Λίγες ευτυχισμένες στιγμές στα Grey Gardens της Κάτιας Γκουλιώνη

Λίγες ευτυχισμένες στιγμές στα Grey Gardens της Κάτιας Γκουλιώνη Facebook Twitter
0

Η Κάτια Γκουλιώνη σκηνοθετεί την παράσταση «Ευτυχισμένες μέρες στους τεφρούς κήπους» στο Θέατρο 104. Μια παράσταση μέσα στην οποία συνδέει τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ και το «Grey Gardens", το ντοκιμαντέρ των Αλμπερτ και Ντέιβιντ Μέιλς. Ενας λόφος στο έργο του Μπέκετ, ένα σπίτι στα Χάμπτονς στο ντοκιμαντέρ των Μέιλς, δυο νεκροί χώροι ή ιδρύματα ακαθόριστης χρήσης, μέσα στους οποίους τα πρόσωπα, οι ηρωίδες, στροβιλίζονται με όλη τη δραματική τους μεγαλοπρέπεια, στην ερημιά της ύπαρξης και στην απουσία του παρόντος χρόνου.

Συναντήσαμε την Κάτια Γκουλιώνη για να μας εξηγήσει την ιδέα της για την παράσταση:

"Ο συνδυασμός αυτών των δυο έργων προέκυψε από την ιδρυματοποίηση των ηρώων από επιλογή, την οποία είδα να υπάρχει. Βλέποντας το ντοκιμαντέρ των Μέιλς, σκέφτηκα αυτομάτως τον Μπέκετ. Οι ήρωες και των δυο έργων και στις ευτυχισμένες μέρες και στο Grey Gardens μοιάζουν άστεγοι στην ίδια τους τη στέγη".

Αυτή η επιλογή θα μπορούσε να είναι προσωπική;

Δεν ξέρω αν αυτή είναι μια προσωπική επιλογή των ηρώων και αυτό προσπαθώ να καταλάβω. Όλη αυτή δηλαδή η ακινησία είναι από επιλογή ή όχι. Δηλαδή στον Εξολοθρευτή Αγγελο του Μπουνιουέλ όλοι αυτοί οι αστοί δεν έχουν περιορισμό, αλλά δε βγαίνουν έξω. Το παράλογο που ζούμε σήμερα είναι ότι έχουμε ιδρυματοποιηθεί και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε μια καινούργια ορολογία, η οποία πριν λίγα χρόνια ήταν άγνωστη σε εμάς. Όλο αυτό που συμβαίνει μας έχει φέρει σε μια ακινησία. Και ακόμα και η κινητικότητά μας είναι κάπως υποχρεωτική. Είμαστε και εμείς με ένα τρόπο εγκλωβισμένοι και αυτό δεν ξέρουμε αν είναι ακριβώς μια επιλογή μας.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν 9 γυναίκες. Πώς σχετίζονται;

Η παράσταση έχει τρεις δραματουργικούς άξονες. Υπάρχει το κείμενο του Μπέκετ, οι διάλογοι των ηρωίδων του Grey Gardens και τα προσωπικά βιώματα των ηθοποιών της παράστασης. Η νέα συνθήκη αφορά εννέα γυναίκες διαφορετικών ηλικιών. Συνεπώς εννέα διαφορετικές οπτικές και εννέα διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης του κενού. Υπάρχει ένας άντρας που τις επισκέπτεται. Είναι ο Γουίλι αλλά και ο κηπουρός-ταχυδρόμος του Grey Gardens. Είναι ο μοναδικός τους σύνδεσμος με την εξωτερική πραγματικότητα.

Υπάρχει τόπος και χρόνος στην παράστασή σας;

Υπάρχει άχρονο παρόν και ακαθόριστος τόπος. Για το παρελθόν τους δεν ξέρουμε τίποτα. Συνυπάρχουν. Η δραματουργική διάρκεια της παράστασης είναι μια ολοκληρωμένη ημέρα. Από το πρωί που γεννιούνται-ξυπνούν μέχρι το βράδυ που κοιμούνται πεθαίνουν. Ανάλογα με την πορεία της ημέρας, το φως και την θερμοκρασία, επηρεάζονται και μεταλλάσσονται. Είναι μια ολόκληρη μέρα σαν μια ολόκληρη ζωή.

Θα μου περιγράψετε την ημέρα τους;

Καταπιάνονται με πολλές δραστηριότητες. Μπορεί να είναι και ασήμαντες. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ αν είναι δικές τους σκέψεις ή εάν τους υπαγορεύονται. Αν το προσαρμόσω στη δική μας ζωή, πολλές φορές τυχαίνει και οι δραστηριότητές μας δεν ξέρουμε αν είναι δική μας κατάσταση ή μας υπαγορεύεται. Μπορούμε να το διαχωρίσουμε πολύ δύσκολα γιατί το έχουμε τόσο πολύ ενστερνιστεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, ώστε να μη το καταλαβαίνουμε. Μπερδεύεται με τη δική μας επιλογή.

Διατηρείτε στην παράσταση τη σχέση των ηρωίδων με τα μικροπράγματα, τα αντικείμενα, που βλέπουμε και στον Μπέκετ και στο Grey Gardens;

Ναι βέβαια. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αντικειμένων. Είναι σαν να κρατιούνται από τη ζωή, να εξαρτώνται από αυτά. Τα αγαπούν. Καθρεφτάκια, σημαιάκια, παλιά αποκόμματα, φωτογραφίες. Ένας υλικός κόσμος ο οποίος μπορεί να μην αξίζει τίποτα για εμάς, αλλά για εκείνες είναι ζωτικός. Ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι είναι μοναχικοί, αλλά έχουν ανάγκη να υπάρχει κάποιος άλλος δίπλα τους.

Υπάρχει μια σκέψη που έρχεται στο μυαλό σας ξανά και ξανά;

Με στοιχειώνει η σκέψη του τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα.

__________

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 4 Νοεμβρίου.

Οι συντελεστές της παράστασης:

Κείμενο: Κάτια Γκουλιώνη, Νίκος Πάστρας, Άγγελος Φραντζής Σκηνοθεσία: Κάτια Γκουλιώνη Σκηνογραφία: Θοδωρής Προδρομίδης Κοστούμια: Κάτια Γκουλιώνη Σχεδιασμός φωτισμού: Σοφία Αδαμοπούλου Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Καλαντζή Promo videos: Νίκος Πάστρας, Άγγελος Φραντζής Κατασκευή site: Δημήτρης Μαρλαγκούτσος

Ερμηνεύουν: Michele Valley, Λαρίσα Βέργου, Μαρία Εγγλεζάκη, Φωτεινή Καπελλάκη, Ρίτα Λυτού, Κατερίνα Μιχελή, Θανάσης Πετρόπουλος, Θάλεια Πρωτονοταρίου, Αρετή Σεϊνταρίδου, Αλεξάνδρα Χασάνι

______________

Τα teasers της παράστασης του Αγγελου Φραντζή και του Νίκου Πάστρα

*****

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