Τάκις: Αυτή είναι η ζωή μου

Τάκις: Αυτή είναι η ζωή μου Facebook Twitter
0
Τάκις: Αυτή είναι η ζωή μου Facebook Twitter
Φωτό: Σπύρος Στάβερης / LifO

Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Πενήντα χρόνια δίνω συνεντεύξεις και μιλάω για μένα, προτιμώ να απαντάω σε πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Με ξέρουν οι νέοι, με διδάσκουν στα σχολεία - και στο γυμνάσιο και στο δημοτικό, ο κόσμος με γνωρίζει, αν με ψάξεις στο ίντερνετ έχω πάνω από 500 σελίδες. Βάλε «Τάκις» και θα δεις.

Αισθάνομαι πολύ πρωτοπόρος, όχι απλά πρωτοπόρος. Είμαι το τοπ-τοπ, γιατί ακόμα δουλεύω. Δυστυχώς, τώρα γίνομαι ακόμα πιο πρωτοπόρος, γιατί έτσι όπως πάνε τα πράγματα η πυραμίδα κατεβαίνει προς τα κάτω. Αν θεωρήσουμε σχηματικά ότι ο λαός σε όλη την υφήλιο, γενικά, τοποθετείται σε επίπεδα που θυμίζουν πυραμίδα, τότε μπορούμε να μιλάμε για το «σύνδρομο των πυραμίδων». Κάποτε η πυραμίδα είχε 7 επίπεδα, σιγά-σιγά όμως συρρικνώθηκε, ρουφήχτηκε και τώρα μετά βίας πήγε στα τρία.

Στη βάση, στο πρώτο επίπεδο, βρίσκεται ο απλός λαός που υποφέρει και πληρώνει όλα τα σπασμένα, δίνει το αίμα του στους πολέμους, δίνει τη δουλειά του. Δυστυχώς, η ανάπτυξη που έχει ο λαός σε ολόκληρο τον κόσμο επηρεάζεται από την παγκοσμιοποίηση, η οποία στον δυτικό κόσμο έχει πετύχει. Κι η παγκοσμιοποίηση έχει κατεβάσει το πνευματικό επίπεδο. Πες μου έναν ποιητή που να τον ξέρουμε όλοι σήμερα, έναν γνωστό φιλόσοφο, σχεδόν δεν υπάρχει. Παλιότερα είχαμε τον Γκάτσο, είχαμε πολλούς ποιητές στην Ελλάδα, υπήρχε ο Σαρτρ, ο Ζιντ. Πριν από 50-60 χρόνια στο τοπ της πυραμίδας ήταν ο πνευματικός άνθρωπος. Πού είναι αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι σήμερα; Κι όχι μόνο εδώ, παγκοσμίως. Είχαμε την beat generation, σε όλα τα μέρη της Γης υπήρχαν φυσιογνωμίες που ξεχώριζαν, ο Γκάντι, ο Δαλάι Λάμα - τότε ήταν ένας από τους πιο σοφούς ανθρώπους (ο σημερινός είναι υποχείριο). Αυτό ήταν το τοπ. Μέσα σε 60 χρόνια κατάφεραν να πέσει το επίπεδο το πνευματικό, αλλά να αναπτυχθεί το εμπορικό.

Σήμερα δεν υπάρχει κανένα κίνημα, κι ό,τι έχει μείνει δεν έχει αναπτυχθεί γιατί υπάρχει πνευματική πτώση.

Μόνο η βάση της πυραμίδας δεν αλλάζει. Μπορεί να αλλάζει τοπικά, αλλά δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Αν εμείς τρώμε σήμερα, είναι επειδή παράγει την τροφή η βάση. Κι αυτή η βάση έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ. Κι αν άλλοτε, στους παλιούς καιρούς, υπήρχε ισορροπία, σήμερα το ένα τρίτο της ανθρωπότητας πεινάει, παρόλο που η βάση παράγει πάρα πολλή τροφή. Μιλάμε για παγκόσμια πείνα, δεν είναι απαραίτητο να πεινάνε στην Ελλάδα, κάπου πεινάνε άνθρωποι αυτήν τη στιγμή.

