σκοράρει» σε καθημερινή βάση, σε άλλα πεδία βέβαια.

  5. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να περνάτε πολύ χρόνο μαζί, αλλά καλό χρόνο μαζί, με κάποια ποιοτικά στοιχεία που συντηρούν τη σπίθα στη σχέση. Όχι πανάκριβα δώρα, που σ’ έναν καβγά μπορεί να χρησιμεύσουν και ως… πολεμοφόδια, αλλά αποδράσεις και σκανταλιές που «χτίζουν» την αυτοκρατορία των αναμνήσεων ανάμεσα στο ζευγάρι. Οι καλές αναμνήσεις, ειδικά στη σεξουαλική ζωή, χρησιμεύουν και ως εγχειρίδιο για να απευθυνθεί κανείς σε μία δύσκολη στιγμή (στο κρεβάτι).

  6. Στην τελική, ας το δούμε κι αλλιώς (λένε οι ειδικοί): η αυτοϊκανοποίηση είναι μία περίπτωση του να κάνεις σεξ με το ίδιο άτομο για όλη σου τη ζωή. Το μοτίβο είναι το ίδιο, λένε. Το πεδίο ασφάλειας που αναπτύσσεται εκείνες τις στιγμές είναι το ίδιο. Υπάρχετε εσείς, τη στιγμή που αυτοϊκανοποιείστε και εσείς στην κοινωνική σας ζωή. Τι αλλάζει;  Ο σεξουαλικός εαυτός σας δεν έχει θέση στην καθημερινή σας ζωή, δεν ανταποκρίνεται – όχι πάντα, τουλάχιστον – την ώρα που δουλεύετε ή κοινωνικοποιείστε. Πρακτικά, τον «σκοτώνετε» για να κάνετε οτιδήποτε άλλο και να το φέρετε εις πέρας.  Ο οργασμός είναι το ζήτημα εδώ. Όλα τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με την απόσταση. Απόσταση, λοιπόν. Αν αυτό χρειάζεται για να επαναφορτίσετε τη σχέση σας με τον σύντροφο σας και οι ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες είναι μια λύση.

  7. Μαθαίνουμε τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο «ποθώ κάποιον» και «έχω ανάγκη κάποιον». Το πρώτο είναι πολύ σέξι. Το δεύτερο καθόλου. Με το δεύτερο επίσης, υπάρχει και σοβαρός κίνδυνος να αρχίσουμε να βρίσκουμε σέξι άλλο κόσμο, εκτός από τον σύντροφο μας.

  8. Και φυσικά βοηθούν και οι ρεαλιστικές προσδοκίες. Ας μην περιμένουμε ο σύντροφος μας να είναι τα πάντα για ‘μας. Ε, έχει αυξηθεί και το προσδόκιμο ζωής, οπότε το «είσαι τα πάντα, για πάντα» στην εποχή μας και μετά από 2 δεκαετίες γάμου, για παράδειγμα, ακούγεται ουτοπικό. Ας είμαστε πιο προσγειωμένοι.

  9. Επίσης, ας παρηγορηθούμε από τα στοιχεία ερευνών που δείχνουν ότι τώρα πια οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι που κάνουν περισσότερο σεξ…! Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα, ποιος είδε τη δραστηριότητα – ή έστω τα στατιστικά - των άνω των 65 ετών και δεν εντυπωσιάστηκε;!

  10. Και τελοσπάντων, η μεγαλύτερη παγίδα στις μακροχρόνιες σχέσεις και το ζήτημα του σεξ είναι να καταρρίψει το ζευγάρι τον μύθο περί… αυθορμητισμού. Αυτά είναι για την αρχή. Μετά το σεξ είναι μια υπόθεση προσχεδιασμένη, προγραμματισμένη, που αφορά το παρόν του ζευγαριού. Μάλιστα, η Perel προτείνει και εργαλεία διαλόγου, συγκεκριμένες φράσεις, προκειμένου να τονώνεται ομαλά η σεξουαλική ζωή δύο ανθρώπων, όπως για παράδειγμα «εκείνο που έκανες με “κλείδωσε” τελείως» ή «όταν κάνεις το άλλο, με φτιάχνει», τελοσπάντων ένα είδος μπούσουλα, που ούτε στις μακροχρόνιες σχέσεις είναι αυτονόητος. 
15

