Παίζει και παράγει μουσική τα τελευταία 25 χρόνια. Έχει κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ, στο Beatport θα βρείτε πάνω από 1.000 κυκλοφορίες με την υπογραφή του.
Έχει κάνει 98 ριμίξ και τραγούδια του έχουν μπει σε 800 συλλογές. Έχει φιλοξενηθεί σε 330 ραδιοφωνικές εκπομπές, 160 διαφορετικών σταθμών.
Έχει παίξει ζωντανά πάνω από 1.600 φορές. Μέσος όρος εμφάνισης στα decks 3,1 ώρες, 129,2 μέρες το χρόνο.
Έχει περάσει 5,7 μήνες της ζωής του στον αέρα κι έχει καλύψει 2.500.000 χιλιόμετρα, ανάλογο του να έχει γυρίσει όλη τη Γη 62,4 φορές και σαν να έχει πάει 6,5 φορές στο φεγγάρι.
Δεν ξέρω αν κάποια από αυτές τις «επιδόσεις» θα μπορούσαν να του προσφέρουν μια θέση στο βιβλίο Γκίνες, πάντως αν υπήρχε βιβλίο Γκίνες για τους DJs και τα κατορθώματά τους, ο Uros Umek θα ήταν σίγουρα στις πρώτες θέσεις.
Ο πιτσιρικάς που άρχισε να παίζει μουσική το 1993, αφήνοντας μια επαγγελματική καριέρα στο μπάσκετ, όχι μόνο κατάφερε να αναδειχθεί ως ένας από τους πιο δυνατούς παίκτες σε μια άλλη αρένα, αυτή της χορευτικής μουσικής, αλλά με πείσμα έβαλε τη χώρα του, τη Σλοβενία, στον παγκόσμιο χάρτη της σκηνής.
Ο Umek είναι ένας συνεσταλμένος άνθρωπος που λέει τα πράγματα με το όνομά τους και καταφέρνει ακόμα να έχει την περίοπτη θέση που του αξίζει για ένα και μοναδικό λόγο, πέρα από το ταλέντο και τις ικανότητες. Είναι ο πρώτος που κάνει σκληρή κριτική στον εαυτό του, παραδέχεται τα λάθη του και προχωράει μπροστά βασιζόμενος στη γνώση.
Λίγο πριν έρθει για άλλη μια φορά σε μια από τις πιο αγαπημένες του πόλεις στον κόσμο και σε μια χώρα που τον αγκάλιασε κυριολεκτικά από την πρώτη στιγμή, μας επιτρέπει να ρίξουμε μια διαφωτιστική ματιά στη ζωή και στην καριέρα του.
Αν έβρισκα κάτι που με ενδιέφερε, το μελετούσα βαθιά και διεξοδικά, δούλευα σκληρά στο στούντιο μέχρι να φτάσω στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι αυτό μπορεί να πάρει πολλά χρόνια. Βασικά, αυτή την εποχή έχω αναπτύξει έναν νέο ήχο και μου πήρε δύο χρόνια για να πω ότι είμαι ικανοποιημένος μ' αυτόν.
— Πού, πότε και πώς πρέπει να μεγαλώσει κάποιος, ώστε να γίνει ο Umek όταν θα μεγαλώσει; Τι σε τράβηξε στην ηλεκτρονική μουσική και ποιες ήταν οι μεγαλύτερες επιρροές σου;
Είτε το πιστεύεις, είτε όχι είμαι ένας πολύ εσωστρεφής. Οι πιο πολλοί άνθρωποι με βλέπουν όταν διασκεδάζω τον κόσμο κι όταν προσπαθώ να συνδεθώ μαζί τους μέσω των ήχων. Όμως αυτή είναι η δημόσια εικόνα του Umek, του τζάνκι της μουσικής που απολαμβάνει όσο τίποτα άλλο το να κάνει τους ανθρώπους να χορεύουν.
Με μεγάλωσαν μέσα στο πνεύμα του ότι δεν είναι καλό να ξεχωρίζεις από τους άλλους, ότι είναι πολύ καλύτερο να είσαι ο μετριόφρων και ήσυχος άνθρωπος πίσω από τα φώτα, κάτι που έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με αυτό που, τελικά, κάνω στη ζωή μου.
