H Alinka ανήκει σε μία σπάνια κατηγορία DJs: με την απίστευτη δύναμη και τεχνική πίσω από στα decks, τις δυνατές γνώσεις και την ευλαβική προσήλωσή της στη house, δεν είναι καθόλου παράξενο το ότι έχει κερδίσει πρώτα και πρωταρχικά τον σεβασμό των πιο δύσκολων ακροατών, των συναδέλφων της.
Γεννήθηκε στο Κίεβο, όταν η Ουκρανία ήταν ακόμα μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, και μετανάστευσε με την οικογένειά της στην Αμερική, στα 7 της χρόνια. Η αγάπη της για τη μουσική την κατηύθυνε πρώτα στις κλασικές σπουδές, για να αφοσιωθεί αργότερα στον ηλεκτρονικό ήχο. Η καριέρα της ξεκίνησε στα 19 και μετά από πολλή δουλειά στα decks και στην παραγωγή, σημαντικές συνεργασίες και ένα μικρό hiatus, επέστρεψε με απόλυτη συνείδηση για το τι θέλει να κάνει στην τέχνη της.
Σήμερα η Alinka έχει ένα σταθερό underground αποτύπωμα στη σκηνή. Είναι μόνιμη «επισκέπτρια» στα booths των Berghain/Panorama και Robert Johnson, κυκλοφορεί τη μουσική της σε εξαιρετικές ετικέτες και μέσω της δισκογραφικής της, της Twirl, που τρέχει με τον Shawn J. Wright, δίνει απλόχερα χώρο σε σημαντικά ταλέντα. Σε μία βιομηχανία που πλέον ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στην εμπορικότητα και στις θεμελιώδεις αρχές του κινήματος της σκηνής, αυτό που έρχεται αυτόματα στο μυαλό για εκείνη είναι το “protect Alinka at all costs”.
«Όταν είσαι μικρή και πιάνεις κάποιους στόχους θεωρείς πως τα κατάφερες, αλλά δεν είναι έτσι. Συνεχώς μαθαίνω νέα πράγματα, βλέπω tutorials, μέχρι κι από το TikTok μαθαίνω τεχνικές από κάτι τρελά πιτσιρίκια!»
— Πώς ήταν όταν μετακόμισες στις ΗΠΑ ως παιδί και πώς νιώθεις σήμερα;
Όταν είσαι μικρό παιδί και ειδικά όταν φεύγεις τόσο ξαφνικά από το σπίτι σου δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται. Θυμάμαι πως προσπαθούσα να είμαι ενθουσιασμένη με την προοπτική της αλλαγής. Μεγαλώνοντας, και ειδικά σήμερα που ταξιδεύω συχνά στην Ουκρανία, βλέπω πόση από την κουλτούρα μας έχασα, αφού έπρεπε να αφομοιωθώ. Κάπως νομιμοποιείς το να αφήσεις πίσω ένα τόσο μεγάλο κομμάτι σου. Πλέον διαπιστώνω ότι ήταν πολύ πιο δύσκολο από όσο νόμιζα.
Όταν επανασυνδέθηκα με την πατρίδα μου, διάβασα την ιστορία της, έκανα φίλους, είμαι περήφανη για την καταγωγή μου. Σήμερα νιώθω πως συνδέομαι τόσο πολύ με αυτούς τους ανθρώπους και την κουλτούρα τους. Μου δόθηκαν πολλές απαντήσεις για τις στιγμές που νόμιζα πως δεν ταιριάζω εκεί κι ότι κάτι δεν πάει καλά. Φυσικά και αγαπώ την Αμερική, αλλά όπως πολλοί Αμερικανοί, δεν νιώθω καλά ούτε συμφωνώ με αρκετά πράγματα που συμβαίνουν εκεί.
— Παρακολουθώντας την καριέρα σου, θεωρώ πως είχες μια αντικομφορμιστική στάση απέναντι στη μουσική βιομηχανία. Η ιστορία σου πραγματικά εμπνέει.
