Λίγες ευτυχισμένες στιγμές στα Grey Gardens της Κάτιας Γκουλιώνη

Λίγες ευτυχισμένες στιγμές στα Grey Gardens της Κάτιας Γκουλιώνη Facebook Twitter
0

Η Κάτια Γκουλιώνη σκηνοθετεί την παράσταση «Ευτυχισμένες μέρες στους τεφρούς κήπους» στο Θέατρο 104. Μια παράσταση μέσα στην οποία συνδέει τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ και το «Grey Gardens", το ντοκιμαντέρ των Αλμπερτ και Ντέιβιντ Μέιλς. Ενας λόφος στο έργο του Μπέκετ, ένα σπίτι στα Χάμπτονς στο ντοκιμαντέρ των Μέιλς, δυο νεκροί χώροι ή ιδρύματα ακαθόριστης χρήσης, μέσα στους οποίους τα πρόσωπα, οι ηρωίδες, στροβιλίζονται με όλη τη δραματική τους μεγαλοπρέπεια, στην ερημιά της ύπαρξης και στην απουσία του παρόντος χρόνου.

Συναντήσαμε την Κάτια Γκουλιώνη για να μας εξηγήσει την ιδέα της για την παράσταση:

"Ο συνδυασμός αυτών των δυο έργων προέκυψε από την ιδρυματοποίηση των ηρώων από επιλογή, την οποία είδα να υπάρχει. Βλέποντας το ντοκιμαντέρ των Μέιλς, σκέφτηκα αυτομάτως τον Μπέκετ. Οι ήρωες και των δυο έργων και στις ευτυχισμένες μέρες και στο Grey Gardens μοιάζουν άστεγοι στην ίδια τους τη στέγη".

Αυτή η επιλογή θα μπορούσε να είναι προσωπική;

Δεν ξέρω αν αυτή είναι μια προσωπική επιλογή των ηρώων και αυτό προσπαθώ να καταλάβω. Όλη αυτή δηλαδή η ακινησία είναι από επιλογή ή όχι. Δηλαδή στον Εξολοθρευτή Αγγελο του Μπουνιουέλ όλοι αυτοί οι αστοί δεν έχουν περιορισμό, αλλά δε βγαίνουν έξω. Το παράλογο που ζούμε σήμερα είναι ότι έχουμε ιδρυματοποιηθεί και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε μια καινούργια ορολογία, η οποία πριν λίγα χρόνια ήταν άγνωστη σε εμάς. Όλο αυτό που συμβαίνει μας έχει φέρει σε μια ακινησία. Και ακόμα και η κινητικότητά μας είναι κάπως υποχρεωτική. Είμαστε και εμείς με ένα τρόπο εγκλωβισμένοι και αυτό δεν ξέρουμε αν είναι ακριβώς μια επιλογή μας.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν 9 γυναίκες. Πώς σχετίζονται;

Η παράσταση έχει τρεις δραματουργικούς άξονες. Υπάρχει το κείμενο του Μπέκετ, οι διάλογοι των ηρωίδων του Grey Gardens και τα προσωπικά βιώματα των ηθοποιών της παράστασης. Η νέα συνθήκη αφορά εννέα γυναίκες διαφορετικών ηλικιών. Συνεπώς εννέα διαφορετικές οπτικές και εννέα διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης του κενού. Υπάρχει ένας άντρας που τις επισκέπτεται. Είναι ο Γουίλι αλλά και ο κηπουρός-ταχυδρόμος του Grey Gardens. Είναι ο μοναδικός τους σύνδεσμος με την εξωτερική πραγματικότητα.

Υπάρχει τόπος και χρόνος στην παράστασή σας;

Υπάρχει άχρονο παρόν και ακαθόριστος τόπος. Για το παρελθόν τους δεν ξέρουμε τίποτα. Συνυπάρχουν. Η δραματουργική διάρκεια της παράστασης είναι μια ολοκληρωμένη ημέρα. Από το πρωί που γεννιούνται-ξυπνούν μέχρι το βράδυ που κοιμούνται πεθαίνουν. Ανάλογα με την πορεία της ημέρας, το φως και την θερμοκρασία, επηρεάζονται και μεταλλάσσονται. Είναι μια ολόκληρη μέρα σαν μια ολόκληρη ζωή.

