Όπως είχαμε προβλέψει, οι πιθανότητες του Γιώργου Λάνθιμου για μια ιστορική υποψηφιότητα στην κατηγορία της σκηνοθεσία ήταν μεγάλες και τελικά επαληθεύτηκαν.
Ο Έλληνας σκηνοθέτης κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά που τον ήθελαν κοντά, αλλά όχι αναγκαστικά μέσα στην πεντάδα, και να εξοστρακίσει δυο σχεδόν σίγουρους υποψήφιους: τον Μπράντλεϊ Κούπερ για το A Star is Born, που μέχρι σήμερα κανείς δεν φανταζόταν πως δεν θα συμπλήρωνε μια τετραπλή υποψηφιότητα (μαζί με την ταινία, την ερμηνεία και το σενάριο, που όντως απέσπασε), και τον Πίτερ Φαρέλι για το Green Book, την ταινία που πριν από μερικές ημέρες κέρδισε το σημαντικό βραβείο της Ένωσης Παραγωγών και τέθηκε μπροστά και από το Roma στην κούρσα της καλύτερης ταινίας.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μια δίκαιη ανταμοιβή, γιατί η «Ευνοούμενη» είναι καταπληκτική ταινία και υπογράφεται από σκηνοθέτη, εκτός από την πληρότητα σε όλους τους τομείς. Είναι μια ταινία που στηρίζεται από studio, αλλά φέρει υπογραφή δημιουργού, πέρα από το σενάριο, τις ερμηνείες και το τεχνικό τμήμα.
Βέβαια, ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη είναι η παρουσία στην πεντάδα των σκηνοθετών του Πάβελ Παβλικόφσκι για τον Ψυχρό Πόλεμο, αποδεικνύοντας κάτι που γνωρίζαμε ήδη: τα Όσκαρ, με όλες τις ελλείψεις και τα ιστορικά παροράματά τους, είναι πιο ανοικτά σε ταλέντα από το εξω-αμερικανικό κινηματογραφικό σύμπαν, σε σχέση με τις λιγότερο διεθνείς Χρυσές Σφαίρες (που αποτελούνται, φευ, από ανταποκριτές ξένου Τύπου) και τις επαγγελματικές συντεχνίες των ΗΠΑ.
Ο Λάνθιμος απουσίαζε από την αντίστοιχη πεντάδα στα Golden Globes και τη λίγκα των σκηνοθετών. Η θέση του στην πεντάδα των BAFTA ήταν μια καλή ένδειξη, αλλά δεν έπαυε να θεωρείται περισσότερο βρετανική εκτίμηση, για μια ταινία που στους Άγγλους μιλά, εκ των πραγμάτων, πιο οικεία και πιο βαθιά.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μια δίκαιη ανταμοιβή, γιατί η Ευνοούμενη είναι καταπληκτική ταινία και υπογράφεται από σκηνοθέτη, εκτός από την πληρότητα σε όλους τους τομείς. Είναι μια ταινία που στηρίζεται από studio, αλλά φέρει υπογραφή δημιουργού, πέρα από το σενάριο, τις ερμηνείες και το τεχνικό τμήμα.
Σε μια άλλη κρίσιμη και δηλωτική θετικής πρόθεσης κατηγορία, ο Γιώργος Μαυροψαρίδης είναι υποψήφιος για το Όσκαρ μοντάζ, εκτοπίζοντας, ίσως, τον Αλφόνσο Κουαρόν για το Ρόμα. Αν ο Κουαρόν τσιμπούσε και αυτήν την υποψηφιότητα, θα έφτανε τις 5 προσωπικές. Για τυπικούς λόγους, θα μπορούσε να του πιστωθεί και η υποψηφιότητα της ξενόγλωσσης ταινίας, αλλά η περίπτωση αυτή είναι πιο πολύπλοκη και προφανώς δεν αφορά προσωπικά τον σκηνοθέτη.
Παρά ταύτα, ο Μεξικανός σκηνοθέτης, που δεν ξεπέρασε το ρεκόρ του πονηρού Γουόλτ Ντίσνεϊ, ο οποίος χρεωνόταν, ως παραγωγός και αφεντικό της εταιρείας του, τη δουλειά των συνεργατών του, ισοφάρισε εκείνο των 4 υποψηφιοτήτων για την ίδια ταινία, που κατείχαν ο Όρσον Γουέλς για τον Πολίτη Κέιν και ο Γουόρεν Μπίτι, δις, για τον Ας Περιμένει ο Παράδεισος και τους Κόκκινους. Επίσης, μπορεί να σπάσει το ρόδι για τη χώρα του, αποσπώντας για πρώτη φορά το Όσκαρ ξενόγλωσσου φιλμ – αυτή είναι η ένατη υποψηφιότητα, με πιο πρόσφατη το Biutiful του Αλεχάνδρο Ινιάριτου.
Το Ρόμα διατηρεί επίσης ακέραιες τις ελπίδες του να γίνει η πρώτη μη αγγλόφωνη ταινία που θα φύγει με Όσκαρ. Λίγες φορές στα 90 και πλέον χρόνια των βραβείων ταινίες που δεν ομιλούν την αγγλική έχουν βρεθεί στην πεντάδα ή την περίπου δεκάδα (φέτος οι υποψήφιες ταινίες στο μεγάλο κλαμπ είναι 8 και όχι 10, όπως είχαν υποσχεθεί οι ιθύνοντες...), με τελευταία το Amour του Μίκαελ Χάνεκε (είναι επίσης η πρώτη ασπρόμαυρη από το The Artist).