Το δεύτερο επίπεδο είναι το μεγάλο εμπόριο. Πολιτικά, ηθικά, θρησκευτικά, είναι ο πύργος της Βαβέλ που λέγανε κάποτε, όλες οι ράτσες του κόσμου, που έχουν ανεβεί πλέον επίπεδο. Δεν είναι αυτοί που παράγουν, που οργώνουν και σπέρνουν το καλαμπόκι για να τρώει ο κόσμος, αλλά αυτοί που κάνουν το εμπόριο, οι ενδιάμεσοι. Αυτοί οι ενδιάμεσοι πήραν τεράστια δύναμη, το βλέπεις και στη σημερινή κατάσταση. Εδώ το «κληρονομικό» παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, συνήθως στο δεύτερο επίπεδο βρίσκεσαι εκ γενετής. Κι εγώ εδώ γεννήθηκα. Δεν αποκλείεται, όμως, από τη βάση να προκύψουν ορισμένα πνεύματα που δεν τα σηκώνει το δεύτερο επίπεδο, επειδή δεν είναι εμπορικοί. Γι' αυτό καταφεύγουν στα ξένα πανεπιστήμια κι έχουμε μια μεγάλη διασπορά πνευματικού κόσμου. Έτσι δεν έφυγαν από εδώ ο Ξενάκης, ο Γαβράς; Κι εγώ που έχω βάση εδώ, σήμερα είμαι στην Αθήνα και αύριο στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Αυτό το δεύτερο επίπεδο διοικεί το τρίτο επίπεδο που είναι η στρατιωτική διοίκηση, οι αρχηγοί των κρατών, οι οποίοι όμως κατευθύνονται πάντα από το δεύτερο επίπεδο που είναι η οικονομία.

Τάκις: Αυτή είναι η ζωή μου Facebook Twitter
Φωτό: Σπύρος Στάβερης / LifO

Ο χριστιανικός κόσμος έχει το 50% της παγκόσμιας οικονομίας στα χέρια του. Ο ευρωχριστιανικός κόσμος, καθολικοί, ορθόδοξοι. Αυτοί ανεβάζουν τον αρχηγό τους, ο οποίος υποκύπτει στις πιέσεις τις οικονομικές. Κι έχουμε αυτές τις μεγάλες δηλώσεις λίγο πριν βγουν οι αρχηγοί σε όλα τα κράτη που τάζουν ότι «θα κάνουμε και θα κάνουμε» και μετά αναγκάζονται να κάνουν αυτά που τους λέει το δεύτερο επίπεδο της πυραμίδας.

Στο δεύτερο επίπεδο δεν είναι μόνο κακά τα πράγματα, υπάρχει και το θετικό και το αρνητικό στοιχείο. Παρομοιάζω αυτούς που κάνουν τους πολέμους και φέρνουν καταστροφή -και είναι πολλοί- με μαύρους αγγέλους, κι εκείνους που έχουν μια θετική στάση στη ζωή και αναπτύσσουν την επιστήμη -και είναι λίγοι- με άσπρους αγγέλους.

Όλη αυτήν η φασαρία που γίνεται στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή γίνεται για το χρήμα. Και με αυτό που κάνει τώρα η Ευρώπη -που πάντα είχε βλέψεις να μπει στην Ελλάδα και να στερεωθεί εδώ- είναι φανερό ότι πάνε να μας τσακίσουν. Θεώρησαν εμάς τη βάση που θα τους βγάλει απ' τα προβλήματά τους. Θέλουν να ρίξουν το ευρώ και μας παίζουν σαν ποδόσφαιρο.

