Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter
1

Λέγανε κάποτε για τον Σινάτρα, ότι «ο κόσμος δικός του είναι, οι υπόλοιποι είμαστε απλά κομπάρσοι». Το ίδιο ισχύει και για τον Μπομπ Ντύλαν μάλλον, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διασκευάζει και ερμηνεύει επί σκηνής τραγούδια που δόξασε ο αείμνηστος τραγουδιστής. Ο Ντύλαν μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι του κατέβει, μέχρι και Νόμπελ λογοτεχνίας πήρε άλλωστε.

Το ντοκιμαντέρ του Μάρτιν Σκορσέζε με τίτλο 'Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story' που έκανε πριν λίγες μέρες πρεμιέρα στο Netflix και έχει ως θεματικό άξονα την θρυλική περιοδεία του Μπομπ Ντύλαν παρέα με έναν περιπλανώμενο θίασο εκλεκτών καλεσμένων, είναι απολαυστικό και απείρως ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον, καθώς περιλαμβάνει πέρα από τα παρασκήνια εκείνης της τουρνέ και διάφορα άλλα «πιπεράτα» στοιχεία που την κάνουν ακόμα πιο ελκυστικό.

Μέχρι που ο εύπιστος θεατής αντιλαμβάνεται – εκ των υστέρων – ότι κάποια από αυτά αποτελούν εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν (με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes".

Εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes".

Όπως εξάλλου δηλώνει ο ίδιος στην αρχή της ταινίας, «δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνη την περίοδο, αγέννητος ήμουν τότε». Εκτός αν εννοεί ότι ακόμα δεν είχε «ξαναγεννηθεί» Χριστιανός, όπως συνέβη λίγο καιρό μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70 που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ – αληθινά και ψεύτικα...

1. Η Σάρον Στόουν δεν ήταν έφηβη γκρούπι του Ντύλαν

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Η διάσημη σταρ εμφανίζεται σήμερα να αφηγείται τις περιπέτειες της ως 19χρονη γκρούπι σ' εκείνη την περιοδεία που την είχε τραβήξει μαμά της, και κάνει λόγο – με αρκετά υπονοούμενα – για τη σχέση που είχε αναπτύξει με τον Ντύλαν, ο οποίος, όπως λέει, την είχε συμπαθήσει πολύ. Καλοστημένο παραμύθι όλα αυτά, και μια φωτογραφία που τους δείχνει μαζί τότε είναι προϊόν photoshop. Επίσης, η Σάρον Στόουν δεν ήταν 19 χρονών τότε, αλλά 17, δηλαδή ανήλικη. Οι περισσότεροι ροκ σταρ εκείνης της εποχής είχαν περιστασιακές σχέσεις με ανήλικες, γεγονός που θα τους έκανε ρόμπα σήμερα αν έβγαιναν στη φόρα οι σχετικές αποκαλύψεις, αλλά ο Ντύλαν είναι τόσο υπεράνω που «κατασκεύασε» μόνος του μια τέτοια ιστορία.

2. Ο Ντύλαν δεν εμπνεύστηκε από τους Kiss το μακιγιάζ του για την περιοδεία

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Ξεχειλώνοντας κι άλλο το προηγούμενο "hoax", η Σάρον Στόουν λέει ότι είχε ιντριγκάρει τον Ντύλαν το μπλουζάκι με τους Kiss που φορούσε τότε, ενώ ο ίδιος λέει ότι πήρε την ιδέα για το λευκό μακιγιάζ που φορούσε στην περιοδεία από μια συναυλία των Kiss που τον είχε πάει η βιολίστρια που τον συνόδευε στην τουρνέ, Σκάρλετ Ριβέρα, η οποία τα είχε λέει τότε με τον Πολ Στάνλεϊ (των Kiss). LOL. Η (κουλτουριάρικη) αλήθεια είναι ότι το λευκό μακιγιάζ ήταν εμπνευσμένο από την κλασική γαλλική ταινία «Τα παιδιά του παραδείσου».

3. Το πρωτότυπο υλικό που παρουσιάζεται στην ταινία δεν το είχε σκηνοθετήσει ο μυστηριώδης "Στέφαν βαν Ντροπ"

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Σε τακτά διαστήματα στην ταινία εμφανίζεται να μιλάει ξερνώντας κυνισμό και βδελυγμία ένας μυστήριος τύπος ονόματι Στέφαν βαν Ντροπ, ο οποίος φέρεται να ήταν ο σκηνοθέτης του πλούσιου πρωτότυπου υλικού από την περιοδεία που χρησιμοποιεί ως βάση για το ντοκιμαντέρ του ο Σκορσέζε. Σε μια φάση μάλιστα δηλώνει ότι είναι δική του ουσιαστικά και η τωρινή ταινία. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τον βετεράνο ηθοποιό, performance artist και σύζυγο της Μπετ Μίντλερ, Μάρτιν φον Χέιζελμπεργκ. Το πρωτότυπο υλικό το είχε τραβήξει ο ίδιος ο Ντύλαν με το συνεργείο του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην ταινία "Renaldo and Clara" που γυριζόταν παράλληλα με την περιοδεία Rolling Thunder Revue.

