Ανοιχτή επιστολή της Άννας Κοκκίνου στον Αλέξη Τσίπρα για τη σωτηρία του Θεάτρου Σφενδόνη - Συλλογή υπογραφών

Ανοιχτή επιστολή της Άννας Κοκκίνου στον Αλέξη Τσίπρα για τη σωτηρία του Θεάτρου Σφενδόνη - Συλλογή υπογραφών Facebook Twitter
THΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΞΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΥ ΕΧΤΙΣΕ: Οι πρώτες εργασίες στο ερείπιο του Ιδρύματος Κουτλίδη
6

Με μια δραματική επιστολή προς τον πρωθυπουργό, μια από τις εκλεκτότερες παρουσίες της ελληνικής θεατρικής σκηνής, δημιουργός του Θεάτρου Σφενδόνη, ζητά την παρέμβασή του, ώστε να βρεθεί μια λύση στο σκάνδαλο που πάει να δημιουργηθεί.

Ενώ αυτή έχει χτίσει το θέατρο, σπαταλώντας ό,τι είχε και δεν είχε, πάνω σε ένα χωράφι που της παραχώρησε το Ίδρυμα Κουτλίδη, τώρα το ίδρυμα την πηγαίνει στα δικαστήρια ζητώντας την έξωσή της, για οφειλή ενοικίων!

Στο AVAAZ, με λινκ στη βάση αυτής της σελίδας, μπορείτε κι εσείς να υπογράψετε για το  δίκαιο αίτημά της.

Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής:

 


Aξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ, 

 

Σας γράφω αυτή την ανοιχτή επιστολή ως έσχατο μέσο, για να αποφευχθεί μια τεράστια αδικία κι ένα σκάνδαλο.

Ίσως έχετε ακουστά το Θέατρο Σφενδόνη – το μικρό, πανέμορφο θέατρο στου Μακρυγιάννη. Ανέβηκαν εκεί σπουδαίες παραστάσεις, που ορισμένες άλλαξαν την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, με κορυφαία τον Βιζυηνό.

Αυτό το θέατρο ήταν μια γκρεμισμένη αποθήκη χωρίς στέγη. Ήταν ένα ξεχασμένο γκρέμι που ανήκε στο ίδρυμα Κουτλίδη – ένα χωράφι με τσουκνίδες. 
Το είδα τυχαία, σχεδόν τριάντα χρόνια πριν, ένα χειμώνα του 1990.

Προς μεγάλη τους έκπληξη, τούς πρότεινα να μου το νοικιάσουν, για να φτιάξω ένα θέατρο. 

Για το σκοπό αυτό, πούλησα το μοναδικό μου σπίτι και κινητοποίησα όλη την πνευματική Αθήνα. Συστάθηκε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία και συνέδραμαν όλοι, με δουλειά και χρήματα, για να συγκεντρωθεί το υπέρογκο ποσό που χρειαζόταν.

Φτιάχτηκε αυτό το θέατρο: ένα κόσμημα. Και φροντίσαμε να το τιμήσουμε με παραστάσεις ανάλογες. 

Ήμασταν ακόμα τότε ιδεαλιστές και η εποχή μάς ευνοούσε. Έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα – κυριολεκτικά. Και στον ενθουσιασμό μου ή στην άγνοιά μου, υπέγραψα ιδιαιτέρως επαχθείς όρους (προσάυξηση 20% ανά διετία), που έγιναν επαχθέστεροι όταν ήρθε η κρίση. 

Αν και υπήρχε ήδη εδώ και 3 χρόνια μελέτη από εκτιμητή του Υπουργείου Οικονομικών για μείωση του ενοικίου, αυτή η μείωση δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Συσσωρεύτηκαν μισθοί, έξοδα – μιαν εποχή έφτασα να κοιμάμαι μέσα στο θέατρο.

Και τώρα, μου κάνουν έξωση από το θέατρο που έχτισα, επειδή χρωστάω συσσωρευμένα ενοίκια! Την ερχόμενη Τρίτη, στις 19 του μηνός, κρίνεται στα δικαστήρια η τύχη του – και η δική μου.

