Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Η Άσπα Στασινοπούλου μπροστά στον πίνακα «Rrose Selavy», 1982. Φωτογραφία της Μαρίας Δάρα

Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου και την απείθαρχη τέχνη της

0

Καλλιτέχνες και πρόσωπα που ξεχώρισαν, έργα και ιδέες που δημιουργήθηκαν τη φετινή σεζόν σκιαγραφούν τη ζωντανή σκηνή της σύγχρονης τέχνης στην Αθήνα και φιλοξενούνται στο Μέγαρο Ησαΐα. 

Στο πλαίσιο του «Back to Athens 2024» φιλοξενείται η έκθεση «Άσπα Στασινοπούλου: Οι καραμπινιέροι», σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου.

«Γνώρισα την Άσπα στο σπίτι της Ρένας Παπασπύρου. Ήταν μια εντυπωσιακή γυναίκα, που δεν περνούσε απαρατήρητη: ψηλόλιγνη, ξερακιανή, με κοντά μαλλιά, έμοιαζε με πουλί. Είχε κοφτερό μυαλό, φοβερή αίσθηση του χιούμορ και αξέχαστο γέλιο. Το 2010 είχα τη χαρά να δω την αναδρομική της έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς, σε επιμέλεια της Μαρίας Μαραγκού. Ήταν μια αποκάλυψη. Ειδικά τα έργα της δεκαετίας του 1970. Νομίζω πως λίγοι Έλληνες καλλιτέχνες κατάφεραν να συλλάβουν το πνεύμα ή το κλίμα –το zeitgeist– της εποχής. Και λέω σκόπιμα “της εποχής” και όχι “της Μεταπολίτευσης”, γιατί η Άσπα έχει να επιδείξει σημαντικό έργο και πριν το 1974, όπως η Mail Art έκθεση με τίτλο “Art is You”.

»Το 2013 συνεργαστήκαμε στην τέταρτη Μπιενάλε της Αθήνας “AGORA” και έπειτα από δική μου πρόταση παρουσιάσαμε τη δουλειά της στο Παλαιό Χρηματιστήριο στη Σοφοκλέους. Μετά την Μπιενάλε, με τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Χατζηνικολάου την επισκεφτήκαμε στο σπίτι της και είδαμε παρέα αρκετά από τα σούπερ 8 φιλμ που είχε τραβήξει τη δεκαετία του ’70. Ήταν μια συγκινητική στιγμή, τόσο για μας όσο και για την ίδια, καθώς είχε να δει τα συγκεκριμένα φιλμ από τότε. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει το πορτρέτο αυτής της σημαντικής γυναίκας, ο Κωνσταντίνος έγραψε ένα ποιητικό κείμενο για εκείνη και κινηματογράφησε τη μορφή της, το βλέμμα και τα χέρια της», λέει ο επιμελητής της έκθεσης.

Η Άσπα ήταν λεσβία και φεμινίστρια, αγαπούσε τις γυναίκες, ωστόσο κάποιοι άντρες είχαν ξεχωριστή θέση στη ζωή της και στην καρδιά της, όπως ο γλωσσολόγος Τάσος Χριστίδης και ο Γιάννης Τσαρούχης, ο οποίος υπήρξε φίλος της και είχε προλογίσει την πρώτη της έκθεση το 1966, επισημαίνοντας την «τρελή πειθαρχία της».

«Η Άσπα ήταν μαγκιόρα, δεν μάσαγε τα λόγια της και μιλούσε συχνά με αθυρόστομες ατάκες – δεν τη συμπεριέλαβα τυχαία στην έκθεση “Ρεμπέτικο”. Θυμάμαι την είχα ρωτήσει ποιους Έλληνες άντρες καλλιτέχνες της γενιάς της εκτιμά και μου είχε απαντήσει: “Κανέναν. Είναι βαρετοί”». 

Η Άσπα ήταν λεσβία και φεμινίστρια, αγαπούσε τις γυναίκες, ωστόσο κάποιοι άντρες είχαν ξεχωριστή θέση στη ζωή της και στην καρδιά της, όπως ο γλωσσολόγος Τάσος Χριστίδης και ο Γιάννης Τσαρούχης, ο οποίος υπήρξε φίλος της και είχε προλογίσει την πρώτη της έκθεση το 1966, επισημαίνοντας την «τρελή πειθαρχία της». Συγχρόνως η Άσπα θαύμαζε βαθιά τον Marcel Duchamp, όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο. Η ίδια γυναίκα που πόζαρε ως Άνοιξη στις «Τέσσερις Εποχές», φωτογραφήθηκε γυμνή από τη Μαρία Δάρα να ανεβαίνει και να κατεβαίνει μια παλιά ξύλινη σκάλα, αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής στο γνωστό έργο του Duchamp.

Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Αφιέρωμα στον Marcel Duchamp, 1978. Performace. Φωτογραφία της Μαρίας Δάρα
Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Αφιέρωμα στον Marcel Duchamp, 1978. Performace. Φωτογραφία της Μαρίας Δάρα

Η Άσπα Στασινοπούλου συγκαταλέγεται στους καλλιτέχνες που τη δεκαετία του ’70 άλλαξαν μέσο έκφρασης για να ανταποκριθούν σε μια νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Επηρεασμένη από τον Μάη του ’68, η δουλειά της φέρει τα βασικά γνωρίσματα της πολιτικής τέχνης: εναντίωση, αντίσταση, αμφισβήτηση, αντιπειθαρχία, μηνύματα ανατροπής και διαμαρτυρίας, μίσος για τον καπιταλισμό. Το 1972, όσο ζούσε στο Λονδίνο, εγκατέλειψε τη ζωγραφική και δημιούργησε περιβάλλοντα με μεγεθυμένες φωτογραφίες, ήχο και φιλμ. Ο επιδραστικός εκδότης και στενός της φίλος Νίκος Στάγκος την έφερε σε επαφή με τα γραπτά του John Berger, που την επηρέασαν βαθύτατα και τα ενσωμάτωσε στο έργο της. Ιδίως το «Ways of Seeing» («Η εικόνα και το βλέμμα», 1972) γίνεται για εκείνη σημείο αναφοράς. Η επιρροή της ματιάς του Berger είναι έκδηλη στην ατομική έκθεση «Images to Look Through» που πραγματοποίησε στην Αρχιτεκτονική Σχολή Bartlett τον Σεπτέμβριο του 1972.

Η Άσπα θα αναφερθεί στην έκθεση του Λονδίνου στην τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στη Βεατρίκη Σπηλιάδη το 1984: «Έφτιαξα μιαν έκθεση “χώρου”, αν θέλεις, και χρησιμοποίησα πάρα πολλές φωτογραφίες συν τα φιλμ που είχα τραβήξει, τα οποία ήταν μέρος του χώρου, μαζί με ήχο. Οι φωτογραφίες αυτές ήταν μαζεμένες από περιοδικά, εφημερίδες, από την καθημερινή επικαιρότητα και μερικές δικές μου, τις οποίες τύπωσα σε διαφανές υλικό και τις κρέμασα σε έναν χώρο από τεράστια παραπετάσματα που άρχιζαν από το ταβάνι και έφταναν στο πάτωμα (διαφανή παραπετάσματα) και οι ένθετες επάνω τους φωτογραφίες έδιναν τη δυνατότητα στον κόσμο να τις βλέπει και από τις δύο μεριές. Οι φωτογραφίες αυτές ήταν σε αντιπαράθεση και γκρουπαριστά» (εκπομπή «Ζωντανό Μουσείο», πρώτη προβολή: 1 Ιανουαρίου 1984, ΕΡΤ2, σκηνοθέτις: Άννα Κεσίσογλου).

Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Άσπα Στασινοπούλου, «Χωρίς τίτλο», 1985, μεικτή τεχνική, 150 x 150 εκ. Φωτογραφία της Μαρίας Δάρα

Το 1974, με τη Μεταπολίτευση, επιστρέφει μόνιμα στην Αθήνα. Αρχίζει να συλλέγει από τους δρόμους της πόλης μεταχειρισμένα αντικείμενα καθημερινής χρήσης (καρέκλες, τραπέζια, πόρτες, παράθυρα, ξύλινα κουτιά) και τυπώνει σε αυτά φωτογραφίες με ντοκουμέντα από περιοδικά και εφημερίδες, αλλά και δικές της. «Με αυτό τον τρόπο κάνω μια προσπάθεια ανατροπής αφενός μεν της σημασίας της φωτογραφίας-ντοκουμέντο έτσι όπως παρατίθεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αποδυναμωμένη από το πραγματικό της νόημα, αφετέρου της έννοιας των αντικειμένων που μας περιστοιχίζουν και χρησιμοποιούμε καθημερινά και που, πέρα από τη συμβατική και καθορισμένη χρήση τους, μπορούν να λειτουργήσουν και σαν μέσο έκφρασης κάποιας άλλης πραγματικότητας», γράφει η ίδια στον κατάλογο της ομαδικής έκθεσης «Περιβάλλον-Δράση: Τάσεις της ελληνικής τέχνης σήμερα», που διοργάνωσε η Εταιρεία Ελλήνων Τεχνοκριτών στο Ζάππειο το 1981.

Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Άσπα Στασινοπούλου, «Art is You», 1972, Mail Art, Λονδίνο.

Ταυτόχρονα, ενσωματώνει στα έργα της αποσπάσματα από κείμενα του Peter Schneider («Η φαντασία στον όψιμο καπιταλισμό και η πολιτιστική επανάσταση», 1969) αλλά και βιβλία με θέμα την αποξένωση, την εξαθλίωση και τη φθορά του ανθρώπου («Αλλοτρίωση», εκδ. Επίκουρος, 1973). Επίσης, καταγράφει με την κινηματογραφική της μηχανή γεγονότα με συμβολική σημασία, όπως την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, την άφιξη του Μίκη Θεοδωράκη στην Ελλάδα από το Παρίσι στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, την κηδεία του Αλέκου Παναγούλη. Το 1977, με την Άννα Κεσίσογλου γυρίζουν το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Απεργία πείνας», αποτυπώνοντας τη σαρανταήμερη απεργία πείνας του ποιητή Μιχάλη Αναστασιάδη (1939-2012) έξω από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Τέλος, η συμμετοχή της στο Κέντρο Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΤ) και στην ομάδα τέχνης «4+» (η ίδια αποχώρησε το 1985) φέρνει στο φως μια καλλιτέχνιδα η οποία πρότεινε έναν διαφορετικό τρόπο χρήσης, διακίνησης και κατανάλωσης της εικόνας, δίνοντας έμφαση στη σωματικότητα, τη συλλογικότητα, την εκπαίδευση και το παιχνίδι. 

Η επιστροφή του Μίκη Θεοδωράκη στην Ελλάδα μετά την πτώση της Χούντας το 1974

«Στην έκθεση που επιμελούμαι στο φετινό “Back to Athens” παρουσιάζω μια σειρά από σκηνοθετημένες φωτογραφίες που πρέπει να τραβήχτηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, έτσι και εδώ η Άσπα συνεργάστηκε με τη φωτογράφο και σύντροφό της, Μαρία Δάρα (1946-2000). Κάποιες απ’ αυτές τις εικόνες, με πρωταγωνιστή τον οπλισμένο Παναγιώτη, ο οποίος ποζάρει γυμνός και ντυμένος, ενίοτε μαζί με μία γυμνή γυναίκα που δεν βλέπουμε το πρόσωπό της (μάλλον πρόκειται για την ίδια την καλλιτέχνιδα), μεγεθύνθηκαν και επιζωγραφίστηκαν, ενώ μία από τις δύο φωτογραφίες του ξαπλωμένου άντρα τυπώθηκε πάνω σε ένα τραπέζι με την τεχνική εμουλσιόν. Μολονότι λειτούργησαν ως προπαρασκευαστικό υλικό για έργα που θα εκθέσει τις δεκαετίες του ’80 και ’90, οι φωτογραφίες αυτές διατηρούν την αυτοτέλειά τους, έχοντας από μόνες τους μια εκφραστική δύναμη.

Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Άσπα Στασινοπούλου, «Παναγιώτης». Φωτογραφία Μαρία Δάρα
Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Άσπα Στασινοπούλου, «Παναγιώτης II». Φωτογραφία Μαρία Δάρα