Δούλεψα πολύ σκληρά. Όταν ξεκίνησα το DJing ήμουν 19 ετών κι έκανα πρακτική για 8 ώρες ασταμάτητα στο δωμάτιό μου. Μετά ήρθε το πρώτο gig κι έπεισα τους γονείς μου να πάρω μεταγραφή σε σχολείο στο Σικάγο, αλλά δεν πάτησα το πόδι μου στην τάξη, παράτησα το πανεπιστήμιο. Ξεκίνησα τις τουρνέ, αλλά ούτε τότε κατανοούσα τι ακριβώς γινόταν, δεν το αντιμετώπιζα ως δουλειά. Ξέρεις πώς είσαι στα 20, πίστευα πως θα έχω μία βασική απασχόληση για να μπορώ να συντηρώ το DJing. Αργότερα έφυγα από τον χώρο για κάποια χρόνια κι όταν επέστρεψα ήμουν πια 30 ετών, είχε ωριμάσει μέσα μου η επιθυμία. Τότε γνώρισα και τον Shawn (J. Wright) κι από τότε δεν έχω σταματήσει να δουλεύω ούτε μια μέρα στη ζωή μου.
Όταν είσαι μικρή και πιάνεις κάποιους στόχους θεωρείς πως τα κατάφερες, αλλά δεν είναι έτσι. Συνεχώς μαθαίνω νέα πράγματα, βλέπω tutorials, μέχρι κι από το TikTok μαθαίνω τεχνικές από κάτι τρελά πιτσιρίκια! Δεν θέλω να σταματήσω να ενημερώνομαι, πιστεύω πως τότε πεθαίνεις δημιουργικά. Ποτέ δεν έζησα το hype, το Resident Advisor δεν έχυσε μελάνι για μένα.
— Όμως όχι μόνο κατάφερες να εγκαθιδρυθείς στον χώρο, αλλά βρίσκεσαι σε σημείο που επαναπροσδιορίζεις ήχο και δεδομένα. Εστιάζοντας στη house, νιώθω πως παίρνεις ένα είδος με βαριά ιστορία και με μια πολύ εμπορική απόληξη στο παρόν, το «καθαρίζεις» και παραδίδεις αυτό που ιδανικά πρέπει να είναι σήμερα.
Όλο αυτό προέρχεται από το DJing –παίζω με πολλά είδη και για πολύ καιρό δεν μπορούσα να βρω καινούργια house κομμάτια για τα σετ μου. Έτσι τα έφτιαξα μόνη μου. Σήμερα όντως ακούω το σωστό αποτέλεσμα στα αυτιά μου. Είναι απίστευτο το πόσο φρέσκα ακούγονται ακόμα κάποια τραγούδια, π.χ. ένα κομμάτι του Cajmere ή του Jamie Principle, δεν θα πεθάνουν ποτέ. Με ενδιαφέρει πολύ η μουσική υστεροφημία μου και το τι θα αφήσω πίσω μου – η δημοφιλία κάποιου ατόμου μπορεί να έχει σκαμπανεβάσματα, αλλά ποτέ ο κατάλογος της δουλειάς του.
— Τι κάνεις για να απομακρυνθείς από την πίεση της δουλειάς, τα ταξίδια και το φορτωμένο πρόγραμμα;
Μαγειρεύω, γράφω μουσική ή κάνω μεγάλους περιπάτους, χρειάζομαι πολύ προσωπικό χρόνο. Ειδικά μετά από ένα δυνατό Σαββατοκύριακο ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους, θέλω τουλάχιστον τρεις μέρες μόνη μου για να ισιώσω. Είμαι εσωστρεφής και ενώ μπορώ να είμαι κοινωνική, οι άνθρωποι δεν κατανοούν πόση ενέργεια καταναλώνω γι’ αυτό.
Alinka @TheLotRadio 08-17-2023
— Χωρίς να θέλω να γενικεύω, οι περισσότεροι DJs που ξέρω και που αγαπούν πραγματικά τη μουσική, είναι απόλυτα εσωστρεφείς.
Γίνεται όλο και πιο δύσκολο με την κατεύθυνση που παίρνει το DJing, με τα social media, το να σε τραβούν βίντεο ασταμάτητα, ειδικά όταν προέρχεσαι από μια κουλτούρα σκοτεινών χώρων χωρίς τηλέφωνα, όπου κανείς δεν κοιτάει το booth. Έπαιζα κάπου πρόσφατα και μόλις είχα βάλει τα τρία πρώτα κομμάτια, ενώ ένιωθα ότι πάει καλά, σηκώνοντας το κεφάλι μου βλέπω έναν τύπο να μου κάνει νοήματα να χαμογελάω περισσότερο. Νευρίασα τόσο πολύ!
