Ο Jef Maarawi, μισός Έλληνας μισός Βραζιλιάνος, στη Χώρα των παπαγάλων

Jef Maarawi Facebook Twitter
Μοιρασμένος μεταξύ Ελλάδας και Βραζιλίας, τα έντεκα τρυφερά φολκ κομμάτια του δίσκου του συνθέτουν μια ερωτική επιστολή προς τη δεύτερη πατρίδα του, τη Βραζιλία. Φωτ.: Ευτυχία Βλάχου
0



Ο JEF MAARAWI EΠΙΣΤΡΕΦΕΙ
 με την πρώτη του δισκογραφική δουλειά μετά από πέντε χρόνια. Το «Τerra Papagalli», δηλαδή η «Γη των παπαγάλων», όπως μεταφράζεται στα ελληνικά, μόλις κυκλοφόρησε από την Inner Ear.

Πολλά έχουν αλλάξει από τότε που ήταν δεκαεπτά χρονών και τραγουδούσε μόνο με μια κιθάρα Jeff Buckley στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ στο Gagarin205. Αν μη τι άλλο, έχει γίνει ένας ολοκληρωμένος τραγουδοποιός. Μοιρασμένος μεταξύ Ελλάδας και Βραζιλίας, τα έντεκα τρυφερά φολκ κομμάτια του δίσκου του συνθέτουν μια ερωτική επιστολή προς τη δεύτερη πατρίδα του, τη Βραζιλία. Είναι γεμάτα αναμνήσεις και μικρές ιστορίες, άλλοτε φανταστικές, άλλοτε πραγματικές, με κοινό άξονα τα ταξίδια και τη ζωή του στο Σάο Πάολο. Ο Jef μας μιλά αποκλειστικά για το άλμπουμ και για το τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από κάθε τραγούδι ξεχωριστά. 

«Μου είναι τόσο δύσκολο να θυμηθώ πότε ακριβώς άρχισα να γράφω αυτόν τον δίσκο. Ως συνήθως, είχε να κάνει με ένα ταξίδι στη Βραζιλία, μακριά από τα βιβλία και τα games, τα γνώριμα εδάφη της Αθήνας. Βρισκόμουν στο Σάο Πάολο, σε ένα μικρό διαμέρισμα μαζί με τους γονείς μου, όπου υπήρχε ένα παιδικό κρεβάτι στο οποίο δεν κοιμήθηκα ποτέ ως παιδί, ήταν περισσότερο κάτι σαν παιδικό σύμβολο. 

Η Βραζιλία είναι ένα τοπίο σιωπηλής εξερεύνησης για μένα. Ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια εγρήγορση που μοιάζει με αυτήν που θα μπορούσε να βιώνει κανείς όταν βρίσκει το θάρρος να βουτήξει στο παρελθόν.

Τόσα χρόνια δεν είχα το θάρρος να εξερευνήσω το Σάο Πάολο με τον τρόπο που το έκανα το ’17, την τελευταία φορά που πήγα εκεί. Εμπνευσμένος από το γνωστό φαινόμενο που παρατηρώ από μικρό παιδί στο Σάο Μπερνάρντο αργά τα βράδια, τα πυροτεχνήματα στις δύο τα ξημερώματα, άρχισα να σκέφτομαι την όλη ιδέα του κινδύνου, που στη Βραζιλία είναι φετίχ.

Ο αστικός μύθος λέει ότι όταν πέφτουν πυροτεχνήματα τα ξημερώματα σημαίνει πως κάποιος δίνει σήμα στη φαβέλα είτε για να προειδοποιήσει πως πλησιάζουν οι μπάτσοι είτε επειδή είχε φτάσει καινούργιο εμπόρευμα ναρκωτικών. Φαντάζομαι, τις φορές που τα δύο αυτά συνδυάζονται, τα πυροτεχνήματα δεν συμφέρουν κανέναν.

Jef Maarawi Facebook Twitter
Φωτ.: Ευτυχία Βλάχου

Η Βραζιλία είναι ένα τοπίο σιωπηλής εξερεύνησης για μένα. Ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια εγρήγορση που μοιάζει με αυτήν που θα μπορούσε να βιώνει κανείς όταν βρίσκει το θάρρος να βουτήξει στο παρελθόν. Ο δίσκος από τη μια αναφέρεται σε αυτό το σφίξιμο. Από την άλλη, καθώς τα κομμάτια διαδέχονται το ένα το άλλο, αναφέρεται στην αποδοχή όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που δεν μπορεί να εκφράσει η γλώσσα. Είναι εκείνο το ταξίδι για Βραζιλία στο οποίο θέλω να πάρω μαζί μου όλους τους ανθρώπους που αγαπώ.

1.