Δυστυχώς, το δεύτερο επίπεδο ευνουχίζει τους νέους, δεν τους αφήνει να έχουν πρωτοβουλία. Εδώ και δυο γενιές, τα τελευταία είκοσι χρόνια, έχει φουντώσει το δεύτερο επίπεδο οικονομικά, γιατί κυρίαρχο είναι το εμπόριο, η οικονομία. Και δεν συμφέρει το δεύτερο επίπεδο να αλλάξουν τα πράγματα και να βγουν πολλοί στο τρίτο επίπεδο κατευθείαν απ' τη βάση. Κατ' ανάγκη τους πολιτικούς τους βγάζουν αυτοί, βγάζουν τους δικούς τους.

Έχουμε τα πιο ωραία αρχαία, αλλά δεν βάλαμε μεγάλο στόχο για να μπορέσουμε να τραβήξουμε πέντε εκατομμύρια κόσμο όπως το Παρίσι. Θα μπορούσαμε να έχουμε μια τεράστια βιομηχανία - όπως κι οι Γερμανοί, που έχουν τα μουσεία τους γεμάτα αρχαία ελληνικά και κάνουν τον έξυπνο με τα δικά μας έργα!

Για να το πετύχουν αυτό, μπλοκάρουν την πνευματική ανάπτυξη των νέων - γι' αυτό βρίσκονται χωρίς καθοδήγηση και δεν ξέρουν σήμερα πού να πάνε και τι να κάνουν. Ως αντίδοτο τούς προσφέρουν το ίντερνετ, το οποίο ναι μεν έχει τα τεράστια καλά -πατάς και έχεις πρόσβαση σε άπειρες πληροφορίες- αλλά οι νέοι επαναπαύονται. Όταν, πατώντας απλά ένα κουμπί, μπορούν να βρουν τα πάντα, δεν ενδιαφέρονται να πάρουν πρωτοβουλία, να κάνουν ειδική έρευνα, δεν μπορούν να ενώσουν το παρελθόν με το παρόν. Είναι καθησυχασμένοι, πάνε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, αλλά κάνουν ακόμα και τις πτυχιακές εργασίες τους πατώντας απλά κουμπιά.

Σήμερα συρρικνώνονται όλα, γιατί και η τέχνη πρέπει να μπει στο εμπόριο, ακόμα κι η επιστήμη πια δεν είναι καθαρή επιστήμη, το εμπόριο εξυπηρετεί. Μόνο στον τομέα της ιατρικής, που οι επιστήμονες δεν περιορίζονται, έχουμε κάνει θαύματα.

Η συρρίκνωση αυτή παρέσυρε μαζί και την σύγχρονη τέχνη. Σήμερα δεν υπάρχει κανένα κίνημα, κι ό,τι έχει μείνει δεν έχει αναπτυχθεί γιατί υπάρχει πνευματική πτώση. Κι ο Ομπάμα δεν είναι παρά ένας έμπορος. Όλες οι συνδιαλλαγές είναι το ίδιο, το χρήμα πάνω απ' όλα. Ακόμα κι οι Κινέζοι, που είναι σοσιαλιστές, δεν είναι τίποτα παραπάνω. Μιλάει το χρήμα. Όλοι σκοτώνονται για περισσότερα λεφτά, θα ανεβεί το γιεν, θα κατεβεί το γιεν, είναι μια παγκόσμια εμπορική κυριαρχία. Μπορεί να θεωρεί κάποιος την παγκοσμιοποίηση κάτι θετικό, αλλά για τον λαό δεν είναι τίποτα θετικό, ό,τι κι αν γίνει, αυτός πληρώνει τη νύφη.

Τάκις: Αυτή είναι η ζωή μου Facebook Twitter
Φωτό: Σπύρος Στάβερης / LifO

Αν υπάρξει αντίδραση -κι η μόνη αντίδραση που υφίσταται είναι πνευματική- δεν μπορεί να υπάρξει παγκοσμιοποίηση. Εάν δηλαδή ξαναφυτρώσουν και ξαναφουντώσουν οι πνευματικοί άνθρωποι, οι καλλιτέχνες. Στον τόπο μας δεν χρησιμοποιήσαμε την τέχνη, ούτε καν τον τουρισμό για να έχουμε κάποιο εισόδημα. Έχουμε τα πιο ωραία αρχαία, αλλά δεν βάλαμε μεγάλο στόχο για να μπορέσουμε να τραβήξουμε πέντε εκατομμύρια κόσμο όπως το Παρίσι. Θα μπορούσαμε να έχουμε μια τεράστια βιομηχανία - όπως κι οι Γερμανοί, που έχουν τα μουσεία τους γεμάτα αρχαία ελληνικά και κάνουν τον έξυπνο με τα δικά μας έργα!