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νόσος ALS: Ο κορυφαίος ερευνητης James Berry στην Ελλάδα

Υγεία & Σώμα / Ο ειδικός της νόσου ALS στην Ελλάδα: Νέες θεραπείες και ελπίδα για το μέλλον

Σε εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και στο Αιγινήτειο, ο δρ. James D. Berry μίλησε για τη σπάνια νευροεκφυλιστική ασθένεια ALS, τις θεραπείες που έχουν εγκριθεί και εκείνες που βρίσκονται σε στάδιο κλινικών δοκιμών.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Το success story της πρόληψης του καρκίνου του μαστού βοηθά να αλλάξουμε νοοτροπία απέναντι στον καρκίνο

Υγεία & Σώμα / Το success story της πρόληψης του καρκίνου του μαστού

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος «Άλμα ζωής» έχει συμβάλει καθοριστικά στην επιτυχημένη προσπάθεια πρόληψης του καρκίνου του μαστού, η οποία αποτελεί τη ναυαρχίδα στα προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου για χρόνια νοσήματα που υλοποιούνται στην Ελλάδα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Οι ασθενείς έχουν να αντιμετωπίσουν το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης του καρκίνου

Υγεία & Σώμα / Το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης του καρκίνου

Οι ογκολογικοί ασθενείς δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μονάχα την ίδια τη νόσο αλλά και όλα τα εμπόδια που συναντούν στην πορεία. Ένα από αυτά, που δυσκολεύονται να υπερπηδήσουν, αφορά το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης, δύο στάδια καθόλου αλληλένδετα στην πράξη, για τα οποία μας μιλά ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ), Γιώργος Καπετανάκης.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Συναισθηματική υπερφαγία: «Έτρωγα κρύες πίτσες με μαρμελάδα και έξτρα τυρί»

Υγεία & Σώμα / Συναισθηματική υπερφαγία: «Έτρωγα κρύες πίτσες με μαρμελάδα και έξτρα τυρί»

Δύο γυναίκες που ζουν με τη διατροφική διαταραχή περιγράφουν τα επεισόδιά τους και εξηγούν πώς είναι να μην απολαμβάνεις το φαγητό αλλά να το χρειάζεσαι για να αποφορτιστείς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ινστιτούτο Copernicus: Βαριά η σκιά της κλιματικής αλλαγής στην υγεία των Ελλήνων

Υγεία & Σώμα / Η κλιματική αλλαγή και οι σοβαρές επιπτώσεις της στην υγεία των Ελλήνων

Η κλιματική αλλαγή εξελίσσεται ραγδαία, με την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία να σηκώνουν το μεγαλύτερο φορτίο, καθώς το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Copernicus προβλέπει τριπλασιασμό των θανάτων από τη ζέστη μέχρι το τέλος του αιώνα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
«Το να είσαι διαβητικός δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και ασταμάτητος»

Lifo Videos / «Το να είσαι διαβητικός δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και ασταμάτητος»

Ο Κωνσταντίνος Κατσούδας, διαβητικός και συνιδρυτής της πρωτοβουλίας Riding4Diabetes, μοιράζεται μια βαθιά προσωπική ιστορία, μιλά για τη σημασία της ενημέρωσης γύρω από τον διαβήτη και την αξία της εξάλειψης του στίγματος γύρω από τη νόσο.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Για πρώτη φορά πλάνο εντοπισμού της προέλευσης νέων ή αναδυόμενων παθογόνων

Υγεία & Σώμα / Αναζητώντας την αλήθεια για τις πανδημίες: Το πλάνο του ΠΟΥ για τη δημόσια υγεία

