Η Hellenic Dance Company ιδρύθηκε το 2000 και, μέχρι σήμερα, το δυναμικό της απαρτίζεται από απόφοιτους, τελειόφοιτους και σπουδαστές της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, αλλά και από χορευτές-περφόρμερς εκτός σχολής. Από τις 28 έως τις 30 Οκτωβρίου, η χορευτική ομάδα θα παρουσιάσει στη σκηνή Νίκος Σκαλκώτας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών τη σπονδυλωτή παράσταση με τίτλο Open Frontiers.
Το ένα από τα τέσσερα έργα που θα παρουσιαστούν επί σκηνής, η νέα δουλειά του Tono Lackhy, έχει δημιουργηθεί ειδικά για τους Έλληνες της κρίσης.
Τέσσερα έργα των Akram Khan, Martha Graham, Pascal Rioult και Tono Lachky θα ερμηνευτούν από τους χορευτές της ομάδας σε κοινές παραστάσεις που φιλοδοξούν να προβληματίσουν και να αφυπνίσουν το κοινό σχετικά με τις κοινωνικές συνθήκες και τη βαθιά υπαρξιακή κρίση των καιρών. Τέσσερις καλλιτέχνες διαφορετικών εποχών και στυλ έχουν επιλεγεί γιατί μπορούν να αποτελέσουν μια εκρηκτική δήλωση πάνω στα δεινά της ανθρωπότητας και τους κινδύνους για την ίδια τη ζωή.
Η Παυλίνα Βερέμη, διευθύντρια της ΚΣΟΤ, εξηγεί για το κόνσεπτ του Open Frontiers και την επιλογή των συγκεκριμένων έργων και καλλιτεχνών: "Το Open Frontiers / Ανοιχτά Σύνορα σαφώς και σχολιάζει τη σημερινή πραγματικότητα μέσα από τα τέσσερα έργα-διαμαρτυρίες από διαφορετικές εποχές. Εμπνευστήκαμε από αυτά λόγω των κοινών θεματικών που διαθέτουν, οι οποίες είναι τόσο επίκαιρες και διαχρονικές. Το Panorama της Martha Graham είναι μια δήλωση κατά του φασισμού και υπέρ των μειονοτήτων. Το Wien του Pascal Rioult με μουσική του Ravel περιγράφει την βιενέζικη κοινωνία και εντέλει της αποσάθρωσή της με την επέλαση του αυταρχισμού. Το Όχι άλλα ψέματα του Tono Lackhy είναι ένα κωμικοτραγικό έργο που σχολιάζει τους κινδύνους για τον ψυχισμό των ανθρώπων που εγκυμονούν ακραίες συνθήκες διαβίωσης - υστερία και απομόνωση. Το Vertical Road του Akram Khan, λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης της τεχνολογίας και της ταχύτητας του ρυθμού της ζωής μας, προβληματίζει για το που βρίσκεται η ψυχή μας, η υπαρξιακή ισορροπία και η πνευματικότητα μας".
Πώς όμως συνδέεις στην ίδια παράσταση έργα δημιουργών τόσο διαφορετικών όπως οι Μάρθα Γκράχαμ και Άκραμ Καν, ώστε το αποτέλεσμα να είναι ενιαίο; Η κ. Βερέμη αρνείται την κυρίαρχη άποψη ότι μια χορογράφος που είναι πλέον μέρος της ιστορίας, όπως η Martha Graham, δεν μπορεί να συνδεθεί μέσω του έργου της με τα νέα ρεύματα. "Αυτό, όπως θα δείτε στην παράσταση, καταρρίπτεται, ιδίως επειδή το έργο της Γκράχαμ, το Panorama, είναι ένα αυστηρό έργο-καταγγελία του μοντερνισμού με ζωντανή δυναμική και επιπλέον χορεύεται από γυναικείο σύνολο, στοιχείο που έχει ιδιαίτερη σημασία ακόμα και σήμερα, μια και πολλά ζητήματα σε σχέση με τις γυναίκες δεν έχουν λυθεί. Η προσέγγιση όλων των έργων έγινε με σεβασμό και ευαισθησία. Είμαστε όλοι από και για αυτό τον χώρο, το χώρο της τέχνης, άρα ξέρουμε τι σημαίνει σεβασμός, πειθαρχία, κόπος, και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε όσο καλύτερα γίνεται, έχοντας την τιμή να δουλεύουμε με τα μεγαλύτερα ονόματα της διεθνούς σκηνής".
