Όταν στην αρχή της χρονιάς έσκασε το «Πες τι θες» των Ropex, Lava και Rapoboy, η επιτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη. Ο Ropex είχε ήδη ένα χιτ με το κομμάτι «Αλήτες», ένα ποπ τραγούδι με δυνατές τσιγγάνικες μελωδικές στη φωνή που κάνουν τον ήχο μοναδικό στο ελληνικό ραπ ή, έστω, στον νέο ήχο που μπαίνει κάτω από την ομπρέλα του τραπ, γιατί το τραπ έχει γίνει πλέον κάτι πολύ πιο ευρύ από αυτό που ήταν όταν εμφανίστηκε. Τέλος πάντων, το τσιγγάνικο ραπ στην Ελλάδα είχε αρχίσει να αποκτά υπόσταση από την άνοιξη του ’22, όταν ξεκίνησε το μπαράζ των κυκλοφοριών που πατούσαν με κάποιον τρόπο στο tallava.
Tallava είναι το μουσικό είδος που ξεκίνησε από τις αλβανόφωνες κοινότητες του Κοσόβου και της Βόρειας Μακεδονίας και έγινε η πιο δημοφιλής μουσική των Τσιγγάνων της Αλβανίας. Μετά διαχύθηκε παντού στα Βαλκάνια και σάρωσε στους τσιγγάνικους πληθυσμούς, ενσωματώνοντας ένα σωρό στοιχεία από τις τοπικές λαϊκές μουσικές κάθε χώρας (το turbo-folk της Σερβίας, το chalga της Βουλγαρίας, το manele της Ρουμανίας, το ελληνικό σκυλάδικο).
Για μια νέα εταιρεία και για δυο παιδιά από τη Θεσσαλονίκη που δεν είχαν ούτε μεγάλο following ούτε και δυνατό support από άλλους ράπερ, το ένα εκατομμύριο views στο YouTube και παρόμοιος αριθμός plays στο Spotify είναι ένας άθλος.
Η μουσική που έγινε μέρος της καθημερινότητας των Τσιγγάνων σε κάθε γλέντι, γάμο, βαφτίσια, πανηγύρι, και με την οποία διασκέδαζαν (και διασκεδάζουν) ήταν ζήτημα χρόνου να παντρευτεί με το τραπ (την άλλη δημοφιλή μουσική στους τσιγγάνικους πληθυσμούς της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια). Ο Ropex με τον Lava (και τον Rapoboy) έκαναν αυτό ακριβώς, έβαλαν το tallava στο τραπ (ή το τραπ στο tallava) και κυκλοφόρησαν στην πρωτοεμφανιζόμενη Balkan Records το «Πες τι θες», ένα ερωτικό κομμάτι όπου εμφανίζονται ως έφηβοι loverboys, τραγουδώντας με στόμφο: «Στον λαιμό μου το άρωμά της / θέλει να με ’χει κοντά της / έχει τον τρόπο να με φτιάχνει / θέλει να με τρελάνει./ Απλά πες τι θες, κομμένες αγκαλιές / τρέχω για το cash baby / θέλει να σου μοιάζει δεν αυτό να το ξες / φέρε ένα αλκοτέστ baby».
Ropex, Rapoboy, Lava - PES TI THES
Όταν ο Ropex και ο Lava έγραψαν το «Πες τι θες» ήταν 16 χρονών.
Για μια νέα εταιρεία και για δυο παιδιά από τη Θεσσαλονίκη που δεν είχαν ούτε μεγάλο following ούτε και δυνατό support από άλλους ράπερ, το ένα εκατομμύριο views στο YouTube και παρόμοιος αριθμός plays στο Spotify είναι ένας άθλος. Και οι δύο είναι σταρ του TikTok, το καταλαβαίνεις από τις αντιδράσεις του κόσμου όταν περπατούν στην Ερμού, όπου όλοι (μα όλοι!) οι νεαρής ηλικίας περαστικοί τούς αναγνωρίζουν και τους βγάζουν φωτογραφίες και βίντεο. Εκείνοι χαμογελούν.