TERRA PAPAGALLI

Ο δίσκος ξεκινάει με φωνή, εξωστρέφεια και μίμηση. Οι εικόνες που υπάρχουν εδώ είναι βασισμένες στις ιστορίες που μπορεί κανείς να ακούσει σε κουβέντες και αφηγήσεις και εξιστορήσεις ποτισμένες με την προκατάληψη που γεννάει ο φόβος.

2.

Caveboi

Εδώ πλέον η προσοχή επικεντρώνεται σε ένα από τα σπίτια-σπήλαια. Ο αγαπημένος μου και πιο σημαντικός άνθρωπος στην οικογένειά μου, ο θείος Αλέκος, ζούσε το middle-class όνειρό του στο σπίτι που πάντα ήθελε. Την περίοδο εκείνη είχε εθιστεί στο αλκοόλ και στα υπνωτικά, μια συνήθεια που είχε κάθε Σάββατο, οπότε έβλεπε στο YouTube βίντεο από επιχειρήσεις διάσωσης και ανθρώπους που αντάμωναν με τους αγαπημένους τους μετά από καιρό. Έβαζε πάντα τα κλάματα. Συμμετείχε στη δράση, χωρίς να του κοστίζει βέβαια.

Του απευθύνομαι άμεσα και του λέω πως γνωρίζω τους φόβους του. Το κομμάτι έχει σπασμένα στοιχεία από σάμπα. Ο Αλέκος σήμερα είναι πιο χαρούμενος και υγιής από ποτέ.

3.

How to Sustain Minor Losses

Δύο χρόνια πριν από το τελευταίο μου ταξίδι στη Βραζιλία πέρασα μια πολύ έντονη κρίση, της οποίας οι επιδράσεις κρατάνε μέχρι σήμερα. Το κομμάτι αυτό ήρθε σε μια φάση που εξερευνούσα τα όρια της τοξικότητάς μου. Έχω πολλή δουλειά να κάνω ακόμα και αυτό το κομμάτι ήταν η αρχή ενός διαλόγου με τον εαυτό μου.

4.

Senna

Η κρυφή αφήγηση εδώ μιλάει για την dona Maria, τη πεθερά του θείου Αλέκου, η οποία έπασχε από χρόνια κατάθλιψη. Μια δυνατή γυναίκα, η οποία μεγάλωσε ουσιαστικά δύο οικογένειες μόνη της, αυστηρή και αμετακίνητη στις πεποιθήσεις της, που όμως είχε αρχίσει να αλλάζει. Ήρθαν απόπειρες αυτοκτονίας, η διάγνωση του Πάρκινσον, η άνοια, μια μη αναστρέψιμη συνθήκη που την είχε καθηλώσει στο κρεβάτι. Δεν επικοινωνούσε για τρία χρόνια, μέχρι που μια μέρα άρχισε να επικοινωνεί.

Ο σκελετός εδώ, με σύμβολο τον θάνατο του Άιρτον Σένα, που τόσο στιγμάτισε τους Βραζιλιάνους, είναι η απάντηση στην εντροπία που ασκεί ο χρόνος. Είναι η ελευθερία που έχει κανείς να μην εκπληρώσει τα όνειρα που έκανε στο παρελθόν.

5.

Consume Me

Μια στιγμή αδυναμίας και νοσηρού ερωτισμού που κρατάει επτά λεπτά.

6.

Supermarket

Κοντά στο σπίτι της γιαγιάς μου, στο σημείο μηδέν, υπήρχε ένα μεγάλο σούπερ-μάρκετ. Κάποτε πήρε φωτιά και θυμάμαι ότι βγήκα έξω. Η γιαγιά μου έμενε (και μένει ακόμα) σε ένα μικρό διαμέρισμα, στο ίδιο σύμπλεγμα κτιρίων που μένουν και οι γονείς μου, στο Sao Bernardo do Campo. Βλέποντας όλους αυτούς του ενήλικες στο patio του συμπλέγματος, προσπάθησα να τραβήξω την προσοχή, προσποιούμενος ότι λιποθυμάω από το σύννεφο καπνού που είχε καλύψει όλη την περιοχή. Ύστερα από χρόνια το έφτιαξαν και το σούπερ-μάρκετ είναι σαν να μην κάηκε ποτέ.

7.

Tropicaliptico

Εδώ διαλύεται το ακριβό διαμέρισμα ενός Βραζιλιάνου γιάπη από ένα τροπικό φυτό, το οποίο ερωτεύεται.

8.

Go Back Home!

Το πρώτο κομμάτι που έγραψα με το που έφτασα στη Βραζιλία το ’17. Είναι λάτιν, σίγουρα. Συγκρίνω εδώ πιο έντονα τα κενά αέρος που μου δημιουργούν τα δυο μου σπίτια, η Ελλάδα και η Βραζιλία. Μιλάω γι’ αυτόν τον μυθικό φόβο πιο άμεσα και εκφράζω την επιθυμία που όλοι ίσως έχουμε καμιά φορά να πατήσουμε ένα κουμπί και να σβήσουμε μερικές στιγμές.