Φυσικά ξέρω ότι αυτός είναι ο νόμος της αγοράς. Αλλά ξέρω επίσης ότι αυτό είναι ΑΔΙΚΟ. Και ξέρω ότι τα πνευματικά Ιδρύματα, και κυρίως το Κράτος, υπάρχουν για να προάγουν το Καλό και το Δίκαιο. Ιδίως σε περιπτώσεις σαν τη δική μου, που ούτε πλούτισα ούτε εκμεταλλεύτηκα το θέατρο αυτό και την Τέχνη μου φτηνά και υπολογιστικά. Δεν έχω μετά από δεκαετίες στο θέατρο το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο.

 

Ανοιχτή επιστολή της Άννας Κοκκίνου στον Αλέξη Τσίπρα για τη σωτηρία του Θεάτρου Σφενδόνη - Συλλογή υπογραφών Facebook Twitter
Μορφές από το έργο του Βιζυηνού: Η Άννα Κοκκίνου στην πρώτη παράσταση της «Σφενδόνης»


Κύριε Πρωθυπουργέ, φροντίσατε ώστε οι άνθρωποι να μη χάσουν την πρώτη τους κατοικία. Εγώ σε ποιό σπίτι να πάω; Εγώ, αυτό το σπίτι έχτισα — βρήκα την κατάλληλη λιθοδομή, τα τέλεια δοκάρια, τα γερά μπετά, την κυρτή στέγη – πέτρα, πέτρα.

Δεν θέλουν να μου πάρουν το χωράφι με τις τσουκνίδες που είδα ένα απόγευμα κάτω από βροχή. Θέλουν το πλήρες, πανέμορφο θέατρο που το έχτισα με άπειρο κόπο, πολύ χρήμα και αυτοθυσία. 

Αυτή η κατάφωρη αδικία που στηρίζεται στη σκληρότητα της αγοράς, αλλά σε κανένα πνευματικό δίκαιο, είναι στο χέρι σας να σταματήσει, ώστε να βρούμε μια λύση βιώσιμη, να πάμε παρακάτω – κι όχι να στέκομαι στα δικαστήρια, λες κι είμαι μια περαστική που είδε τη Σφενδόνη και τη νοίκιασε, σαν ένας πανούργος επιχειρηματίας.

Αυτό το θέατρο το έχτισα εγώ! Και νομίζω προσέφερα κάτι καλό στην πόλη.

Δεν είναι όλα εμπόριο στην Τέχνη. Είμαι σίγουρη ότι κατά βάθος όλοι το ξέρουν.
Το ξέρετε κι εσείς.

Και σας ζητώ να μου συμπαρασταθείτε, μαζί με τους ανθρώπους της καλλιτεχνικής και πνευματικής Αθήνας, που προσυπογράφουν αυτή την ανοιχτή επιστολή ώστε να μη σιωπήσει για πάντα το Θέατρο Σφενδόνη.

Μετά τιμής
Άννα Κοκκίνου

  

Μετά τιμής

Άννα Κοκκίνου

 

YΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ

 

OI ΠΡΩΤΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

 