Βγήκε μια Γερμανίδα ιστορικός και είπε μια ωραία λύση, αλλά δεν την έπιασε κανείς, δεν την πήραν είδηση να την κάνουν πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες. Είπε «εμείς χρησιμοποιούμε 2.000 λέξεις ελληνικές, πρέπει να βγουν οι Έλληνες να ζητήσουν τα δικαιώματα που τους ανήκουν. Να πληρώνουμε ένα σεντ κάθε φορά που χρησιμοποιούμε ελληνική λέξη, για να δούμε μετά ποιος χρωστάει!». Το είπε μέσα σε ένα μουσείο του Βερολίνου, ανάμεσα σε ελληνικά έργα τέχνης, και δεν έγινε ούτε ένα σχόλιο στην τηλεόραση. Δεν τις χρησιμοποιούν μόνο οι Γερμανοί αυτές τις 2.000 λέξεις, τις χρησιμοποιούν όλοι οι λαοί, φαντάσου πόσα λεφτά θα έπρεπε να πληρώνουν για δικαιώματα. Εκεί που άρχισε να τα λέει η γυναίκα στο CNN, την έκοψαν.

Οι ξένοι να μην μας κάνουν τους έξυπνους. Όπου και να γυρίσεις πετυχαίνεις κάτι ελληνικό. Κι ακόμα και στην Αναγέννηση όλα βασίζονταν στις έρευνες που έκαναν οι Έλληνες. Και μη μου πουν ότι δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, γιατί στην Κρήτη ακόμα μιλάνε αρχαία ελληνικά. Η γλώσσα μας είναι το έθνος μας. Και το μόνο πράγμα που βρίσκω ότι έκανε η Εκκλησία, οι παπάδες, είναι ότι διέσωσε τη γλώσσα. Τι σημαίνει άλλαξε η ράτσα μας; Κι οι ξένοι άλλαξαν, όλοι έχουν αλλάξει, όλοι γίνονται ένα σύμπλεγμα και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.

Η πολιτεία εδώ με έχει περιφρονήσει μέχρις εσχάτων. Οποιοσδήποτε έμπορος ανακατευτεί μαζί μου δεν κερδίζει, επειδή είναι δύσκολα τα έργα μου και δεν τα πουλάει.

Είμαι πολυθεϊστής, δεν πιστεύω σε έναν θεό. Θεϊκά είναι όλα τα πλάσματα, οι γάτες, οι σκύλοι, ό,τι υπάρχει γύρω μας, τα δέντρα είναι θεϊκά.

Ποια καταξίωση; Μόνο περιφρόνηση έχω λάβει. Το ότι με ξέρει ο κόσμος δεν είναι καταξίωση. Καταξίωση είναι να υπάρχει σεβασμός. Καταξίωση βρήκα στην Ευρώπη. Κι εδώ πέρα μου έχει δώσει παράσημο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά δεν τα έχω κρεμάσει ούτε τα ελληνικά ούτε τα γαλλικά παράσημα στον τοίχο, τι να τα κάνω τα παράσημα; Στη Γαλλία έχουν σταθμό «Τάκις». Μου αγόρασαν 78 έργα. Ποια καταξίωση ελληνική; Το μόνο που μου μένει είναι που με ξέρει ο λαός και με εκτιμάει.

