Αυτό το καλοκαίρι θα (ξανα)τσουγκρίσουμε με ούζο 

Αυτό το καλοκαίρι θα (ξανα)τσουγκρίσουμε με ούζο  Facebook Twitter
Το ούζο θέλει ωραίο μεζέ και καλή παρέα.
0

Παράγεται μέσα από μια πολύπλοκη διαδικασία, είναι ένα καθαρό ποτό, κυκλοφορεί πλέον και σε premium εκδοχή, έχει τους δικούς του κανόνες. Ένας ειδικός μάς εισάγει στον κόσμο του και καταρρίπτει κλισέ γύρω από το εθνικό μας απεριτίφ. 


Για να μπορεί ένα αλκοολούχο ποτό με άνισο να ονομάζεται ούζο, πρέπει να παρασκευάζεται στην Ελλάδα ή την Κύπρο, να λαμβάνεται με ανάμειξη αλκοολών που έχουν αρωματιστεί με απόσταξη ή διαβροχή με σπόρους γλυκάνισου και ενδεχομένως μάραθου, μαστίχας και άλλων αρωματικών σπόρων, φυτών ή καρπών. Η απόσταξή του γίνεται μέσα σε χάλκινους παραδοσιακούς άμβυκες, χωρητικότητας μέχρι 1.000 λίτρα και οι περισσότεροι παραγωγοί του παραμένουν πιστοί στις συνταγές των προγόνων τους. 


Ο Χάρης Βεκρής ξεκίνησε τη συλλογή του με διακοσάρια μπουκάλια ούζου πριν από είκοσι πέντε χρόνια, σήμερα έχει ξεπεράσει τα 800 καραφάκια. Η ιδέα της ιστοσελίδας του tsou.greece (που θα μπορούσε να διαβαστεί και τσού.γκρισε) προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο αυτής του της συλλογής και της αγάπης του για το εθνικό μας ποτό.

«Στόχος της ιστοσελίδας είναι να καθιερωθεί ως ο διαδικτυακός τόπος συνάντησης των φίλων του ούζου και, όπως βλέπουμε στα emails που λαμβάνουμε απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο. Με μια ομάδα συνεργατών που έχουν τη βάση τους στη Σύρο προσπαθούμε να γίνουμε όσο το δυνατόν ελκυστικότεροι στους επισκέπτες μας. Για το tsou.gr είναι ξεκάθαρο πως το ούζο αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας».

«Μια φορά στα νιάτα μου μέθυσα με αυτό και από τότε δεν το ξαναβάζω στο στόμα μου» έτσι ξεκινούν πολλές ιστορίες που έχει ακούσει αυτός ο ειδικός του ούζου. Γι’ αυτό μας συμβουλεύει: «Το ούζο θέλει μέτρο. Νομίζω πως με δύο-τρία ουζάκια όλοι θα σηκωθούν από το τραπέζι κεφάτοι. Τα παραπάνω είναι για λίγους, για τους οποίους ακόμα κι εγώ απορώ πώς τα καταφέρνουν».   


«Μια φορά στα νιάτα μου μέθυσα με αυτό και από τότε δεν το ξαναβάζω στο στόμα μου» έτσι ξεκινούν πολλές ιστορίες που έχει ακούσει αυτός ο ειδικός του ούζου. Γι’ αυτό μας συμβουλεύει: «Το ούζο θέλει μέτρο. Νομίζω πως με δύο-τρία ουζάκια όλοι θα σηκωθούν από το τραπέζι κεφάτοι. Τα παραπάνω είναι για λίγους, για τους οποίους ακόμα κι εγώ απορώ πώς τα καταφέρνουν».   

Ο Χάρης Βεκρής
Χάρης Βεκρής

Σύμφωνα με τα στοιχεία των εξαγωγών, αλλά και από την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ούζο, εκτός συνόρων, εντοπίζεται σε χώρες όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ιράκ, η Τουρκία, η Ιταλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Βουλγαρία και η Ολλανδία. Ο Χάρης Βεκρής παρατηρεί ότι στις περισσότερες δυτικοευρωπαϊκές χώρες οι καταναλωτές πιστεύουν πως το ούζο πίνεται μετά το φαγητό, ενώ, στην πραγματικότητα, πρόκειται για απεριτίφ, δηλαδή για ένα ποτό που μας ανοίγει την όρεξη. «Αυτό, δυστυχώς, οφείλεται στα ελληνικά εστιατόρια του εξωτερικού, που στη συντριπτική τους πλειονότητα κερνάνε τους πελάτες τους από ένα σφηνάκι ούζο, μαζί με τον λογαριασμό, χωρίς νερό και πάγο, σκέτο, σαν να είναι τεκίλα!» 


Σήμερα κυκλοφορούν στην αγορά γύρω στις τετρακόσιες διαφορετικές ετικέτες ούζου από περίπου διακόσιες ποτοποιίες σε Ελλάδα και Κύπρο. Αναμφίβολα είναι ένα ιδιαίτερα δημοφιλές ποτό στη χώρα μας. «Οι περισσότερες ποτοποιίες εκσυγχρονίζουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό των μονάδων παραγωγής τους, όπως και την οπτική ταυτότητα των προϊόντων τους, που σε αρκετές περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα ελκυστική. Η τάση πλέον είναι η παραγωγή εξαιρετικών premium ούζων». 

