Frick Madison: Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Μεγάλων Δασκάλων

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Η αίθουσα με τον πίνακα του Μπελίνι | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
0

«Καλύτερα στο Breuer παρά να σβήσουμε». Αυτό είπαν οι επιμελητές και το συμβούλιο της Frick Collection και αποφάσισαν να μη μείνουν κλειστά κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης και επέκτασης του ιστορικού κτιρίου, που μέχρι να αποφασιστεί πέρασαν δυο περίπου δεκαετίες και στεγάζει την περίφημη συλλογή Frick στο Μανχάταν.

Αυτήν τη φορά η ανακαίνιση είναι οριστική, γιατί σ' όλες τις προηγούμενες υπήρχαν κωλύματα αξεπέραστα. Η μοναδική φύση αλλά και η διάταξη των συλλογών του μουσείου έκανε τους υπευθύνους του να αντιμετωπίσουν μέχρι σήμερα πολλά εμπόδια. Επίσης 2.000 άτομα υπέγραψαν διαμαρτυρία και δημιούργησαν μια ιστοσελίδα με τίτλο: Unite to Save the Frick όταν αποφασίστηκε η προηγούμενη ανακαίνιση και το μουσείο εγκατέλειψε το σχέδιο, όπως είχε εγκαταλείψει νωρίτερα και τα σχέδια επέκτασής του το 2001, το 2005 και το 2008.

Το τωρινό έργο επέκτασης των 160 εκατομμυρίων δολαρίων που υπογράφει μια σταρ αρχιτέκτονας, η Άναμπελ Σέλντορφ, ξεκίνησε δυο χρόνια αφότου αποφασίστηκε και θα προσθέσει 60.000 τετραγωνικά πόδια στον ήδη υπάρχοντα χώρο του πιο πολυτελούς μουσείου της πόλης και επιπλέον 27.000 τετραγωνικά πόδια στο μουσείο.

Όλα μπορεί να ήταν πιο απλά αν το Frick δεν ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μουσεία των κατοίκων της Νέας Υόρκης που αντιστάθηκαν σθεναρά στο ενδεχόμενο να αλλάξει μορφή και χαρακτήρα ή να αλλοιωθεί το τοπίο γύρω από αυτό. Γιατί ο περίτεχνος κήπος, το σχέδιο του οποίου δημιουργήθηκε το 1977 από τον Βρετανό αρχιτέκτονα τοπίων Ράσελ Πέιτζ είναι ένα «καμάρι» της πόλης, ο προπομπός της εισόδου, στη γωνία της Πέμπτης Λεωφόρου και της Ανατολικής 70ής Οδού, στο πρώην αρχοντικό του μεγιστάνα του χάλυβα Henry Clay Frick που διαθέτει μια ιστορική και πολύτιμη συλλογή έργων τέχνης.

Όλα μπορεί να ήταν πιο απλά αν το Frick δεν ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μουσεία των κατοίκων της Νέας Υόρκης που αντιστάθηκαν σθεναρά στο ενδεχόμενο να αλλάξει μορφή και χαρακτήρα ή να αλλοιωθεί το τοπίο γύρω από αυτό.

Με λίγα λόγια το Frick είναι θεσμός. Όσο και αν η Αμερική αγαπά το νέο, σέβεται τα μέρη όπως αυτό και θέλει να μείνουν αναλλοίωτα. Οπότε, σε αντίθεση με τα προηγούμενα σχέδια, ο κήπος του μουσείου θα αποτελέσει κεντρικό στοιχείο του νέου σχεδίου ανάπλασης.

Το νέο σχέδιο του μουσείου θα αξιοποιήσει μια σειρά από δωμάτια στον δεύτερο όροφο της αρχικής κατοικίας που δεν έχουν ανοιχτεί ποτέ στο κοινό και θα χρησιμοποιηθούν ως αίθουσες της μόνιμης συλλογής, προκειμένου να αποσυμφορήσει την κατάσταση των έργων, ώστε οι επισκέπτες να τα βλέπουν καλύτερα, οι συλλογές να αναδειχθούν και το μουσείο να προχωρήσει προς τον 21ο αιώνα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλος ο κήπος έχει μεταφερθεί αλλού για να συντηρηθεί και να αναφυτευθεί αυτούσιος. Τα καρποφόρα δέντρα μεταφέρθηκαν σε ένα νηπιαγωγείο στην περιφέρεια της Νέας Υόρκης, όπου θα διατηρηθούν κατά τη διάρκεια του έργου, το ίδιο και τα πέτρινα βότσαλα, κάθε είδους φυτό, ακόμα και οι πέτρινοι τοίχοι.