Και στο σχολείο και στο σπίτι δεν έλαβα την εκπαίδευση που θα ταίριαζε σε κάποιον, ο οποίος θα γινόταν DJ παγκόσμιας φήμης στο μέλλον. Έτσι, πιστεύω πως η μουσική μου προσέφερε όλη αυτή την εξωστρέφεια. Η techno φταίει για όλα! (γελάει).
Ως έφηβος πάντα θαύμαζα τους μεγαλύτερους συμμαθητές μου που έπαιζαν μουσική στα σχολικά πάρτι και ήθελα να είμαι στη θέση τους, μια μέρα. Συγχρόνως, το αυτί μου πάντα το τραβούσαν οι πιο ηλεκτρονικοί/χορευτικοί ήχοι, άκουγα πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που άκουγαν οι φίλοι και συμμαθητές μου τότε, έτσι μάλλον είναι πολύ φυσικό το ότι έγινα ένας techno DJ.
Τα πάντα ξεκίνησαν όταν η rave κουλτούρα έσκασε στην Ευρώπη τη δεκαετία του '90, λίγο μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, που είχε ως αποτέλεσμα να ανοίξουν τα βόρεια και δυτικά σύνορά μας. Επισκέφτηκα κάποια rave πάρτι στη Γερμανία με τους φίλους μου και σε ένα από αυτά έπαιζε ο Carl Cox, ο οποίος με συγκλόνισε.
Κατάφερα και να τον γνωρίσω, ως rave πιτσιρικάς, στα παρασκήνια και εκείνο το λεπτό, σε εκείνον τον χώρο αποφάσισα ότι ήθελα να βρεθώ στη θέση του μια μέρα, να μπορώ να κάνω αυτό το τεράστιο πλήθος κόσμου να χτυπιέται, παίζοντας φοβερή μουσική.
Αυτό το πάθος ωρίμαζε μέσα μου, μέχρι να φτάσω στο σημείο να καταλάβω πως έπρεπε να αφιερωθώ απόλυτα σ' αυτό, αν ήθελα να πετύχω. Παράτησα το σχολείο και την ομάδα μπάσκετ, όταν μόλις με είχαν επιλέξει να παίξω στην Εθνική της χώρας (μαζί με τον σταρ του NBA, Raso Nesterovic και τον Marko Milic, που αργότερα αναδείχθηκε ως ένας από τους καλύτερους playmakers της Ευρωλίγκας).
Ήρθα σε συμφωνία με τη μητέρα μου, που μου έδωσε ένα περιθώριο χρόνου να το προσπαθήσω, όμως «έπρεπε να καλύπτω μόνος μου τα έξοδά μου». Ευτυχώς που απέδωσε όλη αυτή η προσπάθεια... (γελάει).
Σε ό,τι έχει να κάνει με τους καλλιτέχνες που με επηρέασαν, υπήρξαν πολλοί. Η παραγωγή του Todd Terry στο «Can You Party» των Royal House ήταν αυτή που με τράβηξε στη house και στον ηλεκτρονικό, χορευτικό ήχο.
Ο Westbam, ο αρχηγός της γερμανικής techno σκηνής στις αρχές των '90s με έβαλε στη rave κουλτούρα. Στις αρχές έπαιζα πολλά είδη μουσικής, από happy hardcore μέχρι early trance και UK breakbeat, λίγο αργότερα εστίασα στην techno λόγω του Surgeon και της υπόλοιπης παρέας απ' το Μπέρμιγχαμ.
Ως DJ πήρα μεγάλη έμπνευση από τον Jeff Mills και τις ικανότητές του στο μιξάρισμα, ο Carl Cox ήταν και είναι ο απόλυτος σε ό,τι έχει να κάνει με το «χτίσιμο» της ενέργειας σε ένα χώρο. Ήταν απίστευτο να τους βλέπω να μιξάρουν με 3 πικάπ συγχρόνως. Ο Claude Young ήταν επίσης πηγή έμπνευσης για μένα.
Η μουσική αποτελούσε την κεντρική ιδέα, όμως μου άρεσαν πάντα οι DJs που δεν φοβόντουσαν να πειραματιστούν με τα κουμπάκια και τους διακόπτες, όταν έπαιζαν. Από τότε έμαθα πως όποιο μηχάνημα και να διαλέξεις, πρέπει να το χρησιμοποιείς στο έπακρο.