Στο ερώτημα από πού προήλθε ο «ένοχος» για κάθε επιδημική έξαρση στοχεύει να δώσει απάντηση ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, δημιουργώντας για πρώτη φορά ένα πλήρες πλάνο για τον εντοπισμό της προέλευσης νέων ή αναδυόμενων (παλιότερων) παθογόνων.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Πίσω από τη μάστιγα της παιδικής παχυσαρκίας κρύβονται τα λάθη των γονιών, όπως δείχνει νέα έρευνα

Υγεία & Σώμα / Πίσω από τη μάστιγα της παιδικής παχυσαρκίας κρύβονται τα λάθη των γονιών, όπως δείχνει νέα έρευνα

Ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα, ηλικίας από πέντε ετών και άνω, έχει περιττά κιλά. Το πρόβλημα της παχυσαρκίας είναι μεγάλο και γι' αυτό ευθύνονται η ανθυγιεινή διατροφή, η έλλειψη άσκησης και οι εσφαλμένες αντιλήψεις που έχουν οι γονείς.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Μην αφήσετε το SMS για τον καρκίνο του παχέος εντέρου στο «διαβάστηκε»

Υγεία & Σώμα / Μην αφήσετε το SMS για τον καρκίνο του παχέος εντέρου στο «διαβάστηκε»

Ξεκίνησαν να αποστέλλονται τα SMS για τη διενέργεια του αυτοδιαγνωστικού ελέγχου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Πρώτη φορά υλοποιείται τέτοιο πρόγραμμα στην Ελλάδα με αποδέκτες 2,8 εκατ. πολίτες.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Λιγότεροι θάνατοι από καρκίνο, αν οι ανοσοθεραπείες δοθούν νωρίς

Υγεία & Σώμα / Λιγότεροι θάνατοι από καρκίνο, αν οι ανοσοθεραπείες δοθούν νωρίς

Νέα μελέτη δείχνει ότι μειώνονται οι μεταστάσεις και οι θάνατοι από καρκίνο όταν τα πιο καινοτόμα φάρμακα, οι ανοσοθεραπείες, χορηγούνται νωρίς. Παράλληλα, εξοικονομούνται πολύτιμοι πόροι για το σύστημα υγείας χάρη στην αποφυγή των επιπλοκών και των υποτροπών της νόσου.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

