Πού είναι σήμερα η Άννα Φρανκ; Facebook Twitter
Άρι Φόλμαν: «Ήθελα να δείξω την Άννα Φρανκ ως άνθρωπο, όχι ως σύμβολο...  Οι καλλιτέχνες έπρεπε να δουλέψουν από το σπίτι, χωρίς επίβλεψη, κάτι που δεν είχαν συνηθίσει. Συνέβησαν όσες αναποδιές μπορείτε να φανταστείτε κι ακόμα περισσότερες Τελικά, όμως, καταφέραμε να τελειώσουμε την ταινία.»

Πού είναι σήμερα η Άννα Φρανκ;

0

Λίγο πριν κλείσει το 2021, θα δούμε και στις ελληνικές αίθουσες μία από τις ωραιότερες ταινίες που μας επιφύλασσε η ετήσια παραγωγή, το «Where is Anne Frank», το νέο animation του Ισραηλινού Άρι Φόλμαν, της φήμης του «Βαλς με τον Μπασίρ». Είναι μια ταινία στην οποία ο Φόλμαν διασκευάζει ευρηματικά ένα από τα διασημότερα γραπτά του εικοστού αιώνα, το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ». 

Στο «Where is Anne Frank» το πνεύμα της Κίττυ, της φανταστικής φίλης της Άννας Φρανκ, ξεπηδά μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου, φεύγει από το μουσείο και αναζητά τη φίλη του σε ένα σύγχρονο Άμστερνταμ, όπου το όνομά της βρίσκεται παντού, μα το πνεύμα της απουσιάζει. Επικοινωνήσαμε με τον Άρι Φόλμαν και μας είπε μερικά λόγια παραπάνω για την ταινία του, για τον τρόπο που δημιουργεί αλλά και για τον μαζοχισμό(!) που κρύβεται πίσω από έναν σκηνοθέτη animation.

— Πώς σας ήρθε η ιδέα να μεταφέρετε την ιστορία της Άννας Φρανκ στο σήμερα, βάζοντας την Κίττυ να ξυπνάει στο σύγχρονο Άμστερνταμ;

Έψαχνα έναν καινούργιο τρόπο για να πω την ιστορία, γιατί ένιωθα ότι έχουν ειπωθεί όλα. Διάβασα πολλές φορές το ημερολόγιο, το αντιμετώπιζα σαν τη Βίβλο και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι στην εισαγωγή η Φρανκ περιγράφει εξονυχιστικά τη φανταστική φίλη στην όποια θα απευθύνει το ημερολόγιο, την Κίττυ, και σκέφτηκα πως όλα βρίσκονται εκεί. Το πώς μοιάζει, τα μαλλιά της, τα μάτια της, τα χείλη της, το χαμόγελό της, ο χαρακτήρας της, όλα είναι εκεί. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να τη σχεδιάσουμε. Έτσι έγινε, ο καλλιτεχνικός διευθυντής μας ζωγράφισε ένα σκίτσο της Κίττυ και μόλις την είδα, ήξερα ότι αυτή είναι η πρωταγωνίστρια της ταινίας μου. Στη συνέχεια το ένα έφερε το άλλο. 

To animation είναι κάτι που ταιριάζει περισσότερο σε δημιουργούς με τάσεις αυτοκτονίας, ειδικά στην Ευρώπη. Οπότε επιλέγω το animation για να καλύψω αυτά τα δύο σκέλη, τη δημιουργική ελευθερία και την επιθυμία να υποφέρω, που ίσως και να υπάρχει επειδή είμαι γιος ανθρώπων που επιβίωσαν από το Ολοκαύτωμα.

— Και είναι όντως ένας ολοκληρωμένος χαρακτήρας. Ένα από τα πράγματα που μου άρεσαν στην ταινία σας είναι ότι η Κίττυ συμπεριφέρεται σαν ένα κορίτσι της ηλικίας της, το ίδιο και η Άννα Φρανκ. Δεν την αντιμετωπίζετε ως σύμβολο αλλά ως ένα νεαρό κορίτσι που κάνει πλάκες, θαυμάζει τον Κλαρκ Γκέιμπλ, λέει ποιον συμμαθητή της βρίσκει ωραίο και ποιον όχι κ.λπ.

