Πέντε κατηγορίες των Βραβείων Όσκαρ που δεν υπάρχουν πια

Πέντε κατηγορίες των Βραβείων Όσκαρ που δεν υπάρχουν πια Facebook Twitter
1

Τα 89 τους χρόνια κλείνουν φέτος τα βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας και όπως είναι λογικό, όσο μεταλλάσσονταν με τα χρόνια το σινεμά τόσο τα βραβεία της άλλαζαν μορφή για να ικανοποιούν τις τάσεις της περιόδου. Τα Όσκαρ ξεκίνησαν σε μια κομβική περίοδο για το μέσο, τη στιγμή που έμπαινε σε αυτό ο ήχος, και ειδικά τα πρώτα χρόνια υπήρξαν διάφοροι τίτλοι βραβείων που ήταν προπομποί αυτών που ξέρουμε σήμερα (όπως το Best Story πριν μεταλλαχθεί στα 2 σενάρια) και σχετίζονταν με τα είδη, τη διάρκεια (υπήρχαν πχ βραβεία για μικρού μήκους κωμωδίες) και το χρώμα (για χρόνια το βραβείο καλύτερης φωτογραφίας έσπαγε σε ασπρόμαυρη και έγχρωμη). Μέσα σε αυτά, 5 πολύ ιδιαίτερες κατηγορίες, μία εκ των οποίων σχετικά σύγχρονη, αναφέρονται πια σήμερα μόνο για ιστορικούς λόγους όμως για κάποια εποχή κρίθηκαν αναγκαίες.

Καλύτερος Νεαρός Ηθοποιός

Από όσα βραβεία θα δούμε, ήταν αυτό που δόθηκε τις περισσότερες φορές, συνολικά 10, σε ένα διάστημα 26 χρόνων (1934-1960). Ήταν ένας τρόπος της Ακαδημίας να πει το δικό της μπράβο σε ανήλικους ηθοποιούς, κάτι που το έκανε όποτε έβλεπε εξαιρετικές περιπτώσεις, γι’ αυτό και δεν δίνονταν υποχρεωτικά κάθε χρόνο. Με τη λογική της εποχής, ένα παιδί δε μπορούσε να συγκριθεί με τους μεγάλους αστέρες της οθόνης και η λύση για την ηθική ανταμοιβή τους ήταν αυτό το βραβείο, που πολλές φορές μάλιστα δεν ήταν καν ίδιο με τα υπόλοιπα, αφού δίνονταν στα παιδιά μια μικρή ρεπλίκα του αγαλματιδίου. Η πρώτη που το κέρδισε ήταν η Σίρλεϊ Τεμπλ το 1934, λίγο πριν κλείσει τα 7 της χρόνια, ενώ δόθηκε για τελευταία φορά στην Χέιλι Μιλς για την ερμηνεία της στην Πολυάννα της  Ντίσνεϊ. Τρία χρόνια αργότερα, το 1963, η 16χρονη Πάτι Ντιουκ έσπαγε τα ηλικιακά όρια ως η πρώτη ανήλικη που κέρδιζε βραβείο ερμηνείας – Β Γυναικείος Ρόλος για το Θαύμα της Άννι Σάλιβαν.

Πέντε κατηγορίες των Βραβείων Όσκαρ που δεν υπάρχουν πια Facebook Twitter
Σίρλεϊ Τεμπλ, Κλοντέτ Κολμπέρ

Καλύτερος Βοηθός Σκηνοθέτη

Σε 4 απονομές, αρκετά πίσω στην ιστορία του θεσμού (1934-1937), τιμήθηκαν οι ήρωες που πολλές φορές κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά, εξασφαλίζοντας τις καλύτερες συνθήκες για τον σκηνοθέτη. Καταργήθηκε όμως μάλλον σωστά, αφού πληροφορίες για τη δουλειά του βοηθού σκηνοθέτη κυρίως μπορούσαν να αντληθούν από τα εσωτερικά κάθε παραγωγής και όχι τόσο από το τελικό αποτέλεσμα που έβλεπαν οι θεατές στην οθόνη. Άλλωστε το ότι δόθηκε εκείνη την περίοδο δεν ήταν τυχαίο, αφού βρισκόμασταν χρόνια πριν τις διάσημες σήμερα θεωρίες περί του σκηνοθέτη-δημιουργού και η Ακαδημία, μην έχοντας σαφή εικόνα για τον καθοριστικό ρόλο του σκηνοθέτη, πειραματίζονταν ακόμη στα βραβεία της – πχ είχε δώσει για μία χρονιά και βραβείο για σκηνοθεσία κωμωδίας, στα πρώτα Όσκαρ του 1929.