«Γελάω όταν μας κοιτάζουν στον δρόμο», σχολιάζει ο Lava, «λέω του Ropex “μας κοιτάνε”, και γελάμε. Περνάμε πολλές ώρες στο σπίτι, περνάμε καλά, ακούμε μουσική, αποφεύγουμε να βγαίνουμε γιατί πλέον μας αναγνωρίζουν. Έχει τύχει να μην πάω κάπου γιατί ξέρω ότι θα έρθει κόσμος. Ξενερώνουμε αν βγούμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Δεν μ’ αρέσει να περπατάω έξω και να με τραβάνε φωτογραφίες και βίντεο και να τα ανεβάζουν σε stories, “o Lava είναι εδώ”, μου σπάει τα νεύρα αυτό το πράγμα. Χτυπάνε και το κουδούνι στο σπίτι μου και μέχρι να κατέβω, έχουν τρέξει. Αν έμενα μόνος μου δεν θα με πείραζε, αλλά η μάνα μου δουλεύει στο σπίτι ή μπορεί να κοιμάται, και όλο αυτό είναι πολύ ενοχλητικό». Στη συνέντευξη και στη φωτογράφιση τον συνοδεύει η μαμά του, έχουν κατέβει μαζί από τη Θεσσαλονίκη, γιατί είναι ακόμα παιδί (τώρα έγινε 17, αλλά μοιάζει πιο μικρός).
«Μπορεί να είσαι έξω με την κοπέλα σου και να σε ανεβάζουν TikTok, ρε φίλε», λέει ο Ropex, «και ξενερώνεις, γιατί δεν θέλεις να ανακατευτεί στην προσωπική σου ζωή το TikTok. Όμως χάρη σ’ αυτούς ανεβαίνεις, το κοινό μάς έφτασε εδώ που είμαστε σήμερα».
Το νέο κομμάτι τους που έχει τίτλο «Όνειρο» είναι ακόμα καλύτερο από κάθε άποψη και τους χάρισε ένα τεράστιο χιτ: μέχρι στιγμής έχει φτάσει στο Νο2 στις τάσεις και σε πέντε μέρες ξεπέρασε τις 500.000 ακροάσεις στο Spotify. «Είναι μόνο ένα από τα bangers που ετοιμαζόμαστε να κυκλοφορήσουμε μέσα στο καλοκαίρι», λένε γελώντας. Είναι αποφασισμένοι να σαρώσουν. Διαβάζουν τα σχόλια κάτω από το βίντεο και ξεκαρδίζονται με τις ατάκες κάποιων που προσπαθούν να πουν κάτι έξυπνο («Το τραγούδι είναι 🔥🔥🔥, άστο να καεί🔥🔥») ή να τους κάνουν κριτική. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν όλα είναι ενθουσιώδη. «Δυνατό! Μπράβο στα αλάνια. Keep going» γράφουν, και «Γνήσιο λιόσικο μενιδιάτικο κομμάτι, ωραίοι τσάκαλοι».
Αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι ο συγκεκριμένος ήχος είναι ό,τι τα afrobeats για τα προάστια του Λονδίνου και το afropop για του Παρισιού, πιο κοντά στο dancehall απ' ό,τι στο drill. Και είναι ήχος του μέλλοντος, που βουτάει όμως βαθιά στις αναμνήσεις που κουβαλάει το ελληνικό DNA, γι’ αυτό και ξεσηκώνει από την πρώτη φορά που τον ακούς. Θυμίζει περισσότερο ξημέρωμα σε καλοκαιρινό πανηγύρι παρά την ψυχρή «τεκτονική» μουσική των clubs. Κάνει κυριολεκτικό αυτό που γράφει ο Kit Mackintosh στο βιβλίο του «Neon Screams: How drill, trap and bashment made music new again» για τον «εξανθρωπισμό» μιας «απάνθρωπης» μουσικής όπως ήταν το techno και η IDM πριν εμφανιστεί το autotune και η τραπ.