Αρχικά πιστεύω πως αυτό συμβαίνει μόνο στις γυναίκες, δεν πιστεύω πως πηγαίνει κάποιος στους άνδρες και τους λέει «χαμογέλα». Πραγματικά, ποια πιστεύουν πως είναι η δουλειά μου, να χαμογελάω στις κάμερες και να εστιάζω σ’ αυτό; Δεν μπήκα σε αυτόν τον χώρο για να γίνω influencer. Χωρίς να κατακρίνω τα άτομα που αρέσκονται σε αυτά, μου λείπει η εποχή που οι DJs δεν ήταν το επίκεντρο.
— Μου έχει τύχει σε επαγγελματικά ραντεβού να κοιτούν πόσους followers έχει, ώστε να κλείσουν ένα συγκεκριμένο άτομο, κι αυτό συμβαίνει και με τους local artists.
Μου έχει τύχει να χάσω bookings γιατί δεν είχα αρκετούς followers. «Γιατί να κλείσουμε αυτή με τα συγκεκριμένα χρήματα αντί του άλλου που έχει πιο πολλούς, δεν μας νοιάζει αν παίζει καλά ή όχι». Το θέμα είναι ότι οι πολλοί followers δεν σημαίνουν πολλά εισιτήρια κι αυτό διαπιστώνεται μετά.
— Είναι πολύ ψυχρό να επαφίεσαι μόνο στα νούμερα.
Δεν χτίζεις έτσι ένα καλό όνομα, ένα καλό μαγαζί. Θυμάμαι ότι πήγαινα στο Berghain πριν αρχίσω να παίζω εκεί και δεν κοιτούσα ποτέ το lineup, τους εμπιστευόμουν και γνώριζα πως θα ήταν καλά. Εσύ συστήνεις τους καλλιτέχνες στο κοινό κι αν κρατάς την ποιότητα, τότε οι άνθρωποι και θα έρχονται και θα σε προτιμούν, γιατί κέρδισες την εμπιστοσύνη τους, ούτε που τους νοιάζει αν έχουν ξανακούσει το όνομα. Λίγοι παίρνουν αυτό το ρίσκο πλέον, δυστυχώς, ειδικά μετά την πανδημία και τις επιπτώσεις που είχε στη σκηνή. Το θλιβερό είναι ότι χάνουμε πολλούς καλλιτέχνες μεσαίας βαθμίδας, που δεν αντέχουν οικονομικά να παραμείνουν στη φάση, κι αυτό δημιουργεί χάσμα στη σκηνή. Ας ελπίσουμε πως θα αλλάξει.
— Φταίνε και τα media της σκηνής, σωστά;
Αυτή είναι η κοινωνία μας κι έτσι αποτυπώνεται και στα media. Πολλοί είναι οι καλλιτέχνες που έχουν απαυδήσει, όμως, και μιλούν δημόσια.
— Πώς θα συνυπάρξουν αυτές οι δύο όψεις του νομίσματος; Πώς μπορούν να βοηθήσουν η μία πλευρά την άλλη χωρίς να αλληλοαφανιστούν;
Πάντα υπήρχε αυτό, μωρέ, οι «μεγάλοι» που έβγαζαν πολλά χρήματα και οι της μεσαίας βαθμίδας. Ευτυχώς υπάρχουν πολλές μικρές σκηνές, εκτός από το mainstream και το πιο underground. Μάλλον ήδη συνυπάρχουμε, αλλά πρέπει συνειδητά να προσπαθήσουμε όντως να μην αφανίσουμε οι μεν τους δε. Όλοι μας πρέπει να επιβιώσουμε και όχι μόνο το 1% που παίζει συνεχώς, όπως πρέπει να επιβιώσουν και οι παραγωγοί. Δεν γίνεται να μη βγάζουν χρήματα για τη δουλειά τους. Είναι παρανοϊκό να βγάζεις πιο πολλά χρήματα από το DJing παρά από την παραγωγή, αφού αν δεν υπάρχουν οι παραγωγοί, θα εξαφανιστούν οι DJs, τι ακριβώς θα παίξουν; Αν μετρούσα αυτά που βγάζω ως παραγωγός, δεν θα μπορούσα να συντηρηθώ ούτε για έναν μήνα, ενώ με το DJing μπορώ.
— Από την πλευρά της ακροάτριας και της DJ που παίζει τα κομμάτια σου χρόνια, μπορώ να πω πως έχω βιώσει την εξέλιξή σου και έχω ακούσει την ταυτότητά σου να δυναμώνει. Πλέον όταν βλέπω μία κυκλοφορία σου την αγοράζω χωρίς να την ακούσω γιατί είμαι σίγουρη πως θα μου αρέσει.
Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο! Καμιά φορά όταν ακούω τα τραγικά κομμάτια που έφτιαχνα πριν από 20 χρόνια, μπορώ να εντοπίσω στοιχεία του σημερινού εαυτού μου, ακούω το πού ήθελα να φτάσω, απλά δεν ήξερα πώς να το κάνω. Στο remix που έκανα για τον Madben το παιχνίδι στα φωνητικά στο break το έμαθα από το TikTok – πήγα κατευθείαν στο στούντιο, το δοκίμασα, πέτυχε κι έτσι έγινε αυτό το remix.
— Τσεκάρω πολύ συχνά σχόλια κάτω από νέες κυκλοφορίες, ειδικά γυναικών παραγωγών και απορώ: γιατί είναι τόσο δύσκολο να πιστέψει ο κόσμος πως οι γυναίκες παραγωγοί κάνουν μόνες τους τη μουσική τους;
Δεν ξέρω, αλλά μπορούν να έρθουν σπίτι μου να δουν ότι μένω, τελικά, σε ένα στούντιο, με όλα αυτά τα γαμημένα μηχανήματα να πιάνουν τόσο χώρο! Αν δεν έκανα η ίδια τη μουσική μου, γιατί να τα έχω παντού τριγύρω; Από τότε που ξεκίνησα δεν άφησα κάποιον να με βοηθήσει, σκεφτόμουν πως πρέπει να μάθω μόνη μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψω σε κάποιον τύπο να λέει «εγώ τη βοήθησα να το κάνει αυτό, εγώ της έμαθα να γράφει μουσική». Είχα δει τη συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες και δεν με ένοιαζε αν θα μου έπαιρνε 20 χρόνια για να μάθω, θα μάθαινα μόνη μου.
Είναι τόσο σεξιστικό, σε άμεση σύνδεση με τον τύπο που μου έλεγε να χαμογελάω, τη στιγμή που μίξαρα, αλλά φυσικά αυτό δεν θα το έκανε ποτέ σε κάποιον άνδρα. Δεν πας στον Maceo Plex να του πεις, «βρε Έρικ, χαμογέλα λίγο», όταν παίζει τρία κομμάτια συγχρόνως. Είναι πρόβλημα στον χώρο – αν μια γυναίκα κάνει κάτι αρνητικό, το μέγεθος του μίσους που λαμβάνει ως αντίδραση δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λαμβάνει ένας άνδρας, που μπορεί να κάνει ακριβώς το ίδιο. Αλλά έχεις απόλυτο δίκιο, σε ό,τι έχει να κάνει με την παραγωγή θεωρούν ως δεδομένο πως δεν το έχεις κάνει εσύ.
— Και τι γίνεται με τη ρητορική μίσους από τις ίδιες τις γυναίκες προς άλλες γυναίκες;
Άλλη τρέλα από κει! Γενικά η ρητορική μίσους είναι παραλογισμός. Είναι ήδη πολύ δύσκολο να προσπαθείς να επιβιώσεις σε αυτήν τη βιομηχανία και στις περισσότερες από εμάς παίρνει πολλά χρόνια, με δουλειά και ταλαιπωρία, μέχρι να καταφέρουμε κάτι. Ακόμα κι αν δε μου αρέσει η μουσική σου, δεν θα μιλήσω αρνητικά για σένα, γιατί να καταναλώσω τόση ενέργεια να θάψω τη δουλειά σου; Εκτός, βέβαια, αν η δουλειά είναι φρίκη και εσύ επίσης (γελάει). Δεν έχω χρόνο για τέτοια, ήδη υπάρχει πολύς πόνος στον πλανήτη, δεν ωφελεί να τον τροφοδοτείς.