Καλύτερη Μουσική για Κωμωδία ή Μιούζικαλ

Η πιο σύγχρονη από τις καταργημένες σήμερα κατηγορίες, ήταν μια προσπάθεια της Ακαδημίας να βάλει στο παιχνίδι των υποψηφιοτήτων περισσότερους συνθέτες, αφού έσπασε το κλασικό βραβείο της Καλύτερης Μουσικής για Ταινία σε δύο, έχοντας ως «σοβαρότερο» μεν αυτό για δραματική ταινία και πρόσθεσε και ένα ακόμη που αφορούσε μόνο τις κωμωδίες και τα μιούζικαλ – και τον πιο ελαφρύ τους τόνο. Αυτό συνέβη για 4 χρονιές (1995-1998) με αντίστοιχους νικητές τον Άλαν Μένκεν για την Ποκαχόντας (1995), την Ρέιτσελ Πόρτμαν για την Έμμα (1996), την Αν Ντάντλεϊ για το Full Monty (1997) και τον Στίβεν Γουόρμπεκ για τον Ερωτευμένο Σαίξπηρ (1998).

Καλύτερη Συγγραφή Μεσότιτλων

Δόθηκε μια μόλις χρονιά, στην πρώτη απονομή βραβείων του 1929, γιατί κάπου εκεί τέλειωσε και η ζωή του βωβού κινηματογράφου. Λίγο πριν την έλευση του ήχου, που θα ενεργοποιούσε αμέσως και το βραβείο για καλύτερη ιστορία που μετά υποδέχθηκε και το καλύτερο σενάριο ως το 1957 που μονιμοποιήθηκαν οι 2 κατηγορίες σεναρίου που ξέρουμε σήμερα, οι κάρτες με τους μεσότιτλους ήταν ο δίαυλος επικοινωνίας του κοινού με την ταινία. Το μοναδικό βραβείο της κατηγορίας το κέρδισε ο Τζόζεφ Φάρναμ, πιθανά για το Telling the World, κάτι που αναφέρεται μόνο σε παλαιότερες πηγές, καθώς σήμερα ακόμη και στη σελίδα της Ακαδημίας αναφέρεται μόνο το όνομά του, χωρίς τίτλο ταινίας.

Καλύτερη Διεύθυνση Χορογραφιών

Κράτησε μόλις τρία χρόνια (1935-37). Και εδώ η αιτία ήταν ο «θολός» ρόλος που είχαν ακόμη οι σκηνοθέτες με αποτέλεσμα να σπάνε στοιχεία της δουλειάς τους σε μικρότερες υποκατηγορίες. Έγινε πάντως σε μια εποχή που αναδείχτηκαν μεγάλοι χορογράφοι, στην πρώτη χρυσή εποχή των μιούζικαλ για το Χόλυγουντ. Τελευταίος το κέρδισε ο βασικός συνεργάτης του Φρεντ Αστέρ, Ελληνοαμερικανός Χέρμις Παν (ή Ερμής Παναγιωτόπουλος όπως ήταν το ελληνικό όνομά του), για το A Damsel in Distress. Η Ακαδημία αναγνώρισε τότε πως ακόμη και αν υπάρχει ξεχωριστό άτομο υπεύθυνο για τις χορογραφίες, ο σκηνοθέτης έχει τον τελικό λόγο, καταργώντας έτσι το σχετικό βραβείο.