H ραπ είναι η μουσική που ενώνει και σπάει όλα τα στερεότυπα.
Lava x Ropex - Oneiro
«Λαϊκοί ή ράπερ;» τους ρωτάω, «τραγουδιστές!» μου λένε με μια φωνή.
Ο Ropex και ο Lava, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος, γνωρίστηκαν όταν ήταν δεκαπέντε χρονών με μάλλον ανορθόδοξο τρόπο: από έναν τσακωμό. «Στην αρχή μαλώναμε, κοροϊδευόμασταν σε σχόλια», λένε, «μετά βγάλαμε ένα ίδιο κομμάτι, με ίδιο beat, που ήταν από τα καλύτερα remix του στην Ελλάδα, έτσι αρχίσαμε να μιλάμε. “Τι έκανες; Πώς το έκανες;”, κάναμε follow ο ένας στον άλλον και μετά κανονίσαμε να βρεθούμε». «Αρχίσαμε να βγαίνουμε σιγά-σιγά, μετά ο Lava ήρθε στο σπίτι μου, κάναμε βόλτες, και μετά, την τρίτη φορά που βρεθήκαμε, του έδειξα το “Πες τι θες”», λέει ο Ropex, «και του ζήτησα να το πούμε μαζί. Ήταν φουλ διαφορετικό από αυτό που βγάλαμε, άλλο beat, μου είπε “γιατί όχι;”, μετά βρήκα το κανονικό beat και μας άρεσε, το ηχογραφήσαμε, έγινε viral κι έτσι αρχίσαμε να είμαστε πολύ κοντά. Γενικά, ήρθαμε πιο πολύ σε επαφή από τότε που αρχίσαμε να μιλάμε για την Balkan Records. Συμβαίνει συχνά να μαλώνεις με κάποιον και μετά να γίνετε οι καλύτεροι φίλοι, εμείς αυτό το περάσαμε».
Στην Balkan Records, την εταιρεία που επενδύει στο τσιγγάνικο ραπ και στηρίζει τον νέο λαϊκό ήχο, βρέθηκαν μαζί πριν από μερικούς μήνες. Ο Tony Stef επικοινώνησε με τον Ropex μόλις ανέβηκε το «Αλήτες», ο Lava του είχε στείλει ήδη μήνυμα γιατί παρακολουθούσε τις κυκλοφορίες του. Αυτήν τη στιγμή είναι τα πιο μεγάλα αστέρια της εταιρείας. «Θέλουμε να κυκλοφορήσουμε ένα άλμπουμ μαζί τον Σεπτέμβριο, μελωδικό dark trap, να μας ακούσει ο κόσμος σε κάτι αλλιώτικο», λένε. «Το καλοκαίρι θα δουλέψουμε το άλμπουμ».
Ο Παναγιώτης (ο Ropex Laterio) μεγάλωσε στην Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης. «Γεννήθηκα στις Συκιές και μέχρι τα έξι μου έζησα στη Νεάπολη, μετά μετακομίσαμε στην Ξηροκρήνη», λέει. «Ο πατέρας μου είναι Τσιγγάνος από Αλβανία, η μάνα μου από Κατερίνη, είμαι Έλληνας Τσιγγάνος με μισή καταγωγή από Αλβανία. Η μουσική μού άρεσε από μικρός, ασχολιόμουν από παιδάκι. Έβγαινα στη γειτονιά κι επειδή οι μεγάλοι ήξεραν ότι τραγουδάω μου έλεγαν “έλα, τραγούδα” κι εγώ ντρεπόμουν. Μετά μου έδιναν λεφτά και τραγουδούσα. Από τότε, όταν με ρωτούσαν τι θα γίνεις, έλεγα “τραγουδιστής”. Η μάνα μου πήγαινε από δω και από κει για δουλειές, έλειπε για μεγάλα διαστήματα εκτός Θεσσαλονίκης, πήγαινε στα νησιά επειδή δούλευε, κι εγώ μεγάλωσα από πολύ μικρή ηλικία μόνος μου, χωρίς πατέρα, γιατί είχαν χωρίσει με τη μάνα μου. Δεν έχω αδέρφια. Η μάνα μου είναι η μόνη που μου δίνει ελπίδα και κίνητρο, γιατί αυτό που θέλω να κάνω είναι να μας βγάλω και τους δύο απ' τα σκατά, ρε φίλε, θέλω να μη βλέπω άλλο τη μάνα μου να δουλεύει. Τώρα μένω στο σπίτι μας με την κοπέλα μου.