9.

Protector

Αν στο «How to Sustain» μιλάω στον εαυτό μου χρησιμοποιώντας τη λογική, εδώ προσπαθώ κατά κάποιον τρόπο να επικοινωνήσω με το κομμάτι του εαυτού μου που δεν γνωρίζει ακόμα καμία γλώσσα.

10.

Legendary

Είναι το μεγάλο letting go, το περιβάλλον είναι πια απλώς ένα εργαλείο μετάφρασης του συναισθηματικού κόσμου. Το θρυλικό ελληνικό καλοκαίρι, το καρναβάλι, η απόλυτη απομόνωση από τον θόρυβο εκεί έξω, for better or for worse.

11.

Fashion & Faith & Fantasy

Επιστροφή στην αρχή, σε μυθικούς απίθανους δρόμους, φτιαγμένους από επιθυμία.

  

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοντσέρτο του Αρανχουέθ: Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από αυτό το κοντσέρτο;

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από το Κοντσέρτο του Αρανχουέθ;

Σχεδόν έναν αιώνα μετά τη δημιουργία του το «Κοντσέρτο του Αρανχουέθ» του Χοακίν Ροντρίγκο παραμένει η μουσική στην οποία όλοι με κάποιο τρόπο παραδινόμαστε. Η Ματούλα Κουστένη αποκρυπτογραφεί τη μελαγχολία, τη σπαρακτική μελωδία, τη δύναμη της κιθάρας και τη μοναδική του ενέργεια.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

The Review / Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος Γιάννης Τσιούλης aka Cartoon Dandy συζητούν για την πορεία και τα τελευταία βήματα στη μουσική και κινηματογραφική βιομηχανία μιας από τις μεγαλύτερες ποπ σταρ της τελευταίας 15ετίας και για το πόσο relevant είναι σήμερα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
10 χρόνια μετά, ακόμη μας στοιχειώνει το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι»

Μουσική / Το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι» του ΛΕΞ ακόμη μας στοιχειώνει

Πέρασαν 10 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου του «Τ.Κ.Π.», που δεν ήταν απλώς ένα σημείο τομής για την εγχώρια ραπ σκηνή. Ήταν κάτι που σε άρπαζε και σε προσγείωνε με το ζόρι στην καθημερινότητα.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

Μουσική / Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

«Είναι σίγουρα πιο χαλαρά στην Κυψέλη, πιο γειτονιά σε σχέση με την Ερμού»: Η νεαρή μουσικός φέρνει αναζωογονητική αύρα στα ελληνικά ροκ και ποπ δεδομένα με το ντεμπούτο άλμπουμ της και τις εμφανίσεις της στους δρόμους της Αθήνας.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού ‘666’, του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Μουσική / «Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού «666», του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Οι εξωφρενικές ιδέες του Νταλί, τα λάγνα φωνητικά της Ειρήνης Παπά και οι διαμάχες του Βαγγέλη Παπαθανασίου με τη δισκογραφική εταιρεία ήταν μόνο μερικά από τα επεισόδια της δημιουργίας ενός μνημειώδους άλμπουμ που επανακυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε deluxe έκδοση.
THE LIFO TEAM
«Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Μουσική / «Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Aφήνοντας πίσω της την προηγούμενη ζωή της ως νοσοκόμα, μετά από παρότρυνση των ασθενών της να κυνηγήσει τα όνειρά της, η παραγωγός και καλλιτέχνιδα Kelly Lee Owens μιλά για την τελευταία της δουλειά, τις σημαντικές συνεργασίες της και τη μουσική που διαμορφώνει συνειδήσεις και επηρεάζει συναισθήματα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η σπουδαία επανεκκίνηση της Καμεράτα ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Μουσική / Η συγκινητική επανεκκίνηση της Καμεράτας

Τέσσερα χρόνια, δύο νομοθετικές παρεμβάσεις, τρεις υπουργικές αποφάσεις και μία εκκαθάριση χρειάστηκαν ώστε να μπορέσει η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής να κάνει restart και να επανέλθει ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Μουσική / Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Η υποψηφιότητα ενός ξεχασμένου και μάλλον αδιάφορου κομματιού του Τζον Λένον για το βραβείο του δίσκου της χρονιάς φαίνεται να συμπυκνώνει όλη την σύγχυση και την έλλειψη σοβαρότητας που διακρίνει τον κουρασμένο μηχανισμό κύρους των Grammy.
THE LIFO TEAM
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Μουσική / Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Ο Στίλπων Νέστωρ μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους παρουσιάζουν αυτή την Πέμπτη στην Αθήνα τη νέα του δουλειά που έχει τίτλο «The Second Cloud Commission» και αποτελεί το απόγειο μιας δημιουργικής πορείας στο σύγχρονο ροκ που διανύει τέσσερις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