Θα μου περιγράψετε την ημέρα τους;

Καταπιάνονται με πολλές δραστηριότητες. Μπορεί να είναι και ασήμαντες. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ αν είναι δικές τους σκέψεις ή εάν τους υπαγορεύονται. Αν το προσαρμόσω στη δική μας ζωή, πολλές φορές τυχαίνει και οι δραστηριότητές μας δεν ξέρουμε αν είναι δική μας κατάσταση ή μας υπαγορεύεται. Μπορούμε να το διαχωρίσουμε πολύ δύσκολα γιατί το έχουμε τόσο πολύ ενστερνιστεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, ώστε να μη το καταλαβαίνουμε. Μπερδεύεται με τη δική μας επιλογή.

Διατηρείτε στην παράσταση τη σχέση των ηρωίδων με τα μικροπράγματα, τα αντικείμενα, που βλέπουμε και στον Μπέκετ και στο Grey Gardens;

Ναι βέβαια. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αντικειμένων. Είναι σαν να κρατιούνται από τη ζωή, να εξαρτώνται από αυτά. Τα αγαπούν. Καθρεφτάκια, σημαιάκια, παλιά αποκόμματα, φωτογραφίες. Ένας υλικός κόσμος ο οποίος μπορεί να μην αξίζει τίποτα για εμάς, αλλά για εκείνες είναι ζωτικός. Ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι είναι μοναχικοί, αλλά έχουν ανάγκη να υπάρχει κάποιος άλλος δίπλα τους.

Υπάρχει μια σκέψη που έρχεται στο μυαλό σας ξανά και ξανά;

Με στοιχειώνει η σκέψη του τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα.

__________

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 4 Νοεμβρίου.

Οι συντελεστές της παράστασης:

Κείμενο: Κάτια Γκουλιώνη, Νίκος Πάστρας, Άγγελος Φραντζής Σκηνοθεσία: Κάτια Γκουλιώνη Σκηνογραφία: Θοδωρής Προδρομίδης Κοστούμια: Κάτια Γκουλιώνη Σχεδιασμός φωτισμού: Σοφία Αδαμοπούλου Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Καλαντζή Promo videos: Νίκος Πάστρας, Άγγελος Φραντζής Κατασκευή site: Δημήτρης Μαρλαγκούτσος

Ερμηνεύουν: Michele Valley, Λαρίσα Βέργου, Μαρία Εγγλεζάκη, Φωτεινή Καπελλάκη, Ρίτα Λυτού, Κατερίνα Μιχελή, Θανάσης Πετρόπουλος, Θάλεια Πρωτονοταρίου, Αρετή Σεϊνταρίδου, Αλεξάνδρα Χασάνι

______________

Τα teasers της παράστασης του Αγγελου Φραντζή και του Νίκου Πάστρα

*****

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Δεν είναι ρομαντικό το ότι πέθανε τόσο νέα η Σάρα Κέιν, είναι βάναυσο και θλιβερό»

Θέατρο / «Δεν είναι ρομαντικό το ότι πέθανε τόσο νέα η Σάρα Κέιν, είναι βάναυσο και θλιβερό»

Τριάντα χρόνια μετά το εκρηκτικό ντεμπούτο της στη θεατρική σκηνή με το έργο «Blasted», συνάδελφοι και συνεργάτες της σπουδαίας συγγραφέως μιλάνε για την ίδια και το έργο της.
THE LIFO TEAM
Ο γαλήνιος και ανησυχητικός χορός του Χρήστου Παπαδόπουλου

Portraits 2025 / Ο γαλήνιος και ανησυχητικός χορός του Χρήστου Παπαδόπουλου

Εδώ και δέκα χρόνια ο Χρήστος Παπαδόπουλος χορογραφεί εικόνες γαλήνιες ή ανησυχητικές, με το μινιμαλιστικό του λεξιλόγιο να εκφράζει τη δύναμη της ανθρώπινης επαφής, την προσωπική ελευθερία στη συνθήκη της κοινής εμπειρίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζαβαλάς Καρούσος: Η θυελλώδης ζωή του ηθοποιού που είπε πρώτος το περίφημο «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Τζαβαλάς Καρούσος: Ο ηθοποιός που είπε πρώτος το περίφημο «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις»