Μεγάλωσα με tallava, είναι ένα αλβανικό είδος που το έχουν φέρει ο Αλβανοτσιγγάνοι τραγουδιστές, που είναι τέρμα διάσημοι σε όλα τα Βαλκάνια, ο Manti, o Muharrem Ahmeti, o Imbro Manaj. Άκουγα αυτά, τσιγγάνικη φάση».
«Αν σε ρωτούσε κάποιος τι μουσική κάνεις, τι θα του έλεγες;»
«Τσιγγάνικη μελωδική μουσική, αλλά σε πιο τραπ πατήματα. Το “Όνειρο” είναι τσιφτετελοτσιγγάνικο. Άμα πας σε τσιγγάνικα γλέντια ή γάμους, θα ακούσεις ό,τι είναι τέτοια φάση. Το βάζεις και χορεύεις.
Ολόκληρο το όνομά μου είναι Ropex Laterio, το "λατέριο" βγαίνει από το "οριεντάλ", το έκανα ανάποδα επειδή τα beats που πατάω λέγονται οριεντάλ dancehall beats. Και το Ropex βγαίνει απ’ το Rolex. Άραζα σπίτι, μου είχε κάνει δώρο ο ξάδερφός μου ένα Rolex, κι έψαχνα ψευδώνυμο. Κοίταξα την ώρα και είδα Rolex, έβγαλα το λάμδα, που δεν μου άρεσε, και έβαλα το "π" από το Παναγιώτης, που είναι το όνομά μου. Παναγιώτης Ropex: είναι cringe, αλλά ακούγεται ωραίο. Ήμουν από παλιά Ropex, όλοι Ropex με ήξεραν στη γειτονιά».
«Εγώ έχω γεννηθεί στα Γιαννιτσά», λέει ο Lava. «Είμαι από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας, η μητέρα μου έχει γεννηθεί στη Γερμανία, έχει μεγαλώσει εκεί, ο πατέρας μου είναι απ' τον Λουδία. Μεγάλωσα κι εγώ με χωρισμένους γονείς. Η μαμά δουλεύει από πάντα, ποτέ δεν τη θυμάμαι να μη δουλεύει, έτρεχε και τρέχει ακόμα για να μεγαλώσει τρία παιδιά. Προσπαθώ κι εγώ να φύγουμε απ’ τα σκατά, γιατί από μικρό παιδί έχω δει πάρα πολλά πράγματα. Δεν το δείχνω όμως, θέλω να φαίνομαι χαρούμενος άνθρωπος, δεν θα πω ότι πέρασα άσχημα, κι ας στεναχωριόμασταν στο σπίτι. Όντως δεν είχαμε τίποτα, μεγαλώσαμε χωρίς τον μπαμπά. Η υπόλοιπη οικογένεια είναι στη Γερμανία, είμαστε τα μόνα μέλη της που ζούνε στην Ελλάδα και προσπαθούμε να τα βγάλουμε εδώ πέρα μόνοι μας, με τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου. Είμαστε ποντιακή οικογένεια, ο πατέρας μου τραγουδούσε ποντιακά, εγώ από μικρός έπαιζα ποντιακή λύρα. Στη ΣΤ’ Δημοτικού άρχισα να ακούω αμερικάνικα τραπ, είχα κολλήσει με 6ix9ine και μου είχε κάτσει να κάνω ένα δικό μου τραγούδι. Πήγα στο στούντιο ενός παιδιού, το ηχογράφησα κι έκανα ένα κομμάτι ό,τι να ’ναι, αλλά στη γειτονιά έγινα γνωστός γιατί όλα τα παιδιά το άκουγαν. Μετά πήγα στη Γερμανία, ο αδερφός μου ζούσε τότε εκεί, και αυτός με ώθησε πιο πολύ στο ραπ. Καταφέραμε να φτιάξουμε στούντιο και από πολύ μικρός είμαι στη φάση. Από δώδεκα χρονών. Ραπάρω και στα γερμανικά.