Φυσικά, ένας από τους λόγους που έκανα αυτή την ταινία είναι για να δείξω ότι η Άννα Φρανκ ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο όχι ένα σύμβολο. Δεν ήταν ένας μονοδιάστατος χαρακτήρας που εκπροσωπούσε κάτι, ήταν ένας σύνθετος άνθρωπος. Ήταν πολύ έξυπνη και παρατηρητική, μπορούσε όμως να είναι και πολύ αστεία, να γίνει και κακιά, καθώς εντόπιζε τις αδυναμίες των ενηλίκων γύρω της και σε καίριες στιγμές ήξερε ποιο κουμπί να πατήσει για να τους χτυπήσει. Χρειάστηκε, επίσης, να περάσει στην ενηλικίωση ούσα φυλακισμένη και απομονωμένη, μια πολύ σύνθετη κατάσταση για εκείνη. Ήθελα να το δείξω αυτό, να αναδείξω την ανθρώπινη πλευρά της, γιατί ο περισσότερος κόσμος τη βλέπει μόνο ως σύμβολο.

Άρι Φόλμαν: «Ήθελα να δείξω την Άννα Φρανκ ως άνθρωπο, όχι ως σύμβολο» Facebook Twitter
Ήθελα να αναδείξω την ανθρώπινη πλευρά της, γιατί ο περισσότερος κόσμος τη βλέπει μόνο ως σύμβολο.

— Όταν ξεκινά η ταινία σας, ένας τίτλος μας πληροφορεί ότι η ιστορία εξελίσσεται σε «έναν χρόνο από σήμερα». Γιατί θέσατε αυτό το χρονικό πλαίσιο;

Γιατί μου δίνει ελευθερία να σκέφτομαι το μέλλον και να τοποθετώ τις ιστορίες μου εκεί. Δεν είμαι εγκλωβισμένος στα πράγματα και τις καταστάσεις του παρελθόντος και του παρόντος. Απελευθερώνει τη φαντασία μου, μπορώ να κάνω ό,τι θέλω ως σεναριογράφος. Πάντα επιλέγω το μέλλον γι’ αυτόν τον λόγο.

— Σκεφτόμουν, όμως, ότι και για τον θεατή του 2090 η ιστορία θα πραγματοποιείται «έναν χρόνο μετά», άρα ο κόσμος και πάλι θα έχει ξεχάσει το πνεύμα της Άννα Φρανκ. Πιστεύετε ότι δεν θα μάθουμε ποτέ από το παρελθόν μας και τα λάθη μας;

Χμμμ, νομίζω ότι μαθαίνουμε από το παρελθόν, υπάρχει κάποια πρόοδος. Δυστυχώς, όμως, όπως είδατε και στους τίτλους τέλους, υπάρχουν 17-20 εκατομμύρια παιδιά που προσπαθούν να ξεφύγουν από πολέμους στον κόσμο μας. Η γενική κατάσταση έχει αλλάξει, αλλά γι’ αυτά τα παιδιά παραμένει ίδια. Δεν είναι ακριβώς συγκρίσιμα μεγέθη, το καταλαβαίνω, αλλά θα ήθελα η κληρονομιά της Άννα Φρανκ, της εμπειρίας της ίδιας και της οικογένειάς της, να είχε γεννήσει συμπόνια και έγνοια γι’ αυτά τα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο σήμερα. Είναι ένα από τα πράγματα που θέλω να πετύχω με την ταινία μου.

— Καταλαβαίνω. Και με αυτό τον τρόπο συνδέετε το παρόν με το παρελθόν. Παρατηρώ ότι η μνήμη και η Ιστορία είναι θεματικές που σας ενδιαφέρουν πολύ, τις βρίσκουμε συχνά στη φιλμογραφία σας.

Για να μιλήσω ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω πώς μου συμβαίνει αυτό. Μπορεί να γράψω ένα μιούζικαλ και να καταλήξω να σκαλίζω ένα γεγονός του παρελθόντος και να τοποθετώ τον εαυτό μου εκεί. Δεν το κάνω συνειδητά πάντως. Υποθέτω ότι είναι κάτι που συμβαίνει υποσυνείδητα, όπως τα περισσότερα πράγματα.

Άρι Φόλμαν: «Ήθελα να δείξω την Άννα Φρανκ ως άνθρωπο, όχι ως σύμβολο» Facebook Twitter
Έψαχνα έναν καινούργιο τρόπο για να πω την ιστορία, γιατί ένιωθα ότι έχουν ειπωθεί όλα.

— Κάτι άλλο που κάνετε συχνά είναι να επιλέγετε το format του animation για να αφηγηθείτε τις ιστορίες σας.

