Τώνης Μουσουλίδης, Χωμενί Facebook Twitter
Τώνης Μουσουλίδης, Χωμενί, 1976 Έγχρωμη εκτύπωση 29 x 36 εκ. Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη

«Αντι-δομή» στο Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ: Μια έκθεση που ενθαρρύνει

0

Η περίπτωση του τραγικού ποιητή Φρυνίχου, ενός από τους γενάρχες του αρχαίου ελληνικού δράματος, ο οποίος καταδικάστηκε σε πρόστιμο επειδή, από σκηνής, με το έργο του «Μιλήτου Άλωσις» έφερε αντιμέτωπο το αθηναϊκό κοινό με μια πολύ πρόσφατη τότε και ως εκ τούτου αναφομοίωτη και δυσβάστακτη για την ψυχή πολεμική θηριωδία κατά την κατάκτηση της πόλης της Μικράς Ασίας από την Αθήνα είναι ένα πολύ γνωστό παράδειγμα για το πώς η τέχνη θα όφειλε να «τηρεί αποστάσεις ασφαλείας» από την πραγματικότητα, προκειμένου να προσφέρει στον θεατή αυτό που εκείνος ζητά, δηλαδή τη μετουσίωση του τραυματικού, μέσα από κάποιο σχήμα μεταφοράς, σε κάτι που να του είναι ανεκτό και καθησυχαστικό, σε σημείο που να αντλήσει αρκετές δυνάμεις για να το υπερβεί.

Η καινούργια έκθεση στο ίδρυμα ΔΕΣΤΕ διαφεύγει τον κίνδυνο να βρεθεί στη θέση του αρχαίου τραγικού ποιητή, χάρη στο ότι δεν επιδιώκει να μας συμβιβάσει με το σοκ της πανδημίας του κορωνοϊού αλλά με τον αναμενόμενο (και εν πολλοίς, ακόμα θεωρητικό και ανεξερεύνητο) αντίκτυπό της στην καθημερινή ζωή.

Η έκθεση, της οποίας ο κορμός προέρχεται από τη συλλογή Δάκη Ιωάννου, δεν βασίζεται σε έργα της συλλογής του. Ωστόσο, συμμετέχουν σε αυτήν καλλιτέχνες για τους οποίους ο συλλέκτης έχει δείξει ιδιαίτερο και σταθερό ενδιαφέρον, υποστηρίζοντάς τους από την αρχή της καριέρας τους.

Όλα ξεκίνησαν από τέσσερα έργα του Ελβετού καλλιτέχνη Urs Fischer, της περιόδου 2006-2007, τα οποία ανήκουν στη συλλογή Δάκη Ιωάννου και τα οποία τοποθετήθηκαν στον εκθεσιακό χώρο του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ.

Ακολούθησε η ανάθεση στον γκαλερίστα Ανδρέα Μελά να εμπνευστεί μια έκθεση με έργα Ελλήνων καλλιτεχνών που θα συνυπάρχουν με αυτά του Fischer.

Φτάνοντας στο ΔΕΣΤΕ, ο επισκέπτης ακολουθεί τη ράμπα με το εκτυφλωτικό κόκκινο χαλί (ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της εισόδου στο κτίριο, το οποίο έχει σχεδιαστεί από τον ίδιο τον κ. Ιωάννου) και εισέρχεται στον προθάλαμο του εκθεσιακού χώρου, ο οποίος διαμορφώθηκε σε έργο με τον τίτλο «Ramp Room» από το Σωτήριο Κωτούλα. Εκεί αντιλαμβάνεται αμέσως ότι το σημείο στο οποίο βρίσκεται του υποβάλλει την αίσθηση μιας μάλλον ανεκτής, ακαθόριστης αναστάτωσης, που θα μπορούσε να αποδοθεί στα πολύ έντονα και κορεσμένα χρώματα στους τοίχους, και της σκοτεινιάς του γενικότερα.

Είναι σημαντικό να σταθεί κάποιος στη φωτογραφία του Ανδρέα Εμπειρίκου που εκτίθεται εκεί και η οποία δείχνει έναν από τους δύο μαρμάρινους φαλλούς προς τιμήν του θεού Διονύσου που υπάρχουν στη Δήλο. Η εν λόγω φωτογραφία λειτουργεί ως σύμβολο του Διονύσου και προφανώς των αποθεωμένων απολαυσιακών συμπαραδηλώσεών του στην προ πανδημίας κατάστασή μας. 

