Την πρώτη φορά που είδα τον Billy G σε βίντεο μού θύμισε τον MF Doom. Δεν ήταν ο ήχος αλλά η μάσκα που παρέπεμπε στον supervillain σε ένα κομμάτι με τη συμμετοχή του For3al που το έλεγαν «Κρύες Νύχτες». Ο Billy G είναι ένα από τα παιδιά μεταναστών από την Αφρική που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα και έζησε κάθε είδους διάκριση από μικρό παιδί.
«Θυμάμαι / να πεινάει το στομάχι μου / Μέσα στον Αυλώνα το κρεβάτι μου / Ο δικός μου πάντα πρόσεχε την πλάτη μου / Είναι ο μόνος που δεν έκρινε τα λάθη μου», ραπάρει στις «Κρύες Νύχτες» και αποκαλύπτει ότι αυτά που λέει έχουν προκύψει μέσα από τις εμπειρίες του, λάθη που πλήρωσε ακριβά και τον έκαναν να αναθεωρήσει τη ζωή του, ξεκινώντας ξανά από την αρχή.
«Τόσες ώρες, τόσες νύχτες, κάτω πικρές, μόνο αλήθειες / Ήμουν εκεί για εσένα, μα εσύ δεν ήρθες / Και το μόνο που με κράταγε ήταν οι ελπίδες./ Κάποτε κοιτούσα από τα παράθυρα / Τώρα με κοιτάνε στα πεντάστερα / Παίρνει η μάνα μου, λέει τα κατάφερα. Αχ, μάνα μου, πού να ’ξερες τι πέρασα / Τόσες ώρες, τόσες νύχτες / Κάνω τα πάντα να φύγω απ’ τον δρόμο / Για να αποφύγω τις κακές συνήθειες, περάσανε μήνες / ήμουν στον δρόμο έκανα κομπίνες / και απ’ τις κομπίνες πήγαμε στις business / Τώρα στο studio φτύνω τις ρίμες./ Τόσες νύχτες, τόσες νύχτες / Πόσα παιδιά είναι έξω στον δρόμο / Για το μαύρο χρήμα κάνουν αμαρτίες…».
«Η ραπ είναι η μόνη μουσική που δυστυχώς ή ευτυχώς λέει τα πράγματα όπως έχουν, αυτά γίνονται στην κοινωνία. Ακόμα και το χειρότερο τραγούδι ενός ράπερ έχει κάτι από τη ζωή του, οπωσδήποτε, ενώ αυτό δεν συμβαίνει με το λαϊκό ας πούμε. Όλοι οι ραπ στίχοι κρύβουν αλήθεια, ακόμα και όταν χρησιμοποιείς μεταφορές κρύβουν μια αλήθεια».
Από τους στίχους του περνάει όλη του η ζωή, οι δικές τους αλήθειες για έναν κόσμο «που υπάρχει γύρω μας και όλοι κάνουν πως δεν τον βλέπουν». Από τις «Κρύες Νύχτες» μέχρι σήμερα ο Billy G έχει αλλάξει εντελώς, καλλιτεχνικά, ως άνθρωπος. Σήμερα είναι ένα παιδί που κυνηγάει το όνειρό του και προσπαθεί να βοηθήσει και όσους θέλουν να κυνηγήσουν το δικό τους όνειρο και δεν έχουν τρόπο.
Billy G x For3al - Kries Nixtes
«Γεννήθηκα στην Ελλάδα, στα κάτω Πατήσια, εκεί πήγα σχολείο, είμαι γέννημα-θρέμμα Πατησίων», λέει. «Οι γονείς μου ξεκίνησαν και οι δύο σαν μικροπωλητές σε πανηγύρια και στη λαϊκή, πουλώντας τσάντες, πορτοφόλια, στέκες, μανό. Μετά η μάνα μου έπιασε δουλειά σαν καθαρίστρια σε μια εταιρεία που καθαρίζει λεωφορεία του ΟΣΕ, και μέχρι σήμερα δουλεύει εκεί. Ο πατέρας μου φεύγει σεζόν τα καλοκαίρια στα νησιά, για έξι μήνες, μετά όλο τον χειμώνα κάθεται.