Η απόφαση που πάρθηκε είναι να μετακομίσει το Frick μόλις πέντε τετράγωνα μακριά, στο Breuer, το εμβληματικό κτίριο του μπρουταλισμού στη Νέα Υόρκη, που θα άλλαζε για τρίτη φορά ιδιοκτήτη. Το μουσείο στη λεωφόρο Madison και East 75th Street, στο Upper East Side του Μανχάταν, είχε ως τελευταίο «ένοικο» το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης και έκλεισε στις 12 Μαρτίου του 2020, με την έκθεση του Γκέρχαρντ Ρίχτερ να μένει ανοιχτή στο κοινό μόλις οκτώ ημέρες λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.

Το Μητροπολιτικό Μουσείο είχε επεκταθεί στο κτήριο Breuer από το 2016, θέλοντας να παρουσιάσει εκεί μονογραφικές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, μια ιδέα που ξεκίνησε από τον ευεργέτη του ΜΕΤ, Leonard Lauder.

Γενικά, η ιδέα δεν πήγε πολύ καλά αφού το ΜΕΤ, που είχε νοικιάσει το κτίριο από το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney, το άφησε μετά από τέσσερα μόλις χρόνια. Το σχέδιο στοίχισε στο ΜΕΤ 17 εκατομμύρια, αλλά το εκθεσιακό του πρόγραμμα και το άνοιγμα του ΜΕΤ στις εκθέσεις σύγχρονης τέχνης δεν αγαπήθηκε από το κοινό και δεν μπήκε στο χάρτη των μουσείων που πρέπει κάποιος να δει οπωσδήποτε.

Άλλωστε είχε ανοίξει εν τω μεταξύ και το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney, ο πρώτος «ιδιοκτήτης» του κτιρίου που σχεδιάστηκε από τον Marcel Breuer το 1966. Το κτίριο στέγασε το μουσείο μέχρι το 2014, που έκλεισε πανηγυρικά με την έκθεση του Tζεφ Kουνς και μεταφέρθηκε στο κτίριο του Ρέντσο Πιάνο, στο Meatpacking District, αλλάζοντας σελίδα στην ιστορία του, που είχε αρχίσει από το 1931, όταν η Gertrude Vanderbilt Whitney ξεκίνησε τη συλλογή της.

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Ο περίτεχνος κήπος του είναι ένα «καμάρι» της πόλης. Courtesy Frick Collection

Το Breuer χτίστηκε όταν το προσωπικό του Whitney, που είχε χάσει την πρώτη του έδρα και είχε στριμωχτεί σε μια πτέρυγα του ΜΕΤ, αποφασισμένο να βρει ένα πραγματικό σπίτι για το ίδρυμα, αγόρασε μια έκταση 13.000 τετραγωνικών ποδιών στη Madison και την 75th Street στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Ο Ούγγρος αρχιτέκτονας και σχεδιαστής επίπλων Marcel Breuer, γνήσιο τέκνο του Μπάουχαους με σπουδαία κτίρια στο ενεργητικό του, σχεδίασε ένα κτίριο με ταυτότητα και βάρος στη μέση μιας πολύχρωμης πόλης.

Σχεδίασε ένα ανεστραμμένο ζιγκουράτ με επένδυση από γρανίτη και σκυρόδεμα, που ξεχωρίζει στη Λεωφόρο Μάντισον και τη Νέα Υόρκη, ακόμα και μετά από 55 χρόνια. Το μουσείο είναι ένα έργο τέχνης από μόνο του.