Μαρίνα Ξενοφώντος Facebook Twitter
Μαρίνα Ξενοφώντος, Class Memorial, 2020. Χρυσό και ασημί ανοδιωμένο αλουμίνιο, 202 x 153 x 12 εκ. Ευγενική παραχώρηση της Μαρίνας Ξενοφώντος και της Συλλογής J. Patrick Collins, Ντάλας

Με την είσοδο στο πρώτο από τα τρία δωμάτια του εκθεσιακού χώρου το βλέμμα αιχμαλωτίζεται από τα δύο γλυπτά του Urs Fischer που βρίσκονται εκεί, «Τον θάνατο μιας στιγμής», που είναι οι ανεπαίσθητα κινούμενοι τεράστιοι καθρέφτες απέναντί του, και η «Άβυσσος», το ένα από τα τρία αρχιτεκτονικής κλίμακας γλυπτά του που μοιάζουν με σύστημα από εναέριες ρίζες, οι οποίες επιδεικνύουν όλο το σφρίγος της ζωής τους και την αυτοπεποίθηση της δύναμής τους, καθώς κατακτούν τον χώρο και του επιβάλλονται. Για την ακρίβεια, είναι τόσο δυνατή η παρουσία αυτών των έργων, που προσβάλλουν ακόμα και την αντίληψη της ορθογωνιότητας της αίθουσας, με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να χρειάζεται κάποια δευτερόλεπτα για να ορίσει καινούργια σημεία αναφοράς της κίνησής του μέσα στον χώρο.

Η ίδια αίσθηση παράγεται και κατά την είσοδο του επισκέπτη στις δύο επόμενες αίθουσες, με τη διαφορά ότι τα έργα του Fischer δεν κόβουν πλέον την ανάσα, παρά λειτουργεί περισσότερο η ευχαρίστηση που γεννά η συναρπαγή του βλέμματος από την κλίμακα και τη μορφή των γλυπτών. Η «οργανική» φόρμα τους, που παραπέμπει με έναν τρόπο και σ’ εκείνη του ανθρώπινου φλεβικού συστήματος, υποβάλλει μια πίστη στη δύναμη και τελικά στην προοπτική νίκης της ζωής, που οφείλεται στον προϊδεασμό κατά την προσέγγιση αυτών των έργων που γεννά η έννοια της «Αντι-δομής», την οποία πραγματεύεται η έκθεση. Για τον λόγο αυτό, απ’ όλα όσα μπορεί να ενεργοποιήσει αυτή η έκθεση στον θεατή, που είναι πολλά και ποικίλα, συχνά και αντίρροπα, υπερισχύει συνήθως μια αίσθηση αγαλλίασης και αισιοδοξίας.

«Η αντιδομή είναι σε κάθε περίπτωση και στο πλαίσιο μιας εξελικτικής διαδικασίας η συνθήκη που επιβάλλει σε κάποιον να βγει από την πεπατημένη του» λέει ο Ανδρέας Μελάς. «Κάθε μεταβατική διαδικασία περιλαμβάνει τρία στάδια. Το πρώτο είναι η αποχώρηση από το προϋπάρχον, η απόσχιση από αυτό επειδή αποσυντίθεται. Μετά, έρχεται το μεσοστάδιο, που είναι εκείνο της αντι-δομής. Και το τελικό στάδιο είναι η εγκατάσταση της νέας τάξης, του νέου κοινωνικού ιστού, μια και πρόκειται για μια έννοια που αναφέρεται στην κοινωνία». 