— Θεωρείσαι ο «μπαμπάς» της σλοβενικής σκηνής. Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό και πώς είναι η σκηνή εκεί σήμερα;
Δε νιώθω κάποια πίεση λόγω αυτού, αν και παραμένει μια πολύ όμορφη αναγνώριση. Πάντα επισημαίνω πως υπήρχαν κάποιοι προπάτορες πριν από εμένα από τους οποίους έμαθα πολλά και οι οποίοι με βοήθησαν να γίνω DJ και παραγωγός, όμως ναι, εγώ ήμουν εκείνος που κατάφερε να ανοιχτεί στην παγκόσμια σκηνή από τη Σλοβενία, έφερε τη συγκεκριμένη υποκουλτούρα στη χώρα και την εξάπλωσε σε ένα πιο ευρύ ακροατήριο, χτίζοντας μια σκηνή. Φυσικά όχι μόνος μου, αλλά αναμείχθηκα και συμμετείχα πολύ ενεργά και βαθιά.
Η σκηνή στη Σλοβενία έχει τα πάνω και τα κάτω της. Την πρώτη μέρα του 2018 έκλεισε μετά από 23 χρόνια το Ambasada Gavioli, το οποίο ήταν το μοναδικό σούπερ κλαμπ που είχαμε, στα στάνταρ της Ίμπιζα και έχουν κλείσει και πολλά άλλα κλαμπ.
Ευτυχώς έχουμε το Cirkus στη Λουμπλιάνα που φιλοξενεί ενδιαφέροντες house και EDM καλλιτέχνες, το K4, από το οποίο ξεκίνησα και το οποίο εξακολουθεί να προωθεί την underground μουσική με μια γερή δόση φρέσκιας techno, house και drum & bass. Εκεί έχει κάνει πάρτι και το Boiler Room.
Έχουμε κάποιες ομάδες που διοργανώνουν house και techno πάρτι (οι Reload, Innocent και SOLVD), κάποια φεστιβάλ το καλοκαίρι και κάποια one-off δυνατά events με μεγάλα ονόματα.
Είμαστε μια μικρή αγορά κι έτσι δεν ενδιαφέρουμε και πολύ τα μεγάλα πρακτορεία καλλιτεχνών, κάτι που μας δίνει χώρο να εξελιχθούμε και να αναπτυχθούμε στη χώρα μας, όμως αν υπάρχουν βλέψεις για μια σωστή καριέρα πρέπει να φύγεις/εστιάσεις στο εξωτερικό.
Είμαστε εγώ, ο Valentino Kanzyani, ο Smooth που κάνει drum & bass, ο Mike Vale που είναι ένας πολύ καλός house DJ/παραγωγός με μέντορα και υποστηρικτή τον Roger Sanchez, η DJ Nightwave που μετακόμισε στη Σκοτία και πλέον έχει τεράστια υποστήριξη από το BBC Radio 1, ο Gramatik που κατέκτησε τον κόσμο, αφού μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, κ.λπ.
Πάνω-κάτω είμαστε αρκετοί, ώστε να επανδρώσουμε τα πάρτι που γίνονται, βγαίνουν συνεχώς νέα ταλέντα και για αυτά που δεν μπορούμε να απολαύσουμε στη χώρα μας, πεταγόμαστε σε τρεις ώρες με το αυτοκίνητο στα καλοκαιρινά φεστιβάλ της Κροατίας, ή στη λίμνη Μπάλατον στην Ουγγαρία.
Οι ευκαιρίες ανάπτυξης για έναν νέο καλλιτέχνη μειώνονται καθημερινά στη Σλοβενία, ευτυχώς η δημιουργικότητα διατηρείται σε ψηλά επίπεδα και οι καλύτεροι από αυτούς θα βγουν έξω.
— Έχεις εξελιχθεί πολύ φυσικά ως καλλιτέχνης και DJ μέσα στα χρόνια, κάνοντας το πέρασμά σου από πολλά είδη και υποείδη με επιτυχημένο τρόπο. Αυτή η διαδρομή οφείλεται στις (εν)αλλαγές της μόδας στον ήχο, ή στην προσωπική σου αναζήτηση;
Υποστηρίζω θερμά οτιδήποτε έχω κυκλοφορήσει κι έχω παίξει όλα αυτά τα χρόνια, ποτέ δεν κυκλοφόρησα κάτι για το οποίο αμφέβαλα ή κάτι που δεν με έκανε να νιώθω ωραία.
