Μεταξύ 1907 και 1914, ο Αντονέν Περσονάζ αξιοποίησε την καινούργια τότε τεχνική επεξεργασίας φωτογραφίας, γνωστή ως Autochrome Lumière, για να απαθανατίσει σε χρώμα τη Val-d'Oise. Μια μεγάλη έκθεση στο μουσείο Musée Camille Pissarro στην Ποντουάζ της Γαλλίας ξαναφέρνει αυτές τις ιμπρεσιονιστικές φωτογραφίες στο προσκήνιο. Περίπου 40 φωτογραφίες, όλες τραβηγμένες στη Val-d'Oise, επιλέχθηκαν για την έκθεση.
Οι περισσότεροι φαντάζονται πως όταν μιλάμε για φωτογραφίες των αρχών του εικοστού αιώνα, εννοούμε πορτρέτα ηλικιωμένων σοβαρών ανδρών σε γκρι και σέπια αποχρώσεις και γυναίκες με σφιχτά μακρυά φορέματα και καρφίτσες στο γιακά τους. Παρόλο που οι εικόνες του Αντονέν Περσονάζ χρονολογούνται από την ίδια περίοδο, δημιουργούν έναν κόσμο απαλών τόνων, με λοφώδη τοπία, χιονισμένη ύπαιθρο και αγροτικά τοπία που έχουν συντεθεί από χιλιάδες νότες χρώματος.
Η προτίμηση του Περσονάζ στην ιμπρεσιονιστική ζωγραφική και οι σχετικές γνώσεις του εκπαίδευσαν το μάτι του ως φωτογράφου, και η οικογενειακή δραστηριότητα -εμπόριο υφασμάτων- συνέβαλε στην ευαισθησία του στο χρώμα.
«Ο Αντονέν Περσονάζ χρησιμοποίησε την τεχνική autochrome με τρόπο που ήταν πολύ πρωτότυπος εκείνη την εποχή» εξηγεί ο διευθυντής των μουσείων της Ποντουάζ, Christophe Duvivier. «Οι περισσότεροι, που από το 1907 και μετά χρησιμοποιούσαν αυτή την καινούργια τεχνική, αξιοποίησαν τη δυνατότητα να αιχμαλωτίσουν το χρώμα για να κάνουν πορτρέτα ή νεκρές φύσεις που ήταν πολύ χρωματικές, που "έκαναν μπαμ". Ο Περσονάζ προτιμούσε όμως να φωτογραφίζει τοπία σε τυπικά ιμπρεσιονιστικές στιγμές, όταν απουσιάζει η αντίθεση στα χρώματα: νωρίς το πρωί, το σούρουπο, όταν είχε παγωνιά, στην πρωινή ομίχλη, σε πλημμύρες ή, μετά από χιονόπτωση» προσθέτει.
Η προτίμηση του Περσονάζ στην ιμπρεσιονιστική ζωγραφική και οι σχετικές γνώσεις του, εκπαίδευσαν το μάτι του ως φωτογράφου, και η οικογενειακή δραστηριότητα -εμπόριο υφασμάτων- συνέβαλε στην ευαισθησία του στο χρώμα.
Ο ίδιος ο φωτογράφος επιβεβαίωσε τη σχέση του με τη ζωγραφική, τη χρονιά που οι αδελφοί Λιμιέρ έθεσαν στην αγορά τις γυάλινες πλάκες που έκαναν την έγχρωμη φωτογραφία διαθέσιμη σε όλους και έγραψε στο Δελτίο της Société Française de Photographie (SFP), της οποίας ήταν μέλος από το 1896:
«Οι κύριοι Λιμιέρ μας έδωσαν μια θαυμάσια τεχνική που μας επιτρέπει να δημιουργούμε αυτόματα εικονογραφικά έργα. Ας μην περιοριζόμαστε στη χρήση της για να παράγουμε φωτεινούς τόνους. Ας κοιτάξουμε να μάθουμε τους ζωγράφους τοπίου: τον Μονέ και τον Κορό, ας εμπνευστούμε από το παράδειγμά τους και ας προσπαθήσουμε να αποδώσουμε τις πιο απαλές, πιο λεπτές αποχρώσεις της φύσης και έτσι θα δημιουργήσουμε ένα έργο τέχνης».
Η ευαισθησία του και η μαεστρία του στην τεχνική της φωτογραφίας του χάρισαν σημαντική φήμη ανάμεσα στους ερασιτέχνες φωτογράφους.
Ωστόσο, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Περσονάζ εγκατέλειψε οριστικά αυτή την τεχνική. Το αρχείο του, που περιλάμβανε περίπου χίλιες αυτόχρωμες πλάκες, καθώς και ασπρόμαυρες φωτογραφίες και στερεοσκοπικές όψεις, το εμπιστεύτηκε η χήρα του στο SFP.
Μετά από μια μακρά περίοδο λήθης, ορισμένες από αυτές τις φωτογραφίες παρουσιάστηκαν στο κοινό στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αλλά η πρώτη προσωπική έκθεση αφιερωμένη στη φωτογραφική δραστηριότητα αυτού του λιτού καλλιτέχνη πραγματοποιήθηκε μόλις το 2020, με το κοινό να ανακαλύπτει ξανά έναν εξαιρετικό και ευαίσθητο καλλιτέχνη.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ | Pissarro Museum, Pontoise