»Ο τίτλος της έκθεσης, “Οι καραμπινιέροι”, αναφέρεται στην ταινία του Jean-Luc Godard, την οποία η καλλιτέχνις είχε μελετήσει και ήταν μία από τις βασικές αναφορές της. Τις φωτογραφίες συνοδεύει ο κατάλογος της έκθεσης “Art in Revolution: Soviet Art and Design since 1917”, την οποία η Άσπα είχε την ευκαιρία να δει στη Hayward Gallery του Λονδίνου το 1971», λέει ο Χριστόφορος Μαρίνος. «Φυλλομετρώ τον κατάλογο της περιοδικής έκθεσης “Women in Revolt! Art and Activism in the UK 1970-90” (εγκαινιάστηκε στην Tate Britain το φθινόπωρο του 2023 και τώρα παρουσιάζεται στο Εδιμβούργο) και σκέφτομαι ότι η Άσπα, αν δεν επέστρεφε στην Αθήνα, θα ήταν πιθανότατα ανάμεσα σε αυτές τις καλλιτέχνιδες, που έδρασαν –οι περισσότερες στην αφάνεια– στη Μεγάλη Βρετανία τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Η φωτογράφος Michael Ann Mullen, μέλος της ομάδας Hackney Flashers (1974-1980), που συμμετέχει στην έκθεση, ήταν στενή φίλη της Άσπας και της είχε αφιερώσει μάλιστα ένα βιβλίο της, στο οποίο συνδυάζει κείμενο και φωτογραφίες. To βιβλίο της Ann Mullen κλείνει με μια εξομοίωση (“να ελπίζεις σημαίνει να μάχεσαι”) και ανοίγει με τη συγκινητική αφιέρωση: “Για την Άσπα / που έσπειρε ελπίδα”».

Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Άσπα Στασινοπούλου, «Χωρίς τίτλο», 1987, μεικτή τεχνική, 220 x 170 εκ.
Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Άσπα Στασινοπούλου, «Φωτιά στο νερό», 1992, κέρινο ομοίωμα, περιστρεφόμενος μηχανισμός, Πάρκο Ελευθερίας, Αθήνα.
Μια έκθεση για την Άσπα Στασινοπούλου στο Back to Athens 2024 Facebook Twitter
Η Άσπα Στασινοπούλου μπροστά στον πίνακα «Παναγιώτης», 1982. Φωτογραφία της Μαρίας Δάρα

Η Ασπασία Στασινοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935 και πέθανε στην ίδια πόλη το 2017. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1959-1963). Εξέθεσε για πρώτη φορά το 1963 στον «Ζυγό», όπου παρουσίασε παραμορφωτικές φιγούρες. Στη συνέχεια στράφηκε στην αφαίρεση. Συμμετείχε στις Πανελλήνιες Εκθέσεις του 1965 και του 1967. Το 1966 πραγματοποίησε στην γκαλερί «Astor» την πρώτη ατομική της έκθεση. Από το 1969 έως το 1974 έζησε και εργάστηκε στο Λονδίνο.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΤ) και της ομάδας τέχνης «4+». Το 1983 παρουσίασε την εγκατάσταση «Ένα οπτικοακουστικό τοπίο» στο Εργοστάσιο «Δρυάς» στην Αθήνα. Το 1988 αποφάσισε να ξαναεκθέσει σε εμπορικούς χώρους. Συνεργάστηκε με την γκαλερί «Μέδουσα» και την γκαλερί «7». Στις 28 Μαΐου 1992, σε συνεργασία με την γκαλερίστα Μαρία Δημητριάδη, παρουσίασε την εγκατάσταση «Φωτιά στο νερό» στον λόφο του Πάρκου Ελευθερίας.

Το 2010 το Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς φιλοξένησε την αναδρομική της έκθεση με τίτλο «Night and Day», σε επιμέλεια της Μαρίας Μαραγκού. Το Σάββατο 18 Μαΐου 2013, μαζί με τη Ρένα Παπασπύρου, παρουσίασε τη δράση «Ελένη», που διοργάνωσε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο πλαίσιο του εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην 4η Μπιενάλε της Αθήνας «AGORA». Πρόσφατες συμμετοχές: «Ρεμπέτικο», ΟΠΑΝΔΑ, 2022· «Μεταπολίτευση», Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, 2024· «Το ποίημα επιστρέφει σε ηχώ: Διάλογοι με την Theresa Hak Kyung Cha», ΕΠΜΑΣ/ΙΣΕΤ, 2024. 