Το Lava βγαίνει από το επίθετό μου, Λαβασάς. Από μικρό με φώναζαν "λάβα", στη γειτονιά, στο σχολείο, παντού».
«Όταν ξεκινάγατε, σκεφτήκατε “θα κάνουμε αυτόν τον ήχο”;»
«Ναι, δοκιμάζουμε διάφορα και αν βγει το κομμάτι και ξέρουμε ότι θα πάει, το κυκλοφορούμε, κι ας μην είναι και τσιγγάνικο», λέει ο Ropex. «Αν μας αρέσει στο αυτί και πιστεύουμε ότι θα αρέσει στον κόσμο, το ανεβάζουμε. Επειδή έχω αυτό το “γύρισμα” στη φωνή, ό,τι και να κάνω θα είναι τσιγγάνικο. Έχω ένα παράξενο γύρισμα που λίγοι μπορούν να το κάνουν. Είναι παράξενη η φωνή μου. Έχει τύχει να πάω σε στούντιο, να κάνω ηχογράφηση, κι επειδή εγώ κάνω τα τσιγγάνικα flows, να μου στείλουν ότι πρέπει να αλλάξουν τις νότες επειδή νομίζουν ότι είναι λάθος. Αλλά δεν είναι λάθος, έτσι είναι, έτσι μου βγαίνει, είναι ο τσιγγάνικος τρόπος. Μου αρέσει αυτή η μουσική, με αυτήν περνάω καλά».
«Αισθάνεσαι ότι εκπροσωπείς τους Τσιγγάνους ως φυλή;»
«Εννοείται, τα πάντα, τους Τσιγγάνους, την τσιγγάνικη μουσική, και σε συμπεριφορά και σε όλα. Ήθελα να ασχοληθώ με τον τσιγγάνικο ήχο επειδή από μικρός άκουγα τη μουσική την τσιγγάνικη, κι ας ήταν τέρμα αλλιώς, αλλά και επειδή παλιά υπήρχε πολύς ρατσισμός προς τους Τσιγγάνους. Όχι στη μουσική, γενικά. Μετά, μεγαλώνοντας, σκεφτόμουν ότι εφόσον έχω το ταλέντο, κι επειδή έχω φάει πολύ μπούλινγκ λόγω του χρώματος και της τσιγγάνικης καταγωγής μου, κυρίως από αστυνομικούς, θέλω να γίνω αυτός ο ένας ο Τσιγγάνος που θα ακούνε όλοι οι Τσιγγάνοι αλλά και όλος ο κόσμος στην Ελλάδα και θα λένε “α, δες, αυτός που μέχρι χθες τον κοροϊδεύανε, έγινε κάτι”. Όλοι οι Τσιγγάνοι έχουμε στο αίμα μας τη μουσική, έχουμε μεγάλη παράδοση, και θέλω να δείξω πως ό,τι και να είσαι, είτε μαύρος, είτε Τσιγγάνος, είτε Πακιστανός, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Μπορεί να κάνεις ό,τι και ο καθένας, αρκεί να το θέλεις πραγματικά και να έχεις πίστη στον εαυτό σου».
