Ιωάννης Παντελίδης: «Στη διεύθυνση παραγωγής φταις για τα πάντα, ακόμα και όταν δεν φταις».

Ιωάννης Παντελίδης: «Στη διεύθυνση παραγωγής φταις για τα πάντα, ακόμα και όταν δεν φταις». Facebook Twitter
Στη διεύθυνση παραγωγής φταις για τα πάντα, ακόμα και όταν δεν φταις. Ωστόσο, λόγω της ηλικίας μου, τα λάθη συγχωρούνται λίγο πιο εύκολα – από τους άλλους τουλάχιστον, γιατί προσωπικά δεν επιτρέπω εύκολα στον εαυτό μου να κάνει λάθη.
0



ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ
νέοι άνθρωποι, αρχίζεις να ελπίζεις ότι όλα θα πάνε καλύτερα. Όταν, μάλιστα, αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν πάνω τους το βάρος μιας θεατρικής παραγωγής, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η φρεσκάδα και το πάθος γίνονται βάσεις για πραγματικά ξεχωριστές δουλειές. Ο Ιωάννης Παντελίδης έχει καταφέρει στα 22 του να εργάζεται ως διευθυντής παραγωγής και το όνομά του είναι ανάμεσα σ' εκείνα που βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία του ΝΕΟΥ Ακάδημου. Αυτή είναι η πρώτη φορά που μιλά στη LiFO για όλα όσα κάνει.

— Ιωάννη, πες μας τι ακριβώς περιλαμβάνει ο όρος «διεύθυνση παραγωγής».

Οι αρμοδιότητες του διευθυντή παραγωγής σε μια θεατρική παράσταση έχουν να κάνουν με την οργάνωση και την επίβλεψη της παραγωγικής διαδικασίας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε παράσταση. Από τον συντονισμό των προβών, την ομαλή επικοινωνία και συνεργασία όλων των συντελεστών μιας παραγωγής, τις σχέσεις μεταξύ εταιρείας παραγωγής/παραγωγού και των συντελεστών και των ηθοποιών, τις σχέσεις μεταξύ θεατρικού χώρου και παράστασης, μέχρι την οικονομική διαχείριση και την ομαλή διεξαγωγή όλων των εκδηλώσεων/παραστάσεων. Για μένα είναι η απόλυτη θέση ευθύνης!


— Πώς επέλεξες αυτόν τον «backstage» ρόλο και γιατί διάλεξες να δουλέψεις συγκεκριμένα στον χώρο του θεάτρου;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μού άρεσε να πηγαίνω σε θεατρικές παραστάσεις. Στα 14 μου η θεατρική μου «νονά», Άννα Αδριανού, μου ζήτησε να πάω μαζί της ως χειριστής κονσόλας σε μια περιοδεία που έκανε τότε στην Τζια και δούλεψα για πρώτη φορά στο θέατρο. Τότε ένιωσα πως αυτός είναι ο χώρος που μου ταιριάζει επαγγελματικά. Από τα 16 μου έχω περάσει από διαφορετικές θέσεις, στο ταμείο, αργότερα στις δημόσιες σχέσεις, στην οργάνωση παραγωγής, σε γραφείο Τύπου παραγωγής. Πάντα πίσω από τη σκηνή και πάντα στο θέατρο, μαζί με τους ανθρώπους του, που τόσο αγαπώ!

Αισθάνομαι συνολικά υπερήφανος. Κερδίσαμε το στοίχημα που βάλαμε όλοι μαζί αλλά και ο καθένας με τον εαυτό του. Νιώθω πολύ χαρούμενος που δουλεύω σε ένα περιβάλλον με αλληλοσεβασμό και με ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε την κοινή αγάπη και την αφοσίωση γι' αυτό που κάνουμε.


— Θα έβλεπες τον εαυτό σου να κάνει αυτήν τη δουλειά στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση;

Σίγουρα όχι σύντομα. Άλλωστε, για να φτάσεις να διευθύνεις μια δουλειά, πρέπει να περάσεις από πολλά στάδια, και έτσι πρέπει να συμβεί και στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση. Μόνο που ούτε τη διεύθυνση ούτε την οργάνωση παραγωγής τη σπουδάζεις – τουλάχιστον στην Ελλάδα. Είναι ένας συνδυασμός γνώσεων πάνω σε οικονομικά, μάρκετινγκ, διοίκηση ανθρωπίνων πόρων... ακόμα και στο ράψιμο κουμπιών!


