«The Son»: Ο Χιου Τζάκμαν είναι ένας αξέχαστος γιος

THE SON **1/2 Facebook Twitter
Το τραύμα του άσχημου διαζυγίου, και κυρίως της εγκατάλειψης από το πατρικό πρότυπο, είναι το ζητούμενο σε μια ταινία που διαδραματίζεται και βασικά απευθύνεται σε μια κοινωνία (τη δυτική) συνηθισμένη σε βαθμό αναισθησίας στις επανεκκινήσεις των οικογενειών.
0

ΟΠατέρας, η Μητέρα και ο Γιος αποτελούν τη θεατρική τριλογία της οικογένειας από τον Φλοριάν Ζελέρ, με επίκεντρο την άνοια, την κρίση μέσης ηλικίας και την εφηβική κατάθλιψη αντίστοιχα.

Το πρώτο ήδη μεταφέρθηκε πρόπερσι στο σινεμά, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα, με θριαμβευτικά αποτελέσματα, Όσκαρ σεναρίου για τον ίδιο και τον συνεργάτη του Κρίστοφερ Χάμπτον, και φυσικά ανταμοιβή για την τιτάνια ερμηνεία του Άντονι Χόπκινς.

Κι ενώ το δεύτερο είναι σχεδόν σίγουρο πως έχει πάρει τον δρόμο του στην προετοιμασία (καθώς ο Ζελέρ δήλωσε πως τιμά απεριόριστα το θέατρο που τον γαλούχησε, αλλά τα όνειρά του είναι πλέον κινηματογραφικά), ο «Γιος» έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Κι ενώ δύναμη της γραφής διατρέχει το έργο, το θαύμα του συνδυασμού του σεναρίου, της καλλιτεχνικής διεύθυνσης και του μοντάζ του Γιώργου Λαμπρινού απουσιάζει. Η αίσθηση είναι περιγραφική και η αφήγηση ευθύγραμμη, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις που μας υπενθυμίζουν πως ο Γάλλος δημιουργός και οι συνεργάτες του σκέφτονται εικαστικά κι όχι σκηνικά.

Τρεις γιοι και δυο πατεράδες πρωταγωνιστούν στο δράμα που εκτυλίσσεται κυρίως στη Νέα Υόρκη του σήμερα. Ο Νίκολας είναι το 17χρονο μοναχοπαίδι του Πίτερ Μίλερ (Χιου Τζάκμαν) και της Κέιτ, που χώρισαν πριν από χρόνια, όταν ο Πίτερ γνώρισε και ερωτεύτηκε την Μπεθ (Βανέσα Κίρμπι), με την οποία έχει ένα μωρό.

Ο πραγματικός πυλώνας συγκίνησης της ταινίας είναι ο Χιου Τζάκμαν, με μια μεγάλη βεντάλια ανησυχίας αποτυπωμένη στο πρόσωπό του: ξεκινά την αλλαγή στη ζωή του ως άσκηση ευθύνης και πρόβλημα προς επίλυση, και σταδιακά, ο επιμελής επαγγελματίας που πιστεύει πως τα έχει τακτοποιήσει όλα, σκοτεινιάζει μπροστά στον καθρέφτη των παραλείψεων που ο γιος του τεχνηέντως κραδαίνει μπροστά του.

Ο Νίκολας περνά μια άσχημη φάση, η μητέρα του ανακαλύπτει πως έχει έναν μήνα να παρακολουθήσει το σχολείο του, και ζητά να μείνει με τον πατέρα του. Ασταθής και μονίμως μελαγχολικός, με ξεσπάσματα που διαδέχονται την αυτοεξορία του σ’ ένα περίκλειστο μυστήριο, ο Νίκολας δεν βελτιώνεται ιδιαίτερα στη νέα του εστία – συνεχίζει να λείπει από την τάξη, να αποφεύγει τους συμμαθητές, και μάλιστα η Μπεθ υπονοεί πως ενδέχεται να αποτελεί κίνδυνο για τον μικρό γιο του Πίτερ.

Ο πατέρας είναι μόνιμα απασχολημένος στη δουλειά του, και σε μια σύντομη στάση στην Ουάσινγκτον για να δει τον δικό του πατέρα (Άντονι Χόπκινς), επαναφέρει με την πρώτη ευκαιρία την προσωπική του πικρία για το διαζύγιο των γονιών του και την αδιαφορία του κραταιού αρχηγού του σπιτιού του, ο οποίος δεν στάθηκε καν στο πλάι της ετοιμοθάνατης πρώην συζύγου του.

«Fucking get over it, pleeease», τον προτρέπει ο Άντονι, αντί να τον κανακέψει αναδρομικά, με τον φοβιστικό στην αυτοκρατορική του αυτοπεποίθηση Χόπκινς να τραβά ειρωνικά το παρακαλώ, σα να του εξηγεί συνοπτικά πως λάθη γίνονται, κανείς δεν είναι τέλειος, και η ζωή συνεχίζεται, γιατί αλλιώς δεν βγαίνει νόημα με τις συγγνώμες και τις απολογίες.