σχόλια

6 σχόλια
Καλά, παιδιά, έτσι και πω στη γυναίκα μου μετά από τόσα χρόνια που την γνωρίζω "αυτό που έκανες τις προάλλες με κλείδωσε" θα λιποθυμήσει από τα γέλια... νομίζω ότι το ήδη υπό εξαφάνιση σεξ μεταξύ μας θα εκλείψει εντελώς...
χαχα σωστό! Ιδίως όταν πια το "υπόλοιπο της ζωής μας" είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που υπήρχε όταν ο γάμος εδραιώθηκε στην κουλτούρα της δυτικής κοινωνίας. Όντως, ας είμαστε ρεαλιστές....και όλοι εκείνοι που έχουν την αίσθηση ότι μόνο στους ίδιους δεν συμβαίνει, ας συνεχίσουν να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Βολεύει....
Αυτά τα ουτοπικά στα δικά μου αυτιά ακούγονται περίπου αστεία. Δεν εννοώ ότι τα κοροϊδεύω, αλλά ότι σε εμένα τουλάχιστον συνέβαινε πάντα το - υποτίθεται - ουτοπικό(!). Βασικά, για να μη λέω ψέματα, ούτε καν το λεγόμενο ουτοπικό, αλλά το ακόμα καλύτερο, που από ό, τι βλέπω δεν αναφέρεται καν ποτέ, λες και είναι απλά αδύνατον εξ' ορισμού και τώρα τί να λέμε, ένα πράγμα....(;;;!) Προσωπικά, σε όλες μου τις σχέσεις, είτε μικρότερης είτε μεγαλύτερης διάρκειας κι αν ήταν, όσο περνούσαν οι μήνες ή/και αργότερα τα χρόνια το σεξ γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον. Όταν λέω ενδιαφέρον, εννοώ πως με τον καιρό και την ισχυροποίηση της δέσμευσης όχι μόνο το σεξ εξελισσόταν αναλογικά σε ποιοτικά καλύτερο αλλά και σε πιο συναρπαστικό. Δεν αντιλαμβάνομαι πόσο σπάνιο φαινόμενο μπορεί να είναι αυτό, ξέρω ότι είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο μπλα μπλα μπλα το ότι μετά το πέρας των πρώτων δύο χρόνων ενός ζευγαριού, η σεξουαλική του ζωή φθίνει. Απλά εγώ δεν το έχω ζήσει ποτέ! Μόνο το αντίστροφο ζούσα πάντοτε. Ειλικρινά ούτε μία φορά στη ζωή μου δεν βρέθηκα αντιμέτωπη με τον περιβόητο κανόνα περί μείωσης της επιθυμίας, της ποιοτικά χαμηλότερης σεξουαλικής επαφής που φέρνει ο χρόνος, η τριβή, η ρουτίνα, ή οτιδήποτε σχετικό, έτσι ρε παιδί μου ούτε για να έχω να το λέω, πως να, συνέβη και σε εμένα μια φορά... Το σεξ άρχιζε όντως να φθίνει - και μάλιστα αισθητά - μόνο όταν διαφαίνονταν κάπως στον ορίζοντα τα προβλήματα που σύντομα θα οδηγούσαν και στον χωρισμό. Μόνο τότε. Εξού λοιπόν και μου προκαλεί πολύ μεγάλη εντύπωση, αν και το έχω συνηθίσει πια, η εν λόγω αναπαραγωγή και η τεράστια κουβέντα επί του θέματος (που για εμένα προσωπικά είναι μη-θέμα), χωρίς βέβαια να αμφιβάλλω ότι για να έχει απήχηση και να υπάρχει ανάγκη να λαμβάνει χώρα σε τέτοια έκταση, θα παρουσιάζεται οπωσδήποτε στον κόσμο ως συχνό πρόβλημα. Ίσως να αποτελώ πράγματι ευτυχή εξαίρεση.