Ακούγοντας σήμερα τα κομμάτια που έκανα ως έφηβος, είναι εμφανές ότι η παραγωγή τους είναι πολύ φτωχή, αφού τα έκανα με μηδενική γνώση και υπόβαθρο, με βασικές δεξιότητες και μηχανήματα, χωρίς βοήθεια, κάνοντας πολλά λάθη.
Όμως σημαντικές εταιρείες τα αγόρασαν γιατί τους φαίνονταν πολύ ενδιαφέροντα και διαφορετικά από τα υπόλοιπα – αυτή η μουσική ήταν που με έβαλε στον «χάρτη».
Πάντα κάνω αυτό που μου αρέσει, βαριέμαι πολύ εύκολα κι έτσι προσπαθώ συνεχώς να κάνω καινούρια πράγματα. Ο χρόνος θα δείξει τι θα ξεχωρίζει από το σύνολο του έργου μου, προσωπικά πάντα ένιωθα πως αυτά που κάνω είναι ενδιαφέροντα και φαντάσου πως, από όλα αυτά που έχω γράψει, πολύ συγκεκριμένα και λίγα έχουν κυκλοφορήσει, πάντα βασιζόμουν στην αυστηρή επιλογή και στον ποιοτικό έλεγχο.
Έχω συνθέσει tech house, techno, house, electro, ακόμα και hip hop με ενθουσιασμό και αφοσίωση. Δύο είναι οι σταθερές στην καριέρα μου, πάντα προχωρούσα μπροστά δοκιμάζοντας νέα πράγματα και πάντα απαιτούσα συγκεκριμένο επίπεδο ποιότητας στη δουλειά μου και στις εμφανίσεις μου.
Αν έβρισκα κάτι που με ενδιέφερε, το μελετούσα βαθιά και διεξοδικά, δούλευα σκληρά στο στούντιο μέχρι να φτάσω στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι αυτό μπορεί να πάρει πολλά χρόνια. Βασικά, αυτή την εποχή έχω αναπτύξει έναν νέο ήχο και μου πήρε δύο χρόνια για να πω ότι είμαι ικανοποιημένος μ' αυτόν.
— Με οδηγείς απόλυτα στην επόμενη ερώτηση που θα σου έκανα. Έχεις υπηρετήσει τον tech house ήχο με συνέπεια. Πρόσφατα βλέπουμε αρκετούς παραγωγούς που έχουν υπηρετήσει πιστά αυτόν τον ήχο να τον αφορίζουν δημόσια χωρίς προηγούμενο, να ωρύονται για «αυτό στο οποίο έχει καταλήξει», να τον βρίσκουν ξαφνικά «εξαιρετικά εμπορικό». Δεν είναι υποκριτική η στάση τους; Ποια είναι η γνώμη σου γι' αυτή την ιστορία;
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου! Συγχρόνως, δεν μπορώ να υψώσω το δάχτυλο και να καταδείξω, αφού κι εγώ το ίδιο έκανα, έφυγα από αυτόν τον ήχο και πήγα στην techno.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν καλές tech house κυκλοφορίες σήμερα, απλά βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες στην techno και βαρέθηκα και λίγο όλα αυτά που έπαιζα και συνέθετα τα τελευταία δύο χρόνια.
Κοιτώντας πίσω θα έλεγα πως αυτή η «μετακίνηση» είναι συνηθισμένη στον χώρο που κινούμαι. Κατέληξα στην tech house χωρίς πλάνο, άρχισα να ακούω ενδιαφέρουσα μουσική να βγαίνει από τον συγκεκριμένο τομέα.
Επικεντρωνόμουν στην techno και αγόραζα κάποια tech house δισκάκια για την προσωπική μου συλλογή. Κάποια στιγμή διαπίστωσα πως το 80% αυτών που αγόραζα ήταν tech house, δεν έβρισκα techno που να μου αρέσει κι αυτό βγήκε στην παραγωγή μου, στα σετ μου, στις λίστες μου, κ.λπ.
Κάπως έτσι έγινε μετά και με τα techno, τώρα το 90% της λίστας μου μονοπωλείται από αυτόν τον ήχο. Απολαμβάνω αυτή τη διαδικασία και ελπίζω τα κομμάτια που έχω κυκλοφορήσει πρόσφατα να αντέξουν στο χρόνο, ακριβώς όπως κάποια παλιότερά μου.
