Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας: Πότε επιτέλους θα πάψουμε να είμαστε η «Τεχεράνη της Ευρώπης»;

Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας: Πότε επιτέλους θα πάψουμε να είμαστε η «Τεχεράνη της Ευρώπης»; Facebook Twitter
Ζωτικής σημασίας είναι να πάρουν στάση οι πολιτικοί της κυβερνώσας αριστεράς. Έστω και συμβολική. Εικονογράφηση: design9/LIFO
56

Ας συζητήσουμε επιτέλους ξεκάθαρα για το ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι υπέρ του διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας, για το ποιες πολιτικές δυνάμεις τάσσονται και δεσμεύονται να αγωνιστούν για την πολιτική αυτή τομή.

Σε μια πολιτική συγκυρία που λογικά θα ανέμενε κανείς από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΚΚΕ να συμπράξουν στη μεταρρύθμιση που ποτέ δεν έγινε, επικρατεί σιγή ή τουλάχιστον δεν αρθρώνεται τολμηρός πολιτικός λόγος.

Οι καμπάνες που χτυπούσαν πένθιμα κατά τη διάρκεια της ψήφισης του συμφώνου συμβίωσης, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία ακυρώνει τη μετριοπαθή αλλαγή στο περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, η υποκίνηση σε έγκλημα κατά της ζωής και της αξιοπρέπειας των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας από τον μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας και η εκ νέου ηθική διολίσθησή του κατά την απολογία του στο δικαστήριο του Αιγίου («αν είχα ένα όπλο και μου το επέτρεπε ο νόμος, θα τους σκότωνα») επαναφέρουν με τον πιο επιτακτικό τρόπο το ζήτημα των σχέσεων της ορθόδοξης Εκκλησίας με το ελληνικό κράτος.

Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να πεις το μεγάλο ναι ή όχι. Έστω και συμβολικά. Με το να αρνηθείς, λόγου χάρη, ως πολιτικός την εθιμοτυπική παρουσία σου στην εκκλησιαστική performance της μεγάλης εβδομάδας. Έστω αυτό. Το στοιχειώδες.

Μάνα του ελληνικού λαού χαρακτήρισε η Εκκλησία εαυτήν, δια στόματος της Ιεράς Συνόδου, με την απόφαση της 4/10/2017, για να τοποθετηθεί κατά του επαναπροσδιορισμού των σχέσεών της με την ελληνική πολιτεία.

Καίτοι αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό σε όλα τα υποκείμενα, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε με καχυποψία απέναντι σε αυτή την μητρική σχέση. Πρόκειται μάλλον για μια άστοργη μάνα, που κηρύττει το μίσος, νομιμοποιεί τη βία, στοχοποιεί τους ευάλωτους και περιφρουρεί τα οικονομικά συμφέροντά της.

Μια μάνα που είναι ηθική αυτουργός των παιδοκτονιών της, που αν είχε όπλο και της το επέτρεπε ο νόμος θα τα σκότωνε. Προλαβαίνω την αντιλογία σας. Τι και αν αυτό είναι η δήλωση του Αμβρόσιου; Δεν υπήρχε καμία πολιτική αντίδραση από άλλους ιεράρχες ή και ομάδες πιστών. Τίς πταίει, λοιπόν, όταν μια μάνα πτύει τα τέκνα της, χωρίς να το θεωρεί καν πταίσμα;

Ζωτικής σημασίας είναι να πάρουν στάση οι πολιτικοί της κυβερνώσας αριστεράς. Έστω και συμβολική. Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να πεις το μεγάλο ναι ή όχι. Έστω και συμβολικά. Με το να αρνηθείς, λόγου χάρη, ως πολιτικός την εθιμοτυπική παρουσία σου στην εκκλησιαστική performance της Μεγάλης Εβδομάδας. Έστω αυτό. Το στοιχειώδες.