Πατησίων 65, Αθήνα 104 33
Διάρκεια: 26-30 Ioυνίου, 2024
Ώρες: Τετάρτη-Παρασκευή 16:00-22:00, Σάββατο-Κυριακή 12:00-22:00



 

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ 

Εικαστικά / Penny Siopis: Το πολυδιάστατο έργο της ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανής καλλιτέχνιδας στο ΕΜΣΤ

Το απαρτχάιντ, η αποαποικιοποίηση, η μετανάστευση, η γυναικεία ματιά, η σεξουαλική βία και η υλικότητα στην τέχνη είναι μερικά από τα θέματα που επανέρχονται στο έργο της σημαντικής αυτής γυναίκας και καλλιτέχνιδας, η οποία παράλληλα ανακαλύπτει και αποκαλύπτει την ελληνική πλευρά της μέσα από την Ιστορία και την εξορία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η Tate Britain αποκαθιστά τις παραγνωρισμένες, λησμονημένες γυναίκες καλλιτέχνιδες με μια ιστορική έκθεση

Εικαστικά / Λησμονημένες γυναίκες καλλιτέχνιδες που έσπασαν τα όρια

Η Tate Britain αποκαθιστά τις παραγνωρισμένες Βρετανίδες καλλιτέχνιδες, με έργα από το 1520 μέχρι το 1920, σε μια ιστορική έκθεση αφιερωμένη σε εκείνες που ξεπέρασαν ανυπέρβλητα εμπόδια.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

62 λεπτά με τον Ανέστη Ιωάννου

Εικαστικά / Από τη Νεφελοκοκκυγία στο skate και το τζιν: Το Εικαστικό Σύμπαν του Ανέστη Ιωάννου

Ο νεαρός εικαστικός αναζητά μια νέα μορφή ελευθερίας και απογείωσης, συνδέοντας τη δυναμική της street culture με την ουτοπία των Ορνίθων και των τσαρουχικών ονείρων, αναζητώντας μια έξοδο από το αστικό τραύμα σε έναν κόσμο γεμάτο δυνατότητες και φαντασία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο καινοτόμος κεραμίστας–γλύπτης Brian Rochefort παρουσιάζει στην Αθήνα νέα του έργα

Εικαστικά / Brian Rochefort: Ο ριζοσπάστης της κεραμικής παρουσιάζει τα νέα του έργα στην Αθήνα

Είναι διάσημος για τη δημιουργία μεγάλων, ζωηρών κεραμικών γλυπτών με μοναδικές υφές και αφηρημένα μοτίβα, ενώ οι συνθέσεις του ισορροπούν μεταξύ αταξίας και αρμονίας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Εικαστικά / Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Το βινύλιο υποκαθιστά το χρώμα σε μια σειρά έργων που παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ’80 στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη από τον Αλέξανδρο Ιόλα. Σαράντα χρόνια μετά, η γκαλερί The Breeder τα επανασυστήνει στο κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατσαδιώτης

Εικαστικά / «Tα έργα μου είναι σκοτεινά, αλλά δεν τα έχω σκεφτεί ποτέ ως προκλητικά»

Μία μέρα μετά τον βανδαλισμό των έργων του από τον βουλευτή της Νίκης, ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μιλά στη LiFO για τη δουλειά του που προκάλεσε τέτοιες αντιδράσεις σε συγκεκριμένες ομάδες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια πολύ καλή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Εικαστικά / «Μια πολύ κακή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Πώς η ανάγκη μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών για χώρο εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο φιλόξενα κουίρ σποτ στο κέντρο της πόλης: Μέσα από τις αφηγήσεις των παιδιών που το έφτιαξαν και το έζησαν.  
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Εικαστικά / Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Η Tate Modern φέρνει στις αίθουσές της μια έκθεση για έναν «larger than life» περφόρμερ. Η πορεία του νεαρού αγοριού από το ήσυχο προάστιο Sunshine της Μελβούρνης που έγινε παγκοσμίως διάσημη προσωπικότητα στον χώρο του πολιτισμού, χάρη στον εξωφρενικό, πολύπλοκο και δημιουργικό χαρακτήρα του και άφησε ανεξίτηλο και αδιαμφισβήτητο αποτύπωμα στη σύγχρονη τέχνη και πέρα από αυτήν. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μέσα στο ατελιέ του Γιάννη Μόραλη

Εικαστικά / Μέσα στο ατελιέ του Γιάννη Μόραλη

Η ανιψιά του μεγάλου ζωγράφου, Χριστίνα Μόραλη, ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του ανακαινισμένου εργαστηρίου του στην Αθήνα για να μας ξεναγήσει σε όλους τους χώρους αλλά και να μας δείξει άγνωστα έργα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Πολιτισμός / Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Η συνεργασία του Μουσείου Μπενάκη με το Musée du Quai Branly στο Παρίσι φέρνει στο σήμερα το μεγάλο ερώτημα, που προέκυψε τη δεκαετία του 1930 και απασχόλησε τους σουρεαλιστές αλλά και την επιστημονική κοινότητα της εποχής, σχετικά με το τι θεωρούμε αντικείμενο τέχνης. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μεγαλύτερη αναδρομική για τον David Hockney έρχεται στο Παρίσι

