Είναι μόλις 30 ετών και όλοι πιστεύουν ότι η Σουμάγια Βάλι, θα είναι η επόμενη σταρ που θα γνωρίσει ο πλανήτης της αρχιτεκτονικής.
Η νεότερη αρχιτέκτονας στην οποία έχει ανατεθεί περίπτερο στην καρδιά του Λονδίνου, το διάσημο Serpentine, και ιδρύτρια του αρχιτεκτονικού στούντιο Counterspace με έδρα το Γιοχάνεσμπουργκ, περιλαμβάνεται στη λίστα «Time100 Next» των ανθρώπων που «είναι έτοιμοι να γράψουν ιστορία».
Η Σουμάγια Βάλι είναι η μόνη αρχιτέκτονας στη λίστα με τους ανθρώπους που διαμορφώνουν το μέλλον και η ίδια έχει δηλώσει ότι η φιλοδοξία της είναι να χτίσει με τρόπο διαφορετικό, εννοώντας να διαμορφώσει μια νέα σχεδιαστική κουλτούρα που θα αφορά την ενσωμάτωση των ποικίλων μορφών της, όπως αναπτύσσονται στην αφρικανική ήπειρο.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Να χτίσει κτίρια που αναβαθμίζουν την καθημερινότητα και να μεταφράζουν τις ανάγκες κάθε κοινότητας σε αρχιτεκτονική φόρμα.
Με καταγωγή από την Ινδία και τη Νότιο Αφρική, γεννήθηκε σε ένα δήμο του απαρτχάιντ της Πρετόρια. Μεγάλωσε με τον παππού της, που ήταν μετανάστης και ιδιοκτήτης ενός καταστήματος στο Γιοχάνεσμπουργκ. Οι μεγάλες βόλτες που έκανε μαζί του, από το κατάστημά του μέχρι τη δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης, έχουν στιγματίσει την παιδική της ηλικία. Από τη μία οι πολύβουοι δρόμοι και από την άλλη η επιβλητική ιταλική δομή της βιβλιοθήκης έπαιξαν τεράστιο ρόλο στον τρόπο που η ίδια αντιλαμβάνεται τη γη, τον τόπο και τη δύναμη της αρχιτεκτονικής να συνδέει τους ανθρώπους.
Η βάση της είναι το Γιοχάνεσμπουργκ, το «εργαστήριό της» όπως το αποκαλεί, για να ανακαλύψει ιστορίες που θα χρησιμοποιήσει σε μια μελλοντική αρχιτεκτονική γλώσσα χωρίς τις τυπολογίες και τις κληρονομημένες από αλλού φόρμες. Μιλά συχνά για τη δυσκολία να είναι μαύρη γυναίκα σε ένα επάγγελμα σαν αυτό που έχει διαλέξει και μια ματιά στον λογαριασμό της στο Instagram αποδεικνύει ότι είναι ακούραστη ακτιβίστρια που επιμένει να υπενθυμίζει την ομορφιά και τη δύναμη της μαύρης φυλής.
Η Βάλι από τα φοιτητικά της χρόνια, όταν όλοι πίστευαν ότι η αρχιτεκτονική ανήκει στη Δύση, πίστευε ότι απλώς είχε αγνοηθεί η αφρικανική εμπειρία. «Υπάρχουν τόσα πολλά που μας έχουν αφαιρεθεί ή διαγραφεί ή καταστραφεί στην ήπειρο" λέει στο Τime. Η αναγνώριση «σημαίνει ότι τα πράγματα αλλάζουν και αλλάζουν, όχι μόνο για μένα και τη φωνή μου, αλλά και για τη γενιά μετά από μένα». Ως δασκάλα αρχιτεκτονικής, λέει στους μαθητές της ότι υπάρχει πάντα ένας άλλος κανόνας αρχιτεκτονικής – εναπόκειται σε αυτούς να τον ονειρευτούν.
Όσο για το περίπτερο Serpentine που δημιούργησε στους κήπους του Kensington στο Λονδίνο, σε ένα από τα πιο διάσημα αρχιτεκτονικά γεγονότα της χρονιάς, η ίδια λέει ότι η ιδέα της βασίζεται και εμπνέεται από χώρους όπου συγκεντρώνεται ο κόσμος σε όλο το Λονδίνο, ιδιαίτερα στις μεταναστευτικές και άλλες περιφερειακές κοινότητες, και προκύπτει ως αποτύπωμα ορισμένων τόπων, χώρων και τεχνουργημάτων που συντηρούν μέρος της ταυτότητας του Λονδίνου.
Είναι κατασκευασμένο από μια ποικιλία υλικών που περιλαμβάνουν φελλό και K-Briqs, ανακυκλωμένα τούβλα που παράγονται χωρίς καύση από 90% ανακυκλωμένα απόβλητα κατασκευής και κατεδαφίσεων, και έχει συνδεθεί με ένα ευρύτατο πρόγραμμα των γκαλερί Serpentine με τίτλο «Επιστροφή στη Γη», που καλεί τους καλλιτέχνες να ανταποκριθούν στην έκτακτη ανάγκη για το κλίμα.