Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter
1

Λέγανε κάποτε για τον Σινάτρα, ότι «ο κόσμος δικός του είναι, οι υπόλοιποι είμαστε απλά κομπάρσοι». Το ίδιο ισχύει και για τον Μπομπ Ντύλαν μάλλον, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διασκευάζει και ερμηνεύει επί σκηνής τραγούδια που δόξασε ο αείμνηστος τραγουδιστής. Ο Ντύλαν μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι του κατέβει, μέχρι και Νόμπελ λογοτεχνίας πήρε άλλωστε.

Το ντοκιμαντέρ του Μάρτιν Σκορσέζε με τίτλο 'Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story' που έκανε πριν λίγες μέρες πρεμιέρα στο Netflix και έχει ως θεματικό άξονα την θρυλική περιοδεία του Μπομπ Ντύλαν παρέα με έναν περιπλανώμενο θίασο εκλεκτών καλεσμένων, είναι απολαυστικό και απείρως ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον, καθώς περιλαμβάνει πέρα από τα παρασκήνια εκείνης της τουρνέ και διάφορα άλλα «πιπεράτα» στοιχεία που την κάνουν ακόμα πιο ελκυστικό.

Μέχρι που ο εύπιστος θεατής αντιλαμβάνεται – εκ των υστέρων – ότι κάποια από αυτά αποτελούν εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν (με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes".

Εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes".

Όπως εξάλλου δηλώνει ο ίδιος στην αρχή της ταινίας, «δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνη την περίοδο, αγέννητος ήμουν τότε». Εκτός αν εννοεί ότι ακόμα δεν είχε «ξαναγεννηθεί» Χριστιανός, όπως συνέβη λίγο καιρό μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70 που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ – αληθινά και ψεύτικα...

1. Η Σάρον Στόουν δεν ήταν έφηβη γκρούπι του Ντύλαν

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Η διάσημη σταρ εμφανίζεται σήμερα να αφηγείται τις περιπέτειες της ως 19χρονη γκρούπι σ' εκείνη την περιοδεία που την είχε τραβήξει μαμά της, και κάνει λόγο – με αρκετά υπονοούμενα – για τη σχέση που είχε αναπτύξει με τον Ντύλαν, ο οποίος, όπως λέει, την είχε συμπαθήσει πολύ. Καλοστημένο παραμύθι όλα αυτά, και μια φωτογραφία που τους δείχνει μαζί τότε είναι προϊόν photoshop. Επίσης, η Σάρον Στόουν δεν ήταν 19 χρονών τότε, αλλά 17, δηλαδή ανήλικη. Οι περισσότεροι ροκ σταρ εκείνης της εποχής είχαν περιστασιακές σχέσεις με ανήλικες, γεγονός που θα τους έκανε ρόμπα σήμερα αν έβγαιναν στη φόρα οι σχετικές αποκαλύψεις, αλλά ο Ντύλαν είναι τόσο υπεράνω που «κατασκεύασε» μόνος του μια τέτοια ιστορία.

2. Ο Ντύλαν δεν εμπνεύστηκε από τους Kiss το μακιγιάζ του για την περιοδεία

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Ξεχειλώνοντας κι άλλο το προηγούμενο "hoax", η Σάρον Στόουν λέει ότι είχε ιντριγκάρει τον Ντύλαν το μπλουζάκι με τους Kiss που φορούσε τότε, ενώ ο ίδιος λέει ότι πήρε την ιδέα για το λευκό μακιγιάζ που φορούσε στην περιοδεία από μια συναυλία των Kiss που τον είχε πάει η βιολίστρια που τον συνόδευε στην τουρνέ, Σκάρλετ Ριβέρα, η οποία τα είχε λέει τότε με τον Πολ Στάνλεϊ (των Kiss). LOL. Η (κουλτουριάρικη) αλήθεια είναι ότι το λευκό μακιγιάζ ήταν εμπνευσμένο από την κλασική γαλλική ταινία «Τα παιδιά του παραδείσου».

3. Το πρωτότυπο υλικό που παρουσιάζεται στην ταινία δεν το είχε σκηνοθετήσει ο μυστηριώδης "Στέφαν βαν Ντροπ"

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Σε τακτά διαστήματα στην ταινία εμφανίζεται να μιλάει ξερνώντας κυνισμό και βδελυγμία ένας μυστήριος τύπος ονόματι Στέφαν βαν Ντροπ, ο οποίος φέρεται να ήταν ο σκηνοθέτης του πλούσιου πρωτότυπου υλικού από την περιοδεία που χρησιμοποιεί ως βάση για το ντοκιμαντέρ του ο Σκορσέζε. Σε μια φάση μάλιστα δηλώνει ότι είναι δική του ουσιαστικά και η τωρινή ταινία. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τον βετεράνο ηθοποιό, performance artist και σύζυγο της Μπετ Μίντλερ, Μάρτιν φον Χέιζελμπεργκ. Το πρωτότυπο υλικό το είχε τραβήξει ο ίδιος ο Ντύλαν με το συνεργείο του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην ταινία "Renaldo and Clara" που γυριζόταν παράλληλα με την περιοδεία Rolling Thunder Revue.