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Οθόνες / Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Ένα νέο ντοκιμαντέρ ρίχνει για πρώτη φορά φως στους 18 μήνες που ο πρώην Beatle και η Γιόκο Όνο εγκαταστάθηκαν σ΄ ένα ταπεινό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, στο οποίο συνέβαιναν καθημερινά έντονες ριζοσπαστικές ζυμώσεις.
THE LIFO TEAM
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
fight club

Οθόνες / «Με συνάντησες σε μια πολύ παράξενη περίοδο της ζωής μου»: 25 χρόνια μετά, ακόμα ζούμε στον κόσμο του Fight Club

Παρότι πραγματεύεται τα δεινά και τις ανησυχίες της Generation X, στα 25 χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία της η ταινία έχει εισχωρήσει βαθιά στην κουλτούρα και έχει (παρ)ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως.
THE LIFO TEAM
Νίκος Γραμματικός: «Η τέχνη είναι το μεγαλύτερο αντίδοτο που εφηύρε ο άνθρωπος απέναντι στον θάνατο»

Οθόνες / Νίκος Γραμματικός: «Μα, σας είπα, δεν κάνω θέατρο!»

Ο σκηνοθέτης του «Βασιλιά» και των «Απόντων» επιστρέφει ανεβάζοντας την παράσταση «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο», τον μονόλογο-ρέκβιεμ του Γιώργου Σκούρτη, και εξηγεί γιατί έχει τόσα χρόνια να κάνει ταινία.
ΑΚΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ
Eno: Ένα μοναδικό ντοκιμαντέρ για έναν μέγα οραματιστή και δημιουργό

Daily / Eno: Ένα μοναδικό ντοκιμαντέρ για έναν μέγα οραματιστή και δημιουργό

Η εκδοχή του ντοκιμαντέρ για τον Brian Eno που είδαμε στις Νύχτες Πρεμιέρας ήταν μοναδική και αποκλειστική για τη συγκεκριμένη προβολή, αυτό που μένει όμως σε κάθε περίπτωση είναι η μαγνητικά χαρισματική και πάντα προσηνής προσωπικότητά του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Νομίζω πως ο τίτλος είναι "βοηθός σκηνοθέτης" κι όχι "βοηθός σκηνοθέτη",διότι το άτομο αυτό έχει την επαγγελματική ιδιότητα του σκηνοθέτη και εργάζεται στην ταινία ως βοηθός του βασικού σκηνοθέτη ΜΟΝΟ στα καθήκοντά του,τα σχετικά με την σκηνοθεσία του έργου.Δεν πρέπει να συγχέεται με το άτομο που προσελήφθη στην παραγωγή για να,παραδείγματος χάρη,φέρνει τον καφέ στον σκηνοθέτη.Αυτός είναι ο "βοηθός του σκηνοθέτη".Ο βοηθός σκηνοθέτης είναι απολύτως απαραίτητος στην παραγωγή ταινιών,δίχως αυτόν δεν θα υπήρχαν ταινίες,τόσο απλά:εάν αναθέταμε την ταινία αποκλειστικά στον σκηνοθέτη,χωρίς βοηθούς σκηνοθέτες,τα γυρίσματα θα διαρκούσαν πολύ-πολύ περισσότερο και τα αποτελέσματα θα μας έκαναν να μην θέλουμε να ξαναδούμε όχι μόνο ταινίες,αλλά ούτε καν home video!Είναι περίεργη η εργασία αυτή διότι δεν μπορείς να της καταλογίσεις ουσιώδη καλλιτεχνικό αντίκτυπο επί του τελικού αποτελέσματος:ο βοηθός έχει τον άχαρο ρόλο του χαμάλη,δίχως τον οποίο ο σκηνοθέτης δεν μπορεί να δημιουργήσει.Ο λόγος του δεν περνάει,οι προτάσεις του δεν λαμβάνονται υπόψιν,τουλάχιστον θεωρητικά.Τα όσκαρ βραβεύουν τις νοητικές εμπνεύσεις του σκηνοθέτη & το αποτέλεσμα επί της οθόνης κι όχι τον αφανή σωματικό κόπο και τις μετρημένες εργατοώρες.