ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ, είναι ασύγκριτη η αίσθηση του θαλάσσιου μπάνιου και της ηλιοθεραπείας όταν δεν μεσολαβεί τίποτα ανάμεσα στο δέρμα σου και το νερό ή το ηλιακό φως: η ελευθερία και η απόλαυση στον υπερθετικό.
Δεν ξέρω κανέναν και καμία που να ενδύθηκαν κάποια στιγμή την αδαμιαία περιβολή είτε από πεποίθηση είτε από περιέργεια και να μην ασπάστηκαν έκτοτε τον γυμνισμό, ασκώντας τον μόνιμα ή με την πρώτη ευκαιρία.
Ο γυμνισμός υπήρξε ουσιαστικά απόκοτο του Ρομαντισμού. Ο Βέλγος στοχαστής Jean Baptiste Luc Planchon υποστήριζε ήδη από το 1778 ότι ο «νατουραλισμός» χάριζε υγεία και ευεξία. Ο πρώτος οργανωμένος σύλλογος εμφανίστηκε στο Αμβούργο το 1903. Στη Γερμανία εκδόθηκε και το πρώτο περιοδικό για γυμνιστές, που γνώρισαν μια πρώτη ακμή στα ’30s και μια δεύτερη, πολύ πιο μαζική, στα ’60s.
Ο γυμνισμός δεν επιτρέπεται έξω από αναγνωρισμένα Κέντρα Παραθερισμού Γυμνιστών (όπως και πέρα από τις ελάχιστες «επίσημα» αναγνωρισμένες ως παραλίες γυμνιστών), ακόμα όμως κι εκεί επιτρέπεται κανονικά μόνο μέχρι το… ηλιοβασίλεμα.
Στην Ελλάδα τον παραθεριστικό γυμνισμό έφεραν ουσιαστικά οι εξ Εσπερίας χίπηδες τουρίστες. Οι αντιδράσεις πολλών τοπικών κοινωνιών αλλά και της Εκκλησίας ήταν αρχικά έντονες ‒ πλέον τα δυσάρεστα σκηνικά σπανίζουν, αλλά δεν έχουν εκλείψει, ενώ η ξεπερασμένη, ασαφής νομοθεσία επιτείνει το πρόβλημα. Ειδικά από τη δεκαετία του ’80 και μετά, το φαινόμενο μαζικοποιήθηκε και μια σειρά παραλίες καθιερώθηκαν ως de facto γυμνιστών, με αρκετές όμως να αλλάζουν στην πορεία χαρακτήρα λόγω της ανάπτυξης και της αξιοποίησης, συν η διευκόλυνση της πρόσβασης από το ευρύτερο κοινό.
Υπάρχουν, εντούτοις, ακόμα nudism friendly παραλίες στην Αττική όπως και σε όλη την Ελλάδα και είθε να παραμείνουν έτσι στο διηνεκές. Πάμε γερά:
Λιμανάκια Βουλιαγμένης-Βάρκιζας: Η εκτεταμένη αυτή βραχώδης έκταση 20 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας είναι κλασικό στέκι γυμνιστών, με τα Δεύτερα και τα Τρίτα Λιμανάκια να προσελκύουν κατά παράδοση ΛΟΑΤΚΙ+ λουόμενους και τα Πρώτα πολλή νεολαία. Προσβάσιμα και με αστική συγκοινωνία (λεωφορεία 117 από πλατεία Γλυφάδας, 122 από τον σταθμό του μετρό Αργυρούπολη-Σαρωνίδα). Στην ίδια περιοχή αναζήτησε και τον όρμο του Ribas Riviera.
Σχοινιάς, Δικαστικά: Η δαντελωτή βραχογραμμή μετά τη μεγάλη αμμουδιά του Σχοινιά. Μεγάλης φυσικής ομορφιάς, με υπέροχα νερά. Δεν είναι αποκλειστικά παραλία γυμνιστών –τα πιο απόμερα κομμάτια της είναι που προσφέρονται‒ αλλά υπάρχει άφθονος χώρος για όλους και ουδείς ενοχλείται. Απόσταση από Αθήνα περί τα 45 χλμ.
Κινέτα, παραλία γυμνιστών: Με άμμο, χαλίκι και κρυστάλλινα νερά, βρίσκεται στην προέκταση της παραλίας της Κινέτας μετά το ξενοδοχείο Sun. Πας και με προαστιακό, αλλά από εκεί χρειάζεσαι ποδήλατο ή ταξί (απόσταση από σταθμό Κινέτας περίπου 5,5 χλμ.). Συνεχίζοντας προς Κακιά Σκάλα από την παλιά Εθνική συναντάς κι άλλες, πιο απόμερες καβάτζες. Απόσταση από Αθήνα περί τα 50 χλμ.