Anti-Structure Facebook Twitter
Άποψη εγκατάστασης, Anti-Structure, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ (2 Ιουνίου – 27 Οκτωβρίου 2021). Σε πρώτο πλάνο λεπτομέρεια από το γλυπτό του Urs Fischer με τίτλο abyss/debauched oratorio/roadshow/abyss, του 2007. Σε δεύτερο πλάνο δύο έργα ζωγραφικής της Ναυσικάς Πάστρα, με τίτλο «Σύνεκτρον-Κύκλος», του 1972. Φωτο: Γιώργος Σφακιανάκης

Ο ανθρωπολόγος Victor Turner (1920-1983), που το 1969 εισήγαγε τον όρο «αντιδομή», υποστήριξε επίσης ότι στις μεταβατικές περιόδους, όταν κάτι αποδομείται και προοδευτικά σβήνει, προκαλώντας μια αναπόφευκτη ψυχική και πνευματική ταλάντευση και γεννώντας τα σχετιζόμενα ανάμεικτα συναισθήματα που χαρακτηρίζουν κάθε ρευστή και αβέβαιη κατάσταση, παρά τη δυσάρεστη αίσθηση ότι όλα ρέπουν πια προς τη σύγχυση και την ανομία, συμβαίνει μια αναγέννηση και επανεκκίνηση του πολιτισμού με την είσοδο νέων συμβόλων και προτύπων.  

690
Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Η έκθεση, της οποίας ο κορμός (δηλαδή τα έργα του Urs Fischer) προέρχεται από τη συλλογή Δάκη Ιωάννου, δεν βασίζεται σε έργα της συλλογής του. Ωστόσο, συμμετέχουν σε αυτήν καλλιτέχνες για τους οποίους ο συλλέκτης έχει δείξει ιδιαίτερο και σταθερό ενδιαφέρον, υποστηρίζοντάς τους από την αρχή της καριέρας τους.

«Χάρη στη στήριξη ενός ιδρύματος όπως το ΔΕΣΤΕ μπόρεσα να προσεγγίσω συλλογές σαν εκείνη της Εθνικής Γλυπτοθήκης και του Ιδρύματος Ωνάση. Επίσης, χωρίς αυτήν τη συνδρομή ίσως να μην μπορούσα να παρουσιάσω την πολύ μικρή προτομή από πηλό του Χαλεπά, που ανήκει στο Γενικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας, και στην πραγματικότητα είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται σε κοινό» λέει ο Ανδρέας Μελάς.

Πρόκειται για το μόνο έργο του θρυλικού γλύπτη που επιβίωσε από την περίοδο του εγκλεισμού του στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Τα περισσότερα εκείνης της περιόδου είτε τα κατέστρεφε ο ίδιος είτε οι περί αυτόν. Ο μύθος λέει ότι το συγκεκριμένο διασώθηκε από έναν φύλακα που θεώρησε ότι έπρεπε να το προστατεύσει και να το διαφυλάξει, επειδή αναγνώρισε ότι είχε ιδιαίτερη αξία.

Πρόκειται για ένα έργο που αποτελεί σημαντικότατο σημείο πύκνωσης της έκθεσης και στέκεται ως σύμβολο της αλήθειας ότι, εν μέσω μιας «διάλυσης» και της φάσης της αντιδομής που έπεται αυτής, ο καθένας μπορεί να περισώσει αυτό το οποίο πιστεύει με βεβαιότητα ότι έχει πραγματική αξία.

Γιώργος Λάππας Facebook Twitter
Γιώργος Λάππας, Knapsack with Ears, 1996. Γύψος, κερί, ύφασμα, 70 x 50 x 40 εκ. Φωτο: Γιώργος Σφακιανάκης
Γιώργος Τουρκοβασίλης Facebook Twitter
Γιώργος Τουρκοβασίλης, Λάμπρος (R. R. Hearse) με τη φίλη του Νάνσυ, 1984. Ψηφιακή εκτύπωση, 19 x 12 εκ. Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη

Μια μεγάλη δύναμη της έκθεσης είναι η γοητεία που ασκούν στον θεατή τα έργα που έχουν επιλεγεί – η ομορφιά τους. Εκείνα της Διοχάντης, για παράδειγμα, που μοιάζουν να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται μαγικά –κατά τη βούλησή τους. Ή τα μαχαίρια του Θανάση Τότσικα – μια έκπληξη για το πώς τα έντονα, φωτεινά και σχεδόν φθορίζοντα χρώματα της ζωγραφικής του που είδαμε πέρσι στην Αθήνα εισβάλλουν σε αυτά, τα οποία ανήκουν σε μια αυτόνομη ενότητα έργων και τους δίνουν μια εντελώς νέα τροπή. 

