Είναι δεν είναι 28 χρονών τα δύο αδέλφια Δούζη. Τα συναντώ στο αεροπλάνο για Βρυξέλλες, πάμε να κάνουμε παρουσίαση στο Κοινοβούλιο. Νιάτα, ύπνος, άντε και μια ταινία στο tablet. Τζην, αθλητικά παπούτσια, χωρίς στενές σχέσεις με την ξυριστική μηχανή. Μετά τις Βρυξέλλες, πάνε Λονδίνο να στήσουν το καινούργιο εστιατόριο της αλυσίδας τους Ergon, που ξεκίνησε από Θεσσαλονίκη.
Πριν λίγες μέρες εγκαινίασαν το εστιατόριο στη Σκιάθο και προχτές στη Μύκονο. Τέτοιες συναντήσεις με αποζημιώνουν για την ανάγκη επαγγελματικής μου παρουσίας 2-3 φορές το μήνα σε εκδηλώσεις στην Αθήνα, όπου μέλη της ελληνικής ελίτ παρουσιάζουν την ίδια ιδέα που τους πρωτοσυνάντησα να λανσάρουν το 1997 ή το 2002. Μόνο που τώρα σε αυτές τις εκδηλώσεις έρχονται λιγότερα άτομα, όλοι ξέρουμε την agenda, είναι φανερό ότι τέτοιες business είναι λιγότερες και φθίνουν.
Η Ελλάδα που φεύγει και η Ελλάδα που προσπαθεί να έλθει... Μια χώρα που ψηφίζει νόμους τους οποίους έχει σχεδιάζει πώς θα τους παραβιάσει, πριν καν τους ψηφίσει. (Πριν μερικά χρόνια συνάντηση έναν υπουργό. «Τι κάνεις;», ρωτάω. «Επικοινωνώ με τους εκδότες για να τους πω τι παράθυρα τους βάζω στο νομοσχέδιο, με το οποίο υποτίθεται ότι τους στριμώχνω.» Τέτοιος κυνισμός από έναν πανέξυπνο άνθρωπο, που στη συνέχεια «κάηκε» και πασχίζει έκτοτε απεγνωσμένα να κρατηθεί στο πολιτικό προσκήνιο).
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπου οι νόμοι και οι θεσμοί είναι καρικατούρα, παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο απ' ότι σε άλλες χώρες, οι κλίκες, τα κυκλώματα, οι οικογένειες, οι παρέες, αλλά και η θετική τους πλευρά: τα ανθρώπινα δίκτυα, τα Communities (δεν είναι ακριβής η ελληνική λέξη «Κοινότητες»). Άργησε η Τρόικα να αντιληφθεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι οι ελληνικές ελίτ, που είναι γραπωμένες στα προνόμιά τους και γι' αυτό εφαρμόζουν τα Μνημόνια με τρόπο ώστε να τα διατηρούν, έτσι στο τέλος πάντοτε καταλήγουν σε κάθε κύκλο «μεταρρυθμίσεων» να κόβουν κι άλλο από χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.
Η ζωή είναι στα καινούργια Δίκτυα
Όσοι Έλληνες δεν είναι μέσα στα λίγα κυκλώματα, έχουν την επιλογή να δημιουργήσουν καινούργια Δίκτυα. Αυτά που είχαν μέχρι χθες και «απέδιδαν» (συνδικαλιστικά, συντεχνιακά, η αυλή κάποιου πολιτευτή κλπ), έχουν τα περισσότερα «στεγνώσει». Οι πιο πολλές παρέες από εκείνες που είχαν υφανθεί πάνω στην αλληλοεξυπηρέτηση, έχουν κι αυτές «αφυδατωθεί». Έχασαν πολλές από τις προσβάσεις, πετσοκόφτηκαν τα άφθονα (κρατικά) χρήματα, τα οφίτσια που έδιναν οι φίλοι στους κολλητούς και οι συγγενείς στους «πελάτες».
Μέσα από την κρίση ξεπετάγονται και Δίκτυα που αποδιαρθρώνουν τις κατεστημένες αντιλήψεις.
Το #tutorpool είναι μια «χειροβομβίδα» στα θεμέλια του τόσο γερά εδραιωμένου συστήματος των φροντιστηρίων. Καθηγητές προσφέρονται να κάνουν φροντιστήρια δωρεάν σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Το City of Errors συνεχίζει με καινοτομική ματιά να παροτρύνει τους Αθηναίους να εντοπίζουν και να διορθώνουν τα λάθη της πόλης τους χωρίς να περιμένουν τα πάντα από το κράτος.
