Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
O Γούντι Άλεν στην ταινία του «Στη Ρώμη με αγάπη».
0

«Το μόνο που ήθελα είναι να είμαι ένας ξένος σκηνοθέτης», έχει δηλώσει ο Γούντι Άλεν, «αλλά φυσικά είμαι από το Μπρούκλιν, το οποίο δεν είναι ξένη χώρα. Μέσα από ένα ευτυχές ατύχημα κατέληξα να είμαι ξένος σκηνοθέτης, επειδή δεν μπορούσα να μαζέψω λεφτά με κανέναν άλλο τρόπο».

Ο Γούντι Άλεν έχει μιλήσει στο παρελθόν στους Νew Υork Τimes για τις τέσσερις ιταλικές ταινίες που τον επηρέασαν βαθιά. «Εφηύραν μια μέθοδο αφήγησης και ξαφνικά, για μας τους υποδεέστερους θνητούς, έγινε αποδεκτό να πεις μια ιστορία μ' αυτό τον τρόπο. Φτιάχνουμε τις δικές μας βερσιόν, κι ας μην είναι τόσο σοκαριστικά καινοτόμες και λαμπρές όσο ήταν όταν τις έφτιαξαν οι δημιουργοί τους».

Βλέποντας τον Κλέφτη ποδηλάτων δεν χρειάζεται να σκεφτείς τίποτα, απλά παρατηρείς τους χαρακτήρες και την κατάστασή τους. Είναι άψογη – κάθε μέρος της λειτουργεί τέλεια.

Κλέφτης ποδηλάτων

του Βιτόριο ντε Σίκα

1948 

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
Ο Lamberto Maggiorani και ο Enzo Staiola στον «Κλέφτη ποδηλάτων» του Βιτόριο ντε Σίκα (1948).

Αυτή για μένα είναι η υπέρτατη ιταλική ταινία και μια από τις καλύτερες όλου του κόσμου. Κυκλοφόρησε όταν ήμουν έφηβος, την εποχή που βγήκαν και το «Stromboli» και το «Πικρό Ρύζι». Όταν βλέπεις αυτή την ταινία σου φαίνεται τόσο απλή και αβίαστη. Εννοώ, τι θα μπορούσε να είναι πιο απλό; Ένας άντρας έχει ένα ποδήλατο το οποίο είναι απαραίτητο για την επιβίωσή του και κάποια στιγμή του το κλέβουν, οπότε το αναζητά μαζί με τον γιο του. Η σχέση του παιδιού με τον πατέρα του μοιράζεται ανάμεσα στην οργή και την απελπισμένη αγάπη. Δεν μπορεί παρά να κάνει αίσθηση στο πιο πρωτόγονο επίπεδο. Δεν χρειάζεται να σκεφτείς τίποτα, απλά παρατηρείς τους χαρακτήρες και την κατάστασή τους. Είναι άψογη – κάθε μέρος της λειτουργεί τέλεια.

Λούστρο Παπουτσιών

του Βιτόριο ντε Σίκα

1946

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
Το «Λούστρο παπουτσιών» είναι ένα αριστούργημα που δεν του δόθηκε η απαραίτητη σημασία.

Είδα αυτή την ταινία πιο μεγάλος, διανύοντας τη δεκαετία των 30, και για μένα ήταν σαν ένα αριστούργημα που δεν του δόθηκε η απαραίτητη σημασία. Δεν πρέπει να την έχουν δει πολλοί, επειδή ποτέ δεν συναντάω κάποιον που την έχει δει. Ξεκινά σαν μια ιστορία δυο παιδιών με φιλική σχέση που αγοράζουν μαζί ένα άλογο, αλλά έπειτα όλα καταλήγουν σε ντόμινο, όπου τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Σκέφτομαι πως κάποιοι άνθρωποι ζουν με το άγχος να μην κατηγορηθούν άδικα ή να φυλακιστούν και να μην μπορούν να έρθουν σε επαφή με τον έξω κόσμο, και τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα – με αποτέλεσμα την πλήρη έλλειψη πολιτισμού και των νομικών διαδικασιών. Όμως όλη η ποίηση της ταινίας για μένα βρίσκεται στη σχέση των δυο αγοριών. Εκεί που υπήρχε μια απλή φιλία, μια αμοιβαία τρυφερότητα, κατέληξαν σε βίαια αντιπαράθεση.

Blow-up

του Μικελάντζελο Αντονιόνι

1966

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
Ο David Hemmings πάνω από τη Veruschka von Lehndorff στο «Blow-Up» (1966).

Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη ταινία του Αντονιόνι και δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τις υπόλοιπες που ανέφερα, αλλά πρόκειται για μια πολύ όμορφη εμπειρία. Έχει τόσο υπέροχη φωτογραφία από τον Carlo Di Palma και η ιστορία είναι τόσο ενδιαφέρουσα, παρόλο που ξετυλίγεται με συγκεκριμένους τρόπους. Υπάρχει μια ζωή γεμάτη ζωντάνια, γεμάτη μουσική, όμορφες γυναίκες, ελεύθερο σεξ και το Λονδίνο των swinging sixties στα καλύτερά του. Αλλά αν πάρεις μια στιγμή από αυτήν τη ζωή και τη σταματήσεις για ένα δευτερόλεπτο και τη μεγεθύνεις, αυτό που θα δεις είναι ο θάνατος. Και είσαι πραγματικά παρών μαζί με τον David Hemmings, όταν κάνει αυτή την ανακάλυψη. Είσαι στο στούντιο μαζί του όταν βάζει τις φωτογραφίες στον τοίχο και ανακαλύπτει κάτι. Αν σταματήσεις τον θόρυβο, το χρώμα και τη λάμψη και παρατηρήσεις πολύ καλά, θα αντιληφθείς ότι ο θάνατος είναι πάντα παρών. Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική κεντρική ιδέα για μένα.

Amarcord

του Φεντερίκο Φελίνι

1973

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
Το «Amarcord» θα μπορούσα να το βλέπω κάθε χρόνο...

Μου άρεσαν οι ταινίες «Ο Λευκός Σεΐχης», «Οι Βιτελόνι», «La Strada» και φυσικά το «8 ½». Όμως το «Amarcord» θα μπορούσα να το βλέπω κάθε χρόνο. Αναπλάθει με τόση σαφήνεια τα παιδικά του χρόνια στο Ρίμινι, και εσύ είσαι εκεί σε αυτό τον κόσμο, με τη μητέρα του, τον πατέρα του, τους συγγενείς, τους ντόπιους, τα τοπικά μαγαζιά και τα τοπικά τελετουργικά που κάνουν όλοι γύρω από την πλατεία της πόλης: κοιτάς τους αγνώστους και παρατηρείς πως μοιάζουν με σταρ του σινεμά, και ειδικά μερικές γυναίκες που είναι οι γόησσες της γειτονιάς. Βρίσκεσαι στον κόσμο που δημιούργησε ο σκηνοθέτης, ο οποίος τον αναδημιούργησε όχι κυριολεκτικά, αλλά με έναν υπερβολικό και καρτουνίστικο τρόπο, και παρόλ' αυτά είσαι εκεί. Κατανοείς όλες αυτές τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις.

Πηγή: New York Times

 

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 16.6.2012

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η μακρόσυρτη και πληκτική σταύρωση του Γούντι Άλεν

Στήλες / Η μακρόσυρτη και πληκτική σταύρωση του Γούντι Άλεν

Αρνούνται, λέει, οι εκδότες στις ΗΠΑ ακόμα και να ακουμπήσουν το βιβλίο απομνημονευμάτων του 83χρονου σκηνοθέτη από τη στιγμή που το όνομά του έχει καταστεί επίσημα «τοξικό» και εγγυάται μόνο αγωγές, απειλές και διαφυγόντα κέρδη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Σε μια άγνωστη χώρα»: Μια τολμηρή ταινία, γυρισμένη στην Αθήνα

Οθόνες / «Πιστεύει κανείς ότι οι Παλαιστίνιοι θα ξεχάσουν και θα συμβιβαστούν με την απώλεια;»

Ωμή, διεισδυτική, αφτιασίδωτη, η ταινία «To a land unknown» εστιάζει στο προσφυγικό και ιδιαίτερα στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης Μαντί Φλάιφελ μίλησε στη LifO για όλα τα ζητήματα που θίγει η εξαιρετική και με έντονο ελληνικό «χρώμα» ταινία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Θα ήθελα να ήμουν στα γυρίσματα του Pulp Fiction»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Δημήτρη Νάκου

Μυθολογίες / «Θα ήθελα να ήμουν στα γυρίσματα του Pulp Fiction»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Δημήτρη Νάκου

Ο σκηνοθέτης που μόλις παρουσίασε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, το «Κρέας», μοιράζεται μια λίστα που περιλαμβάνει από ρουμάνικο νέο κύμα μέχρι την ταινία με το πιο αταίριαστο ζευγάρι στην ιστορία του κινηματογράφου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Η Εύα Κοταμανίδου μιλά για τα γυρίσματα του «Θιάσου» και για το μεγαλείο του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Σαν Σήμερα / Εύα Κοταμανίδου: «Όλοι είχαμε μια έγνοια, ότι γυρίζοντας την ταινία αυτή κάναμε μια ουσιαστική αντίσταση»

Η ηθοποιός που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1936 είχε καταγράψει τις αναμνήσεις της από την ιστορική ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου στην οποία πρωταγωνιστούσε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