«Το “Όνειρο” το ανεβάσαμε στο TikTok με διαφορετικό ρυθμό στην αρχή και όλοι έλεγαν ότι είναι “Πες τι θες” Νο2, οπότε το αλλάξαμε, το κάναμε πιο οριεντάλ, κι έγινε αυτό που ψάχναμε ακριβώς», λέει ο Γιώργος. «Ένα κομμάτι που να μπορεί να παίζει και στα μαγαζιά, να έχει ωραίο vibe, και όντως, με το που άλλαξε το beat έγινε χαμός, έγιναν χιλιάδες βιντεάκια με το κομμάτι, και υπήρξε τεράστια υποστήριξη στη συνέχεια. Το αγάπησε πολύ ο κόσμος. Κι αυτή είναι μόνο η αρχή.
Το TikTok είναι πολύ σημαντικό πλέον για μια επιτυχία, αν δεν πάει στο TikTok ένα κομμάτι, δεν ανεβαίνει στο YouTube. Είναι τεράστια η δύναμή του».
«Ο κόσμος πλέον δεν κοιτάει άμα έχεις καλή φωνή αλλά αυτό που θα φτιάξεις στο στούντιο, πώς θα βγει το αποτέλεσμα, άμα θα βγει ωραίο», προσθέτει ο Ropex. «Έχω ακούσει πολλούς να λένε “αυτός δεν έχει καλή φωνή, δεν μπορεί να πετύχει”, αλλά, πίστεψέ με, υπάρχουν στην τραπ σκηνή πάρα πολλοί ράπερ που είναι άφωνοι και έχουν πετύχει επειδή έχουν βάλει το autotune. Δεν είναι κακό αυτό, γιατί ο κόσμος δεν θα κρίνει αν εσύ δεν έχεις όντως καλή φωνή, θα κρίνει αυτό που θα ακούσει στο κινητό του. Εγώ δεν το χρειάζομαι το autotune».
«Εγώ βάζω autotune, αλλά αν δεν ξέρεις να το δουλεύεις, δεν είναι κάτι απλό, δεν μπορείς να βάλεις κάποιον απλά να τραγουδήσει με autotune. Πρέπει να ξέρει νότες, τι γυρίσματα να κάνει», λέει ο Lava.
«Πώς γράφετε τα κομμάτια;»
«Έχω μια εφαρμογή στο κινητό που λέγεται bandlab, βρίσκω το beat απ’ το YouTube, κάνω οδηγό για να βρω το flow, κάνω “να να να” πάνω στο beat, βρίσκω το flow και μετά γράφω πάνω σε αυτό», λέει ο Ropex. «Γράφω στίχους συνήθως γι’ αυτά που μου συμβαίνουν, τα πιο πολλά κομμάτια τα έχω γράψει όταν έχω μαλώσει με την κοπέλα μου για βλακείες. Το “Πες τι θες” το είχα γράψει όταν είχαμε χωρίσει, αλλά δεν ήθελα να το ακούει ο άλλος και να στεναχωριέται, ήθελα να το κάνω πιο ανεβαστικό για να ταυτιστεί. Γενικά, γράφω κομμάτια που έχουν να κάνουν με ιστορίες, είτε με κάτι που περνάω με την κοπέλα μου, είτε με τους φίλους μου, είτε με τη μητέρα μου, ό,τι έμπνευση μου δώσει το beat».
«Εγώ ακούω ένα beat και καταλαβαίνω αν μου ταιριάζει ή όχι, είναι αναλόγως και τι κομμάτι θέλω να κάνω. Αν θέλω να κάνω φουλ τραπ σκληρό και σκοτεινό, θα ψάξω το ιδανικό beat, το οποίο δεν θα μοιάζει με κανένα άλλο», λέει ο Lava. «Θέλω να έχει κάτι διαφορετικό και θα γράψω στίχους ανάλογα με το vibe που δίνει το κομμάτι. Κι εννοείται πως θα γράψω αλήθειες, όχι ψέματα. Έχει τύχει να γράψω για κάτι που δεν το έχω κάνει και αμέσως το έσβησα. Γράφω στο στούντιο του σπιτιού μου, ηχογραφώ εκεί, κάνω τα ντέμο».