Τα πρόσφατα αυτά περιστατικά εύχομαι να συσπειρώσουν τις κομματικές δυνάμεις και την κοινωνία των πολιτών, ώστε να αξιώσουν την εκκοσμίκευση του κράτους. Για να πάψουμε να είμαστε η «Τεχεράνη της Ευρώπης», όπως φέρεται να δήλωσε και ο Αλιβιζάτος. Όχι «αμήν», αλλά «είθε».

Ο Θεοδόσης Γκελτής είναι υποψήφιος διδάκτορας ιστορίας και κοινωνικής ανθρωπολογίας

56

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πόση δύναμη έχει τελικά η Εκκλησία στην Ελλάδα και πόση σχέση με τη θρησκεία που «υπηρετεί»;

Lgbtqi+ / Πόση δύναμη έχει τελικά η Εκκλησία στην Ελλάδα και πόση σχέση με τη θρησκεία που «υπηρετεί»;

Δύο εκ των μηνυτών του μητροπολίτη Αιγίου Αμβρόσιου (Λύο Καλοβυρνάς, Πέτρος Σαπουντζάκης) και ένας έμπειρος δικαιωματικός (Παναγιώτης Δημητράς) μιλούν για τη δικαστική απόφαση που «έβγαλε» αθώο τον κατηγορούμενο στα μάτια της έδρας, όχι όμως και της κοινωνίας
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραιτείται ο Αλέξης Πατέλης: Μετά από μία πενταετία, στο τέλος του έτους ολοκληρώνω τη θητεία μου

Πολιτική / Παραιτείται ο Αλέξης Πατέλης: «Μετά από μία πενταετία, στο τέλος του έτους ολοκληρώνω τη θητεία μου»

Εκτός Μαξίμου ο οικονομικός σύμβουλος Μητσοτάκη - Μετά από μια πενταετία ολοκληρώνω στο τέλος του έτους το έργο μου στην Προεδρία της Κυβέρνησης, αναφέρει με ανάρτησή του στο Instagram
LIFO NEWSROOM
Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

Guest Editors / Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

«Η συγκεκριμένη απόφαση αντιτίθεται στην καλλιτεχνική ελευθερία και στην ελευθερία της έκφρασης και έτσι, στην ουσία, «κλείνει την πόρτα» σε ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο και σημαντικό διεθνώς καλλιτεχνικό κίνημα, μέσα στο οποίο υπάρχοντα αντικείμενα, έργα τέχνης ή εικόνες τους προσλαμβάνουν, χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση, ή και κάποιες φορές, χωρίς καμία διαφοροποίηση, ένα άλλο νόημα»
THE LIFO TEAM
Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Guest Editors / Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Κατάλαβε πως μια δημοκρατική κυριαρχία στις ΗΠΑ θα αναγκαζόταν να συγκρουστεί μαζί του. Έτσι, ο άνθρωπος - «τοτέμ» του σύγχρονου καπιταλισμού έχει για πολιορκητικό κριό το κοινωνικό δίκτυο Χ που λειτουργεί πια ως μεγάφωνο για κάθε ακραίο στοιχείο.
ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΠΕΤΩΡΗΣ
«Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

Guest Editors / «Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

«Η ελληνικότητα μόνο κατ’ όνομα ενδιαφέρει και παθιάζει τον Χρήστο Γιανναρά». Ένα άρθρο–απάντηση του συγγραφέα σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο του Έλληνα διανοητή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Φίκος - Για το εκκλησάκι του Μυταρά

Guest Editors / «Το έφτιαξε όπως το ένιωσε εκείνη τη στιγμή»: Ο Φίκος γράφει για το κλείσιμο του παρεκκλησιού του Μυταρά

Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε μια ζωντανή παράδοση στην οποία ο καλλιτέχνης εκφράζει (την κοινωνία του) και εκφράζεται. Δυστυχώς ξεμένουμε με δύο επιλογές: από τη μια ένα καλλιτεχνικό νεκροταφείο και από την άλλη ένα δυσλειτουργικό αλλά ζωντανό έργο.
ΦΙΚΟΣ