— Ποια είναι η πιο λανθασμένη εικόνα που έχει ο κόσμος για τα άτομα που ασχολούνται με το DJing;
Ο κόσμος πιστεύει πως είμαστε όλ@ πλούσι@ και πως όλα είναι πολύ εύκολα, ότι ζούμε ένα glamorous lifestyle κι ότι αυτή είναι μία εύκολη επιλογή καριέρας, που μπορεί να κάνει το καθένα. Δεν μπορούν να δουν την άλλη πλευρά – τα θέματα ψυχικής υγείας, την έλλειψη ύπνου, τα σκαμπανεβάσματα στην πορεία σου, το να κάνεις δυο δουλειές για να ζήσεις. Υπάρχουν τόσα πολλά πίσω από τα φώτα, το να ταξιδεύεις μόνο σου είναι πολύ δύσκολο, θυσιάζεις μια νορμάλ ζωή και χάνεις πολλά. Για να το κάνεις σε βάθος χρόνου πρέπει να είσαι σκληρόπετσο άτομο, αλλά οι άνθρωποι βλέπουν μόνο το αποτέλεσμα. Επίσης σήμερα μας φέρονται όπως στα αθλητικά παπούτσια: αν είσαι καινούργιο είσαι σίγουρα καλύτερο από κάποιο άλλο που είναι 20 χρόνια στη φάση, που κι αυτό είναι παράλογο αφού βελτιώνεσαι μέσω της εμπειρίας.
— Έχεις παίξει στα πιο εμβληματικά κλαμπ στον πλανήτη σήμερα: στο Panorama/Berghain, στο Robert Johnson, στο Bassiani. Ποια είναι τα κοινά τους, που τα κάνουν τόσο σημαντικά;
Το κοινό τους είναι ο κόσμος, που είναι τόσο ιδιαίτερος και πηγαίνει εκεί για τη μουσική. Το Robert Johnson έχει απίστευτο ήχο, ο χώρος είναι μικρός, άρα πολύ ζεστός, οικείος, βλέπεις όλα τα πρόσωπα μπροστά σου. To Panorama και το Bassiani είναι σκοτεινά, είναι τα άτομα πίσω από το brand, η μουσική και το περιβάλλον που ξεχωρίζουν, και φυσικά σε όλα δεν επιτρέπονται τα τηλέφωνα.
Το Κ41 στο Κίεβο είναι το αγαπημένο μου κλαμπ: απαγορεύονται τα τηλέφωνα, ο ήχος είναι σούπερ, ο κόσμος χορεύει, η αρχιτεκτονική τέλεια, είναι πολύ ιδιαίτερο, σαν οικογένεια. Για μένα έτσι θα έπρεπε να είναι τα κλαμπ. Την τελευταία φορά που καθόμουν στην αυλή του είπα «αν πεθάνω, πάρτε τις στάχτες μου και πετάξτε τες εδώ, θέλω να ζήσω σε αυτή την αυλή στην αιωνιότητα». Οι πιο πολλοί μπήκαμε σε αυτήν τη σκηνή για να ξεφύγουμε από το mainstream, από αυτό που συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Βγαίνεις έξω για τη μουσική και για τη συνύπαρξη με αυτούς τους ανθρώπους.
— Eπιτέλους ήρθε και η επανεκκίνηση της Twirl Records.
Ναι, σταματήσαμε την περίοδο της πανδημίας γιατί δεν μπορούσαμε να τη χρηματοδοτήσουμε, είναι πολύ ακριβό σπορ η δισκογραφική. Τώρα ήρθε η σωστή στιγμή, ωριμάσαμε και οι δύο ξεχωριστά και μου έλειψε να δουλεύω με αυτούς τους συνεργάτες, τους φίλους μου. Διαπίστωσα πως θέλω να βάλω όλη μου την ενέργεια σε αυτό, να κυκλοφορώ την περισσότερη μουσική μου εκεί. Σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε και events, να υποστηρίξουμε τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες.
Πιστεύω πως κάνω την καλύτερη μουσική που έχω κάνει ποτέ, ξέρω πού βρίσκομαι εγκεφαλικά, έχω καταφέρει να ελέγχω και να πειθαρχώ τον εαυτό μου, μπορώ να καταλάβω αν μια ιδέα πάει κάπου ή πρέπει να την παρατήσω κι επιτέλους ξεκίνησα να γράφω το άλμπουμ μου. Έχω πολλά να μάθω ακόμη, αλλά είμαι χαρούμενη.
Alinka B2B Shaun J. Wright | HÖR - Jul 28 / 2023
Ακούστε το νέο EP της Alinka, “Sorry for not trending” εδώ.
Η Alinka θα παραδώσει το Masterclass “Independent labels and artists in today’s music scene” στο HER x shesaid.so Athens Selina Takeover, την Κυριακή 26 Νοεμβρίου, και μετά θα παίξει στο closing party της δράσης, στο Selina Great Bear rooftop.