Όταν εγκαινιάστηκε το κτίριο η Ada Louise Huxtable των ΝΥΤ είπε ότι είναι «εξαιρετικά κατάλληλο για μια τέχνη που ευδοκιμεί στην απομόνωση». Αυτή η αρνητική έννοια της «απομόνωσης» λειτουργεί μάλλον θετικά και λυτρωτικά για τις συλλογές του Frick, που αναπτύσσονται με μια τολμηρή και απροσδόκητη μεταμόρφωση, που αποκαλύπτει με έναν νέο τρόπο τους 104 πίνακες ζωγραφικής, τα γλυπτά από μάρμαρο και χαλκό, αγγεία και ρολόγια.

Στο κτίριο του Marcel Breuer, που τώρα και για τα επόμενα δυο χρόνια λέγεται Frick Madison, το σκηνικό είναι γκρι και ο φωτισμός απαλός. Τα έργα, που κάθε Παρασκευή, σε μια δημοφιλή εκπομπή του Frick στο YouTube, το Cocktail with a Curator, πίνοντας τσέρι ή μαρτίνι, βλέπουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο θεατές που δεν μπορούν να ταξιδέψουν και να επισκεφθούν το μουσείο που άνοιξε στις 18 Μαρτίου, μοιάζουν να έχουν βρει τη θέση τους ίσως καλύτερα από κάθε άλλη φορά, με τα χρώματα να ξεχειλίζουν στα γκρίζα πάνελ που τα περιβάλλουν.

Τα έργα δεν έχουν προστατευτικό τζάμι, ούτε περιγραφικά κείμενα. Τα περισσότερα έχουν περιγραφή στο app του μουσείου. Και φυσικά απαγορεύονται οι selfies, όπως και στο παλιό Frick, αλλά και τα παιδιά κάτω των δέκα ετών.

Στο νέο μουσείο μπορείς να κοιτάξεις τον πιο μεγαλοπρεπή Μπελίνι της Νέας Υόρκης, τον υποβλητικό Ρέμπραντ και μερικούς από τους ωραιότερους πίνακες των Φραγκονάρ, Χολμπάιν και Βελάσκεθ, ανάμεσα σε άλλα, δηλαδή το απόσταγμα της ευρωπαϊκής ιστορίας τέχνης, με καθαρό το «κάδρο» στο οποίο προβάλλεται το έργο.

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Μπροστά σε μια αυτοπροσωπογραφία του Ρέμπραντ. Φωτο: EPA/JUSTIN LANE

Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που συνέβαινε στο Frick. Η συλλογή αναδιατάσσεται σύμφωνα με τη γεωγραφία και το μέσο. Ολλανδική και φλαμανδική ζωγραφική στον δεύτερο όροφο, με τους οκτώ Van Dyck του Frick και μια αίθουσα για τους τρεις Vermeer. Στον τρίτο όροφο είναι τα χαλιά Mughal και η κινεζική πορσελάνη, έργα από την Ισπανία και την Ιταλία. Μάλιστα τα δυο χαλιά Mughal του 17ου αιώνα, ένα από τα οποία είναι ένα ιδιαίτερα σπάνιο και αξιοσημείωτο παράδειγμα αυτής της εποχής, αφαιρέθηκαν από το οικιακό σκηνικό του αρχοντικού και έχουν κρεμαστεί στους τοίχους σαν πίνακες ζωγραφικής, ως έργα τέχνης υψηλής ποιότητας.

Στον τέταρτο όροφο είναι τα έργα από τη Βρετανία και τη Γαλλία με το τεράστιο παράθυρο του κτιρίου να φωτίζει τη σειρά με δεκατέσσερις πίνακες της σειράς Progress of Love του Φραγκονάρ που παρουσιάζονται μαζί για πρώτη φορά στην ιστορία του Frick.

Με τη συλλογή Frick να μην έχει δανείσει ποτέ έργα του σε άλλα ιδρύματα, σύμφωνα με την παράδοσή του, αυτή είναι η πρώτη φορά που τα έργα τέχνης προβάλλονται έξω από τα όριά τους και στο ύψος των ματιών του επισκέπτη. Επίσης η μικρή αλλά σημαντική ομάδα ισπανικών έργων ζωγραφικής του Frick, με καλλιτέχνες από τον Ελ Γκρέκο έως τον Γκόγια, παρουσιάζεται μαζί για πρώτη φορά.

