Ο JEF MAARAWI EΠΙΣΤΡΕΦΕΙ με την πρώτη του δισκογραφική δουλειά μετά από πέντε χρόνια. Το «Τerra Papagalli», δηλαδή η «Γη των παπαγάλων», όπως μεταφράζεται στα ελληνικά, μόλις κυκλοφόρησε από την Inner Ear.
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε που ήταν δεκαεπτά χρονών και τραγουδούσε μόνο με μια κιθάρα Jeff Buckley στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ στο Gagarin205. Αν μη τι άλλο, έχει γίνει ένας ολοκληρωμένος τραγουδοποιός. Μοιρασμένος μεταξύ Ελλάδας και Βραζιλίας, τα έντεκα τρυφερά φολκ κομμάτια του δίσκου του συνθέτουν μια ερωτική επιστολή προς τη δεύτερη πατρίδα του, τη Βραζιλία. Είναι γεμάτα αναμνήσεις και μικρές ιστορίες, άλλοτε φανταστικές, άλλοτε πραγματικές, με κοινό άξονα τα ταξίδια και τη ζωή του στο Σάο Πάολο. Ο Jef μας μιλά αποκλειστικά για το άλμπουμ και για το τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από κάθε τραγούδι ξεχωριστά.
«Μου είναι τόσο δύσκολο να θυμηθώ πότε ακριβώς άρχισα να γράφω αυτόν τον δίσκο. Ως συνήθως, είχε να κάνει με ένα ταξίδι στη Βραζιλία, μακριά από τα βιβλία και τα games, τα γνώριμα εδάφη της Αθήνας. Βρισκόμουν στο Σάο Πάολο, σε ένα μικρό διαμέρισμα μαζί με τους γονείς μου, όπου υπήρχε ένα παιδικό κρεβάτι στο οποίο δεν κοιμήθηκα ποτέ ως παιδί, ήταν περισσότερο κάτι σαν παιδικό σύμβολο.
Η Βραζιλία είναι ένα τοπίο σιωπηλής εξερεύνησης για μένα. Ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια εγρήγορση που μοιάζει με αυτήν που θα μπορούσε να βιώνει κανείς όταν βρίσκει το θάρρος να βουτήξει στο παρελθόν.
Τόσα χρόνια δεν είχα το θάρρος να εξερευνήσω το Σάο Πάολο με τον τρόπο που το έκανα το ’17, την τελευταία φορά που πήγα εκεί. Εμπνευσμένος από το γνωστό φαινόμενο που παρατηρώ από μικρό παιδί στο Σάο Μπερνάρντο αργά τα βράδια, τα πυροτεχνήματα στις δύο τα ξημερώματα, άρχισα να σκέφτομαι την όλη ιδέα του κινδύνου, που στη Βραζιλία είναι φετίχ.
Ο αστικός μύθος λέει ότι όταν πέφτουν πυροτεχνήματα τα ξημερώματα σημαίνει πως κάποιος δίνει σήμα στη φαβέλα είτε για να προειδοποιήσει πως πλησιάζουν οι μπάτσοι είτε επειδή είχε φτάσει καινούργιο εμπόρευμα ναρκωτικών. Φαντάζομαι, τις φορές που τα δύο αυτά συνδυάζονται, τα πυροτεχνήματα δεν συμφέρουν κανέναν.
Η Βραζιλία είναι ένα τοπίο σιωπηλής εξερεύνησης για μένα. Ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια εγρήγορση που μοιάζει με αυτήν που θα μπορούσε να βιώνει κανείς όταν βρίσκει το θάρρος να βουτήξει στο παρελθόν. Ο δίσκος από τη μια αναφέρεται σε αυτό το σφίξιμο. Από την άλλη, καθώς τα κομμάτια διαδέχονται το ένα το άλλο, αναφέρεται στην αποδοχή όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που δεν μπορεί να εκφράσει η γλώσσα. Είναι εκείνο το ταξίδι για Βραζιλία στο οποίο θέλω να πάρω μαζί μου όλους τους ανθρώπους που αγαπώ.
1.
TERRA PAPAGALLI
Ο δίσκος ξεκινάει με φωνή, εξωστρέφεια και μίμηση. Οι εικόνες που υπάρχουν εδώ είναι βασισμένες στις ιστορίες που μπορεί κανείς να ακούσει σε κουβέντες και αφηγήσεις και εξιστορήσεις ποτισμένες με την προκατάληψη που γεννάει ο φόβος.
2.
Caveboi
Εδώ πλέον η προσοχή επικεντρώνεται σε ένα από τα σπίτια-σπήλαια. Ο αγαπημένος μου και πιο σημαντικός άνθρωπος στην οικογένειά μου, ο θείος Αλέκος, ζούσε το middle-class όνειρό του στο σπίτι που πάντα ήθελε. Την περίοδο εκείνη είχε εθιστεί στο αλκοόλ και στα υπνωτικά, μια συνήθεια που είχε κάθε Σάββατο, οπότε έβλεπε στο YouTube βίντεο από επιχειρήσεις διάσωσης και ανθρώπους που αντάμωναν με τους αγαπημένους τους μετά από καιρό. Έβαζε πάντα τα κλάματα. Συμμετείχε στη δράση, χωρίς να του κοστίζει βέβαια.