Ήμουν ένα πολύ ενεργητικό παιδί, πολύ άτακτο, ήθελα να μαθαίνω καινούργια πράγματα και γενικά ήθελα πολύ να παίζω ποδόσφαιρο, να βγαίνω και να είμαι δραστήριος. Το όνειρό μου ήταν να γίνω ράπερ και ποδοσφαιριστής. Έπαιζα ποδόσφαιρο, αλλά επειδή η αδελφή μου ήταν μεγαλύτερη και άκουγε γενικά r&b, hip-hop, άρχισα να ακούω κι εγώ. Μου άρεσε πολύ, άκουγα τον Μάικλ Τζάκσον, τον έβλεπα πώς χόρευε και πήγαινα μπροστά στον καθρέφτη και έκανα κι εγώ τις κινήσεις του, μπορώ να πω ότι εμπνεύστηκα απ’ αυτόν. Μετά, σε πιο μεγάλη ηλικία, εμφανίστηκε στη ζωή μου ο Κρις Μπράουν, τον έβλεπα στην τηλεόραση και μέσα μου έλεγα πως ήθελα να γίνω σαν κι αυτόν ‒ πάντα το ήξερα. Ο Μάικλ Τζάκσον και ο Κρις Μπράουν μου έδωσαν την ώθηση από παιδάκι.
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική πριν από τέσσερα χρόνια, τότε άρχισα να πηγαίνω συστηματικά στο στούντιο. Πριν δούλευα και αθλούμουν, δεν το είχα πάρει στα σοβαρά.
Αυτήν τη στιγμή όλοι θέλουν να γίνουν ράπερ γιατί θεωρούν ότι είναι πολύ εύκολο. Κι εγώ έτσι νόμιζα στην αρχή, αλλά είναι πολλοί οι παράγοντες που σε κάνουν καλό ράπερ και είναι ακόμα πιο δύσκολο να γίνεις πετυχημένος. Δεν θα σου πεις κανείς τι πρέπει να τραβήξεις για να πετύχεις τους στόχους σου, σε οποιονδήποτε τομέα, τίποτα δεν είναι εύκολο. Ακόμα και αν ξεκινήσεις να κάνεις ραπ, όμως, είναι πολύ δύσκολο να προωθήσεις τον εαυτό σου, θέλεις παραγωγό, έναν άνθρωπο που να μπορεί να μιξάρει και να ξέρει τη φωνή σου, πρέπει να έχεις τα σωστά εργαλεία, σωστό μικρόφωνο, καλό στούντιο, παίζουν πάρα πολλά ρόλο.
Για μένα όλα ξεκίνησαν μια μέρα που πήγα στο στούντιο με τον Νέγρο του Μοριά και τον Moose και τους είδα να γράφουν ένα κομμάτι. Είδα πώς δουλεύουν, είδα τη δουλειά του παραγωγού, τι κάνει με τον υπολογιστή, είδα τι κάνεις με το μικρόφωνο και ήθελα να δοκιμάσω κι εγώ από περιέργεια. Ο Νέγρος με προέτρεψε να πάω στο μικρόφωνο να δοκιμάσω τη φωνή μου. Δοκίμασα, είδα ότι μου αρέσει, κι έτσι έκλεισα ένα session μόνος μου. Πήγα δοκιμαστικά και είδα ότι το ’χω.
Συνήθως πηγαίνω στο στούντιο με το beat ή το γράφουμε εκείνη τη στιγμή, το ακούω και γράφω επί τόπου. Αυτό που γράφω είναι ένα ντέμο, πηγαίνω σπίτι, το ακούω και μετά κάνω διορθώσεις μόνος μου, ξεκινάω με τον ρυθμό και μετά βάζω στίχους.