Η μεγάλη επιτυχία της έκθεσης είναι ότι ο θεατής τη νιώθει να του απευθύνεται προσωπικά, επειδή γοητεύεται από την ομορφιά των έργων. Για τον ίδιο λόγο νιώθει αισιοδοξία, συσχετίζοντας όσα βλέπει με την προοδευτική αποδρομή της πανδημίας. «Πιστεύω πολύ στην ομορφιά των πραγμάτων» λέει ο Ανδρέας Μελάς. «Αναγνωρίζω ότι υπάρχει ένα ταμπού σχετικά με το κατά πόσο ασχολούμαστε μαζί της. Αλλά θεωρώ ότι έχω μάθει πάρα πολλά από αυτήν».

Ραλλού Παναγιώτου Facebook Twitter
Ραλλού Παναγιώτου, They were told they get burning hot, 2016. Χυτό αλουμίνιο, κοίλες δοκοί, βαφές αυτοκινήτων Volkswagen (Grigio Havana, Black Magic, Pearl) και δεματικά καλωδίων, 103 x 180 x 40 εκ. Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της γκαλερί Bernier/Eliades

Η έκθεση «Anti-Structure / Αντι-Δομή», σε επιμέλεια Ανδρεά Μελά, περιλαμβάνει έργα των Urs Fischer, Διοχάντης, Ανδρέα Εμπειρίκου, Τάκη Ζενέτου, Γιώργου Λάππα, Τώνη Μουσουλίδη, Παντελή Ξαγοράρη, Μαρίνας Ξενοφώντος, Σωτήριου Κωτούλα, Ντόρας Οικονόμου, Αλίκης Παναγιωτοπούλου, Ραλλούς Παναγιώτου, Χριστόδουλου Παναγιώτου, Ναυσικάς Πάστρα, Γεωργίας Σαγρή, Λουκά Σαμαρά, Χριστιάνας Σούλου, Takis, Θανάση Τότσικα, Ίριδας Τουλιάτου, Γιώργου Τουρκοβασίλη και Γιαννούλη Χαλεπά.

Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Φιλελλήνων 11 & Εμμ. Παππά, Νέα Ιωνία 

Μέχρι 27/10/21

Ωράριο: Τετ.-Πέμ. 12:00-20:00 

deste.gr

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το παλιό Δημόσιο Καπνεργοστάσιο της Λένορμαν υποδέχεται έργα 59 καλλιτεχνών απ’ όλο τον κόσμο

Preview / Το παλιό Δημόσιο Καπνεργοστάσιο της Λένορμαν υποδέχεται έργα 59 καλλιτεχνών απ’ όλο τον κόσμο

«Portals/Πύλες»: Στον χώρο του παλιού Δημόσιου Καπνεργοστασίου παρακολουθούμε τις τελευταίες ετοιμασίες μιας μεγάλης έκθεσης που διοργανώνεται από τη Βουλή των Ελλήνων και τον οργανισμό ΝΕΟΝ, λίγες ημέρες πριν ανοίξει στο κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Tependris vs Tependris

Εικαστικά / Tependris vs Tependris

Μια αναδρομική έκθεση με πίνακες και γλυπτά, εικονογραφήσεις και ηχογραφήσεις, έργα του Κωνσταντίνου Κακανιά από το 1996 μέχρι σήμερα, με θεματικές που εκτείνονται από τα βαθιά παιδικά τραύματα μέχρι το χιούμορ που χαρακτηρίζει τον πολυδιάστατο καλλιτέχνη.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΠΕΤΗΣ
Μέσα στη μεγαλειώδη έκθεση των πορτρέτων του Φράνσις Μπέικον

Εικαστικά / Μέσα στη μεγαλειώδη έκθεση των πορτρέτων του Φράνσις Μπέικον

Η National Portrait Gallery του Λονδίνου φιλοξενεί μια από τις κορυφαίες εικαστικές εκθέσεις της χρονιάς παγκοσμίως, μια ρετροσπεκτίβα στο έργο του Βρετανού καλλιτέχνη που άλλαξε την προσωπογραφία, δημιουργώντας μια ανεπανάληπτη ζωγραφική της φιγούρας με σπαραγμό, απελπισία και ευαισθησία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Ο Τζάκσον Πόλοκ και η επιρροή που είχαν στο έργο του ο Πικάσο και οι μεξικανικές τοιχογραφίες