Του απευθύνομαι άμεσα και του λέω πως γνωρίζω τους φόβους του. Το κομμάτι έχει σπασμένα στοιχεία από σάμπα. Ο Αλέκος σήμερα είναι πιο χαρούμενος και υγιής από ποτέ.
3.
How to Sustain Minor Losses
Δύο χρόνια πριν από το τελευταίο μου ταξίδι στη Βραζιλία πέρασα μια πολύ έντονη κρίση, της οποίας οι επιδράσεις κρατάνε μέχρι σήμερα. Το κομμάτι αυτό ήρθε σε μια φάση που εξερευνούσα τα όρια της τοξικότητάς μου. Έχω πολλή δουλειά να κάνω ακόμα και αυτό το κομμάτι ήταν η αρχή ενός διαλόγου με τον εαυτό μου.
4.
Senna
Η κρυφή αφήγηση εδώ μιλάει για την dona Maria, τη πεθερά του θείου Αλέκου, η οποία έπασχε από χρόνια κατάθλιψη. Μια δυνατή γυναίκα, η οποία μεγάλωσε ουσιαστικά δύο οικογένειες μόνη της, αυστηρή και αμετακίνητη στις πεποιθήσεις της, που όμως είχε αρχίσει να αλλάζει. Ήρθαν απόπειρες αυτοκτονίας, η διάγνωση του Πάρκινσον, η άνοια, μια μη αναστρέψιμη συνθήκη που την είχε καθηλώσει στο κρεβάτι. Δεν επικοινωνούσε για τρία χρόνια, μέχρι που μια μέρα άρχισε να επικοινωνεί.
Ο σκελετός εδώ, με σύμβολο τον θάνατο του Άιρτον Σένα, που τόσο στιγμάτισε τους Βραζιλιάνους, είναι η απάντηση στην εντροπία που ασκεί ο χρόνος. Είναι η ελευθερία που έχει κανείς να μην εκπληρώσει τα όνειρα που έκανε στο παρελθόν.
5.
Consume Me
Μια στιγμή αδυναμίας και νοσηρού ερωτισμού που κρατάει επτά λεπτά.
6.
Supermarket
Κοντά στο σπίτι της γιαγιάς μου, στο σημείο μηδέν, υπήρχε ένα μεγάλο σούπερ-μάρκετ. Κάποτε πήρε φωτιά και θυμάμαι ότι βγήκα έξω. Η γιαγιά μου έμενε (και μένει ακόμα) σε ένα μικρό διαμέρισμα, στο ίδιο σύμπλεγμα κτιρίων που μένουν και οι γονείς μου, στο Sao Bernardo do Campo. Βλέποντας όλους αυτούς του ενήλικες στο patio του συμπλέγματος, προσπάθησα να τραβήξω την προσοχή, προσποιούμενος ότι λιποθυμάω από το σύννεφο καπνού που είχε καλύψει όλη την περιοχή. Ύστερα από χρόνια το έφτιαξαν και το σούπερ-μάρκετ είναι σαν να μην κάηκε ποτέ.
7.
Tropicaliptico
Εδώ διαλύεται το ακριβό διαμέρισμα ενός Βραζιλιάνου γιάπη από ένα τροπικό φυτό, το οποίο ερωτεύεται.
8.
Go Back Home!
Το πρώτο κομμάτι που έγραψα με το που έφτασα στη Βραζιλία το ’17. Είναι λάτιν, σίγουρα. Συγκρίνω εδώ πιο έντονα τα κενά αέρος που μου δημιουργούν τα δυο μου σπίτια, η Ελλάδα και η Βραζιλία. Μιλάω γι’ αυτόν τον μυθικό φόβο πιο άμεσα και εκφράζω την επιθυμία που όλοι ίσως έχουμε καμιά φορά να πατήσουμε ένα κουμπί και να σβήσουμε μερικές στιγμές.
9.
Protector
Αν στο «How to Sustain» μιλάω στον εαυτό μου χρησιμοποιώντας τη λογική, εδώ προσπαθώ κατά κάποιον τρόπο να επικοινωνήσω με το κομμάτι του εαυτού μου που δεν γνωρίζει ακόμα καμία γλώσσα.
10.
Legendary
Είναι το μεγάλο letting go, το περιβάλλον είναι πια απλώς ένα εργαλείο μετάφρασης του συναισθηματικού κόσμου. Το θρυλικό ελληνικό καλοκαίρι, το καρναβάλι, η απόλυτη απομόνωση από τον θόρυβο εκεί έξω, for better or for worse.
11.
Fashion & Faith & Fantasy
Επιστροφή στην αρχή, σε μυθικούς απίθανους δρόμους, φτιαγμένους από επιθυμία.