Στο ραπ έχεις την ελευθερία του λόγου, είναι η πρώτη φορά που λες ελεύθερα ό,τι θέλεις, λες αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία σήμερα. Η ραπ είναι η μόνη μουσική που δυστυχώς ή ευτυχώς λέει τα πράγματα όπως έχουν, αυτά γίνονται στην κοινωνία. Ακόμα και το χειρότερο τραγούδι ενός ράπερ έχει κάτι από τη ζωή του, οπωσδήποτε, ενώ αυτό δεν συμβαίνει με το λαϊκό ας πούμε. Όλοι οι ραπ στίχοι κρύβουν αλήθεια, ακόμα και όταν χρησιμοποιείς μεταφορές κρύβουν μια αλήθεια.
Πάντα όταν γράφω σκέφτομαι ότι αυτό που θα πω μπορεί να ενοχλήσει κάποιον. Προσπαθώ να μη λέω πράγματα που θα ενοχλήσουν, κυρίως να μη λέω πράγματα που θα προσβάλουν κόσμο. Όταν λες μια λέξη κάποιος πατάει σε αυτό και μπορεί να ενοχληθεί, αλλά μια λέξη δεν σε χαρακτηρίζει. Πολλές λέξεις χάνονται και στη μετάφραση, γιατί το ελληνικό ραπ πάτησε πολύ στο αμερικανικό, και έφερε και τον ήχο και τους στίχους.
For3al ft. Billy G - Liberta
Τώρα ασχολούμαι μόνο με τη μουσική και δεν το κάνω μόνο για την πάρτη μου. Έχω και μια εταιρεία πίσω μου, εννιά καλλιτέχνες, και δεν υπάρχει μέρα που να μην ασχοληθώ με τη μουσική, οπότε είναι στην καθημερινότητά μου. Έχουμε μια δισκογραφική που τη λένε Sweet Violence και συνεργαζόμαστε με τη Sky Vector του Θανάση Αντετοκούνμπο στη διανομή. Είμαστε όλοι ανερχόμενοι καλλιτέχνες που ήρθαμε για να μείνουμε και τρέχουμε τα πάντα μόνοι μας, οι For3al, Brief Talk, Wisher, KoyDaNephew, Smoke, Phenex, Joey Evans, Salva, Snabba.
Δεν είναι η προτεραιότητά μας να βγάλουμε λεφτά από την εταιρεία μας, όλα τα παιδιά της ομάδας μου έχουμε μεγαλώσει δύσκολα και ο καθένας πολεμάει να βγάλει λεφτά με τον δικό του τρόπο, αλλά αυτό που κάνουμε σαν Sweet Violence είναι ότι επενδύουμε στον εαυτό μας και αυτό είναι το χόμπι μας. Το χτίσαμε μόνοι μας, δεν είχαμε χορηγούς, ξεκινήσαμε από το μηδέν, αλλά έχω πίστη, πιστεύω στην ομάδα μου, ότι θα φτάσουμε πολύ ψηλά. Δεν κάνουμε μόνο τραπ, έχουμε και διαφορετικά είδη, και καινούργιο ήχο και κλασικό τραπ, από γκανγκστεριλίκια μέχρι συναισθηματικά τραγούδια. Έχω επιχειρήσει να τραγουδήσω, και θα έλεγα ότι τραγουδάω κιόλας, αλλά δεν έχω κυκλοφορήσει κάτι σε τραγούδι, προς το παρόν είμαι ακόμα στο ραπ.
Εννοείται ότι με νοιάζει να βγάλουμε λεφτά, αλλά δεν είναι το πρώτο πράγμα που με νοιάζει, χαίρομαι που η ομάδα μου κάνει αυτό που θέλει, βλέπω παιδιά πονεμένα που όταν ανεβαίνουν στο stage και πιάνουν το μικρόφωνο συγκινούνται, ή όταν είμαστε μαζί και βλέπουμε τα βιντεοκλίπ που φτιάχνουμε, όταν ακούμε τη μουσική μας, δακρύζουν. Γουστάρουν φουλ αυτό που κάνουν, χαίρονται, κι αυτό εμένα μου δίνει ενέργεια. Όταν μου λένε οι φίλοι μου “wow Billy, ευχαριστώ!” είμαι ευτυχισμένος, με γεμίζει πραγματικά να βλέπω ανθρώπους δίπλα μου να χαίρονται. Δεν θέλω να λέω πολλά λόγια, θέλω να μιλήσουν οι πράξεις, ο Θανάσης μου είπε “αν σε ήξερα Billy έναν χρόνο πιο πριν, θα ήμουν δυο χρόνια πιο μπροστά”. Αυτό σημαίνει ότι κάτι κάνω σωστά.