Ο Ian Wardropper, διευθυντής του Frick από το 2011, είπε ότι, πριν βρει το Breuer και το ζητήσει από το ΜΕΤ, που αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα με τη διεξαγωγή όλων αυτών των εκθέσεων στο κτίριο, είχε πάει σχεδόν ζητιανεύοντας για λίγο χώρο σχεδόν σε όλα τα μουσεία της Νέας Υόρκης. Είχε καταφέρει μόνο να βρει χώρο στο Guggenheim, αλλά μόνο για τέσσερις μήνες. Όταν βρήκε το Breuer, κατάλαβε όπως και οι συνάδελφοί του ότι έπρεπε να επανεξετάσουν τη συλλογή για τα επόμενα χρόνια, ενθουσιασμένοι και τρομοκρατημένοι με τον νέο χώρο.

Το πρώτο που αποφάσισαν είναι ότι δεν μπορεί να αμφισβητήσουν ένα τόσο δυνατό κτίριο με μια τόσο χαρακτηριστική οροφή που υπαγορεύει τη ροή, αλλά και ότι δεν θα βάλουν πουθενά λευκό χρώμα που είναι «το φιλί του θανάτου για τους παλιούς δασκάλους».

Οι επιμελητές ταξίδεψαν σε άλλα δυο μουσεία με παρόμοια δομή, το Museu Calouste Gulbenkian στη Λισαβόνα και το Μουσείο Τέχνης Kimbell στο Fort Worth του Τέξας, για να πάρουν μια ιδέα από το πώς έχουν χειριστεί οι συνάδελφοί τους παρόμοια ζητήματα. Και κατάλαβαν ότι σε ένα ιστορικό κτίριο, διαφορετικής γλώσσας από το σπίτι των beaux-arts που συνήθως δούλευαν, έπρεπε να εμφανίζουν μια έκθεση με τρόπο σύγχρονο, κυρίως χωρίς να βάλουν να συνομιλήσει η σύγχρονη τέχνη με την παλιά.

Η υπερφόρτωση των αισθήσεων που υπήρχε στο Frick, υφάσματα και ξύλο και πίνακες ζωγραφικής και αντικείμενα, αντικαταστάθηκε από την αίσθηση που δίνει ένας πίνακας και μόνο του Βελάσκεθ, που καταλαμβάνει ολόκληρο τον τοίχο εκπέμποντας το πιο ισχυρό μήνυμα, το δώρο της τέχνης, την ικανότητα να βλέπουμε.

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Η αίθουσα με τα δυο χαλιά Mughal του 17ου αιώνα κρεμασμένα στους τοίχους | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection

Η διαφορά στο νέο σπίτι του Frick, για τα επόμενα δυο χρόνια, είναι ο ωφέλιμος για τον επισκέπτη μινιμαλισμός. Η ανακάλυψη των έργων που στο παλιό μουσείο οι επισκέπτες, εντυπωσιασμένοι από το πλούσιο σκηνικό, δεν είχαν προσέξει.

Η έκθεση του Frick Madison περιλαμβάνει έργα των Bellini, Clodion, Gainsborough, Goya, Holbein, Houdon, Ingres, Piero della Francesca, Rembrandt, Titian, Turner, Velázquez, Vermeer, Whistler και πολλών άλλων.

«Το κοινό θα είναι σε θέση να βιώσει τη συλλογή που αναδιαμορφώθηκε με έναν συναρπαστικό νέο τρόπο. Ο μινιμαλισμός της αρχιτεκτονικής του Marcel Breuer στα μέσα του αιώνα θα προσφέρει ένα μοναδικό σκηνικό για τους Old Masters μας, και το αποτέλεσμα θα είναι μια εμπειρία που το κοινό μας θα βρει σίγουρα ελκυστική και προκλητική» λένε οι επιμελητές του μουσείου.

Στο μουσείο υπάρχουν δωμάτια αφιερωμένα σε σημαντικά γαλλικά έπιπλα, δείγματα ασιατικής και ευρωπαϊκής πορσελάνης, αναγεννησιακές χάλκινες φιγούρες, γαλλικά σμάλτα και σπάνια ευρωπαϊκά ρολόγια που δίνουν νέες πληροφορίες για το εύρος των ορίων της συλλογής διακοσμητικών τεχνών που απέκτησε ο Henry Clay Frick.

