Aπό τον Θανάση Χαραμή
Ανάμεσα σε ελαιόδεντρα, πικροδάφνες και κυπαρίσσια, σε αγροτεμάχιο 4000 μ2 και σε απόσταση λίγων μέτρων από την οικία του στο Δήλεσι Βοιωτίας, το αρχαίο Δήλιον, αποφασίστηκε η ανέγερση του νέου εργαστηρίου του ζωγράφου και γλύπτη Αλέξανδρου Λιάπη. Τμήμα του περιβάλλοντος χώρου του νέου κτιρίου διαμορφώνεται σε υπαίθρια γλυπτοθήκη, φιλοξενώντας έργα του ίδιου του καλλιτέχνη. Η πρόκληση διπλή.
Το δημιούργημα καλείται να συνδιαλεχθεί από τη μία με το περιβάλλον που το περικλείει, δομημένο και αδόμητο, και από την άλλη με το ίδιο το έργο του καλλιτέχνη. Βασικά κριτήρια της σύνθεσης του χτίσματος αποτελούν: η οικονομία των μέσων υλοποίησης του, η κατασκευαστική ειλικρίνεια και πειθαρχία, η πλαστικότητα που θα το έδενε με το πνεύμα του ελληνικού τοπίου. Ο σχεδιασμός του σε όλα τα επίπεδα, συνεπώς, εκφράζει τον καθοριστικό ρόλο του στατικού του φορέα.
Το έργο είναι ένα κέλυφος από εμφανές οπλισμένο σκυρόδεμα το οποίο συντελείται σε τρεις διακριτές φάσεις σκυροδέτησης. Θεμέλιο, πλάκα, πρόβολος η πρώτη, τοιχία, μεσοπάτωμα η δεύτερη, θόλος η τρίτη. Ο θόλος, διαχρονικό και διατοπικό αρχιτεκτονικό στοιχείο στέψης από την αρχαιότητα έως το Μοντερνισμό, συνομιλεί με τον ιδιαίτερο χώρο της οικίας του καλλιτέχνη, το «κελί».
Το νέο χτίσμα χωροθετείται στον άξονα Βορά- Νότου, ενώ το ορθογώνιο σχήμα της κάτοψης του διαιρείται σε τρεις ζώνες : ο πρόβολος και ο ημιυπαίθριος χώρος στο Νότο, απ' όπου και η είσοδος, πρώτη ζώνη, ο χώρος διημέρευσης και εργασίας του καλλιτέχνη δεύτερη ζώνη και το μεσοπάτωμα αποθήκευσης έργων στο Βορρά τρίτη ζώνη. Μια ευθύγραμμη σκάλα συνδέει οπτικά και λειτουργικά τα δύο επίπεδα, ενώ τα από σκυρόδεμα και «εν προβόλω» στοιχεία της λειτουργούν και ως γλυπτοθήκες-εκθετήρια της δουλειάς του καλλιτέχνη.
Τα ανοίγματα, τα οποία σχετίζονται με την πορεία του ήλιου, τον φωτισμό στο εσωτερικό του χώρου και τον διαμπερή αερισμό του, προκύπτουν από εγκάρσιες οριζόντιες τομές στο κέλυφος του κτηρίου. Τα παράθυρα καθώς «κόβονται» και «πέφτουν» στο έδαφος λειτουργούν ως πάγκοι που υποδέχονται ανθρώπους και ως βάθρα που υποδέχονται γλυπτικά έργα. Το εργαστήρι έχει κατασκευαστεί αποκλειστικά από οπλισμένο σκυρόδεμα, έχει μεταλλικά οξειδωμένα κουφώματα και βιομηχανικό δάπεδο.Ο σχεδόν μονοχρωματικός και αδρός χαρακτήρας του νέου έργου επηρεάζει και επηρεάζεται από τη δουλειά του καλλιτέχνη συντελώντας τελικά σ' ένα ενιαίο γλυπτικό αποτέλεσμα.
Η Αποθήκη Τέχνης εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνή διαγωνισμό υλοποιημένου αρχιτεκτονικού έργου για το βραβείο Piranesi 2009 στο Piran της Σλοβενίας ενώ τον Σεπτέμβρη του 2010 παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη στα πλαίσια της 6ης Μπιενάλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων που διοργανώνει το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής.
Η Α31 δημιουργήθηκε το 2002 στην Αθήνα από τον Πραξιτέλη Κονδύλη, σαν μία δημιουργική διεπιστημονική ομάδα αρχιτεκτόνων, designers και μηχανικών με ένα ευρύ μελετητικό και κατασκευαστικό αντικείμενο που εκτείνεται από τα κτιριακά έργα μέχρι τον σχεδιασμό εσωτερικού χώρου και επίπλου.
Το 2007 στο σχήμα εντάσσεται ο πολιτικός μηχανικός Παναγιώτης Καρράς, ως υπεύθυνος του Τεχνικού Τμήματος του Γραφείου.
Έργα της Α31 έχουν αποσπάσει διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς και έχουν εκτεθεί σε Μουσεία και δημόσιους χώρους σε Αθήνα, Βαρκελώνη, Βουδαπέστη, Μπιλμπάο, Λευκωσία και στο Πιράνο της Σλοβενίας. Άρθρα και έργα της ομάδας έχουν δημοσιευτεί τόσο στον ελληνικό όσο και στο διεθνή Τύπο.
Αρχιτέκτων
Πραξιτέλης Ν. Κονδύλης
A31 Architecture
Πολιτικός Μηχανικός: Παναγιώτης Καρράς
Φωτογράφος : Γιάννης Χατζηασλάνης
σχόλια