Το τραύμα του άσχημου διαζυγίου, και κυρίως της εγκατάλειψης από το πατρικό πρότυπο, είναι το ζητούμενο σε μια ταινία που διαδραματίζεται και βασικά απευθύνεται σε μια κοινωνία (τη δυτική) συνηθισμένη σε βαθμό αναισθησίας στις επανεκκινήσεις των οικογενειών, παραβλέποντας το πρόβλημα που ανακύπτει στις πιο ευαίσθητες ψυχές που μένουν πίσω.

THE SON **1/2 Facebook Twitter
Ο Μίλερ του Τζάκμαν εσωτερικεύει το παλιό τραύμα και τον νέο πόνο, σε μια πολύ απαιτητική ερμηνεία.

Ο Νίκολας είναι το παράδειγμα του νοήμονος παιδιού που αρνήθηκε να αποδεχθεί τον χωρισμό και τη διάλυση της παιδικής του ηρεμίας και με ισόποση απελπισία και χειριστικότητα φόρτωσε με ενοχές τους γονείς του.

Αν και δεν είμαστε σίγουροι σε ποιο βαθμό φέρει βαρέως την απογοήτευση του, η ευθύνη μετακυλίεται στον πατέρα του. Η μάνα πένθησε νωρίς τον χωρισμό, έκλαψε και χτυπήθηκε, έβρισε τον άπιστο και τον κακολόγησε μπροστά στο παιδί της, και πλέον διανύει το στάδιο της πολιτισμένης νοσταλγίας.

Αντίθετα, ο Πίτερ βρίσκεται προ της δικής του απωθημένης τύψης: νιώθοντας πως ορθώς έπραξε και ακολούθησε την καρδιά του, πορεύτηκε με τη νέα του αγαπημένη για μια νέα αρχή, αλλά το πρώτο κεφάλαιο παραμένει ανοιχτό, επείγον και όσο πιο ζορισμένο γίνεται.

Περιέργως, η περίπτωση του έφηβου γιου δεν κρύβει μυστικά. Οι διακυμάνσεις του από τη θλίψη στην περιστασιακή διασκέδαση, όπως όταν χορεύει ακριβώς σαν τον πατέρα του, και πάλι πίσω στο καβούκι της σιωπής, είναι αναμενόμενες, μάλλον ομαλές. Τα φλασμπάκ στις ειδυλλιακές διακοπές της οικογένειας στην Κορσική και το πρώτο μάθημα κολύμβησης σαν συμβολικό πέρασμα της σκυτάλης από τον μπαμπά στο μικρό γιο είναι από τις λίγες κινηματογραφικές παρεμβάσεις σε μια καθ’ όλα συνεπή εξέλιξη από την κρίση στην αποκάλυψη των αιτίων της.

Ο πραγματικός πυλώνας συγκίνησης της ταινίας είναι ο Χιου Τζάκμαν, με μια μεγάλη βεντάλια ανησυχίας αποτυπωμένη στο πρόσωπό του: ξεκινά την αλλαγή στη ζωή του ως άσκηση ευθύνης και πρόβλημα προς επίλυση, και σταδιακά, ο επιμελής επαγγελματίας που πιστεύει πως τα έχει τακτοποιήσει όλα, σκοτεινιάζει μπροστά στον καθρέφτη των παραλείψεων που ο γιος του τεχνηέντως κραδαίνει μπροστά του.

Η άνευρη παρουσία του Ζεν Μαγκράθ ως Νίκολας εξισορροπείται από το υπνωτιστικό cameo του «Πατέρα» Χόπκινς, οι γυναίκες σύζυγοι πλαισιώνουν, και ο Μίλερ του Τζάκμαν εσωτερικεύει το παλιό τραύμα και τον νέο πόνο, σε μια πολύ απαιτητική ερμηνεία, που επιβεβαιώνει πως πέρα από τον ακατάβλητο Γούλβεριν και τον ιπτάμενο P.T. Barnum, βρίσκεται ένας τρομερός ηθοποιός που συναισθάνεται και φωτίζει ατελείς, πολύπλοκους χαρακτήρες.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στα εννιά μου προσπαθούσα να καταλάβω τι σχέση είχε το λεωφορείο με την Μπλανς Ντιμπουά» / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Μυθολογίες / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Η κινηματογραφική λίστα του Έλληνα συγγραφέα είναι συγκινησιακά φορτισμένη και γεμάτη παιδικές αναμνήσεις όπως και τα βιβλία του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Μυθολογίες / «Μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης στο σινεμά»: Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Από το φιλιππινέζικο σινεμά και τον Ζακ Τατί, μέχρι μια ταινία με μαχητές kung-fu που εξεγείρονται ενάντια στη γραφειοκρατία -και μία που τον ώθησε να ζητήσει από τη Marthe Keller να τον κάνει φίλο στο Facebook- η λίστα του φωτογράφου είναι γεμάτη εκπλήξεις.
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