Το Frick Madison περιλαμβάνει επίσης μια αίθουσα ανάγνωσης με πόρους από τη βιβλιοθήκη αναφοράς Frick Art, η οποία θα είναι διαθέσιμη στους ερευνητές και στο ευρύ κοινό.

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Οι αίθουσες με τους 14 πίνακες του Φραγκονάρ | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Η αίθουσα με τις πορσελάνες | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Η αίθουσα με τους τρεις Βερμέερ της συλλογής Frick | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Το νέο «σπίτι» της συλλογής Frick | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
To κτίριο Breuer που στεγάζει τη συλλογή Frick.
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λάκης Παπαστάθης: Ένας ανήσυχος καλλιτέχνης, ένας υπέροχος άνθρωπος

Εικαστικά / Λάκης Παπαστάθης: Ένας ανήσυχος καλλιτέχνης, ένας υπέροχος άνθρωπος

Το Μουσείο Μπενάκη τιμά με μια σημαντική έκθεση τη μνήμη του σκηνοθέτη, διανοούμενου, ιστοριοδίφη και ερευνητή του λαϊκού μας πολιτισμού, συνδημιουργού του θρυλικού «Παρασκηνίου». Ο επιμελητής της έκθεσης, Γιώργος Σκεύας, μας μιλά γι’ αυτήν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μεγάλη έκθεση του Steve McQueen για τα κινήματα που διαμόρφωσαν τη Μεγάλη Βρετανία

Εικαστικά / Η Μεγάλη Βρετανία που αντιστάθηκε υπάρχει ακόμα στις φωτογραφίες αυτής της έκθεσης

Από τις σουφραζέτες των αρχών του 20ού αιώνα μέχρι τις διαμαρτυρίες για τον πόλεμο στο Ιράκ, η έκθεση σε επιμέλεια του Steve McQueen συγκεντρώνει τις πιο δυνατές εικόνες μιας χώρας που βγήκε πολύ συχνά και πολύ δυνατά στους δρόμους.  
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Η αρχαιομετρία, η τεχνητή νοημοσύνη και η καλλιτεχνική δημιουργία συνεργάστηκαν σε μια καινοτόμο μελέτη αποκατάστασης της τοιχογραφίας με το κυνήγι από τον τάφο του Φιλίππου στις Αιγές, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην αναβίωση της αρχαίας τέχνης.
M. HULOT
MARTIN GAYFORD: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε εντελώς λάθος» Ή MARTIN GAYFORD: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε λάθος»

Εικαστικά / Martin Gayford: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε εντελώς λάθος»

Ένας από τους πιο επιδραστικούς κριτικούς τέχνης της Βρετανίας μιλά στη LiFO για τις τάσεις που διαμορφώνουν τη σύγχρονη τέχνη, τις φιλικές του σχέσεις με θρυλικούς καλλιτέχνες όπως ο Freud και ο Hockney, αλλά και για το αν η κριτική μπορεί όντως να επηρεάσει τα πράγματα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η πρώτη μεγάλη έκθεση της οραματίστριας καλλιτέχνιδας Ithell Colquhoun

Εικαστικά / Τα σουρεαλιστικά αριστουργήματα της Ithell Colquhoun σε μια μεγάλη έκθεση

Το πολύχρωμο και αποκρυφιστικό σύμπαν της ξετυλίγεται στην πρώτη μεγάλη έκθεση για την οραματίστρια καλλιτέχνιδα, που εξερευνά τη θέση των γυναικών και τη σημασία του φύλου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Βαγγέλης Μπαλής δημιουργεί κεραμικούς σάτυρους που του μοιάζουν

Εικαστικά / Ο Βαγγέλης Μπαλής δημιουργεί κεραμικούς σάτυρους που του μοιάζουν

Ένας νέος καλλιτέχνης δημιουργεί μοναδικά αντικείμενα ανάλογα με τη διάθεσή του, ονειρεύεται έναν χώρο όπου θα δημιουργεί απερίσπαστος και δεν τον νοιάζει καθόλου να βιοποριστεί από την τέχνη.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Μια νέα έκθεση με χαρακτικά της ώριμης περιόδου της Βάσως Κατράκη