— Με παραπάνω από 1.000 κομμάτια κάτω από το όνομά σου σε μια γρήγορη αναζήτηση στο Beatport, πού πιστεύεις ότι σε οδηγεί ο ήχος σου;
Δεν έχω ιδέα. Αυτή τη στιγμή νιώθω πως θα κάνω techno για το υπόλοιπο της ζωής μου. Το ίδιο έλεγα κι όταν ήμουν 21, ήμουν ελιτιστής και δες πού με πήγε η μουσική μου μέσα σ' αυτά τα 20+ χρόνια.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι θα συνεχίσω να παράγω τους ήχους που μου αρέσουν, χωρίς να έχω ως γνώμονα το αν θα μου αποφέρουν περισσότερα χρήματα, ή την προώθηση του εαυτού μου.
Είναι στη φύση μου η αναζήτηση του νέου, το να είμαι στην τσίτα συνεχώς. Όσο κι αν παρεκκλίνω, πάντα είμαι ο τύπος που γουστάρει την techno, την πιο σκοτεινή, σκληρή και αιχμηρή πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής.
Η απόλυτη απόδειξη ότι ακολουθώ αυτό που λέει η καρδιά μου είναι το ότι προτιμώ να αποξενώσω κάποιους φαν μου, παρά να συντηρήσω την εύκολη συνταγή που θα τους ικανοποιεί.
Έχω περάσει από αυτή τη διαδικασία τουλάχιστον τρεις φορές μέσα σε δέκα χρόνια και σπατάλησα πολλή ενέργεια, ώστε να ξαναμαζέψω και να χτίσω νέο κοινό, αφήνοντας πίσω το παλιό.
Φυσικά, οι περισσότεροι ειδήμονες του χώρου θα συμβούλευαν κάποιον να μην το τολμήσει καν, αλλά αυτό που κάνουμε είναι μουσική και μπίζνες και στο δικό μου μυαλό έρχεται πρώτα η μουσική και μετά οι μπίζνες. Δεν μπορώ να κάνω κάτι που δε μου αρέσει, επειδή κάποιοι έχουν συγκεκριμένες προσδοκίες.
— Τι σε φοβίζει περισσότερο, να γίνεις μη συναφής ως προς την πραγματικότητα της σκηνής, να αρχίσεις να επαναλαμβάνεσαι ή να χάσεις την έμπνευσή σου και την επαφή σου με τον ήχο του παρόντος;
Όλα αυτά που αναφέρεις. Έχω ρισκάρει τα πάντα ώστε να γίνω DJ κι αυτή η σκηνή αλλάζει με τόση μεγάλη ταχύτητα που μπορείς εν ριπή οφθαλμού να χάσεις τα πάντα, ό,τι έχεις χτίσει μέσα σε δεκαετίες δουλειάς.
Ακόμα κι αν τελείωνε σήμερα η καριέρα μου, είμαι περήφανος για όλα αυτά που έχω καταφέρει και θα άλλαζα ελάχιστα, αφού το 99% με ικανοποιεί απόλυτα μέσα σ' αυτά τα 25 χρόνια.
Το πόσο και αν είμαι συναφής μπορούν να το πουν οι άλλοι κι όχι εγώ. Σε ό,τι έχει να κάνει με την επανάληψη, προσπαθώ να μην ενδίδω, αλλά μέρος του να έχεις μια ηχητική ταυτότητα -που γνωρίζω ότι έχω- είναι να μπορείς να αναγνωρίσεις ότι ακολουθείς συγκεκριμένες πατέντες παραγωγής μέσα στα χρόνια. Αυτό ακριβώς μου συνέβη με την τελευταία μου κυκλοφορία στην Tronic του Christian Smith.
Το «Certain Trace EP» περιλαμβάνει δύο κομμάτια που και τα δύο έχουν στοιχεία άλλων που έφτιαξα στο παρελθόν, γι' αυτό και ονόμασα το ένα «Deja Vu». Έχει κάποια ρυθμικά στοιχεία και τύμπανα που μοιάζουν με το «Flang-O-Matic».
Ναι, το όνομα έχει χρησιμοποιηθεί πολύ, αλλά ταίριαζε απόλυτα στην περίσταση. Το ίδιο συμβαίνει με το «Certain Trace», κι αυτό θυμίζει κάτι από τα παλιά μου.