Έχεις ακούσει το υπουργείο Πολιτισμού να μιλήσει για τους σύγχρονους καλλιτέχνες; Τα παιδιά διψάνε για τέχνη κι ούτε μία κουβέντα. Τίποτα δεν έχει κάνει το υπουργείο Πολιτισμού για την τέχνη. Τουλάχιστον να κοίταγαν την τέχνη τόσο καλά όσο την κοιτάνε στην Ευρώπη. Δεν κοιτάνε ούτε τον τουρισμό. Ο παππούς Καραμανλής έλεγε μόνο τον ήλιο έχουμε να πουλήσουμε και τη θάλασσα, αν λοιπόν υποστήριζαν τον τουρισμό θα είχαμε ένα σοβαρό έσοδο.

Έχω ανακαλύψει ένα σύστημα για την ηλιακή ενέργεια -το λέω ενεργειακό βαρέλι- το οποίο μπορεί να δώσει ρεύμα παντού, σε σκηνές, σε παραγκουπόλεις, ακόμα και στην έρημο και στα πέρατα της Ασίας. Παίρνοντας ένα απλό βαρέλι με ένα φωτοβολταϊκό πάνελ μπορείς να έχεις την ατομική σου γεννήτρια με την ενέργεια του ήλιου. Αυτό θέλω να ολοκληρώσω μια μέρα και να βρω κάποιον γενναιόδωρο να κάνει μια μεγάλη παραγωγή και να το στείλουμε όπου υπάρχει ανάγκη, στην Αφρική, σε ανθρώπους που υποφέρουν. Θα μπορούσε να τα παράγει κι η Ελλάδα για να σώσει τα δάση, να τα βάλουν σε δυσπρόσιτα μέρη και να δίνουν συναγερμούς, χωρίς καλώδια, χωρίς τίποτα. Είναι μια εφεύρεση (τη λέω ηλιακή πυρόσβεση) που μου τη βράβευσε το Ευρωκοινοβούλιο το 2001 με μια πλακέτα.

Είμαι πολυθεϊστής, δεν πιστεύω σε έναν θεό. Θεϊκά είναι όλα τα πλάσματα, οι γάτες, οι σκύλοι, ό,τι υπάρχει γύρω μας, τα δέντρα είναι θεϊκά. Έχω φτιάξει ένα ίδρυμα κι έχω φυτέψει 3.000 κυπαρίσσια μόνος μου κι απαγορεύω να πειράξουν ακόμα και τις μύγες. Είμαι πολυθεϊστής γιατί οι μονοθεϊστές -είτε είναι Άραβες είτε Έλληνες είτε Εβραίοι- έχουν δείξει μεγάλη περιφρόνηση για τη φύση. Με μανία έκοβαν τα δέντρα στον Αμαζόνιο, με μίσος, κι αυτό επειδή δεν τα θεωρούσε η θρησκεία θεϊκά. Δεν τους νοιάζει. Οι αρχαίοι είχαν σεβασμό και στα δέντρα και στα δάση, οι ποταμοί ήταν θεοί. Τώρα έχει αρχίσει κάπως να αλλάζει η κατάσταση με τα ζώα, ευτυχώς. Είχα 5-6 γάτες, μου τις δηλητηριάσανε, τα σκυλιά το ίδιο, η κατάσταση κάποτε ήταν πολύ εχθρική με τα ζώα.