Ελληνίδες και Έλληνες των Βρυξελλών έχουν ξεκινήσει ένα πλάνο για την ενίσχυση των ελληνικών προϊόντων στο Βέλγιο. Μια ομάδα Ελλήνων φοιτητών και ερευνητών στο ΜΙΤ της Βοστώνης προετοιμάζουν ένα φιλόδοξο εγχείρημα για την προβολή της ελληνικής διατροφής.
Την ζεστή Κυριακή 26 Μαΐου βρέθηκα στο Μεταξουργείο όπου ήταν αποκάλυψη το «Φεστιβάλ των Χρωμάτων», όπου 100δες κάτοικοι δεν είχαν το προνόμιο να είναι στη θάλασσα όπως η μισή Ελλάδα, αλλά ζωντάνεψαν μια ταλαιπωρημένη γειτονιά. Τύμπανα, παραστάσεις, παρέες, χαρούμενος κόσμος, που ζει την πραγματικότητα μιας πολύπαθης περιοχής μέσα από την τέχνη και τις συναναστροφές.
Τα καινούργια Δίκτυα δεν θα έχουν μόνο ακτιβιστική ή εθελοντική βάση. Αρκετά θα έχουν επιχειρηματικές αναφορές και επαγγελματικές επιδιώξεις. Το «Γίνε Αγρότης» ανταποκρίνεται στη διάθεση που υποβοηθήθηκε από την κρίση, αστών που θέλουν ισχυρότερη σχέση με την γη, μέχρι του σημείου να παράγουν τα δικά τους κηπευτικά.
Οι πόλεις μεταμορφώνονται
Απορροφημένοι από την κρίση, μπορεί να μας διαφύγει ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης αλλαγής: μέχρι το 2030 θα έχει αλλάξει ο παγκόσμιος χάρτης από την μεγάλη αστικοποίηση που εξελίσσεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Μια ομάδα ανθρώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν απορροφήθηκε από τον καυγά για την εφεδρεία, αλλά συνεχίζει να παρακολουθεί τις αλλαγές που έρχονται και -για την ώρα- γίνονται ερήμην πολλών δήμων της χώρας.
Η Αθήνα κινδυνεύει να γνωρίσει συμπτώματα Ντητρόιτ (μετά την παρακμή των αυτοκινητοβιομηχανιών) : μείωση πληθυσμού, εγκατάλειψη κτηρίων, πτώση οικονομικής δραστηριότητας. Επιπλέον επιβαρυντικά στοιχεία για την Αθήνα, οι στρατιές των κολασμένων (μετανάστες, άνεργοι, άστεγοι) συν την «ανάπτυξη» της πάσης φύσεως ανομίας συν τα κυκλώματα της νύχτας που είναι από τα πιο ανθεκτικά στην κρίση.
Οι ελίτ της πόλης και της χώρας είναι απορροφημένες με την διατήρηση όποιων προνομίων μπορούν να σώσουν. Η πρώτη αντίδραση που μπορούμε να σκεφτούμε είναι τα νέα Δίκτυα που εκφράζουν εκείνες τις δυνάμεις που ξέρουν ότι θα συνεχίσουν να ζήσουν σ' αυτήν την πόλη και διεκδικούν καινούργια ζωή, φρέσκες ιδέες, μικρά λιθάρια αποτελεσμάτων ορατά κάθε μέρα γύρω μας.
Δεν είναι μόνο κάποιοι σαν την Μαρία που δουλεύει πολλά χρόνια στο Ντουμπάι, που δημιουργεί με ζέση Ομάδα παρεμβάσεων στις γειτονιές και σχεδιάζει να ξεκινήσει τον Ιούνιο. Τα καινούργια Δίκτυα εκ των πραγμάτων θα αγκαλιάσουν χώρους που έχουν σχέση με την απασχόληση, την επιχειρηματική δράση, τις δημιουργικές παρεμβάσεις (design, αρχιτεκτονικές λύσεις που θα αναζωογονήσουν μαραμένες γειτονιές). Φτάνουν όλα αυτά για να σταθούν απέναντι στα καθεστωτικά κυκλώματα και στις προσοδοφόρες κλίκες; Από μόνα τους δεν αρκούν, αλλά το καλό σενάριο λέει ότι θα γίνουν αεράκι που μπορεί να παρασύρει κι άλλους: μικρές νίκες που θα δείξουν ότι υπάρχει ζωή πέρα από την ευσπλαχνία της Τρόικας και τα τρίμηνα επιδόματα φιλανθρωπίας του ΕΣΠΑ.
σχόλια