UMEK - Certain Trace
Ναι, λοιπόν, επαναλαμβάνομαι σε έναν μικρό βαθμό, μέσα στα χρόνια, τουλάχιστον προσπαθώ να γίνεται όσο πιο σπάνια είναι δυνατό.
Θέλω να μοιραστώ άλλη μία σκέψη μου μαζί σου: ο αριθμός των ανθρώπων που δεν ικανοποιούνται, όταν κολλάω στο ίδιο μουσικό ύφος είναι ακριβώς ίδιος με αυτών που παραπονιούνται όταν κάνω κάτι διαφορετικό.
Η μοναδική σταθερά είναι η γκρίνια του κοινού, ό,τι κι αν κάνω. Άρα, το μοναδικό που έχει μια λογική και μια βάση είναι το να κάνεις μουσική που πραγματικά σου αρέσει.
— Είσαι ο συνιδρυτής του vibrate.com. Πώς θα το περιέγραφες σε κάποιον που δεν έχει ιδέα τι είναι; Τι πιστεύεις ότι μπορείς να επιτύχεις και να αλλάξεις μέσω αυτού του site;
Ο πιο εύκολος τρόπος να το περιγράψω; Είναι ένα είδος IMDB για μουσική και για μουσικούς. Βάζουμε κάποιες σταθερές στον χώρο των live, μαζεύοντας χιλιάδες προφίλ μουσικών, χώρων, εταιρειών booking, παρουσιάζοντας καθημερινά νέα, στατιστικές, ημερομηνίες συναυλιών και εμφανίσεων, συγκεντρωμένο/οργανωμένο υλικό και χρήσιμες επαφές.
Αφού χτίσουμε μια σεβαστή βάση δεδομένων που θα προκαλέσει την προσοχή ενός σοβαρού αριθμού κοινού και επισκεπτών, θα εισάγουμε κι άλλα, όπως την επιλογή να κλείσεις κάποιον καλλιτέχνη (οι πληρωμές θα γίνονται με κρυπτονόμισμα) και πολλά άλλα.
Θα εκμοντερνίσει τον τρόπο που κάνουμε μπίζνες στη μουσική βιομηχανία με σκοπό να γίνουν όλα πιο εύκολα και ξεκάθαρα.
— Το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων ήταν και είναι ένα αγκάθι για τους παραγωγούς χορευτικής μουσικής. Ποια είναι η γνώμη σου γι' αυτό το μεγάλο θέμα, τι θα πρότεινες γι' αυτό;
Το Vibrate δεν αγγίζει καθόλου αυτό το θέμα, θα εστιάσει στο ζήτημα των ζωντανών εμφανίσεων, που και αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στη μουσική βιομηχανία.
Στις ανεπτυγμένες χώρες, συμπεριλαμβανόμενης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλοι οι χώροι στους οποίους παίζεται μουσική πρέπει να είναι συνδεδεμένοι μέσω Ίντερνετ με την εφορία, αν θέλουν να πουλήσουν εισιτήρια, ποτά και άλλες υπηρεσίες, άρα είναι δυνατό να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Από την άλλη, όλη η μουσική είναι ψηφιακή σήμερα, υπάρχουν ψηφιακές βιβλιοθήκες με σχεδόν όλα τα έργα καταγεγραμμένα, άρα ειδικά στα ψηφιακά δικαιώματα είναι πολύ εύκολο να διευθετηθεί το θέμα: το μόνο που χρειάζεται να γίνει είναι να συνδεθεί ο μίκτης με το Ίντερνετ και έναν server, να μαζέψεις τα δεδομένα των τραγουδιών που παίζονται με τον ίδιο τρόπο που το κάνει το Shazam και μετά οι υπολογιστές μπορούν από μόνοι τους να κάνουν όλη τη δουλειά, διανέμοντας τα χρήματα που πληρώνουν τα κλαμπ/χώροι στις εταιρείες συλλογικής διαχείρισης (όπως η Α.Ε.Π.Ι.), σύμφωνα με τις playlists.
Όμως εισάγοντας ένα τέτοιο σύστημα, δεν θα απαιτείται αυτή η δουλειά να γίνεται από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, οι διάφοροι ατζέντηδες και ιδιοκτήτες μαγαζιών δεν θα μπορούν να αποκρύπτουν πληροφορίες για το πρόγραμμα ενός μαγαζιού, όπως κάνουν τώρα, άρα φυσικά υπάρχει αντίδραση σε ένα τέτοιο σύστημα.