Τάκις: Αυτή είναι η ζωή μου Facebook Twitter
Φωτό: Σπύρος Στάβερης / LifO

Σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, η Αθήνα μού φαίνεται τσαντίρια, παρόλο που είναι ζωντανή πόλη. Όλοι αυτοί οι εκατοντάδες αρχιτέκτονες που βγαίνουν απ' την Καλών Τεχνών μάς έχουν φέρει σε αυτό το χάλι. Δες τα αποτελέσματα. Μπαλκόνια που δεν χρησιμοποιούνται - έχεις δει κανέναν να κάθεται στο μπαλκόνι του; Όλοι είμαστε κλεισμένοι μέσα, χειμώνα-καλοκαίρι. Η παλιά Αθήνα που προσπάθησε να προστατέψει η Μελίνα Μερκούρη έχει πια καταστραφεί. Δεν προστατεύεται. Πήγαινες βόλτα στου Ψυρρή, στη Σοφοκλέους που ήταν η αρχαία αγορά, στο Μοναστηράκι, στην Πλάκα να πιεις τον καφέ σου και τώρα φοβάσαι να περάσεις. Δεν φταίνε οι άνθρωποι που ζουν εκεί φυσικά. Στην Ευρώπη έχουν λύσει αυτά τα προβλήματα, έχουν κάνει αποκέντρωση, έχουν λάβει μέτρα, εδώ τα μέτρα δεν υπάρχουν. Τους τοποθετούν τους ανθρώπους σε περιοχές που έχουν ανάγκη από εργατικά χέρια, εδώ τους αφήνουν στο έλεός τους. Δεν έχουν λάβει κανένα μέτρο να προστατέψουν τουλάχιστον την παλιά Αθήνα, η οποία καταρρέει. Όλοι αφήνουν τα σπίτια τους, τις γκαλερί. Ο φίλος μου ο Ρένος Ξίπας, η Ρεβέκκα Καμχή, τις παράτησαν στη μέση και έφυγαν. Παρόλο που ήταν καλλιτεχνική περιοχή, δεν είχαν καμία προστασία. Πας στο Παρίσι και το χαίρεσαι, είναι τακτοποιημένα τα πράγματα, οι ξένοι έχουν τοποθετηθεί εκεί που τους χρειάζονται, δεν τους βρίσκεις στο κέντρο, στην πλατεία Ομονοίας δηλαδή. Έχουν κάνει καταυλισμούς, έχουν βάλει τα παιδιά τους σε σχολεία.

Έχεις ακούσει το υπουργείο Πολιτισμού να μιλήσει για τους σύγχρονους καλλιτέχνες; Τα παιδιά διψάνε για τέχνη κι ούτε μία κουβέντα. Τίποτα δεν έχει κάνει το υπουργείο Πολιτισμού για την τέχνη. Τουλάχιστον να κοίταγαν την τέχνη τόσο καλά όσο την κοιτάνε στην Ευρώπη

Έχω κάνει το ίδρυμα ΚΕΤΕ στο Γεροβουνό επειδή είμαι ιδεαλιστής κι έχω τον χώρο να δουλέψω γι' αυτό. Το έχω κάνει με συμβόλαιο, μετά θάνατον αν το ίδρυμα δεν πάει καλά το παίρνει το κράτος. Δεν έχω καμία περιουσία, πουθενά, σε κανένα μέρος του κόσμου, γιατί θέλω να 'μαι ελεύθερος να πηγαίνω όπου θέλω. Μάλιστα, τώρα έχω στο μυαλό μου να πάω στη Φλωρεντία.

Δεν κοιτάω τι κάνει το κράτος, κοιτάω τι κάνει ο Τάκις και την υποχρέωσή του απέναντι στον κόσμο. Μακάρι να το έκαναν αυτό όλοι οι άλλοι. Το κράτος δεν λύνει τα προβλήματα, ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που τα λύνει. Όλα τα ωραία πράγματα που γίνονται στην Αμερική, στην Ευρώπη, τα κάνουν ιδιώτες - βέβαια, με τη βοήθεια του κράτους. Πήγε να ανοίξει η Γουλανδρή ένα σπουδαίο μουσείο, της έδωσαν έναν χώρο κοντά στη Ριζάρειο Σχολή και μετά που ανέβηκε άλλη κυβέρνηση της το πήρανε πίσω. Χρειάζεται ιδιωτική πρωτοβουλία να στεγαστεί η Συλλογή Γουλανδρή, που είναι από τις πιο ωραίες που υπάρχουν στην Ευρώπη; Το κράτος εκεί φταίει. Η ιδιωτική πρωτοβουλία πρέπει να βάλει τα κεφάλαια και το κάνει, αλλά τη φτύνουν την πρωτοβουλία.