Προσπαθώντας να δώσω μια εξήγηση ή.. κάποια συμβουλή(;), χωρίς να είμαι ειδική και χωρίς να γνωρίζω πόση εφαρμογή θα έχει αυτή σε άλλα ζευγάρια, ΑΝ βοηθάει λοιπόν κάπου κάποιον θα έλεγα ότι ποτέ μα ποτέ δεν ήμουν σε μια σχέση από συνήθεια. Ούτε ένα λεπτό, ούτε ένα δευτερόλεπτο. Επίσης : ποτέ μα ποτέ δεν έκανα σεξ με κάποιον σύντροφό μου χωρίς να το θέλω πολύ. Όταν δεν το ήθελα πολύ, απλά δεν έκανα/δεν δεχόμουν να κάνω. Δεν πιεζόμουν ποτέ, απλά (το ίδιο συμβουλεύω και ως προς όλα, όχι μόνο το σεξ). Ποτέ δεν ένιωσα ρουτίνα σε μία σχέση. Ποτέ. Η λεγόμενη ανιαρή και επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα κρατιόταν πάντα συνειδητά (όση δυσκολία κι αν απαιτούσε αυτό) έξω από την σχέση μας, εκτός από εκείνα τα κομμάτια της που δεν βρίσκαμε αμφότεροι καθόλου ανιαρά αλλά αντιθέτως λόγους για να περνάμε μαζί όσο πιο πολύ γίνεται ανάλογα με τις συνθήκες - και, πιστέψτε με, ήταν αρκετά έως πολλά. Εγώ προσωπικά (τουλάχιστον) έκανα και κάτι άλλο : Οτιδήποτε θα έφερνε την απομυθοποίησή μου στα μάτια του (εννοώ εκείνο το είδος της απομυθοποίησης που θα σιχαινόμουν, που δεν θα άντεχα, που δεν θα ήθελα να... ξέρω ότι ξέρει!) το κρατούσα σθεναρά - όσο κόπο κι αν χρειαζόταν - έξω από την σχέση μου, πέρα από τα μάτια του, μακριά από την αντίληψή του. Πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό το ενέπνεα και στον σύντροφό μου, να πράξει και εκείνος το ίδιο για εμένα (τουλάχιστον στους ευφυείς συντρόφους μου, ναι). Η εικόνα που έχει ο ένας σύντροφος για τον άλλον, ξέρετε, αποτελεί θεμέλιο λίθο όχι μόνο του πόθου του για εσάς (φαντάζομαι αυτονόητο δα) αλλά και όλης της στάσης του απέναντί σας.Αν και πιστεύω πως το πιο πραγματικό, το πιο βασικό μυστικό είναι σε μεγάλο βαθμό να μην νιώθεις την (όποια) πραγματικότητά σου σαν ρουτίνα - εσύ, ο καθένας ατομικά. Όταν η ζωή σου σου φαίνεται βαριά, όταν τη βιώνεις δύσκολα, όταν ανταπεξέρχεσαι με βρόγχο και ανυπομονείς να ξεφύγεις από αυτήν, θα το μεταδώσεις με κάποιον τρόπο και στην σχέση σου αναγκαστικά. Άσε που τότε μπορεί να συμβεί το ακόμα χειρότερο(;) ίσως : Να κρεμαστείς από την σχέση σου ως το μόνο μέσο διαφυγής - κίνηση καταστροφική (εγγυημένα πράγματα). Διότι η σχέση δεν έρχεται για να κάνει την ζωή μας καλή. Αλλά μόνο για να την κάνει ακόμα καλύτερη. Όποιος το βλέπει διαφορετικά, φοβάμαι πως εξαρχής δεν πρέπει να θέτει ψηλά τον πήχυ. Δεν νομίζω πως προδιαγράφονται πολύ θετικά τα πράγματα για την σχέση του εν τοιαύτη περιπτώσει. Επιπλέον, θα ήθελα να σημειώσω πως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν πρέπει να υπάρχει ούτε στην ψυχολογία μας ούτε στο λεξιλόγιό μας το "για πάντα". Το "για πόσο" το ξέρει μόνο ο Ύψιστος και η ζωή. Εσύ δεν μπορείς όχι να δεσμευτείς για αυτό και σε αυτό, αλλά ούτε καν να το δεις φαντασιωσικά. Λυπάμαι. Αλλά αν έμπαινα σε σχέση με στόχο το "για πάντα" και ανάλογους οδηγούς που απορρέουν από την συγκεκριμένη πεποίθηση, δεν θα έκανα ποτέ σχέση. Δεν είμαι τρελή να δεσμευτώ εις τους αιώνες των αιώνων βρέξει χιονίσει. Ούτε τα συναισθήματα δεσμεύονται. Ούτε τα όνειρα παντρεύονται ποτέ, όπως σοφά έχει πει ο Ευρυπίδης. Μην το ελπίζεις καθόλου. Μόνο τα σχέδια δεσμεύονται - και αυτά σε μία βραχεία σχετικά προοπτική και όπως πάει (βλέποντας και κάνοντας, προσαρμόζοντας