Εικαστικά / Βάσω Κατράκη: Η τέχνη της συγκινεί ακόμα

Έργα της σημαντικής Ελληνίδας χαράκτριας που παραπέμπουν στη βία της δικτατορίας, αλλά και άφυλες μορφές της όψιμης περιόδου της με αναφορά στην ελληνική αρχαιότητα, που υπερβαίνουν το ατομικό και γίνονται μέρος της συλλογικής μνήμης.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τι απέγινε η πρωτοπορία στην τέχνη;

Εικαστικά / Τι απέγινε η πρωτοπορία στην τέχνη;

Ο κόσμος της σύγχρονης τέχνης έχει καταντήσει να μοιάζει με τσίρκο. Αλλά ο πραγματικός κακός της ιστορίας δεν είναι οι καλλιτέχνες, αλλά η σύγχρονη αγορά της τέχνης, η αξία της οποίας ξεπερνά πλέον τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως
THE LIFO TEAM
Ο Άνσελμ Κίφερ αποτίνει φόρο τιμής στον Βαν Γκογκ

Εικαστικά / Ο Άνσελμ Κίφερ αποτίνει φόρο τιμής στον Βαν Γκογκ

Μια νέα έκθεση στο Άμστερνταμ με πρόσφατα έργα του Κίφερ αναδεικνύει τη σύνδεσή του με τον Βαν Γκογκ και προκαλεί ήδη πολλές συζητήσεις. Ο σπουδαίος Γερμανός καλλιτέχνης εμπνέεται σταθερά, εδώ και 60 χρόνια, από τον Ολλανδό ζωγράφο. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Helmut Lang: What remains behind

Εικαστικά / Helmut Lang: Από το θρυλικό rubber dress στα πρωτόγονα γλυπτά του

Ο καλλιτέχνης και πρώην σχεδιαστής μόδας διατηρεί την προσήλωσή του στα υλικά και παρουσιάζει γλυπτά που θίγουν τη διαρκή εμμονή του με το θέμα της μνήμης, σε ένα σπίτι-σύμβολο του μοντερνισμού στο Λος Άντζελες.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
62 λεπτά με τον Ανέστη Ιωάννου

Εικαστικά / Από τη Νεφελοκοκκυγία στο skate και το τζιν: Το Εικαστικό Σύμπαν του Ανέστη Ιωάννου

Ο νεαρός εικαστικός αναζητά μια νέα μορφή ελευθερίας και απογείωσης, συνδέοντας τη δυναμική της street culture με την ουτοπία των Ορνίθων και των τσαρουχικών ονείρων, αναζητώντας μια έξοδο από το αστικό τραύμα σε έναν κόσμο γεμάτο δυνατότητες και φαντασία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο καινοτόμος κεραμίστας–γλύπτης Brian Rochefort παρουσιάζει στην Αθήνα νέα του έργα

Εικαστικά / Brian Rochefort: Ο ριζοσπάστης της κεραμικής παρουσιάζει τα νέα του έργα στην Αθήνα

Είναι διάσημος για τη δημιουργία μεγάλων, ζωηρών κεραμικών γλυπτών με μοναδικές υφές και αφηρημένα μοτίβα, ενώ οι συνθέσεις του ισορροπούν μεταξύ αταξίας και αρμονίας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Εικαστικά / Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Το βινύλιο υποκαθιστά το χρώμα σε μια σειρά έργων που παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ’80 στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη από τον Αλέξανδρο Ιόλα. Σαράντα χρόνια μετά, η γκαλερί The Breeder τα επανασυστήνει στο κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατσαδιώτης

Εικαστικά / «Tα έργα μου είναι σκοτεινά, αλλά δεν τα έχω σκεφτεί ποτέ ως προκλητικά»

Μία μέρα μετά τον βανδαλισμό των έργων του από τον βουλευτή της Νίκης, ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μιλά στη LiFO για τη δουλειά του που προκάλεσε τέτοιες αντιδράσεις σε συγκεκριμένες ομάδες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια πολύ καλή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Εικαστικά / «Μια πολύ κακή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Πώς η ανάγκη μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών για χώρο εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο φιλόξενα κουίρ σποτ στο κέντρο της πόλης: Μέσα από τις αφηγήσεις των παιδιών που το έφτιαξαν και το έζησαν.  
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