Τα πάω καλύτερα με τη μάζα, επειδή εκεί με καταλαβαίνουν και τους καταλαβαίνω. Με βλέπουν σαν κάποιον θαυματουργό, με τους μαγνήτες μου, με θαυμάζουν σωστά και τους θαυμάζω.

Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στην έντυπη LifO το Μάιο του 2010

0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Βαγγέλης Μπαλής δημιουργεί κεραμικούς σάτυρους που του μοιάζουν

Εικαστικά / Ο Βαγγέλης Μπαλής δημιουργεί κεραμικούς σάτυρους που του μοιάζουν

Ένας νέος καλλιτέχνης δημιουργεί μοναδικά αντικείμενα ανάλογα με τη διάθεσή του, ονειρεύεται έναν χώρο όπου θα δημιουργεί απερίσπαστος και δεν τον νοιάζει καθόλου να βιοποριστεί από την τέχνη.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Μια νέα έκθεση με χαρακτικά της ώριμης περιόδου της Βάσως Κατράκη

Εικαστικά / Βάσω Κατράκη: Η τέχνη της συγκινεί ακόμα

Έργα της σημαντικής Ελληνίδας χαράκτριας που παραπέμπουν στη βία της δικτατορίας, αλλά και άφυλες μορφές της όψιμης περιόδου της με αναφορά στην ελληνική αρχαιότητα, που υπερβαίνουν το ατομικό και γίνονται μέρος της συλλογικής μνήμης.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τι απέγινε η πρωτοπορία στην τέχνη;

Εικαστικά / Τι απέγινε η πρωτοπορία στην τέχνη;

Ο κόσμος της σύγχρονης τέχνης έχει καταντήσει να μοιάζει με τσίρκο. Αλλά ο πραγματικός κακός της ιστορίας δεν είναι οι καλλιτέχνες, αλλά η σύγχρονη αγορά της τέχνης, η αξία της οποίας ξεπερνά πλέον τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως
THE LIFO TEAM
Ο Άνσελμ Κίφερ αποτίνει φόρο τιμής στον Βαν Γκογκ

Εικαστικά / Ο Άνσελμ Κίφερ αποτίνει φόρο τιμής στον Βαν Γκογκ

Μια νέα έκθεση στο Άμστερνταμ με πρόσφατα έργα του Κίφερ αναδεικνύει τη σύνδεσή του με τον Βαν Γκογκ και προκαλεί ήδη πολλές συζητήσεις. Ο σπουδαίος Γερμανός καλλιτέχνης εμπνέεται σταθερά, εδώ και 60 χρόνια, από τον Ολλανδό ζωγράφο. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Helmut Lang: What remains behind

Εικαστικά / Helmut Lang: Από το θρυλικό rubber dress στα πρωτόγονα γλυπτά του

Ο καλλιτέχνης και πρώην σχεδιαστής μόδας διατηρεί την προσήλωσή του στα υλικά και παρουσιάζει γλυπτά που θίγουν τη διαρκή εμμονή του με το θέμα της μνήμης, σε ένα σπίτι-σύμβολο του μοντερνισμού στο Λος Άντζελες.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
62 λεπτά με τον Ανέστη Ιωάννου

Εικαστικά / Από τη Νεφελοκοκκυγία στο skate και το τζιν: Το Εικαστικό Σύμπαν του Ανέστη Ιωάννου

Ο νεαρός εικαστικός αναζητά μια νέα μορφή ελευθερίας και απογείωσης, συνδέοντας τη δυναμική της street culture με την ουτοπία των Ορνίθων και των τσαρουχικών ονείρων, αναζητώντας μια έξοδο από το αστικό τραύμα σε έναν κόσμο γεμάτο δυνατότητες και φαντασία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο καινοτόμος κεραμίστας–γλύπτης Brian Rochefort παρουσιάζει στην Αθήνα νέα του έργα

Εικαστικά / Brian Rochefort: Ο ριζοσπάστης της κεραμικής παρουσιάζει τα νέα του έργα στην Αθήνα