λίγο στο μέλλον, ή αλλάζοντας ριζικά, και πάει λέγοντας). Είμαι ασφαλώς και ανυπερθέτως υπέρ της κοινής προοπτικής (της εκφρασμένης εννοείται), που ουσιαστικά βέβαια προέρχεται κατά κύριο λόγο από την ίδια την πίστη στη δέσμευσή σου, στην σταθερότητά της για εσένα, εκ των έσω δηλαδή, από την προοπτική που μπορεί να προσλάβει εσωτερικά σε εσένα τον ίδιο και ΓΙΑ εσένα τον ίδιο τη δεδομένη στιγμή που προβαίνεις σε αυτήν. Αλλά αυτό απέχει πολυ από εκείνον τον τρομερό βραχνά... Το "για πάντα" συνιστά μόνο βραχνά για εμένα. Βασικά για κάθε ελεύθερο άνθρωπο συνιστά, ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν σας κρύβω ότι ο τίτλος του άρθρου μου φαίνεται φριχτός. Το "για πάντα" είναι οριστικό, δηλώνει αμετάκλητο τέλος. Είναι σαν να σου λένε "μέχρι τον θάνατο" και "αυτό ήταν όλο". Θέλω να πω πως οι συνειρμοί που κουβαλάει είναι αποτρεπτικοί για έναν υγιή νου, για ένα ελεύθερο ωραίο πνεύμα, για μια ψυχή που θέλει να ταξιδέψει, δεν της αρέσει να προβλέπει και να ζορίζεται. Απαγορευτικοί θα έλεγα. Δεν είναι απλά φοβιστική έννοια, το παρομοιάζω με την αντλία που ρουφάει οξυγόνο από τον άνθρωπο, ενώ αυτός έχει μπει σε ένα πηγάδι. Σ' αυτό το πηγάδι λοιπόν, σε μία σχέση, κατέβαινα γνωρίζοντας ότι, παρά την κοινή προοπτική και πίστη, μπορεί και να τελειώσει και να ανέβω ξανά στην επιφάνεια. Δεν το ξεχνούσα ποτέ αυτό... Όχι απλά ότι μπορεί να τελειώσει. Ότι μπορεί να θέλω κάποια στιγμή ΕΓΩ να τελειώσει. Οπότε, και θα την τελειώσω - έτσι εξίσου απλά και ωραία όπως την άρχισα, όπως την θέλησα, όπως την επιδίωξα, όπως δούλεψα για αυτήν. Έτσι μπορεί και να τελειώσω. Έτσι και ο άλλος μπορεί κάλλιστα κάποια στιγμή να την τελειώσει. Να το θυμάστε. Ε, βρε φίλοι μου, και να τελειώσει δεν θα πεθάνουμε. Ούτε καν... Αυτά από εμένα. Ελπίζω να βοήθησα.
Το να συμβιώνεις με ευχαρίστηση,για μία ζωή με έναν άλλο άνθρωπο είναι εφικτό,το να κάνεις σεξ όλη σου τη ζωή με τον ίδιο άνθρωπο,και να είσαι και ευχαριστημένος γι αυτό,ανήκει στη σφαίρα της μη πραγματικότητας.
ολα ειναι σχετικα και τιποτα απολυτο οσο αλλιως να νομιζουν καποιοι.προσωπικα ημουν με καποια 12 χρονια.στην αρχη δεν ειχα την καψα.εκανα για ν εκανα που λεμε.σιγα σιγα οσο ειμασταν μαζι πιο πολυ αρχισα να ανεβαινω.φτασαμε στα 10 χρονια(4 συμβιωσης) παντρευτηκαμε και εφτασα στο σημειο να μην βλεπω τιποτε αλλο μπροστα μου.χωρισαμε λιγο αργοτερα και ακομα την φαντασιωνομαι.με λιγα λογια θελω να πω οτι σε εμενα ολα αυτα τα normal που ακουγονται λειτουργησαν αντιστροφως αναλογα.
Μπορείς επίσης να κάνεις σεξ με τον ίδιο άνθρωπο για όλη σου την ζωή και να είναι πάντα συναρπαστικό, αλλά η συμβίωση να μην είναι πάντα ευχάριστη.
