Περιμένοντας τον Γκοντό

Τη χρονιά που μας πέρασε ο Πάνος Παπαδόπουλος προχώρησε ακόμη ένα βήμα τη νευρική και σπουδαία τέχνη του, κλείνοντας παράλληλα 10 χρόνια παρουσίας στη σκηνή.

Άφησε τη δικηγορία για το θέατρο, δεν εγκατέλειψε ποτέ τη Θεσσαλονίκη για την Αθήνα. Ο ιδιαίτερα παραγωγικός συγγραφέας Άκης Δήμου μιλά για τη Λούλα Αναγνωστάκη που τον ενέπνευσε, και για μια πόλη όπου η ζωή τελειώνει στην προκυμαία, δίχως να βρίσκει διαφυγή στο λιμάνι της.

Ο νεαρός σκηνοθέτης Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος ανεβάζει στην Πειραματική του Εθνικού το «ΜΑ ΓΚΡΑΝ'ΜΑ», μια ευαίσθητη σκηνική σύνθεση, αφιερωμένη στη σιωπηλή ηρωίδα της οικογενειακής ιστορίας μας.

Η Ελληνίδα υψίφωνος χαίρεται που επιτέλους, για πρώτη φορά, θα τραγουδήσει μπροστά στη γιαγιά της, στην αναβίωση της «Μποέμ» του Πουτσίνι στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

«Τη δουλειά αυτή την έκανα για να την απολαύσω, όχι σαν μόχθο, ούτε την έκανα για να μαζέψω χρήματα», έλεγε. Ο εξαιρετικός αυτός ηθοποιός πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 57 ετών.

Οι δύο καλλιτέχνες ξαναδιαβάζουν στο Faust τραγούδια από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο σαν μια «θεατρική» παρτιτούρα.

Το «Blue Train» που ζωγράφισε ο κεντρικός ήρωας του Γεράσιμου Ευαγγελάτου στα νιάτα του έχει τώρα μετατραπεί σε ένα βουνό από παλιοσίδερα.

Hθοποιός. Γεννήθηκε στην Κυψέλη, ζει στην πλατεία Αμερικής.

Στην πολυεπίπεδη νέα παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, λόγος, μουσική και σκηνική δράση συνυπάρχουν ισάξια και συνεισφέρουν από κοινού στην αφήγηση των επίδοξων ταξιδιωτών ενός ουτοπικού πλοίου.

Λειτουργεί το βίντεο ανταγωνιστικά με τη σκηνογραφία και τη σκηνική δράση ή αποτελεί προέκταση του εθισμού μας στην οθόνη των κινητών μας; Οι γιγαντοοθόνες είναι θεμιτές στην Επίδαυρο ή καταργούν τον λόγο και τον ηθοποιό; Πώς φτάσαμε από τη video art στα stage LED screens; Τρεις video artists, τρεις σκηνοθέτες και ένας σκηνογράφος καταθέτουν τις εμπειρίες τους.

Η Λένα Κιτσοπούλου στήνει ένα νέο, γοητευτικό σύμπαν για την «Ορέστεια του Στρίντμπεργκ» στο θέατρο Άνεσις.

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.

Η Ζωή Χατζηαντωνίου σκηνοθετεί τη «Μέρα της Φούστας», μια παράσταση κατά του σεξισμού, με τη Θεοδώρα Τζήμου στον ρόλο της καθηγήτριας μιας τάξης με παραβατικούς μαθητές.

Λίγο πριν εμφανιστεί ως Μπαζίλιο στον «Δον Κιχώτη» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο κορυφαίος κουβανικής καταγωγής χορευτής Οσιέλ Γκουνεό –έχει λάβει πολλά βραβεία, έχει επίσης εμφανιστεί στο Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας, στην Όπερα του Παρισιού, στο Λίνκολν Σέντερ της Νέας Υόρκης και στο Ελίζιουμ του Λονδίνου– μιλά για την προσωπική του πορεία στον χορό και τις εμπειρίες που αποκόμισε, ενώ δηλώνει λάτρης της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.

Ηθοποιός, σκηνοθέτις, ακατάτακτη και αγαπημένη του κοινού, η Σμαράγδα Καρύδη θυμάται πως ανέκαθεν ήθελε το σύμπαν, χωρίς να περιορίζεται. Στον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας της, ως η Αθηναία της εβδομάδας, καταλήγει πως, ούτως ή άλλως, «στο τέλος ανήκεις εκεί που μπορείς να φτάσεις», ενώ δηλώνει πως πάντα θα επιλέγει συνειδητά να συντάσσεται με τη χαρά.

Ο Δημήτρης Καραντζάς ανεβάζει το «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς ερμηνεύοντας τον «πόλεμο» της Μπλανς Ντιμπουά και του Στάνλεϊ Κοβάλσκι με όρους υλικούς, «πραγματικούς», σχεδόν κυριολεκτικούς.

Ένα έργο για το αφήγημα των προγόνων, την ανθρωποφαγία, την πείνα για κοινωνική επικράτηση, την εξόντωση των συναισθημάτων, επίκαιρο μετά από 80 χρόνια.

Πώς διαβάζουμε σήμερα τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Oυίλιαμς; Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης ο Antonio Latella προσφέρει μια «άλλη» Λόρα που ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στο κυρίαρχο αφήγημα περί επαγγελματικής ανέλιξης, πλουτισμού και γαμήλιας ευτυχίας.

Με την κωμωδία της, η Χρύσα Κατσαρίνη δεν θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Και η ζωή της έχει μάθει ότι είναι σκληρό καρύδι. Η Αθηναία της εβδομάδας έρχεται σύντομα στη LiFO με νέα σειρά vidcast.

Ο γυναικείος μονόλογος της Κιτσοπούλου, που πριν από δεκαπέντε χρόνια καταχειροκροτήθηκε με τη Μαρία Πρωτόπαππα, ενσαρκώνεται σήμερα από τη Μαρία Σολωμού και προωθείται με διαφορετικό τρόπο.