Στο παιχνίδι είμαι ουσιαστικά έναν χρόνο και έβαλα σ’ αυτό και τον φίλο μου τον For3al. Τον πήρα στο στούντιο μαζί μου γιατί ήταν σαν να είχα ένα όραμα. Του είπα “μ’ αυτό θα ασχοληθούμε” και αυτός με άκουσε. Ο τύπος μέσα σε έναν χρόνο έκανε feat. με τον Toquel και ετοιμάζει κι άλλα feat. δυνατά, πραγματικά δεν το περιμέναμε να γίνει τόσο γρήγορα. Ο στόχος μας δηλαδή δεν είναι τα λεφτά αλλά τα συναισθήματα που νιώθουμε. Εγώ προσωπικά παίρνω ενέργεια από τον κόσμο, μ’ αρέσει αυτό που κάνω, δεν με νοιάζουν τα λεφτά, αν και είμαι σίγουρος ότι κι αυτά θα έρθουν.
Η Νο1 προτεραιότητά μου είναι να βοηθήσω. Αν δω κάποιον που θέλει να ραπάρει και δεν έχει τον τρόπο να προωθήσει τη μουσική του, είμαι εγώ εδώ γι’ αυτόν. Αρκεί να το θέλει και να έχει σκοπό να δουλέψει. Όποιος θέλει μπορεί να μου στείλει ένα ντέμο, να το ακούσω με την ομάδα μου και, άμα μας αρέσει, είναι ευπρόσδεκτος. Βλέπω τα συμβόλαια των άλλων εταιρειών που δεσμεύουν τα παιδιά πάρα πολύ και με ενοχλεί, εμείς είμαστε πολύ τυπικοί.
Μόνος σου δεν πας πουθενά, δυστυχώς, σου κλείνουν πόρτες, πρέπει να έχεις δύναμη και για να το πετύχεις πρέπει να κάνεις συνεργασίες, να είσαι ανοιχτός. Και το fanbase παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, αλλά η συνεργασία είναι κάτι πολύ σημαντικό. Το ραπ game είναι πολύ εγωιστικό, είναι εγωιστικό είδος, αλλά και οι εταιρείες. Γιατί να μη συνεργαστούμε και να μην προωθήσουμε την ελληνική κουλτούρα της τραπ στο εξωτερικό;
Τη ζωή μου την άλλαξαν συμβάντα και καταστάσεις που πέρασα. Η φυλακή, ο χαμός ενός φίλου μου με έχουν σημαδέψει. Έχω αντιμετωπίσει και ρατσισμό, στο δημοτικό κυρίως, και τον αντιμετώπισα από παιδιά ξένης καταγωγής, όχι τόσο από τους Έλληνες. Αυτός ο ρατσισμός που ένιωσα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, το πώς έβλεπα τον εαυτό μου και το τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Μέχρι πρόσφατα, αν ήθελες να νοικιάσεις ένα σπίτι, σε ρώταγαν τι εθνικότητα είσαι και σου έλεγαν χύμα ότι δεν ήθελαν ξένους.
Καθώς μεγάλωνα συναναστρεφόμουν παιδιά διαφορετικής εθνικότητας, κάναμε αλητείες στον δρόμο και δυστυχώς έμπλεξα με κακή παρέα και κάπως λοξοδρόμησα. Έφυγα νωρίς απ’ το σπίτι μου και για να επιβιώσω άρχισα να κλέβω, την πάτησα και όταν κατάλαβα ότι έκανα λάθος, αυτό με ταρακούνησε. Από κει και πέρα η ζωή μου άλλαξε ριζικά.