Αντίθετα με τις προηγούμενες χρονιές, ωστόσο, το Ρόμα είναι λίγο πιο κοντά στο πρώτο βραβείο. Ίσως (γιατί μόνο υποθετικά μπορούμε να μιλήσουμε από τη στιγμή που δεν αποκαλύπτονται οι ψήφοι) το Ζ του Κώστα Γαβρά είχε το πιο δυνατό buzz στη χρονιά του, αλλά μια άλλη ταινία, προχωρημένη θεματικά για την εποχή της, ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου, είχε επικρατήσει το 1969.
Οι πρωταγωνίστριες του Κουαρόν, σε πρώτο και δεύτερο ρόλο, επίσης μπήκαν στις πεντάδες των γυναικείων ερμηνειών και ο συνολικός απολογισμός της ταινίας του Netflix έφτασε τις 10 υποψηφιότητες, όσες και η Ευνοούμενη. Η Ολίβια Κόλμαν, η Ρέιτσελ Βάις και η Έμα Στόουν είναι, όπως ήταν αναμενόμενο, υποψήφιες, και η ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη πλασαρίστηκε επίσης στο σενάριο, τα κοστούμια, την καλλιτεχνική επιμέλεια και τη φωτογραφία.
Το Vice (8 υποψηφιότητες) στάθηκε ψηλά και πέτυχε να μπει στην «αγία» τριάδα (ταινία, σκηνοθεσία και σενάριο), με τους τρεις ηθοποιούς του, τον Κρίστοαν Μπέιλ, την Έιμι Άνταμς και τον Σαμ Ρόκγουελ, επίσης υποψήφιους.
Αντίθετα, το Πράσινο Βιβλίο (5 υποψηφιότητες) πάσχει από την απουσία του σκηνοθέτη του στην κατηγορία, όπου μέχρι τώρα διεκδικούσε με αξιώσεις μια θέση. Έχει ξαναγίνει μια ταινία χωρίς υποψηφιότητα σκηνοθεσίας να κερδίσει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας: είναι ο Σωφέρ της κυρίας Ντέιζι, με την οποία μάλιστα συγγενεύουν υφολογικά και θεματικά!
Με 8 υποψηφιότητες, το A Star is Born πήρε περίπου αυτό που ήθελε και για το οποίο προοριζόταν, με ηχηρή εξαίρεση τη σκηνοθεσία, όπως προείπαμε. Το τραγούδι πάντως το έχει κλειδωμένο και ο Μπράντλεϊ Κούπερ δεν μπορεί παρά να είναι ευχαριστημένος με 3 προσωπικές υποψηφιότητες και την carte blanche να γυρίσει όποια ταινία επιθυμήσει στη συνέχεια.
Ο Μαύρος Πάνθηρας έγραψε ιστορία με την υποψηφιότητά του στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας, σπάζοντας το ταμπού μιας παραγωγής με υπερήρωες, σε μια χρονιά όπου και ο Σπάικ Λι για την Παρείσφρηση απέσπασε την πρώτη του υποψηφιότητα στην κατηγορία της σκηνοθεσίας, μαζί με εκείνη του σεναρίου, όπου είναι πιο πιθανό να κερδίσει (ο Αφροαμερικανός σκηνοθέτης έχει ήδη ένα τιμητικό Όσκαρ και πολλά απωθημένα, μαζί με γκρίνια, για την αρνητική προς εκείνον στάση της Ακαδημίας όλα αυτά τα χρόνια).
Το θέμα που μας αφορά είναι οι ρεαλιστκές πιθανότητες του Γιώργου Λάνθιμου για το ίδιο το βραβείο. Ο σκηνοθέτης, που είναι ο δεύτερος Έλληνας που προτείνεται στην κατηγορία αυτή, μετά τον Κώστα Γαβρά που το είχε καταφέρει δυο φορές, για το Ζ και τον Αγνοούμενο, (ο Μιχάλης Κακογιάννης, για τον Ζορμπά, ήταν Ελληνοκύπριος και ο Αλεξάντερ Πέιν Αμερικανός ελληνικής καταγωγής) είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει τον Αλφόνσο Κουαρόν, ο οποίος δεν φαίνεται να χάνει εύκολα το δεύτερο του Όσκαρ μετά το Gravity.
Για την κατηγορία της καλύτερης ταινίας, οι πιθανότητες του Λάνθιμου, ο οποίος είναι επίσης υποψήφιος ως παραγωγός, μαζί με 5 ακόμη από την ίδια ταινία, είναι μεγαλύτερες. Οι βασικοί του αντίπαλοι είναι και πάλι το Ρόμα, που ωστόσο είναι μια ξενόγλωσση ταινία, και το Πράσινο Βιβλίο, που βρίσκεται ακόμη ψηλά, αλλά χωρίς τον σκηνοθέτη του υποψήφιο, χάνει πολύτιμους πόντους.
Παλιότερα, η σπέκουλα έμενε στα χαρτιά και συνήθως το φαβορί σάρωνε. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, και ειδικά μετά το Moonlight, το τελικό βραβείο φαίνεται να αποτελεί περισσότερο προϊόν σασπένς και λιγότερο μαθηματικών υπολογισμών. Μαζί με τις μεγάλες μονομαχίες στις ερμηνείες, ανάμεσα στον Ράμι Μάλεκ και τον Κρίστιαν Μπέιλ αλλά και τη Ολίβια Κόλμαν απέναντι στην Γκλεν Κλόουζ, η ταινία αποτελεί ανοιχτό στοίχημα. Και η Ευνοούμενη έχει όλα τα φόντα να επιβεβαιώσει τον τίτλο της.
σχόλια