Ο Άγγελος κυρίου χαρίζει τα «άλμπουμ» του στο προσωπικό του blog (angeloskyriou.blogspot.com) και έχει αποκτήσει ένα φανατικό κοινό που τον θεωρεί «είδος από μόνο του». Και πραγματικά είναι. Για πρώτη φορά συστήνεται με το δικό του ξεχωριστό και ιδιότυπο τρόπο και μιλάει για τη μουσική του:
«Ο Άγγελος κυρίου είναι ο Άγγελος Γκιολής («κάτοικος γύρω απ' τη λίμνη» στα τουρκικά, σύμφωνα με τον πατέρα του). Βαπτίζεται το φθινόπωρο του 2006 στον πεζόδρομο της Ερμού, όταν ο παππούς ενός φίλου του τον προσφωνεί μ' αυτόν το τρόπο την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους. Τα πρωινά δουλεύει σε λογιστικό γραφείο και αλώνει τις κατά τόπους Εφορίες. Βιοπορίζεται από αυτό και δεν επιβιώνει χάρη σ' αυτό. Η μουσική που παίζει είναι pop. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική όταν ο πατέρας του τού αγόρασε μια κιθάρα κλασική στα 9 του, αφού τον έγραψε σε μια μουσική σχολή πρώτα, ένα χρόνο πριν. Έντεκα χρόνια μετά συναντά τους MrCantfind, ενώ πάει στην Πάτρα να σπουδάσει και αναλαμβάνει το ρόλο μπασίστα και φασίστα γι' αυτή την όμορφη άγνωστη μπάντα, μέχρι σήμερα. Δεν έχει φετίχ με τα όργανα και η σχέση του μαζί τους είναι επιφανειακή. Ασχολείται με τη μουσική γιατί δεν ασχολείται εκείνη μαζί του. Έχει κυκλοφορήσει μέσω του μπλογκ του 15 ηχογραφήματα, όπως τα ονομάζει.
Οriginal μουσική σημαίνει να κατουράς στον κήπο και, παρ' όλα αυτά, κάποιος να σου χτυπά την πόρτα για να μπει. Η κατάταξη της μουσικής γίνεται για να διευκολύνει το έργο των κριτικών αλλά και για να μπορούμε να μιλήσουμε. Εγώ λέω ότι παίζω pop μουσική, ας με κατατάξουν εκεί. Δεν μπορώ να ορίσω μουσικούς συγγενείς. Υπό μια έννοια όλοι είναι, όσο μπούρδα και να ακούγεται. Σπίτι ακούω αυτά που γράφω, γι' αυτό δεν έρχεται κανείς επίσκεψη. Επίσης ακούω πολύ Beach Boys, Otis Redding, ηχογραφήσεις των La Situation Conga, Αντώνη Λιβιεράτο και Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ. Ο τελευταίος δίσκος που έχω κολλήσει είναι του Boy. Δεν μ' αρέσουν τα ημερολόγια, προτιμώ τα post it πάνω στο ψυγείο ή στο τραπέζι. Δεν έχω σκοπό να βγάλω CD ή βινύλιο, αν όμως μου το ζητήσουν, πολύ πιθανόν να συμβεί. Είμαι ευχαριστημένος προς το παρόν μ' αυτό που έχω, με το τρόπο που το έχω. Η ιδανική συνέχεια για μένα είναι να κάνω ακριβώς το ίδιο πράγμα σε διαφορετικό, διαρκώς, περιβάλλον. Γενικά, δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να περάσω ή να πω. Ηχογραφώ ακριβώς τη στιγμή με τα αντικείμενα γύρω της, είτε αυτά είναι κιθάρες, είτε σκέψεις, είτε οι φωνές του γείτονα, είτε η μάνα μου ή οι φίλοι μου στο τηλέφωνο. Το τι θα πάρεις εσύ είναι δικό σου θέμα, κα τι εγώ, επίσης. Δεν πιστεύω στην αφήγηση μέσω ιδιοκτησίας ούτε στην ιδιοκτησία, αν και έχω σπίτι στο όνομά μου και βρακί απ' τη μάνα μου.
Άνθρωποι που με έχουν καθορίσει είναι σίγουρα το τρίο ή τρίγωνο Λέτα - Σπύρος - Τζένη a.k.a. μαμά - μπαμπάς - γιαγιά απ' τα δεξιά, οι φίλοι μου στο κέντρο και αριστερά άνθρωποι που γνώρισα ή δεν γνώρισα, όπως ο Πάρις Τακόπουλος (μεγαλύτερος θεατρικός συγγραφέας του πλανήτη), ο Bukowski, o Jello Biafra, οι τύποι που έκαναν την εκπομπή «Ραδιοφωνικό Βραχυκύκλωμα» σ' ένα επαρχιακό ραδιόφωνο κάθε Σάββατο το 1996-97. Πιο μικρός είχα τη σκέψη να γράψω ένα βιβλίο να με τρώει, τώρα τρώει τα σκονισμένα βιβλία και CD/βινύλιά μου. Ονειρεύομαι να ανοίγω live των Scorpions εδώ στην Ελλάδα και να φεύγω με αίματα και μπανάνες απ' τη σκηνή στο πρώτο λεπτό. Επιτυχία σημαίνει να βρίσκεις το δέκα το καλό στο δρόμο πεταμένο, ενώ επιστρέφεις απ' τη δουλειά (μου συνέβη πέρσι). Μ' αρέσει να διαβάζω συνεντεύξεις, να παριστάνω τον DJ σε πάρτι φίλων μου και να γράφω στο pentekappa.wordpress.com (διαφήμιση). Η αγαπημένη μου διαδρομή στην Αθήνα είναι γύρω γύρω απ' το πάρκο Fix στα Πατήσια. Με εξόργιζαν οι αφρικανικού τύπου κατσαρίδες που έκαναν παρέλαση σπίτι μου πριν κάποιους μήνες. Τώρα τίποτα πια, εκτός απ' την γκρίνια μου».
σχόλια