Οι φίλοι είναι μια οικογένεια που διαλέγεις και έχουν παίξει και καλό και κακό ρόλο στη ζωή μου. Κάποιοι με εκμεταλλεύτηκαν, με πολλούς παρασύρθηκα, αλλά ήταν και αρκετοί αυτοί που μου μίλησαν και με έβαλαν σε σωστό δρόμο. Οι συμβουλές των φίλων μου με βοήθησαν πολύ, αν και ήταν ελάχιστοι αυτοί που με βοήθησαν.
Phenex ft. Billy G - VALENTINO
Η Αθήνα είναι η πόλη μου, σε αυτή μεγάλωσα, είναι η ζωή μου η Αθήνα, όλα τα κομμάτια μου. Με έχει μεγαλώσει το σκοτάδι της, αυτό που κρύβει πίσω της και δεν το ξέρουν όλοι, υπάρχουν πολλά υπόγεια πράγματα στην Αθήνα. Η μουσική τραπ είναι τρόπος να πούμε αυτό που γίνεται χύμα και με τον δικό μας τρόπο, όλα αυτά που ξέρει ο κόσμος, αλλά δεν τα αποδέχεται. Ούτε να προωθήσουμε τη βία θέλουμε ούτε τα ναρκωτικά, αλλά δεν γίνεται να κλείνουμε τα μάτια σε αυτά που γίνονται.
Μου αρέσει η Αθήνα, μου αρέσει η βαβούρα της, η ελευθερία που έχουμε, η διασκέδαση όλες τις ώρες, που μπορούμε να βγαίνουμε ό,τι ώρα θέλουμε και να αράζουμε, που μπορείς να είσαι ανέμελος, ενώ σε απασχολούν χίλια δύο ‒ δεν την έχεις όλες τις χώρες αυτή την ελευθερία. Σχολάς απ’ τη δουλειά και πας κατευθείαν σπίτι. Εδώ είναι μια άλλη κατάσταση.
Με ενοχλεί που έχει μαζευτεί η μισή Ελλάδα εδώ και δεν έχεις δυνατότητα να βρεις καλή δουλειά, που είναι τόσο χαμηλοί οι μισθοί και δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Είναι ακριβή η ζωή πλέον και δεν είμαστε καλά οικονομικά. Με ενοχλεί πολύ αυτό, και που δεν υπάρχει καμία βοήθεια από το κράτος.
Πέρα από τη μουσική, αθλούμαι, κάνω πυγμαχία, βάρη, γενικά ασχολούμαι με τον αθλητισμό, γιατί με χαλαρώνει. Μου αρέσει να chill-άρω μόνος μου, να είμαι ήρεμος, μου αρέσει να κάνω τις βόλτες μου, μου αρέσει η ηρεμία, γιατί είμαι στην πίεση συνέχεια 24/7.
Μου αρέσει ο Νέγρος του Μοριά, μου αρέσει ο Toquel, μου άρεσε πολύ και το τραγούδι των Lava & Ropex, μου αρέσει ο Immune, ο Moose.
Τη μάσκα τη φοράω επειδή έχω δώσει πολλά δικαιώματα στις αρχές, επειδή λέω αλήθειες και δεν θέλω να έχω κι άλλες συνέπειες. Είναι κάπως εριστικό, αν είσαι μαύρος ράπερ στην Ελλάδα, να λες αυτά τα πράγματα. Πλέον θα έλεγα ότι το μαύρο χρώμα είναι πλεονέκτημα αν είσαι Έλληνας ράπερ, γιατί το χιπ-χοπ έχει ξεκινήσει από τους μαύρους και είναι στην κουλτούρα μας, αλλά ο ρατσισμός υπάρχει ακόμα, και μάλιστα έντονα σε αυτήν τη χώρα».
Βρείτε τον Billy G στο Spotify.