— Δημιούργησες τις εκδηλώσεις «Party With A Cause» με βασικό σκοπό να βοηθήσεις τα μη προνομιούχα παιδιά. Είχε αποτέλεσμα; Πόσο σημαντική είναι η φιλανθρωπία για σένα;
Δεν το κάνουμε αυτό εδώ και καιρό, όμως το διοργανώσαμε για παραπάνω από δέκα χρόνια και κάθε χρόνο μάζευε περισσότερους από 30.000 ανθρώπους και συγκέντρωσε πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ μέσα σ' αυτά τα χρόνια.
Βοηθήσαμε νεαρά θύματα εγκληματικών επιθέσεων, κάναμε κέντρα για νεαρές μητέρες, για παιδιά που πάσχουν από καρκίνο, δώσαμε υποτροφίες σε μη προνομιούχους εφήβους, υποστηρίξαμε οργανισμούς που βοηθούν νέους να βρουν την πρώτη τους δουλειά, ή αυτούς που ήθελαν να ξεκινήσουν μια πρωτοποριακή επιχείρηση, κάναμε καμπάνια κατά της βίας και πολλά άλλα που είχαν αντίκτυπο στη σλοβενική κοινωνία, αφού οι εκδηλώσεις μας υποστηρίζονταν από όλα τα μεγάλα media -ακόμα και τα εθνικά- με διαφημιστικές καμπάνιες που έτρεχαν για τρεις μήνες. Είχαμε, επίσης, την υποστήριξη της Προεδρίας της Σλοβενίας.
Αυτή, όμως, δεν ήταν η μόνη φιλανθρωπία με την οποία αναμίχθηκα. Λίγο πριν μιλήσουμε έκανα άλλη μια χρηματική δωρεά μαζί με τη σύντροφό μου.
Συμμετέχω σε οτιδήποτε μπορεί να συγκινήσει πραγματικά τη μάζα και μπορεί να έχει κάποιο αντίκτυπο. Έχω πάρει μέρος σε καμπάνια που προσπαθούσε να προφυλάξει τους νέους από την ανεξέλεγκτη κατανάλωση αλκοόλ.
Πήραμε όλοι μας μέρος στην καμπάνια συλλογής ρουχισμού και ειδών πρώτης ανάγκης για τους Σύριους πρόσφυγες. Αν μπορώ να βοηθήσω, μου αρέσει να στηρίζω οποιονδήποτε καλό σκοπό.
— Έχεις τεράστια σύνδεση με την Ελλάδα, έχεις συνεργαστεί επαγγελματικά με πολλούς Έλληνες, το κοινό εδώ σε λατρεύει κυριολεκτικά. Πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία;
Η πολύ ζεστή σχέση μου με την Ελλάδα ξεκίνησε με πολλή βοήθεια από τον φίλο μου τον Κώστα που με έκλεινε για τα πάρτι του και έχτισε το προφίλ μου στη χώρα μέσα στα χρόνια. Πάντα πίστευε σε μένα.
Οι επαγγελματικοί μας δρόμοι έχουν χωρίσει εδώ και δύο χρόνια, όμως εντόπισε το ταλέντο και την προοπτική μιας πρόσκλησης να παίξω εδώ, φέρνοντας έναν τύπο που έπαιζε techno σε μια χώρα που εκείνη την εποχή ο progressive ήχος μονοπωλούσε τα κλαμπ και τα φεστιβάλ.
Με έφερε σε επαφή με το ελληνικό κοινό, μου άνοιξε τον δρόμο ώστε να εμφανιστώ σε όλα αυτά τα υπέροχα κλαμπ εκεί. Ναι, έχω μια πολύ ιδιαίτερη σύνδεση με το παθιασμένο ελληνικό κοινό, δεν το κρύβω κι έτσι πάντα χαίρομαι πολύ όταν επιστρέφω και πραγματικά ανυπομονώ να φτάσω στην Αθήνα σε λίγες μέρες.
UMEK - Descending Into Chaos (Original Mix)
Ο Umek θα βρίσκεται στο Monastiraki Center το Σάββατο 17 Μαρτίου.
σχόλια