«Σύνθεση για έξι σώματα», της Αντωνίας Οικονόμου

«Σύνθεση για έξι σώματα», της Αντωνίας Οικονόμου Facebook Twitter
0



Η ANΤΩΝΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ παρουσιάζει τη νέα της δουλειά Σύνθεση για έξι σώματα στην Ακαδημία Πλάτωνος.

 

— Με ποιον τρόπο επηρέασε ο χορός τη ζωή σας;

Με έφερε σε επαφή με την υπομονή, την εξάντληση, τη δημιουργία της έκφρασης, τη θυσία αλλά και το τραύμα. Το 2015 σπούδαζα χορό και χορογραφία στο Λονδίνο και οι σπουδές μου διακόπηκαν από έναν τραυματισμό. Τώρα, στη Σύνθεση, θα είναι η πρώτη φορά από τότε που θα υπάρξω ξανά ως σώμα στη σκηνή. Το να αναπρογραμματίσει και να αποδομήσει κανείς την κινητική του νοημοσύνη νομίζω πως είναι ένα καθαρτικό εγχείρημα, αλλά δεν πιστεύω στην ικανότητα του σώματος ως μνήμης, ως τραύματος, να ξεχάσει.


— Τι μέλλον θεωρείτε ότι έχουν οι παραστατικές τέχνες στη μετα-Covid εποχή;

Πιστεύω ότι στη σκηνή το σώμα καλείται να αναπολήσει την ιστορικότητα μέσα στην οποία εντάσσεται. Αυτό που με ανησυχεί είναι αν και κατά πόσο είμαστε συνειδητοποιημένοι ως προς το τι σημαίνει αυτή η αλλαγή και πόσο δεν πρέπει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, πρώτον γιατί δεν μπορούμε και δεύτερον επειδή αυτή μας οδήγησε εδώ.


— Μιλήστε μας για το έργο σας «Σύνθεση για έξι σώματα».

Ξεκινήσαμε εργαστήρια χωρίς βλέψεις να γίνουν παράσταση. Κινητοποιηθήκαμε από την ανάγκη μας να λειτουργούμε μέσα σε ένα συνεχόμενο τώρα, χωρίς τις εμμονές ενός αποτελέσματος, σε έναν χώρο έρευνας, ασφάλειας και παρατήρησης, έπειτα από αυτά που βίωσε το σώμα τους προηγούμενους μήνες. Με ελάχιστα τεχνικά μέσα –η απολύτως αναγκαία συνθήκη στη σκηνή, άλλωστε, ήταν πάντοτε οι ίδιοι οι ερμηνευτές– και το σώμα ως το μοναδικό μέσο για να μοιραστούν οι ερμηνευτές με το κοινό τους κώδικες, τις εικόνες και τις στιγμές των κόσμων που δομήθηκαν κατά τη δημιουργική διαδικασία. Ένας χορός με τον χώρο, χτίζοντας το τώρα. Ούτως ή άλλως, το μέλλον παραμένει αχαρτογράφητο.


— Στις 28 Ιουλίου θα είστε στο θέατρο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Τι σημαίνει αυτός ο χώρος για εσάς;

Είναι ένας τόπος συνθετικής μνήμης, για τον οποίον νιώθω πάντα μικρή για να μιλήσω. Από τότε που έκανα μαθήματα Φιλοσοφίας με έπιανε κόμπος στο στομάχι όταν διάβαζα γι' αυτόν. Τα ισχυρά και διφορούμενα μηνύματα αυτού του αρχαίου τόπου σε βάζουν σε σκέψεις όταν τοποθετείς ένα δρώμενο εκεί. Γι' αυτό και θα αναδομήσουμε το έργο για το συγκεκριμένο σημείο.


— Τα επόμενα σχέδιά σας;

Θα είμαστε στο Θέατρο Ροές τέλη Σεπτέμβριου για πέντε παραστάσεις με τη Σύνθεση, για να ανακαλύψουμε τι μπορεί να δώσει αυτό το έργο σε κλειστό χώρο, εφόσον πλάθεται από το περιβάλλον όπου κατοικεί και θα ανακατασκευαστεί εκ νέου.

28/7, Ακαδημία Πλάτωνος, Μαραθωνομάχων 8, Βοτανικός

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