Είναι διάσημος για τη δημιουργία μεγάλων, ζωηρών κεραμικών γλυπτών με μοναδικές υφές και αφηρημένα μοτίβα, ενώ οι συνθέσεις του ισορροπούν μεταξύ αταξίας και αρμονίας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Εικαστικά / Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Το βινύλιο υποκαθιστά το χρώμα σε μια σειρά έργων που παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ’80 στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη από τον Αλέξανδρο Ιόλα. Σαράντα χρόνια μετά, η γκαλερί The Breeder τα επανασυστήνει στο κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατσαδιώτης

Εικαστικά / «Tα έργα μου είναι σκοτεινά, αλλά δεν τα έχω σκεφτεί ποτέ ως προκλητικά»

Μία μέρα μετά τον βανδαλισμό των έργων του από τον βουλευτή της Νίκης, ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μιλά στη LiFO για τη δουλειά του που προκάλεσε τέτοιες αντιδράσεις σε συγκεκριμένες ομάδες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια πολύ καλή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Εικαστικά / «Μια πολύ κακή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Πώς η ανάγκη μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών για χώρο εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο φιλόξενα κουίρ σποτ στο κέντρο της πόλης: Μέσα από τις αφηγήσεις των παιδιών που το έφτιαξαν και το έζησαν.  
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Εικαστικά / Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Η Tate Modern φέρνει στις αίθουσές της μια έκθεση για έναν «larger than life» περφόρμερ. Η πορεία του νεαρού αγοριού από το ήσυχο προάστιο Sunshine της Μελβούρνης που έγινε παγκοσμίως διάσημη προσωπικότητα στον χώρο του πολιτισμού, χάρη στον εξωφρενικό, πολύπλοκο και δημιουργικό χαρακτήρα του και άφησε ανεξίτηλο και αδιαμφισβήτητο αποτύπωμα στη σύγχρονη τέχνη και πέρα από αυτήν. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μέσα στο ατελιέ του Γιάννη Μόραλη

Εικαστικά / Μέσα στο ατελιέ του Γιάννη Μόραλη

Η ανιψιά του μεγάλου ζωγράφου, Χριστίνα Μόραλη, ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του ανακαινισμένου εργαστηρίου του στην Αθήνα για να μας ξεναγήσει σε όλους τους χώρους αλλά και να μας δείξει άγνωστα έργα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Πολιτισμός / Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Η συνεργασία του Μουσείου Μπενάκη με το Musée du Quai Branly στο Παρίσι φέρνει στο σήμερα το μεγάλο ερώτημα, που προέκυψε τη δεκαετία του 1930 και απασχόλησε τους σουρεαλιστές αλλά και την επιστημονική κοινότητα της εποχής, σχετικά με το τι θεωρούμε αντικείμενο τέχνης. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μεγαλύτερη αναδρομική για τον David Hockney έρχεται στο Παρίσι

Εικαστικά / Η μεγαλύτερη αναδρομική για τον David Hockney έρχεται στο Παρίσι

Ένας από τους κορυφαίους εν ζωή καλλιτέχνες της Βρετανίας, και από τους πιο ακριβούς, θα δει στα 87 του χρόνια να οργανώνεται τον Απρίλιο η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα αναδρομική έργων του στη δεύτερη πατρίδα του, τη Γαλλία, στο Fondation Louis Vuitton.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η μαγεία των Cabinets of Curiosities και ο φόβος του κενού σε μια έκθεση

Εικαστικά / Η μαγεία των Cabinets of Curiosities και ο φόβος του κενού σε μια έκθεση

Μια σύγχρονη και κριτική ανάγνωση των θαυμαστών ερμαρίων με αξιοπερίεργα αντικείμενα της Αναγέννησης από 78 σύγχρονους εικαστικούς, με «αφηγήσεις» ενός φανταστικού κόσμου και τις αντιστοιχίες του στις πραγματικότητες του σήμερα, στο MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