Το επιλέγω γιατί μου δίνει απόλυτη ελευθερία, μπορώ να δημιουργήσω οτιδήποτε θέλω, δεν έχω τους περιορισμούς της «ζωντανής δράσης». Ταυτόχρονα ικανοποιεί και τις μαζοχιστικές μου παρορμήσεις. Μάλλον μου αρέσουν ο πόνος και το βάσανο της όλης διαδικασίας που απαιτεί η δημιουργία ενός animation, η πολυετής προετοιμασία, που σε κάνει να υποφέρεις, η αβεβαιότητα για το αν θα καταφέρεις να τελειώσεις την ταινία, η αγωνία μήπως τελικά χρεοκοπήσεις και καταλήξεις να πηδήξεις από έναν λόφο. To animation είναι κάτι που ταιριάζει περισσότερο σε δημιουργούς με τάσεις αυτοκτονίας, ειδικά στην Ευρώπη. Οπότε επιλέγω το animation για να καλύψω αυτά τα δύο σκέλη, τη δημιουργική ελευθερία και την επιθυμία να υποφέρω, που ίσως και να υπάρχει επειδή είμαι γιος ανθρώπων που επιβίωσαν από το Ολοκαύτωμα. Κουβαλώ αυτή την κληρονομιά στις πλάτες μου και μάλλον χρειάζομαι να περάσω από μια επίπονη διαδικασία, ώστε να μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου.

— Πιστεύετε δηλαδή ότι η Τέχνη προκύπτει μέσα από τον πόνο;

Όχι, δεν το θεωρώ απαραίτητο. Αλλά η δημιουργία ενός animation είναι πολύ επίπονη, ενέχει ρίσκο. Το «Where is Anne Frank» περιέχει 159.000 διαφορετικά σκίτσα, τα οποία έγιναν σε δώδεκα διαφορετικές χώρες με δεκατρία διαφορετικά στούντιο και έφτασε αρκετές φορές κοντά στο να μην ολοκληρωθεί ποτέ, ειδικά τον ενάμιση χρόνο του lockdown, που για μας ήταν σκέτη καταστροφή. Οι καλλιτέχνες έπρεπε να δουλέψουν από το σπίτι, χωρίς επίβλεψη, κάτι που δεν είχαν συνηθίσει. Συνέβησαν όσες αναποδιές μπορείτε να φανταστείτε κι ακόμα περισσότερες Τελικά, όμως, καταφέραμε να τελειώσουμε την ταινία.

|article_full_no_portrait|

— Και βγήκε μια καλή ταινία, οφείλω να ομολογήσω, με έξοχο μουσικό score. Προσέχετε πολύ τη μουσική επένδυση στις ταινίες σας, είναι πάντα μελωδική και συμμετέχει στο δράμα ως πρωταγωνιστής, εκεί που σήμερα σε πολλές ταινίες η μουσική είναι απλώς συνοδευτική.

Μα είναι κι αυτή μέρος της δημιουργίας. Γεννάς τις εικόνες και μετά θες να τις ντύσεις μουσικά κι εγώ επιλέγω να συνεργάζομαι με τους καλύτερους. Με ιντριγκάρει και με εκπλήσσει κάθε φορά να δω τι θα επινοήσουν αυτοί οι υπέροχοι μουσικοί, παρακολουθώντας τις εικόνες μου. Είναι από τα μέρη της παραγωγικής διαδικασίας που αγαπώ περισσότερο.

— Και μια τελευταία ερώτηση. Ο τίτλος της ταινίας σας είναι «Where is Anne Frank», δεν υπάρχει ερωτηματικό σε αυτόν. Γιατί το παραλείψατε;

Χμμμ, γιατί δεν υπάρχει ερωτηματικό ε; Γιατί, νομίζω ότι, αν έβαζα ερωτηματικό, θα είχα κάνει μια ταινία για παιδιά τεσσάρων ετών. Μια ταινία που στο πόστερ θα είχε τρία παιδιά που ψάχνουν με έναν φακό κάτω από ένα χαλί, μέσα σε ένα υπόγειο, αναζητώντας την Άννα Φρανκ. Ενώ, όταν δεν βάζεις ερωτηματικό, σημαίνει κάτι αυτό που γράφεις, αυτό που έχεις δημιουργήσει, είναι μια δήλωση. Κι αυτή είναι η ταινία που ήθελα να κάνω.

Η ταινία «Πού κρύβεται η Άννα Φρανκ»(Where is Anne Frank, 2021) θα κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες στις 30/12 από τη Rosebud.21.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