Πολιτισμός / Ο Πικάσο και οι μεξικανικές τοιχογραφίες στα πρώιμα έργα του Τζάκσον Πόλοκ

Μια μοναδική έκθεση στο Παρίσι παρουσιάζει πίνακές του από τα χρόνια που τον επηρέαζαν οι σουρεαλιστές και ο Καρλ Γιουνγκ, πριν ακόμα γίνει γνωστός για τα αφηρημένα έργα του με την τεχνική «dripping», το 1947.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

Εικαστικά / Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

Η μοναδική οπτική του Λουκά Σαμαρά παρουσιάζεται στο μουσείο Dia Beacon της Νέας Υόρκης, στην πρώτη μεταθανάτια έκθεσή του και τελευταία στην οποία συνεργάστηκε ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το πέρασμα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα από τη Δύση στην Ανατολή μέσα από μια μνημειώδη έκθεση

Εικαστικά / Το πέρασμα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα από τη Δύση στην Ανατολή μέσα από μια μνημειώδη έκθεση

Tο Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή την επέτειο 30 χρόνων από τον θάνατό του σπουδαίου Έλληνα καλλιτέχνη, διοργανώνει μια έκθεση αφιερωμένη στο ταξίδι του από τη Δύση στην Ανατολή το 1958. Ένα ταξίδι κυριολεκτικό και μεταφορικό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια νέα γκαλερί τέχνης άνοιξε στην οδό Χαλκοκονδύλη στην Ομόνοια

Εικαστικά / Μια νέα γκαλερί τέχνης άνοιξε στην οδό Χαλκοκονδύλη στην Ομόνοια

Η Χριστίνα Ανδρουλιδάκη μετέφερε τη γκαλερί CAN από το Κολωνάκι στην Ομόνοια και μιλά για τη γοητεία του κέντρου και για την αρμονική συνύπαρξη με τις προκλήσεις της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Στην Tate Modern και Tate Britain, στα έργα της δωρεάς Δ. Δασκαλόπουλου

Εικαστικά / «Η τέχνη έχει νόημα μόνο όταν βρίσκεται σε συνδιαλλαγή»: Η Tate υποδέχεται τα έργα της δωρεάς Δασκαλόπουλου

Έργα των Louise Bourgeois, Βλάση Κανιάρη, Martin Kippenberger, Damien Hirst και πολλών ακόμα μεγάλων ονομάτων της σύγχρονης τέχνης περιλαμβάνονται στη δωρεά του Δημήτρη Δασκαλόπουλου και φιλοξενούνται πλέον σε νέες εκθέσεις στην Tate Modern και στην Tate Britain.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι δουλειά έχει ένα ρομπότ στην οδό Κριεζώτου;

Εικαστικά / Τι δουλειά έχει ένα ρομπότ στην οδό Κριεζώτου;

Η γκαλερί Ζουμπουλάκη εγκαινιάζει τη φθινοπωρινή της βιτρίνα με ένα ρομπότ εντυπωσιακών διαστάσεων, φιλοδοξώντας να ανοίξει μια νέα συζήτηση για το αποτύπωμα της τεχνητής νοημοσύνης σε πεδία δημιουργίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Anna Boghiguian: Μια ακάματη ταξιδεύτρια επιστρέφει με νέα έκθεση στην Ελλάδα

Εικαστικά / Το εκπληκτικό ταξίδι της Anna Boghiguian καταλήγει στην Αθήνα ― μια συνέντευξη

Με αφορμή τη νέα της έκθεση στον Πειραιά, η σπουδαία καλλιτέχνις, που παρουσιάζει παράλληλα μια εκπληκτική εγκατάσταση στην Tate Modern, μας μίλησε για τις εμπειρίες μιας ζωής και για όσα τη συνδέουν με τον Καβάφη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Πικάσο και η μαγεία της χαρακτικής σε μια μοναδική έκθεση

Εικαστικά / Ο Πικάσο και η μαγεία της χαρακτικής σε μια μοναδική έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο

Το μουσείο παρουσιάζει εκατό περίπου εκτυπώσεις έργων του Πικάσο, από τις 500 και πλέον που έχει στη συλλογή του, οι οποίες περιλαμβάνουν και έργα που δεν έχουν εκτεθεί ποτέ ξανά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