Mην αναγκάζετε τα παιδιά σας να αγκαλιάζουν συγγενείς - Προειδοποιήσεις στους γονείς για τα Χριστούγεννα

Mην αναγκάζετε τα παιδιά σας να αγκαλιάζουν συγγενείς - Προειδοποιήσεις στους γονείς για τα Χριστούγεννα Facebook Twitter
10

«"Μόλις έφτασε ο θείος, πήγαινε να τον κάνεις μια μεγάλη αγκαλιά" ή "Η θεία σου έδωσε αυτό το ωραίο παιχνίδι, πήγαινε να της δώσεις ένα φιλί". Αν έχετε πει ποτέ έτσι στο παιδί σας επειδή φοβάστε πως μπορεί να μην δείξει την "απαιτούμενη" τρυφερότητα από μόνο του, τότε καιρός να το ξανασκεφτείτε και να αναθεωρήσετε», προειδοποιεί τους γονείς η οργάνωση Girl Scouts ώστε να πάψουν να αναγκάζουν τα παιδιά τους να αγκαλιάζουν συγγενείς.

Σε πρόσφατο άρθρο με τίτλο «Θυμηθείτε: Δεν χρωστάει σε κανέναν αγκαλιά. Ούτε καν στις γιορτές», η οργάνωση προσπαθεί να αποθαρρύνει τους απανταχού γονείς από το να αναγκάζουν τα παιδιά τους, κυρίως τις κόρες τους, να αγκαλιάζουν συγγενείς στις γιορτές και γενικά σε οποιαδήποτε οικογενειακή συνάθροιση.

«Η κόρη σας ενδέχεται να δημιουργήσει λάθος αντίληψη για την συναίνεση και την φυσική επαφή», επισημαίνεται στο άρθρο. «Σκεφτείτε το έτσι. Λέγοντας στο παιδί σας πως χρωστάει σε κάποιον μια αγκαλιά είτε επειδή απλώς δεν έχει δει αυτό το άτομο για καιρό είτε επειδή του έκανε κάποιο δώρο, μπορεί να το κάνει να αναρωτηθεί αν πάντα θα "χρωστά" οποιουδήποτε είδους τρυφερότητα όταν μελλοντικά την κερνούν ένα δείπνο ή κάνουν ο,τιδήποτε άλλο φαινομενικά καλό για εκείνη», συνεχίζει η οργάνωση.

Η Dr. Andrea Bastiani Archibald, ψυχολόγος και σύμβουλος γονέων, εξηγεί τι αντίκτυπο μπορεί να έχει το να λέμε στα παιδιά να αγκαλιάσουν ή να φιλήσουν κάποιον συγγενή. «Η έννοια της συναίνεσης μπορεί να φαίνεται κάτι που αφορά μόνο τους ενήλικες και όχι τα παιδιά. Ωστόσο, ειδικά τα κορίτσια, πρέπει να μάθουν από μικρή ηλικία να βάζουν όρια σχετικά με το σώμα τους και να διεκδικούν τον σεβασμό αυτών σε όλη τη ζωή τους. Όλο αυτό μπορεί να επηρεάσει την εικόνα που έχει για τον εαυτό της και το σώμα της ενόσω μεγαλώνει», αναφέρει.

Το Girl Scouts προτείνει μερικές εναλλακτικές αντί για τις αγκαλιές και τα φιλιά. Ένα high-five (κόλλα πέντε), ένα νεύμα ή απλώς ένα γεια είναι αρκετά. «Η εκδήλωση τρυφερότητας θα πρέπει να πάντα να βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του παιδιού», τονίζει η οργάνωση.

10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο υπερτουρισμός ως προέκταση της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης

Living / Ο υπερτουρισμός ως προέκταση της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης

Η πρόκληση του υπερτουρισμού, που προκαλεί φθορές στην πολιτιστική κληρονομιά και την τοπική κοινωνία, απαιτεί στρατηγικό σχεδιασμό που να συνδυάζει τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις με βιώσιμες πρακτικές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
Αγορά εργασίας: Γιατί οι επιχειρήσεις έχουν έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού;

Good Business Directory Vol.5 / Αγορά εργασίας: Γιατί οι επιχειρήσεις έχουν έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού;

Κορυφαίοι ακαδημαϊκοί, στελέχη του επιχειρηματικού κόσμου και νέοι εξηγούν τις αιτίες αυτού του μεγάλου προβλήματος, τις προεκτάσεις και τις πιθανές λύσεις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Tα επαγγέλματα του μέλλοντος είναι ήδη πραγματικότητα

Good Business Directory Vol.5 / Tα επαγγέλματα του μέλλοντος είναι ήδη πραγματικότητα