Εικαστικά / Η μεγαλύτερη αναδρομική για τον David Hockney έρχεται στο Παρίσι

Ένας από τους κορυφαίους εν ζωή καλλιτέχνες της Βρετανίας, και από τους πιο ακριβούς, θα δει στα 87 του χρόνια να οργανώνεται τον Απρίλιο η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα αναδρομική έργων του στη δεύτερη πατρίδα του, τη Γαλλία, στο Fondation Louis Vuitton.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η μαγεία των Cabinets of Curiosities και ο φόβος του κενού σε μια έκθεση

Εικαστικά / Η μαγεία των Cabinets of Curiosities και ο φόβος του κενού σε μια έκθεση

Μια σύγχρονη και κριτική ανάγνωση των θαυμαστών ερμαρίων με αξιοπερίεργα αντικείμενα της Αναγέννησης από 78 σύγχρονους εικαστικούς, με «αφηγήσεις» ενός φανταστικού κόσμου και τις αντιστοιχίες του στις πραγματικότητες του σήμερα, στο MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το φεμινιστικό και κουίρ βλέμμα μιας νεαρής εικαστικού

Σοφία Ροζάκη / Το φεμινιστικό και κουίρ βλέμμα μιας νεαρής εικαστικού

Η νεαρή εικαστικός Σοφία Ροζάκη μάς ξεναγεί στην έκθεσή της «that’s what she said», στην οποία διερευνά εναλλακτικές αφηγήσεις γύρω από το σώμα, το φύλο, τη μνήμη, το τραύμα και τη σεξουαλικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Μια έκθεση με τον θεατρικό και σουρεαλιστικό κόσμο των ρούχων της Ελένης Καββάδα

Εικαστικά / Tα ρούχα που σχεδιάζει η Ελένη Καββάδα είναι σαν έργα τέχνης

Οι δημιουργίες της ελληνίδας σχεδιάστριας παρουσιάζονται ως εκθεσιακά γλυπτά στην Intermission. Ογκώδη, σουρεαλιστικά, ποιητικά, ξεπερνούν τα όρια της μόδας και αγγίζουν την τέχνη. Πρόκειται με διαφορά για ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει να παρουσιάσει η Ελλάδα στον χώρο της μόδας και αξίζει μια βόλτα στον Πειραιά για να τα δείτε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο κόπος του καλλιτέχνη μέσα από το έργο του Γιάννη Παππά

Εικαστικά / Ο κόπος του καλλιτέχνη μέσα από το έργο του Γιάννη Παππά

Μια έκθεση εργαστηριακού χαρακτήρα με εκθέματα καλούπια, εργαλεία, προπλάσματα, ημιτελή έργα, σχέδια αλλά και ολοκληρωμένα έργα που για πρώτη φορά βγαίνουν από το εργαστήρι του γλύπτη Γιάννη Παππά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ψυχαναλύοντας το σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς

Pulp Fiction / Ψυχαναλύοντας το σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μιλά με τον ψυχίατρο, δραματοθεραπευτή και σκηνοθέτη Στέλιο Κρασανάκη για το αθέατο σύμπαν του ασυνείδητου στο σινεμά, το οποίο υπηρέτησε και απογείωσε ο Λιντς μέσα από το απαράμιλλο έργο του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Θόδωρος, γλύπτης: Αντί αναδρομικής» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Εικαστικά / Ο γλύπτης Θόδωρος παίρνει επιτέλους την αναδρομική έκθεση που του αξίζει

Ήταν ένας από τους βασικούς υποστηρικτές της δημιουργίας ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα. Σήμερα, στον δεύτερο όροφο του ΕΜΣΤ, το ανατρεπτικό του έργο, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της παραδοσιακής γλυπτικής, παρουσιάζεται μέσα από έντεκα ενότητες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ: Ο «μάγος του ρομαντισμού» κατακτά την Αμερική

Εικαστικά / Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ: Ο «μάγος του ρομαντισμού» κατακτά την Αμερική

Η πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Αμερική αφιερωμένη στο έργο του Γερμανού ζωγράφου που στους πολλούς είναι γνωστός για τον πίνακα «Περιπλανώμενος πάνω από τη θάλασσα της ομίχλης».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