Βίκτωρ Αρδίττης - σκηνοθέτης
Ισμήνη Ασημάκη – ζωγράφος
Θανάσης Βαλτινός – συγγραφέας
Νίκος Βελιώτης – μουσικός
Νανά Βέττα – ζωγράφος
Φρέντι Βιανέλλης – σκηνοθέτης
Μιχάλης Βιρβιδάκης – ηθοποιός - σκηνοθέτης
Παντελής Βούλγαρης – σκηνοθέτης
Δήμητρα Γαλάνη – τραγουδίστρια
Σαββίνα Γιαννάτου – τραγουδίστρια - συνθέτης
Μιχάλης Γκανάς – ποιητής
Θοδωρής Γκόνης – σκηνοθέτης
Μίμης Γρηγόρης – αρχιτέκτονας
Γιώργος Δεπάστας – μεταφραστής
Δημήτρης Δημητριάδης - συγγραφέας – μεταφραστής
Γεωργαντρέας Ζάννος – διευθυντής του ΟΣΔΕΛ
Ζυράννα Ζατέλη – συγγραφέας
Έφη Θεοδώρου – σκηνοθέτης
Μάκης Θεοφυλακτόπουλος – ζωγράφος
Σεσίλ Ιγγλέση-Μαργέλλου – συγγραφέας – μεταφράστρια
Δηώ Καγγελάρη - θεατρολόγος
Σίμος Κακάλας – σκηνοθέτης
Δημήτρης Καλακίδης – θεατρολόγος
Λίζη Καλλιγά – εικαστικός
Αλεξία Καλτσίκη – ηθοποιός
Νίκος Καραθάνος – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Καρυοφυλλιά Καραμπέτη – ηθοποιός
Δημήτρης Καραντζάς – σκηνοθέτης
Ιωάννα Καρυστιάνη – συγγραφέας
Δημήτρης Καταλειφός – ηθοποιός
Γιώργος Κορδομενίδης – διευθυντής περιοδικού «Εντευκτήριο»
Θωμάς Κοροβίνης – συγγραφέας-τραγουδοποιός
Μαρία Κουγιουμτζή – συγγραφέας
Ρηνιώ Κυριαζή – ηθοποιός
Ευάγγελος Κώνστας – management πολιτισμού – θεατρικός παραγωγός
Όλια Λαζαρίδου – ηθοποιός
Σύλβια Λιούλιου – σκηνοθέτης
Ρίτα Λυτού – ηθοποιός
Εύα Μανιδάκη – σκηνογράφος
Μιχαήλ Μαρμαρινός – σκηνοθέτης
Σωτηρία Ματζίρη – κριτικός θεάτρου
Κατερίνα Μάτσα - ψυχίατρος
Γιάννης Μπασκόζος – διευθυντής του περιοδικού Ο Αναγνώστης
Έλενα Μαυρίδου – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Άγγελος Μέντης - σκηνογράφος
Νίκος Μπακουνάκης – δημοσιογράφος
Αμαλία Μουτούση – ηθοποιός
Γιώργος Νανούρης – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Ανθή Νικηφοράκη – αρχιτέκτονας
Λίνα Νικολακοπούλου – στιχουργός-παραγωγός
Νίκος Νίκας - ηθοποιός
Νίκος Παναγιωτόπουλος – ποιητής-μεταφραστής
Αλεξάνδρα Παντελάκη – ηθοποιός
Βασίλης Παπαβασιλείου – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Άγγελος Παπαδημητρίου – εικαστικός–ηθοποιός

Δημήτρης Παπαϊωάννου - σκηνοθέτης, χορογράφος

Μαρία Πατακιά – ποιήτρια

Γιάννος Περλέγκας – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Σταύρος Πετσόπουλος - εκδότης
Ρένη Πιττακή – ηθοποιός
Λένα Πλάτωνος - συνθέτρια
Κώστας Ρεσβάνης – δημοσιογράφος
Μιχαήλ Σάββας - συγγραφέας
Εύη Σαουλίδου – ηθοποιός
Μελίνα Τανάγρη - τραγουδίστρια
Θόδωρος Τερζόπουλος – σκηνοθέτης
Γιάννης Τσολακίδης – διευθύνων ραδιοφωνικού σταθμού ΕΡΤ3
Θεόδωρος Στεφανόπουλος – καθηγητής του Αρχαίου θεάτρου-μεταφραστής
Μισέλ Φάις – συγγραφέας
Σταμάτης Φασουλής – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Σοφία Φιλιππίδου – ηθοποιός
Μάρθα Φωκά – σκηνογράφος
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης - ηθοποιός
Γιάννης Χουβαρδάς – σκηνοθέτης
Τάσος Ψιμάρας – ψυχίατρος

Λήδα Πρωτοψάλτη - ηθοποιός
Στέλλα Γαδέδη - μουσικός
Γιώργος Χατζημιχάλης - ζωγράφος
Μυρτώ Ρήγου - καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών
Γιώργος Βέλτσος - ποιητής
Νίκος Ξυδάκης - μουσικός
Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης - συγγραφέας
Μαρίλη Ζάρκου - φωτογράφος
Δημήτρης Τάρλοου - ηθοποιός
Ξένια Καλογεροπούλου - ηθοποιός - συγγραφέας
Σεβαστάκης Νικόλας - συγγραφέας

 

YΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ

 

 

Θέατρο
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