Μαρίκες, Ραφήνα: Βραχώδης κολπίσκος δεξιά της μεγάλης παραλίας, κάπως άβολο μέρος για να σταθείς, αλλά ήσυχο και με θαυμάσια νερά. Η Ραφήνα απέχει 32 χλμ. από την Αθήνα. Φτάνεις με αυτοκίνητο, με ΚΤΕΛ (αφετηρία Πεδίον του Άρεως) ή με το αστικό 314 από Δουκίσσης Πλακεντίας.
Χαμολιά: Πηγαίνοντας προς Πόρτο Ράφτη στρίβεις αριστερά προς τον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνας και τις παιδικές κατασκηνώσεις Χαμολιάς. Προτού φτάσεις σε αυτές, αντικρίζεις μια χερσόνησο «στεφανωμένη» με ένα ύψωμα από ψαμμίτη. Παρκάρεις και συνεχίζεις πεζή κάπου 10’-15’ ως τα βράχια. Απόσταση από κέντρο Αθήνας περί τα 50 χλμ.
Λιμνιώνας, Ραμνούντα: Γραφική αμμουδιά πολύ κοντά στον ομώνυμο αρχαιολογικό χώρο, 65 χλμ. από την πρωτεύουσα. Έχει λίγη ταλαιπωρία (στρίβεις στην ταμπέλα που γράφει «προς Λιμνιώνα» λίγο πριν από το Γραμματικό και συνεχίζεις επί 4 χλμ. σε έναν απότομο χωματόδρομο, κάνοντας δεξιά στις δύο τελευταίες διασταυρώσεις), αξίζει όμως τον κόπο.
Παραλία Λεγραινά-ΚΑΠΕ: Αναζητάς την ταμπέλα προς ΚΑΠΕ στο 63ο χλμ. της λεωφόρου Σουνίου, κατεβαίνεις καμιά εκατοστή σκαλοπάτια και στρίβεις δεξιά στα βραχάκια. Όμορφη τοποθεσία, ευχαριστιέσαι μπάνιο.
Μπουκουρίμα, Κερατέα: Κοντά στην Κακιά Θάλασσα (50 χλμ. από Αθήνα) κάνεις δεξιά προτού μπεις στον ομώνυμο οικισμό, παρκάρεις στο τέρμα του ασφαλτοστρωμένου δρόμου και συνεχίζεις ποδαράτο στον χωματόδρομο. Ψιλό βότσαλο, καθαρά νερά, ησυχία.
Σούνιο, Ναός Ποσειδώνα: Αριστερά του αρχαιολογικού χώρου, μετά το ιερό της Αθηνάς Σουνιάδος, στα 200 μέτρα υπάρχει μονοπάτι προς μια διπλή παραλία με ψιλό χαλίκι. Εύκολα καταλαβαίνεις ποια είναι η «σωστή». Η τοποθεσία είναι απλώς μαγευτική. Στα 68 χλμ. από Αθήνα, πας και με το ΚΤΕΛ (10’ από το τέρμα).
Χαλικιάδα, Αγκίστρι: Χαλικωτή παραλία κάπου 20’ με τα πόδια αριστερά από το λιμάνι του νησιού, με «φόντο» το πευκοδάσος. Πολλή προσοχή στο κατέβασμα. Απόσταση από Πειραιά 2 ώρες με φέρι, 40’ με Flying.
Τι προβλέπει ο νόμος: Το ισχύον στην Ελλάδα νομοθετικό πλαίσιο χρονολογείται από το 1983 και μολονότι παρωχημένο ανήκει στην κατηγορία εκείνων των νόμων που κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ή δεν πίεσε αρκετά για την επικαιροποίησή τους, ερμηνεύεται και εφαρμόζεται οπότε κατά το δοκούν.
Συγκεκριμένα, ο γυμνισμός δεν επιτρέπεται έξω από αναγνωρισμένα Κέντρα Παραθερισμού Γυμνιστών (όπως και πέρα από τις ελάχιστες «επίσημα» αναγνωρισμένες ως παραλίες γυμνιστών), ακόμα όμως κι εκεί επιτρέπεται κανονικά μόνο μέχρι το… ηλιοβασίλεμα.
Οι «παρανομούντες» μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με το άρθρο 6 του Ν353 του ΠΚ περί «ακόλαστων πράξεων που προκαλούν σκάνδαλο» το οποίο τιμωρείται με πρόστιμο και φυλάκιση έως δύο ετών.
Πουθενά ωστόσο δεν διευκρινίζεται πότε και πώς ένας γυμνιστής προσβάλει τη «δημόσια αιδώ», αν λοιπόν κάποιος σεμνότυφος θέλει να σε ταλαιπωρήσει, μπορεί να το κάνει. Συνήθως τα αστυνομικά όργανα προβαίνουν καταρχήν σε απλές συστάσεις, το περιθώριο αυθαιρεσίας όμως υπάρχει και η σχετική νομοθεσία οφείλει σίγουρα να επανεξεταστεί.
