Η κλασική κωμωδία του Ν. Γκόγκολ, γραμμένη το 1836, συναντιέται στη νέα διασκευή που υπογράφει ο Πάνος Παπαδόπουλος με τον Γιώργο Παπαγεωργίου, σε μία παράσταση που επιχειρεί να αντιμετωπίσει την έλευση του “Επιθεωρητή” ως μια “ερωτική ιστορία”.
Έναν έρωτα με το όνειρο, την ψευδαίσθηση, την “προσυμφωνημένη” ήττα. Ώστε η ελπίδα που θα γεννηθεί να είναι a priori ανεκπλήρωτη.
Μετά τον “Αρίστο”, ο Γιώργος Παπαγεωργίου μαζί με 5 ηθοποιούς και έναν μουσικό επί σκηνής, κρατώντας ως άξονα την γνωστή ιστορία του Ρώσου απατεώνα Χλεστιακόβ και την έλευσή του στη μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, δημιουργούν έναν φαντασιακό κόσμο, χρησιμοποιώντας υλικά από το χώρο των καμαρινιών ενός θιάσου, σε μία προσπάθεια αφηγηματικής απεικόνισης της φαρσοκωμωδίας, με τη βαθιά κριτική που ασκεί το ίδιο το έργο στους μηχανισμούς της απάτης.
Στο πρόσωπο του Χλεστιακόβ οι κάτοικοι της πόλης βλέπουν έναν μεγάλο σωτήρα και οραματίζονται ένα σπουδαίο μέλλον. Για μία ημέρα και οι δύο πλευρές ζουν ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα· και είναι η αγάπη αυτή για την αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας που δημιουργεί τη συμφιλίωση με την ψευδαίσθηση που φέρνει μαζί του ο “Επιθεωρητής”.
"Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι κωμωδιογράφος. Την παραμικρή αλήθεια -ακόμη και ίχνος αυτής της αλήθειας- αν πεις, έχεις να αναμετρηθείς όχι μονάχα με άτομα, αλλά με ολόκληρες τάξεις” γράφει στο φίλο του Στσέπκιν ο Ν. Γκόγκολ.
σχόλια