H κινηματογραφίστρια Alice Stein πρωτοσυνάντησε τα Βρώμικα Παιδιά στο πάρκινγκ ενός πολυκαταστήματος στο Tennessee, το 2012. Ήταν στοιβαγμένα σε ένα τιρκουάζ αγροτικό κι είχαν έρθει στο γιγαντιαίο πολυκατάστημα για να πάρουν τρόφιμα για ένα Rainbow Gathering που γινόταν εκεί κοντά, δηλαδή γιορτές σε μια απόμακρη δασική περιοχή όπου μαζεύονται χίπηδες από την δεκαετία του ’70 και φτιάχνουν προσωρινές αντικομφορμιστικές κοινότητες. Στα Rainbow Gatherings δεν υπάρχουν ζεστό νερό, ηλεκτρισμός και οποιουδήποτε είδους επικοινωνία με τον έξω κόσμο (συχνά για μήνες) -τα πάντα είναι οργανωμένα γύρω από τα δόγματα της ειρήνης, της αγάπης και του σεβασμού και αυτοί που συμμετέχουν αυτοχαρακτηρίζονται ως «ουτοπικά εναλλακτικά του σύγχρονου καπιταλισμού».
Δεν είχα ακούει ποτέ για τα Βρώμικα Παιδιά πριν τα συναντήσω. Ούτε ήξερα πολλά για τις συγκεντρώσεις του Ουράνιου Τόξου. Όταν πήγα να τσεκάρω, συγκλονίστηκα από το πόσοι πολλοί έφηβοι το είχαν σκάσει από τα σπίτια τους και ήταν εκεί. Ήταν ένας παράδεισος για χαμένα αγόρια.
Σε αυτές τις Συγκεντρώσεις του Ουράνιου Τόξου που είναι ανοιχτές σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, κάθε κοινωνικής τάξης και από κάθε υπόβαθρο, την προσοχή της Alice τράβηξε μια φυλή άστεγων παιδιών. Αυτά τα παιδιά που είναι πολύ στενά δεμένα μεταξύ τους, περιφέρονται σε διάφορες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών αναζητώντας καταφύγιο σε τέτοιου είδους κοινότητες και ζουν εντελώς αντισυμβατικά, εκτός συστήματος. Καπνίζουν μετά μανίας, τρώνε απ’ τα σκουπίδια και -όπως δηλώνει και το παρατσούκλι τους- είναι πολύ βρώμικα επειδή κάνουν σπάνια μπάνιο. Τα πιο πολλά είναι παιδιά διαλυμένων οικογενειών ή έρχονται από κοινότητες που η διαφορετικότητά τους τούς κάνει παρείσακτους. Για αυτούς, αυτού του είδους οι συγκεντρώσεις είναι η οικογένειά τους.
Για δύο χρόνια η Alice έζησε με τα Βρώμικα Παιδιά στα δάση, καταγράφοντας τον τρόπο που βρίσκουν ο ένας στον άλλο την δύναμη για να επιβιώσουν. Παρόλο που τα τελευταία χρόνια στα Gatherings συμβαίνουν άσχημα περιστατικά και το πνεύμα του ουράνιου τόξου έχει αρχίσει να χάνεται, η Alice έζησε «εξαιρετικά όμορφες καταστάσεις» και μιλάει για ενότητα και αποδοχή.
«Δεν είχα ακούει ποτέ για τα Βρώμικα Παιδιά πριν τα συναντήσω» λέει. «Ούτε ήξερα πολλά για τις συγκεντρώσεις του ουράνιου τόξου. Όταν πήγα να τσεκάρω, συγκλονίστηκα από το πόσοι πολλοί έφηβοι το είχαν σκάσει από τα σπίτια τους και ήταν εκεί. Ήταν ένας παράδεισος για χαμένα αγόρια. Τα παιδιά που γνώρισα εγώ έρχονταν από διαλυμένες οικογένειες ή είχαν προβληματικές σχέσεις με τους γονείς τους –ήταν αλκοολικοί, είχαν προβλήματα με ναρκωτικά ή ήταν στη φυλακή."
Είναι πολλά τα προβλήματα που έχουν τα παιδιά σήμερα και ακόμα πιο πολλά τα θέματα που τα εξοργίζουν, ειδικά στις ΗΠΑ. Το πιο σοβαρό όμως φαίνεται να είναι η αποδοχή. Πολλά κατάγονται από μικρές πόλεις με στενόμυαλες απόψεις για το σεξ, τη φυλή ή τη θρησκεία και όποιος έχει διαφορετική άποψη θεωρείται απόβλητος».
Το ντοκιμαντέρ της θα κυκλοφορήσει πριν το τέλος της χρονιάς. Εδώ υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες.
σχόλια