«Τι θα θέλατε να έχετε πετύχει σε πέντε χρόνια από τώρα;»
«Θα ήθελα να είναι η Balkan στις τοπ εταιρείες, να έχουμε πολλά hits, θα ήθελα να κάνω το όνειρο της μάνας μου πραγματικότητα, να κάνω πραγματικότητα τα δικά μου όνειρα. Θέλω να είμαι Νο1, να μαλώνω με τον Ropex, αλλά να είμαστε πάντα φίλοι».
«Ο Lava είναι ένα άτομο που συμπαθώ γιατί δεν μου αρέσει η διπροσωπία, με ξενερώνει. Τον γουστάρω επειδή είναι απ’ τους λίγους που έχω γνωρίσει που δεν θα σε ρίξουν. Αυτοί που θέλουν να σε ρίξουν ξεκινάνε να το κάνουν από τα πιο μικρά πράγματα. Είναι λες και βλέπω εμένα σε άλλον άνθρωπο, τον χαρακτήρα μου. Έχουμε πολλή χημεία στη μουσική, ταιριάζουμε. Και θα κάνουμε την πλάκα μας, θα περάσουμε ωραία, αλλά θα είμαστε και σοβαροί εκεί που πρέπει.
Αυτήν τη στιγμή ασχολούμαστε μόνο με τη μουσική. Γενικά, έχουν δει πάρα πολλά τα μάτια μας, τα οποία άλλοι ράπερ τα γράφουν και δεν τα έχουν κάνει ποτέ. Το καλό με μας είναι ότι τα έχουμε δει, μπορεί να μην τα έχουμε κάνει οι ίδιοι, αλλά έχουμε δει να συμβαίνουν σε άλλους και ότι δεν τους βγήκαν σε καλό. Έχω μεγαλώσει με άτομα τα οποία είναι όλα μέσα στη φυλακή. Έτσι παραδειγματίστηκα και ασχολήθηκα με τη μουσική, γιατί είδα ότι μπήκαν μέσα κάνοντας παρανομίες. Σκέφτηκα ότι για να μην καταλήξω κι εγώ σ’ αυτόν τον δρόμο, έπρεπε να ασχοληθώ με τη μουσική, με το ταλέντο μου, που μπορεί να μου δώσει λεφτά χωρίς να κινδυνεύσω».
«Πηγαίνω στη Β’ Λυκείου», λέει ο Lava, «έχω κάνει αρκετές απουσίες με τις μετακινήσεις στην Αθήνα για τις ηχογραφήσεις, αλλά με αγαπάνε οι καθηγητές κι ελπίζω να με περάσουν».
«Εγώ θα ήθελα να το τελειώσω, αλλά πήγα μέχρι τη Γ' Γυμνασίου και τώρα έχω μείνει απ’ τις απουσίες», λέει ο Ropex. «Πηγαινοέρχομαι Αθήνα - Θεσσαλονίκη για τα βιντεοκλίπ, για τα στούντιο. Ξενυχτούσα και έγραφα κομμάτια και δεν ξυπνούσα το πρωί, έτσι έχανα τα μαθήματα. Παράτησα το σχολείο για τη μουσική, αλλά θέλω κάποια στιγμή να το τελειώσω».
«Μου αρέσει να αράζω με την κοπέλα μου, με τους φίλους μου», λέει ο Ropex, «να ακούμε και να φτιάχνουμε μουσική, κάθε Σάββατο πάμε κλαμπ, κάνουμε ό,τι κάνει ένας 17χρονος», συμπληρώνει ο Lava. «Ξέρουμε ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα, αλλά είναι πολύ σημαντικό να μαζεύεις εμπειρίες…»