Πω πωω, ψυχοπλακώθηκα!Ρε παιδιά, έχω γνωρίσει ανθρώπους παντρεμένους για πολλά χρόνια, που δεν αντιμετωπίζουν τον/την σύζυγό τους σαν τον ανυπόφορο βραχνά που περιγράφετε. Άλλο η σχετική ρουτίνα, το καταλάγιασμα του πάθους, κι άλλο να θέλεις να αποφεύγεις τον άλλο όσο γίνεται.Το νόημα είναι να ελέγχεις μεν τον εαυτό σου, αλλά να βρίσκεις και μια χαρά σε αυτό. Αν είναι πια να θεωρείς τοοοοόσο Γολγοθά τη συμβίωση, πιο υγιές και τίμιο είναι να συζητήσεις είτε για "ανοιχτό γάμο" είτε για διαζύγιο. 2016 έχουμε. Η μονογαμία δεν είναι για όλους, είναι για όσους την γουστάρουν και την συντηρούν χωρίς υπέρμετρη δυσαρέσκεια.
Και βέβαια υπάρχουν μακροχρόνια ζευγάρια που δεν αντιμετωπίζουν τον σύντροφο ως βραχνά αλοίμονο!Από την άλλη,οι ανοιχτοί γάμοι,αφορούν ανθρώπους υψηλού μορφωτικού επιπέδου και κυρίως υψηλότατης συναισθηματικής νοημοσύνης και βαθμού ωριμότητας.Μιλάμε δηλαδή για ισχνότατες μειοψηφίες.Επίσης,ΔΕΝ χωρίζεις,αν δεν έχεις σοβαρότατα προβλήματα,με δύο ανήλικα στην πλάτη,σε εποχές κρίσης, συν τοις άλλοις,επειδή πλήττεις!Να είμαστε σοβαροί.Δύο νέοι άνθρωποι γνωρίζονται, ερωτεύονται,συζούν η παντρεύονται,και σιγά σιγά,μετατρέπονται σε συνεργάτες,συναγωνιστές,στήριξης του οικοδομήματος που λέγεται οικογένεια.Αυτή είναι η πορεία.Σε πάρα πολλές περιπτώσεις η συνεργασία είναι αρμονική,εμπεριέχει,αλληλοσεβασμό,αλληλοεκτίμησηαλληλοστήριξη ,νοιάξιμο,αγάπη.Δυστυχώς κατ εμέ,ουδείς ενημερώνει τα νέα ζευγάρια για το τι τα περιμένει μετά το γάμο,και κυρίως, μετά τον ερχομό των παιδιών.Για κάποιο μυστήριο λόγο στο φαντασιακό της κοινωνίας υπάρχει ακόμη η εξίσωση, Happy end= marriage.Υπάρχουν άνθρωποι,που ζουν καλά με την παραπάνω κατάσταση,όπου ο έρωτας είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει.Υπάρχουν και άλλοι,που ζορίζονται αφόρητα,και αισθάνονται δυστυχείς.Είτε ενδίδουν σε εξωσυζυγικές σχέσεις,είτε φοβούμενοι τις όποιες συνέπειες, δεν ενδίδουν.Το πως το διαχειρίζονται,είναι θέμα καθαρά ιδιοσυγκρασίας.
Εχοντας πετυχει αυτο το ουτοπικο, και χωρις να χρειαστει να μπουν τριτοι στη σχεση, εχω να πω οτι οι συμβουλες περι ρεαλισμου ειναι σωστες και ανθρωπινες πανω απ'ολα. Την μεγαλυτερη απογοητευση τη φορτωνουν πανω τους τα ζευγαρια που σκεφτονται με τα ουτοπικα ιδεωδη της υστερης εφηβειας, τυπου "αν με αγαπουσε θα διαβαζε την σκεψη μου", "αν δεν ταιριαζουμε σε αυτο ειναι επειδη δεν ειναι το αλλο μου μισο", "αν σκεφτεις καποιον αλλο συνιστα απιστια", "το να βλεπεις πορνο συνιστα απιστια", "το να μιλας με αλλο ή να βρισκεις αλλο ελκυστικο συνιστα απιστια", "τα ζευγαρια που ταιριαζουν δεν μαλωνουν", "σημασια εχει η αγαπη κι οχι το σεξ" κι ολες αυτες οι σαχλαμαρες που μας μαθαινουν να παπαγαλιζουμε σε μια προσπαθεια χειραγωγησης της σεξουαλικοτητας.Αντιθετα δεν υπαρχει ουσιαστικοτερο δεσιμο στο ζευγαρι απο το να επιτρεπουν ο ενας στον αλλο να ζησουν την σκοτεινη πλευρα του φεγγαριου τους και να βιωσουν αυτην την σεξουαλικη συνενοχη, να αγαπουν το σκοτος του αλλου, να ταυτιζονται με οσα θα τους εκαναν σε αλλες περιπτωσεις να ντρεπονται, να αποδεχονται το κτηνος αντι να το πολεμουν. Κι ετσι τοτε δεν θα υπαρχει αναγκη να ψαξουν τον κινδυνο και το παθος αλλου.Σας το λεω γκαραντι.