Η χορογράφος και καθηγήτρια της ΚΣΟΤ, Όλια Τορναρίτου, περιγράφει το βάρος και την ευθύνη που νιώθει ένας καλλιτέχνης όταν προσεγγίζει δουλειές τόσο μεγάλων δημιουργών. "Δουλεύοντας το Wien καθημερινά με τους χορευτές, έπρεπε να παραμείνω πιστή στη φόρμα και στην ακρίβεια της κίνησης σε σχέση με τη μουσική, κάτι που απαιτούσε πάρα πολλές ώρες προσωπικής μελέτης, όπως επίσης να καταφέρω να εμπνεύσω τους χορευτές να ερμηνεύσουν θεατρικά τους ρόλους που τους ανατέθηκαν. Η αγωνία και η συνεχής προσπάθεια σχετίζεται με το να είναι το αποτέλεσμα στη σκηνή αυτό που ο δημιουργός οραματίστηκε". Η συνάδελφός της, Πένυ Διαμαντοπούλου, συμπληρώνει: "Από την πρώτη στιγμή που ήρθα σε στενή επαφή με το έργο της Martha Graham, ένιωσα απεριόριστο δέος. Έχοντας περάσει από όλα τα στάδια στη σχέση μου με την τεχνική και το ρεπερτόριο της, από σπουδάστρια και χορεύτρια στο Martha Graham Dance Ensemble, ως υπεύθυνη διδασκαλίας ρεπερτορίου, μπορώ να πω πως το βάρος της ευθύνης είναι τεράστιο. Απαιτεί εντατική μελέτη και εξάσκηση, επιμονή και πίστη στον σκοπό που καλείσαι να υπηρετήσεις. Δεν αρκούν η απλή διδασκαλία του κινητικού λεξιλογίου του εκάστοτε έργου και οι καθημερινές πρόβες προκειμένου να επιτευχθεί η άρτια τεχνικά απόδοσή του. Πρέπει να εμφυσήσεις στους χορευτές το όραμα της χορογράφου, να τους εμπνεύσεις ώστε να καταφέρουν να μεταδώσουν το μήνυμά της. Θα περίμενε κανείς πως η αναβίωση ενός έργου που γεννήθηκε μέσα από καταστάσεις και συνθήκες του προηγούμενου αιώνα, δύσκολα μπορούν να αγγίξουν το σημερινό κοινό. Αντιθέτως όμως, χάρη στην διαχρονικότητα του θέματος αλλά και την επίκαιρη απόδοση της χορογραφίας από τους ερμηνευτές, το αποτέλεσμα εξακολουθεί να συγκλονίζει και να συγκινεί".
Το ένα από τα τέσσερα έργα που θα παρουσιαστούν επί σκηνής, η νέα δουλειά του Tono Lackhy, έχει δημιουργηθεί ειδικά για τους Έλληνες της κρίσης. Η κ. Βερέμη περιγράφει τον Lackhy ως έναν δημιουργό-"φυσικό φαινόμενο", υπό την έννοια της ενστικτώδους καθοδήγησης στη δημιουργική διαδικασία. "Αντιλαμβάνεται τα ερεθίσματα γύρω του και ανταποκρίνεται άμεσα σ' αυτά. Είναι χαρά μας να συνεργαζόμαστε και πάλι μαζί του, και να ανήκουμε σ' αυτούς που τον ανακάλυψαν στις απαρχές της καριέρας του".
Πώς είναι όμως η καθημερινότητα ενός χορευτή/χορογράφου στη σημερινή Ελλάδα; Έχοντας ορίσει ως προσωπικό στοίχημα την ομαλή λειτουργία μιας κρατικής σχολής χορού υπό συχνά αντίξοες συνθήκες, η κ. Βερέμη μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. "Η καθημερινότητά μας είναι δύσκολη. Πολλή δουλειά, πολύς μόχθος, και ελάχιστα χρήματα. Είναι φορές που αισθάνεται κανείς να τον έχουν εγκαταλείψει και περιθωριοποιήσει οι πάντες, αλλά οι χορευτές είναι επίμονοι και ανθεκτικοί άνθρωποι και αντιστέκονται με δύναμη σε οτιδήποτε πάει ενάντια στο πάθος για την τέχνη τους".
Info
Open Frontiers
28, 29 & 30/10, 21:00, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας
Ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 20:00, τις μέρες παραστάσεων.
Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
σχόλια