Ηθοποιός, μεταφραστής, αγωνιστής της αριστεράς, ο Τζαβαλάς Καρούσος που πέθανε σαν σήμερα το 1969 είχε ως στόχο του τη βελτίωση της ζωής των συνανθρώπων του και τη δικαίωση του καθημερινού τους μόχθου μέσα από τον σοσιαλισμό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Το "δημοφιλής" είναι ό,τι πιο προσβλητικό έχουν πει για μένα»

Portraits 2025 / Η Ελένη Ράντου κάνει το πάρτυ της ζωής της. Και στο τέλος ξεσπά σε λυγμούς.

Με την παράσταση-φαινόμενο «Το πάρτυ της ζωής μου» η Ελένη Ράντου ξετυλίγει με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια πενήντα χρόνια «τραυμάτων» με φόντο τη μεταπολιτευτική Ελλάδα και αναζητά τους λόγους που αξίζει να ζεις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Νεφέλη Θεοδότου είναι ο λόγος που όλο το ελληνικό TikTok χόρευε Φουρέιρα το 2024

Portraits 2025 / Η Νεφέλη Θεοδότου είναι ο λόγος που όλο το ελληνικό TikTok χόρευε Φουρέιρα το 2024

Η χορογράφος και στενή συνεργάτιδα της Ελένης Φουρέιρα, αφού έφτιαξε την πιο viral χορογραφία της χρονιάς για το «Αριστούργημα», αποφάσισε να δοκιμαστεί και στη συναυλία της Άννας Βίσση στο Καλλιμάρμαρο. Και ναι, πήγε καλά αυτό.
ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ
Άκης Δήμου

Θέατρο / «Ζούμε σε καιρούς φλυαρίας· έχουμε ανάγκη τη σιωπή του θεάτρου»

Άφησε τη δικηγορία για το θέατρο, δεν εγκατέλειψε ποτέ τη Θεσσαλονίκη για την Αθήνα. Ο ιδιαίτερα παραγωγικός συγγραφέας Άκης Δήμου μιλά για τη Λούλα Αναγνωστάκη που τον ενέπνευσε, και για μια πόλη όπου η ζωή τελειώνει στην προκυμαία, δίχως να βρίσκει διαφυγή στο λιμάνι της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Θέατρο / Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Ο νεαρός σκηνοθέτης Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος ανεβάζει στην Πειραματική του Εθνικού το «ΜΑ ΓΚΡΑΝ'ΜΑ», μια ευαίσθητη σκηνική σύνθεση, αφιερωμένη στη σιωπηλή ηρωίδα της οικογενειακής ιστορίας μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Ματαρόα στον ορίζοντα»: Φέρνοντας ένα θρυλικό ταξίδι στη σημερινή του διάσταση

Θέατρο / «Ματαρόα στον ορίζοντα»: Ένα θρυλικό ταξίδι στη σημερινή του διάσταση

Στην πολυεπίπεδη νέα παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, λόγος, μουσική και σκηνική δράση συνυπάρχουν ισάξια και συνεισφέρουν από κοινού στην αφήγηση των επίδοξων ταξιδιωτών ενός ουτοπικού πλοίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το video art στο ελληνικό θέατρο

Θέατρο / Video art στο ελληνικό θέατρο: Έχει αντικαταστήσει τη σκηνογραφία;

Λειτουργεί το βίντεο ανταγωνιστικά με τη σκηνογραφία και τη σκηνική δράση ή αποτελεί προέκταση του εθισμού μας στην οθόνη των κινητών μας; Οι γιγαντοοθόνες είναι θεμιτές στην Επίδαυρο ή καταργούν τον λόγο και τον ηθοποιό; Πώς φτάσαμε από τη video art στα stage LED screens; Τρεις video artists, τρεις σκηνοθέτες και ένας σκηνογράφος καταθέτουν τις εμπειρίες τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κωνσταντίνος Ρήγος

Οι Αθηναίοι / «Έχω αισθανθεί να απειλούμαι τη μέρα, όχι δουλεύοντας τη νύχτα»

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