4. Δεν υπήρχε κανένας βουλευτής Τζακ Τάνερ να ακολουθεί φανατικά την περιοδεία

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Προς το τέλος του ντοκιμαντέρ, μιλάει στην κάμερα ένα πρώην μέλος του Κογκρέσου που λέγεται Τζακ Τάνερ και είχε υποτίθεται ακολουθήσει τότε την περιοδεία κατόπιν προτροπής του μετέπειτα Προέδρου Τζίμι Κάρτερ (ο οποίος όντως ήταν οπαδός του Ντύλαν και χρησιμοποιούσε τακτικά στίχους του στους πολιτικούς λόγους του). Καμία σχέση. Πρόκειται για τον ηθοποιό Μάικλ Μέρφι και το όνομα «Τζακ Τάνερ» προέρχεται από το ψευδο-ντοκιμαντέρ με τίτλο "Tanner '88" που είχε γυρίσει ο αείμνηστος Ρόμπερτ Άλτμαν.

 

5. Ο Τζιμ Γιαννόπουλος δεν ήταν o μάνατζερ της περιοδείας


Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

 

Ο πολυσχιδής (και προφανώς χιουμορίστας) Τζιμ Γιαννόπουλος που εμφανίζεται να αφηγείται τα βάσανα του ως μάνατζερ εκείνης της περιοδείας είναι ο νυν CEO της Paramount Pictures, ενώ υπήρξε και πρόεδρος της Fox Filmed Entertainment για μια δωδεκαετία. Τον καιρό του Rolling Thunder Revue ήταν δευτεροετής φοιτητής στη Νομική.

Οθόνες
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
τομ χάρντι

Οθόνες / 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε την άνοιξη

Από τη μεγάλη επιστροφή του «The Last of Us» σε εκείνη του «Αστερίξ» και από τη σεξουαλική αναζήτηση της Μισέλ Ουίλιαμς σε μια απολαυστική ματιά στον κόσμο του σύγχρονου μπαλέτου, αυτές είναι οι σειρές που θα μας κρατήσουν καθηλωμένους στη μικρή οθόνη το επόμενο διάστημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Δεν το έχω δει ακόμα, αλλά νομίζω σε αυτήν την περίπτωση καλύτερα που διάβασα πρώτα αυτό το άρθρο, γιατί φαντάζομαι ότι κάποιος που το είδε πρώτα, θα έχει ήδη σχηματίσει λάθος εντυπώσεις και εν συνέχεια, μπορεί και να απογοητεύτηκε, μαθαίνοντας ότι παρακολούθησε τέτοιες ανακρίβειες. Και φαντάζομαι δε θα είναι οι μόνες, απλά μάλλον θα ήταν οι πιο τρανταχτές. Αλλά μου κάνει πολλή εντύπωση για ποιο λόγο να μπαίνουν σε τέτοιο "κόπο" βετεράνοι που δεν έχουν την ανάγκη καμίας διαφήμισης ή ντόρου -στην τελική, δεν το έκαναν και τσάμπα... Συμφωνώ εν μέρει με την ερμηνεία που προσπαθήσατε να δώσετε στην αρχή του άρθρου, "Μέχρι που ο εύπιστος θεατής αντιλαμβάνεται – εκ των υστέρων – ότι κάποια από αυτά αποτελούν εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν (με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes" Πηγή: www.lifo.gr"Αλλά, αυτό τώρα, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και στο ίδιο το Netflix, που κάνει -μεγαλεπίβολες και δαπανηρές, πολλές φορές- παραγωγές ντοκιμαντέρ. Δλδ. δε λέω ότι ό,τι αναφέρεται σε ένα ντοκιμαντέρ είναι η αδιάσειστη αλήθεια και μόνο, αλλά, μετά από αυτό, μπορεί να αμφισβητηθούν εύκολα και όποιες άλλες μαρτυρίες προβάλλονται σχετικά στις σειρές ντοκιμαντέρ της πλατφόρμας. Και δεν είναι και τόσο αβάσιμο να φτάσει κάποιος σε ένα τέτοιο συμπέρασμα: όταν γίνεται ντοκιμαντέρ για έναν τόσο θρυλικό, ίσως τον σημαντικότερο εν ζωή για τους Αμερικανούς, καλλιτέχνη, το οποίο έχει επιμεληθεί και αναλάβει ένας επίσης σημαντικός, θρυλικός σκηνοθέτης και παρουσιάζονται τέτοιες ιστορικές και μη ανακρίβειες... τότε στα υπόλοιπα ντοκιμαντέρ μικρότερων budget και λιγότερο γνωστών σκηνοθετών -που αυτοί μπορεί να χρειάζονται και τον ντόρο και την όποια διαφήμιση- τι μπορεί να γίνεται εν τέλει;! Αν γυριζόταν ταινία η ζωή του Ντίλαν, εκεί ίσως να παραβλεπόταν εύκολα, λόγω σεναριακής αδείας ή σουλουπώματος. Σε ντοκιμαντέρ όμως γιατί να συμβαίνει;!