Τρεις άγνωστοι μεταξύ τους, πρόσφατα νεκροί, ο Garcin, η Inez και η Estelle οδηγούνται στην κόλαση από έναν μυστηριώδη υπηρέτη, η οποία κόλαση, όπως απεικονίζεται στο συγκεκριμένο έργο, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σαλόνι με τρεις ίδιους καναπέδες διαφορετικής απόχρωσης. Δεν υπάρχουν καθρέφτες, δεν υπάρχουν παράθυρα, δεν υπάρχουν βιβλία. Δεν υπάρχει ύπνος, ούτε καν δάκρυα.
Το εγκληματικό τους παρελθόν, οι αντιδικίες, οι διαξιφισμοί, οι ειρωνείες, οι ηθικοί και μη εκβιασμοί, τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι τελείως παράλογο να προσπαθούν να ξεχάσουν την παρουσία των άλλων.
Ο δειλός Garcin, η σκληρή ομοφυλόφιλη Inez πού θα ποθήσει την νάρκισσο παιδοκτόνο Estelle, πολύ γρήγορα συνειδητοποιούν ότι η συνεύρεση τους δεν είναι τυχαία και ότι ο καθένας τους θα γίνει ο βασανιστής των άλλων δύο.
Η ειρωνεία βρίσκεται στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη κόλαση δεν προσφέρει πυρωμένα σίδερα και φωτιές σαν μαρτύριο, αλλά την ταπείνωση και τον εξευτελισμό των χαρακτήρων καθώς αυτοί αποκαλύπτονται μεταξύ τους. Εδώ οι ψυχές απογυμνώνονται από τα μυστικά τους και εκτίθενται στο ανελέητο φως της κόλασης.
σχόλια