Με το εναρκτήριο έργο τους Ώσμωσης η ομώνυμη ομάδα Osmosis, που σχηματίστηκε το 2010 κι έχει ως τώρα παρουσιάσει αποσπάσματα από την έρευνά της στο Εθνικό και στο ΕΜΠΡΟΣ, καταπιάνεται φέτος, χωρίς ταμπού, με μία πρωτότυπη ιδέα. Ο σκηνοθέτης της ομάδας Ευριπίδης Λασκαρίδης εξηγεί: «Υπάρχει μια παρεξήγηση, ότι θέατρο σημαίνει κείμενο, κάτι με το οποίο διαφωνώ κάθετα. Εμείς βαλθήκαμε να κάνουμε ένα έργο μέσα από το οποίο εξετάζουμε πώς τα “κλειδιά” του θεάματος μπορούν ν’ αποτελέσουν τα ίδια μια παράσταση χωρίς την ανάγκη πλοκής. Παίρνουμε, λοιπόν, τα “κλειδιά” αυτά και κάνουμε ένα εκ νέου θέατρο με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Δανειζόμαστε έναν κινηματογραφικό διάλογο και τον εξαντλούμε σε αμέτρητες παραλλαγές, παίζοντας μόνο με τον αριθμό των ερμηνευτών και τις φωνές τους. Έτσι μοιάζει να περνάει μπροστά από τα μάτια του κοινού το ίδιο βαγόνι, ενώ τα τοπία πίσω του αλλάζουν αδιάλειπτα. Εξαντλούμε τα περιθώρια των αναλώσιμων υλικών του θεάματος, όπως ένας διάλογος, ένα σκηνικό αντικείμενο, μια πoπ μελωδία ή μια χορογραφία, με στόχο να ερεθίσουμε στον θεατή τη σκέψη ότι τα εργαλεία του θεάματος, από την πιο φτηνή τηλεοπτική σειρά μέχρι την αρχαία τραγωδία, έχουν κοινούς κώδικες λειτουργίας. Εμείς χρησιμοποιούμε αυτούς τους κώδικες, δηλαδή το μίνιμουμ των εργαλείων που χρησιμοποιούνται στην παραστατική τέχνη, σαν να μην τους έχουμε ξαναδεί ποτέ πριν, σαν να μην τους έχουμε αγγίξει ποτέ ξανά, προσπαθούμε να τους μετατοπίσουμε και να δούμε τι καινούργιο υλικό θα προκύψει και αν αυτό, εν τέλει, δεν είναι τόσο μακριά, όσο κάποιος μπορεί να νομίζει, από οποιαδήποτε άλλη “κλασική” παράσταση». Η ομάδα φαίνεται να δοκιμάζει έναν νέο τρόπο διαλόγου με το κοινό, βλέπει σχέσεις εκεί που δεν υπάρχει πλοκή ή δράμα και η δουλειά τους, ενώ φλερτάρει στενά με το γελοίο και το γκροτέσκο, τολμά να απορρίπτει την άποψη ότι θέατρο σημαίνει μόνο «έργο κειμένου». Η παράσταση αυτή, άλλωστε, είναι αποτέλεσμα μιας συν-εργασίας συνόλου. Ερμηνεύουν και χορογραφούν οι Θανάσης Ακοκαλίδης, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης, Τατιάνα Μπρε, Σίμος Πατιερίδης, Καλλιόπη Σίμου και Στέλλα Χριστοδουλοπούλου. Τη μουσική γράφει ο νεαρότατος Γιώργος Πούλιος, η εικαστική σύλληψη ανήκει στον Άγγελο Μέντη, ενώ τα φώτα σχεδιάζει ο Αλέκος Γιάνναρος και την κίνηση επιμελείται ο Νίκος Δραγώνας. Η παράσταση δεν ενδείκνυται για παιδιά.
Χρήστος Παρίδης
σχόλια