4. Δεν υπήρχε κανένας βουλευτής Τζακ Τάνερ να ακολουθεί φανατικά την περιοδεία

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Προς το τέλος του ντοκιμαντέρ, μιλάει στην κάμερα ένα πρώην μέλος του Κογκρέσου που λέγεται Τζακ Τάνερ και είχε υποτίθεται ακολουθήσει τότε την περιοδεία κατόπιν προτροπής του μετέπειτα Προέδρου Τζίμι Κάρτερ (ο οποίος όντως ήταν οπαδός του Ντύλαν και χρησιμοποιούσε τακτικά στίχους του στους πολιτικούς λόγους του). Καμία σχέση. Πρόκειται για τον ηθοποιό Μάικλ Μέρφι και το όνομα «Τζακ Τάνερ» προέρχεται από το ψευδο-ντοκιμαντέρ με τίτλο "Tanner '88" που είχε γυρίσει ο αείμνηστος Ρόμπερτ Άλτμαν.

 

5. Ο Τζιμ Γιαννόπουλος δεν ήταν o μάνατζερ της περιοδείας


Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

 

Ο πολυσχιδής (και προφανώς χιουμορίστας) Τζιμ Γιαννόπουλος που εμφανίζεται να αφηγείται τα βάσανα του ως μάνατζερ εκείνης της περιοδείας είναι ο νυν CEO της Paramount Pictures, ενώ υπήρξε και πρόεδρος της Fox Filmed Entertainment για μια δωδεκαετία. Τον καιρό του Rolling Thunder Revue ήταν δευτεροετής φοιτητής στη Νομική.

Οθόνες
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Δεν το έχω δει ακόμα, αλλά νομίζω σε αυτήν την περίπτωση καλύτερα που διάβασα πρώτα αυτό το άρθρο, γιατί φαντάζομαι ότι κάποιος που το είδε πρώτα, θα έχει ήδη σχηματίσει λάθος εντυπώσεις και εν συνέχεια, μπορεί και να απογοητεύτηκε, μαθαίνοντας ότι παρακολούθησε τέτοιες ανακρίβειες. Και φαντάζομαι δε θα είναι οι μόνες, απλά μάλλον θα ήταν οι πιο τρανταχτές. Αλλά μου κάνει πολλή εντύπωση για ποιο λόγο να μπαίνουν σε τέτοιο "κόπο" βετεράνοι που δεν έχουν την ανάγκη καμίας διαφήμισης ή ντόρου -στην τελική, δεν το έκαναν και τσάμπα... Συμφωνώ εν μέρει με την ερμηνεία που προσπαθήσατε να δώσετε στην αρχή του άρθρου, "Μέχρι που ο εύπιστος θεατής αντιλαμβάνεται – εκ των υστέρων – ότι κάποια από αυτά αποτελούν εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν (με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes" Πηγή: www.lifo.gr"Αλλά, αυτό τώρα, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και στο ίδιο το Netflix, που κάνει -μεγαλεπίβολες και δαπανηρές, πολλές φορές- παραγωγές ντοκιμαντέρ. Δλδ. δε λέω ότι ό,τι αναφέρεται σε ένα ντοκιμαντέρ είναι η αδιάσειστη αλήθεια και μόνο, αλλά, μετά από αυτό, μπορεί να αμφισβητηθούν εύκολα και όποιες άλλες μαρτυρίες προβάλλονται σχετικά στις σειρές ντοκιμαντέρ της πλατφόρμας. Και δεν είναι και τόσο αβάσιμο να φτάσει κάποιος σε ένα τέτοιο συμπέρασμα: όταν γίνεται ντοκιμαντέρ για έναν τόσο θρυλικό, ίσως τον σημαντικότερο εν ζωή για τους Αμερικανούς, καλλιτέχνη, το οποίο έχει επιμεληθεί και αναλάβει ένας επίσης σημαντικός, θρυλικός σκηνοθέτης και παρουσιάζονται τέτοιες ιστορικές και μη ανακρίβειες... τότε στα υπόλοιπα ντοκιμαντέρ μικρότερων budget και λιγότερο γνωστών σκηνοθετών -που αυτοί μπορεί να χρειάζονται και τον ντόρο και την όποια διαφήμιση- τι μπορεί να γίνεται εν τέλει;! Αν γυριζόταν ταινία η ζωή του Ντίλαν, εκεί ίσως να παραβλεπόταν εύκολα, λόγω σεναριακής αδείας ή σουλουπώματος. Σε ντοκιμαντέρ όμως γιατί να συμβαίνει;!