— Πώς είναι για έναν νέο άνθρωπο 22 ετών να κάνει διεύθυνση παραγωγής; Πώς είναι η σχέση με τους συνεργάτες σου;

Στη διεύθυνση παραγωγής φταις για τα πάντα, ακόμα και όταν δεν φταις. Ωστόσο, λόγω της ηλικίας μου, τα λάθη συγχωρούνται λίγο πιο εύκολα – από τους άλλους τουλάχιστον, γιατί προσωπικά δεν επιτρέπω εύκολα στον εαυτό μου να κάνει λάθη. Λόγω της ηλικίας μου πάντα προσπαθώ να κάνω τους συνεργάτες μου να νιώθουν ασφάλεια και να με εμπιστεύονται. Προσπαθώ ιδιαίτερα να είμαι κοντά σε όλους. Ποντάρω πολύ στον αλληλοσεβασμό, στην επικοινωνία και στην ανθρώπινη επαφή με κάθε συνεργάτη σε οποιαδήποτε δουλειά αναλαμβάνω.


— Το όνομά σου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, πίσω από τη δημιουργία του ΝΕΟΥ Ακάδημου. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα και τι χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί;

Όλα ξεκίνησαν από τον Δημήτρη Αρχιμανδρίτη που οραματίστηκε την αλλαγή του θεάτρου Ακάδημος σε θέατρο ΝΕΟΣ Ακάδημος – και ήταν αυτός που την υλοποίησε! Όλοι όσοι ήμασταν στο στήσιμο αγαπούσαμε πρωτίστως το καλό θέατρο και την τέχνη. Όταν ένα πρότζεκτ δεν ξεκινάει με την ερώτηση «πώς θα βγάλουμε λεφτά;» αλλά «πώς θα προσφέρουμε κάτι στο ελληνικό θέατρο;», νομίζω πως μόνο καλά μπορεί να πάει. Οι εργασίες ξεκίνησαν τον Μάιο του '19 και ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο, οριακά πριν από την πρώτη μας πρεμιέρα. Το πιο δύσκολο, όμως, ήταν η εμπιστοσύνη των συνεργατών στο όλο εγχείρημα που ανέλαβε η νεοσύστατη Happy Productions. Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε δυναμικά και πάντα με αισιοδοξία, αγάπη και σεβασμό!


— Όταν βλέπεις το θέατρο τώρα που ολοκληρώθηκε, για ποιο κομμάτι αισθάνεσαι περισσότερο υπερήφανος;

Αισθάνομαι συνολικά υπερήφανος. Κερδίσαμε το στοίχημα που βάλαμε όλοι μαζί αλλά και ο καθένας με τον εαυτό του. Νιώθω πολύ χαρούμενος που δουλεύω σε ένα περιβάλλον με αλληλοσεβασμό και με ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε την κοινή αγάπη και την αφοσίωση γι' αυτό που κάνουμε.


— Ποιες παραγωγές ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;

Στον ΝΕΟ Ακάδημο αυτή την περίοδο ξεκινάμε πρόβες για το έργο Ξυπόλυτοι στο πάρκο του Νιλ Σάιμον, σε σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζυ. Είμαστε πολύ κοντά στο να κλείσουμε και τη δεύτερη παραγωγή, αλλά δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο ακόμα.


— Αν στα 22 σου έχεις καταφέρει να δουλεύεις ως διευθυντής παραγωγής, πού βλέπεις τον εαυτό σου μετά από 20 χρόνια;

«Το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα»... Για την ώρα νιώθω χαρούμενος και περήφανος που κάνω ένα επάγγελμα το οποίο με γεμίζει και με κάνει να νιώθω χρήσιμος και δημιουργικός. Για τα υπόλοιπα, αισιοδοξία και... ο χρόνος θα δείξει!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ΜΑΜΙ είναι ένα ποίημα για τις ζωές των γυναικών

Θέατρο / «ΜΑΜΙ»: Εικόνες από τη ζωή μιας μητέρας

Το ποιητικό σύμπαν του 26χρονου σκηνοθέτη που μας μάγεψε με το «Goodbye Linditta», εστιάζει αυτήν τη φορά στην ιστορία μιας γυναίκας μέσα από τα μάτια ενός αγοριού που δεν θέλει να τη θεοποιήσει αλλά να την παρατηρήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Τομά Ζολί στην Αθήνα: Ποιος είναι ο προκλητικός, ανατρεπτικός τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων

Θέατρο / O Τομά Ζολί στην Αθήνα: Ποιος είναι ο προκλητικός, ανατρεπτικός τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων

Ο πολυσυζητημένος σκηνοθέτης της τελετής έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, που έγινε διάσημος για τις φιλόδοξες, μεγαλειώδεις παραστάσεις του, πιστεύει απόλυτα στη μαγική δύναμη του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Αντικείμενα»: Μια παράσταση για τη υπόθεση των αδερφών Παπέν

Θέατρο / Μια παράσταση για τις εξουσιαστικές σχέσεις και ένα φρικτό έγκλημα

Στην παράσταση «Αντικείμενα», ο Γιάννης Αποσκίτης, ο Γιώργος Κατσής και ο Πάνος Παπαδόπουλος αφηγούνται με ένα δικό τους πρωτότυπο έργο μια ιστορία που κρύβεται στην υπόθεση των αδερφών Παπέν, αλλά δεν έχει ακόμα γραφτεί.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή

Πέθανε Σαν Σήμερα / Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή στο ελληνικό θέατρο

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης κυκλοφόρησε έναν τόμο 535 σελίδων, αφιερωμένο στον σπουδαίο σκηνοθέτη, φιλόλογο, συγγραφέα και ακαδημαϊκό που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Θέατρο / «Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Ο Βασίλης Μαγουλιώτης και ο Γιώργος Κουτλής συνσκηνοθετούν τον Νίκο Καραθάνο και την ομάδα των «Παιχτών» σε ένα νέο έργο με έναν αδηφάγο παραγωγό, έναν «ποιοτικό» σκηνοθέτη, έναν «εμπορικό» ηθοποιό, και τον γολγοθά της προετοιμασίας μιας παράστασης που πρέπει να αφορά τους πάντες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πριονίζοντας τα ποδ(άρ)ια της πατριαρχίας

Θέατρο / Πριονίζοντας τα ποδ(άρ)ια της πατριαρχίας

Πατροκτονίες δεν επιτελούν, πλέον, μόνον οι γιοι αλλά και οι θυγατέρες, όπως διαπιστώνουμε στη μαύρη κωμωδία «Ο τρόμος του κροκόδειλου» που σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ένα τετραήμερο με ψηφιακή και αναλογική τέχνη στη Νέα Υόρκη

Αποστολή στη Νέα Υόρκη / «Ο καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος από το AI, αλλά ότι μπορεί να γίνει πιο δημιουργικός»

Η LiFO παρακολούθησε τέσσερα έργα ψηφιακής τέχνης και χορού με τα οποία το Ίδρυμα Ωνάση και η πλατφόρμα Onassis ONX συμμετείχαν στο φημισμένο νεοϋορκέζικο φεστιβάλ «Under the radar».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
O οdy icons τραγουδάει Λαπαθιώτη σε μια παράσταση του Γιάννη Σκουρλέτη και της bijoux de kant

Θέατρο / «Ο Λαπαθιώτης έφερνε τη νύχτα μέσα στη μέρα, κάτι που σήμερα αποκαλούμε "κουίρ"»

Ο περφόρμερ και δημιουργός της αβανγκάρντ μουσικής οdy icons ερμηνεύει ποιήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη μελοποιημένα από τον Χρίστο Θεοδώρου στη νέα παράσταση της bijoux de kant.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Σημασία έχει ν’ αγαπάς (και να χορεύεις)

Θέατρο / Σημασία έχει ν’ αγαπάς (και να χορεύεις)

Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα «Το Συνέδριο για το Ιράν» του Βιριπάγιεφ, έναν ιδιότυπο αγώνα λόγου που είναι σμιλεμένος σκηνοθετικά με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην μοιάζει με ακαδημαϊκή «εισήγηση».
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είναι ρομαντικό το ότι πέθανε τόσο νέα η Σάρα Κέιν, είναι βάναυσο και θλιβερό»

Θέατρο / «Δεν είναι ρομαντικό το ότι πέθανε τόσο νέα η Σάρα Κέιν, είναι βάναυσο και θλιβερό»

Τριάντα χρόνια μετά το εκρηκτικό ντεμπούτο της στη θεατρική σκηνή με το έργο «Blasted», συνάδελφοι και συνεργάτες της σπουδαίας συγγραφέως μιλάνε για την ίδια και το έργο της.
THE LIFO TEAM