Ψηφιακοί αστικοί αγρότες, coolhunters, υπερασπιστές του περιβάλλοντος, μηχανικοί νέας ενέργειας, ιππότες του κυβερνοχώρου, σχεδιαστές τέλους ζωής: δεν είναι χαρακτήρες βιντεοπαιχνιδιών, είναι τα επαγγέλματα του μέλλοντος.
ΜΑΓΔΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
Τι μας κάνει καλό να τρώμε όταν αρρωσταίνουμε - Mύθοι και αλήθειες

Radio Lifo / Τι μας κάνει καλό να τρώμε όταν αρρωσταίνουμε - Mύθοι και αλήθειες

Ποιες τροφές είναι καλό να καταναλώνουμε όταν είμαστε άρρωστοι και πώς συμβάλλουν στην ταχύτερη ανάρρωση και την ευεξία μας; Η Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τον διατροφολόγο-διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Πόσα χρήματα χρειάζονται για να ζήσεις όπως πραγματικά θέλεις στην Αθήνα;

Living / Πόσα χρήματα χρειάζονται για να ζήσεις όπως πραγματικά θέλεις στην Αθήνα;

Πώς να ζήσεις σε μια πόλη όπου ο μισθός είναι τσιμεντένιος, ενώ οι τιμές εκτοξεύονται διαρκώς: τέσσερα νεαρά κορίτσια μας στέλνουν τα μηνιαία έξοδά τους και κοστολογούν ένα ιδανικό για εκείνες Σαββατοκύριακο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ

σχόλια

5 σχόλια
Το να αγκαλιάζεις ή να φιλάς κάποιον με το ζόρι είναι αηδιαστικό και το ξέρουμε όλοι μας, είναι αυτονόητο και αυταπόδεικτο. Δεν καταλαβαίνω γιατί η εξήγηση και τα περαιτέρω της δεν σταματούν εκεί; Δεν τους φαίνεται αρκετό; Δεν φτάνει; Δεν είναι αρκετά σοβαρό να πιέζεις το παιδί σου να κάνει κάτι αηδιαστικό; Η σεξουαλική παρενόχληση πώς ξεφυτρώνει ΠΑΛΙ και μονοπωλεί ως πιθανή μελλοντική συνέπεια την καλλιέργεια τρόπου αντίδρασης σε οποιαδήποτε εξωτερική (άμεση ή έμμεση) πίεση προς οτιδήποτε που εσένα προσωπικά ενδέχεται να σου είναι αποκρουστικό; Και πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να χρωματίζεται έμφυλα ενώ το point υποτίθεται ότι στοχεύει στο ακριβώς αντίθετο; Θεωρώ ότι η καμπάνια θα όφειλε να πλαισιώσει την παρότρυνση με τις έννοιες του βασικού δικαιώματος του παιδιού στην αυτοδιάθεση και την χρησιμότητα της έγκαιρης διαπαιδαγώγησής του σχετικά με αυτήν. Όλα τα άλλα πετάνε την ουσία στον κάλαθο των αχρήστων, επειδή αποπροσανατολίζουν από το κεντρικό μήνυμα και περιλείουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που γεννιούνται από αυτό στην περιοχή της σεξουαλικής βίας με ό, τι αυτό συνεπάγεται.
Τι ειναι πιο λογικο/πιθανο, αν υποχρεωθει να ασπασει θεαδες κτλ να μαθει λαθος την συναινεση (hint την σεξουαλικη) ή να μαθει ότι υπάρχουν κοινωνικες συμβασεις ευγενειας; Που σταματα ο φοβος και που ξεκινα η φοβία;
Δεν συνιστά ευγένεια η σωματική επαφή. Αν του περάσεις στο μυαλό ότι ευγένεια είναι να κάθεσαι να σε φιλάνε και να σε τσιμπάνε, να σου την η χειραγώγηση και η υποταγή.
Λετε ότι δεν θα μαθουν τι εστι συναινεση/καταπιεση Λεω ότι θα μαθουν να φοβουνται την ανθρώπινη επαφη (ακομα και στην ερωτικη).Λετε για να προστατευτουν απο την κακοβουλη επαφη να απουσιασουν καθολικα απο την επαφη....ποιοι αλλοι λενε τετοια στα κοριτσια και μετεπειτα γυναίκες κατι τετοιο; και ποια τα αποτελεσματα στις προσωπικες ζωες αυτων των πλεον γυναικων;Εγω εμαθα ότι για την Ισοτητα και την Ψυχικη υγεια πρεπει να ενθαρυνονται δυο χαρακτηρηστικα, Αυτεξουσιο, Ελευθερια, εσεις όμως λετε κοινωνικος περιορισμος και φοβο.Αφηνεται το φοβο για το χειροτερο (λογικος φοβος) να καθοδηγει την καθημερινοτητα των παιδιων, αυτο είναι φοβία και την λυπητερη θα την πληρωσουν τα παιδια όταν ενηλικιωθουν και θα εχουν "αβολη" κοινωνικοτητα.Ο σκοπος του γονιου είναι να δημιουργήσει αυτεξουσιους και λειτουργικους ενηλικες....η υπερπροστασία οχι μονο δεν βοηθα αλλα εχει αποδειχθει ότι δημιουργει "αβολους" ενηλικους με προβληματα οικιότητας στην κοινωνικη/προσωπικη ζωή.Είναι ο ιδιος καταπιεστικος φοβικος πουριτανισμος με αλλη αιτιολογια. Αλλο φοβος (υγεια) αλλο φοβία.Κατι που με προβληματιζει είναι μια επιστροφη του ηθικοφοβικου πουριτανισμου στη Δυση με αλλα ρουχα (ενας μειοψηφικος αλλα γοερος φοβικος νεοφεμινισμος παραδομενος Α-μετρα στο φοβο) αλλα το ίδιο αποτελεσμα. Αντιλαμβανομαι το αγχος των γονιων και το σεβομαι αλλα δεν σημαίνει ότι είναι παντα καλο (και στο παρελθον η πλειοψηφία των "αναχρονιστικων" γονιων απο αγαπη και εγνοια καταπιεζανε τις κορες και όχι απο κακια). Να μαθαινετε τα παιδια σας τον ελογο φοβο (είναι σημαντικο) αλλα μεχρι εκει. Επισης πρεπει να μαθαιτε στα παιδια σας ότι υπάρχουν κοινωνικες υποχρεωσεις/συμβασεις που θα τις τηρουν ακομα και αν δεν πολυθελουν και αυτα στη πολυπλοκοτητα τους, π.χ. δεν αγκαλιαζουμε ξενους/απλα γνωστους(ελογος φοβος) αλλα τους δικους μας. Τα παντα με μετρο!Ο δρομος της υπερπροστασίας δεν εχει τελος....θα φτασει ακομα και στην χειραψια...κρατηστε αντιστασεις στους γονεικους σας φοβους χωρις ομως να πατε σε κατασταση "αγνοια κινδυνου", πως θα το καταφερετε; προβλημα σας, εγω απολαμβανω τα λιγα θετικα της ατεκνιας, το νου σας εσεις οι δυο οι ρεμαλοσουσουραδες ;PΥ.Γ. Μιλαω για κοριτσια γιατί εκει στοχευει το αρθρο αλλα βαζει και τα αγορια για λογους "ορθοτητας".
Όπως επισημαίνει η Σούση, και φέρνοντας στο μυαλό μου την συμπεριφορά της κόρης μου, τα παιδιά όταν νιώθουν πραγματικά καλά με κάποιον συγγενή ή κάποιον μεγαλύτερο (δάσκαλο κ.λπ.) και είναι και εκδηλωτικά από την φύση τους, θα πάνε μόνα τους κοντά του και θα τον αγκαλιάσουν. Άλλα παιδιά δεν είναι τόσο εκδηλωτικά, ακόμη κι αν συμπαθούν κάποιον συγγενή. Το θέμα είναι να μην πιέζουμε τα παιδιά "έλα, δώσε ένα φιλί στην θεία, κάνε μια αγκαλιά τον παππού" - αν θέλει θα το κάνει από μόνο του, ποια είμαι εγώ που θα υπαγορεύσω στο παιδί ποιον θα αγκαλιάσει και ποιον θα φιλήσει. Άλλοι μεγάλοι απλώνουν την χερούκλα και τραβάνε κάτι ξεγυρισμένες τσιμπιές στα μάγουλα του μικρού παιδιού (ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!) - τι θα κάνει το παιδάκι στην επόμενη συνάντηση; Μα φυσικά, θα κρατήσει απόσταση ασφαλείας. Κι εγώ τι; Θα του πω "πήγαινε πιο κοντά να σε ταράξει στις τσιμπιές";
Ε ναι το σωστο ειναι γενικα να μη λεμε στα παιδια τι να κανουν αφου θα νομιζουν μετα οτι παντα καποιος πρεπει να τους λεει τι να κανουν και δε χειραφετουνται. Γενικα καθε συμβουλη ειναι βασανισμος στις αθωες ψυχουλες τους. Τι ζηταει η πενταχρονη κακομαθημενη Αννουλα επιτελους; Απλα να την αφησουν ησυχη στο δωματιο της.