Αυτό το καλοκαίρι θα (ξανα)τσουγκρίσουμε με ούζο  Facebook Twitter
Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO


Υπάρχουν κάποια κλισέ γύρω από το ούζο που θέλει να καταρριφθούν μέσα από το tsou.gr; «Η φράση “το ούζο είναι χημεία”, που ακούγεται υποτιμητικά σε συζητήσεις, όταν το ούζο συγκρίνεται με άλλα αποστάγματα. Έχουμε δημοσιεύσει άρθρο πάνω σ’ αυτό το θέμα, μέσα από το οποίο αναδεικνύεται η καθαρότητα του ποτού, καθώς και η πολύπλοκη διαδικασία παραγωγής του. Κάτι άλλο, πολύ εκνευριστικό, είναι το λάθος ποτήρι, δηλαδή όταν παραγγέλνεις ένα καραφάκι μυτιληνιό ούζο και σου φέρνουν ποτήρια με τη φίρμα κάποιου τσίπουρου ή ενός ούζου από τη Θεσσαλία ‒ υποβαθμίζεται το ποτό έτσι. Παράλληλα, οι περισσότεροι νομίζουν πως όλα τα ούζα είναι ίδια. Αυτό, ως έναν βαθμόν είναι αναμενόμενο, αφού για πολλούς, ακόμα και σήμερα, ο διαχωρισμός των κρασιών είναι μόνο μεταξύ κόκκινου ή λευκού, ντόπιου ή εμφιαλωμένου. Αλλά για να μην είμαστε τόσο αυστηροί μόνο με τους καταναλωτές, η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολο να βρεις και να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο, αφού ούτε τα μαγαζιά τολμούν να εμπλουτίσουν τους καταλόγους τους με λιγότερο γνωστές, αλλά εξίσου αξιόλογες ετικέτες ούζου».      


Μπορεί να φαίνεται επουσιώδες θέμα, όμως η σειρά ούζο - νερό - πάγος έχει τη σημασία της για να απολαύσουμε το ουζάκι μας στο μάξιμουμ, κατά τον ίδιο. Ένα λάθος που πρέπει να αποφεύγουμε είναι το να φυλάμε τα καραφάκια του ούζου στο ψυγείο, μαζί με τις μπίρες και τα αναψυκτικά. «Καταστροφικό. Πέρα από τους κρυστάλλους που δημιουργούνται στο περιεχόμενο του μπουκαλιού, κάνοντάς το να μοιάζει με ντισκομπάλα, οι γεύσεις και τα αρώματά του ισοπεδώνονται. Είναι πολύ κρίμα για τους ανθρώπους που το παράγουν με τόσο μεράκι και κόπο. Άλλωστε, τα περισσότερα μπουκάλια ούζου το επισημαίνουν και στο πίσω μέρος τους: “ΠΡΟΣΟΧΗ: να φυλάσσεται σε δροσερό και σκιερό μέρος”».     

Αυτό το καλοκαίρι θα (ξανα)τσουγκρίσουμε με ούζο  Facebook Twitter
Το αποστακτήριο του Ισίδωρου Αρβανίτη στο Πλωμάρι της Λέσβου.


Το Πλωμάρι, αλλά και η ολόκληρη η Λέσβος, φημίζονται και βγάζουν εξαιρετικά αποστάγματα. Σε ποια άλλα μέρη της Ελλάδας, όμως, λειτουργούν ποτοποιίες που κάνουν σοβαρή δουλειά, από πού πρέπει να ξεκινήσουμε τη αναζήτησή μας για να μυηθούμε στον κόσμο του καλού ούζου; «Αναζητήστε καραφάκια από τη Χίο, τη Θάσο, τη Σάμο και τη Σύρο. Από τη Βόρεια Ελλάδα θα πρότεινα ούζα από την Κομοτηνή, την Αλεξανδρούπολη, την Αριδαία και τις Σέρρες, ενώ από την Πελοπόννησο θα ξεχώριζα κάποιες ποτοποιίες της Πάτρας, του Πύργου και της Καλαμάτας. Η ένδειξη στην ετικέτα “εξ αποστάξεως 100%” είναι, επίσης, μια εγγύηση ότι το περιεχόμενο στο μπουκάλι είναι ανώτερης ποιότητας, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν πολύ ωραία ούζα με χαμηλότερο ποσοστό αποστάγματος». 


Από μεζέδες που του ταιριάζουν, ο δημιουργός του tsou.gr προτιμά και επιλέγει χταποδάκι στα κάρβουνα, γαύρο μαρινάτο, τσίρο, γαριδάκι τηγανητό, ελιές, λαδοτύρι Μυτιλήνης και μαστέλο Χίου. «Πάνω απ’ όλα, όμως, το σημαντικότερο στοιχείο για μια πραγματικά απολαυστική ουζοποσία είναι η καλή παρέα».  

Αυτό το καλοκαίρι θα (ξανα)τσουγκρίσουμε με ούζο  Facebook Twitter
Το χταποδάκι στα κάρβουνα είναι εξαιρετικός μεζές για το ούζο. Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO


 

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT