1.
DARREN ARONOFSKY
Black Swan
Όταν βγήκε ήμουν 15 χρονών. Στο απόγειο της εφηβείας. Το τι συνέβαινε μέσα μου ένας θεός το ξέρει. Μάλλον ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ήρθα αντιμέτωπος με ένα έργο τέχνης που ακουμπάει κάτι μέσα μου. Μπορούσα να αναγνωρίσω κάτι για μένα χωρίς να ξέρω τι είναι, πάρα μόνο ότι με συγκινεί και με ταράζει. Πάντα όταν την ξαναβλέπω θαυμάζω την ερμηνεία της Νάταλι Πόρτμαν σαν να τη βλέπω για πρώτη φορά.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
2.
JACQUES DERAY
La piscine
Είναι το καλοκαίρι μου. Βασικά αυτό που δεν έχω ζήσει ακόμα και πάντα θα θέλω. Τόσο το «La Piscine» όσο και το remake «Bigger Splash». Θα ήθελα να ζήσω ένα καλοκαίρι ανάμεσά τους. Να βλέπω, να ακούω και να μυρίζω ό,τι και αυτοί. Να τους αγγίζω. Ίσως μία από τις πιο αισθησιακές ταινίες. Πάντα στο μυαλό μου είναι σύγχρονη, όσα χρόνια κι αν περάσουν, και κάθε καλοκαίρι θα θέλω να την ξαναδώ.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
3.
MIKE NEWELL
Harry Potter and the Goblet of Fire
Θα έλεγα τουλάχιστον ψέματα αν δεν ήταν μέσα στη λίστα μου, αφού ίσως είναι η ταινία που έχω δει τις περισσότερες φορές. Είναι κάτι σαν καταφύγιο. Αν μπορούσα, θα είχα βάλει και τις 8 ταινίες, αλλά επέλεξα αυτή που για μένα φαντάζει η πιο άρτια απ’ όλες και αυτή που αποδόθηκε καλύτερα από κάθε άλλη, συγκριτικά με τα βιβλία. Πιστεύω για όλους τους fans είναι σταθμός η συγκεκριμένη ταινία, καθώς είναι και η επάνοδος του άρχοντα του σκότους, που «κατάπιε» κυριολεκτικά ο Ralph Fines, ερμηνεύοντας έναν από τους πιο υπέροχους κακούς.
4.
WIM WENDERS
Paris, Texas
No comments…
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 5.
JUSTINE TRIET
Anatomy of a fall
Πιστεύω εδώ δεν χρειάζεται να πω κάτι. Πήρε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το ‘23. Συγκλονιστικό το πώς ένα θεωρητικά δικαστικό δράμα μπορεί να μιλήσει τόσο δυνατά για την ανθρώπινη ψυχή και τις ατέλειές της. Τις σχέσεις, τον έρωτα. Ακραίο σενάριο. Ακραίες ερμηνείες. Μέχρι και ο σκύλος έπαιζε τέλεια!
6.
XAVIER DOLAN
Mommy
Είμαι fan του Xavier. Έχω δει όλες τις ταινίες του. Πιστεύω πως θα μπορούσαμε να είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Νομίζω επίσης ότι είναι ο σκηνοθέτης με τον οποίο θα ήθελα όσο τίποτα να συνεργαστώ. Επέλεξα το «Mommy» από όλες τις ταινίες του γιατί αυτή η σχέση μάνας - γιου δεν θα σβήσει ποτέ από μέσα μου. Ίσως και γιατί αυτή η μάνα έχει κάτι από τη δικιά μου. Δεν ξέρω.
7.
MICHAEL HANEKE
Funny Games
Κάπου είχα διαβάσει ότι αυτή την ταινία ή θα τη σιχαθείς ή θα την αγαπήσεις. Εγώ είμαι στους δεύτερους. Βγήκε το ‘97 και ακόμα και τώρα σκέφτομαι πόσο μπροστά είναι για την εποχή της. Πόσο άγρια και απολαυστικά αποκρουστική. Το απόλυτο κακό. Κανένα δεύτερο επίπεδο. Καμιά φορά χρειάζεται κι αυτό. Μου αρέσει να μην ξέρω γιατί ακριβώς μου αρέσει κάτι. Αγαπημένη στιχομυθία:
George: Why are you doing this to us?
Paul: Why not?
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 8.
DAVID FINCHER
Gone Girl
Είναι από αυτές τις ταινίες που θα ήθελα να ΜΗΝ έχω δει, για να έχω πάντα τη χαρά της πρώτης φοράς. Δεν υπάρχουν λόγια για τη Rosamund Pike σε αυτή την ταινία. Επίσης από τις πιο εύστοχες μουσικές επενδύσεις σε θρίλερ, των Trent Reznor και Atticus Ross. Μπορώ να πω ότι είναι η αγαπημένη μου ταινία του είδους, καθώς είμαι φανατικός θριλεράκιας. Ίσως ένας από τους λίγους γυναικείους ρόλους που έχω ζηλέψει (με την καλή έννοια) τόσο πολύ.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 9.
CHARLIE CHAPLIN
Modern Times
Έβαλα αυτή την ταινία στη λίστα κυρίως για τον τυχαίο περαστικό που θα πέσει πάνω σε αυτό το άρθρο και δεν θα έχει δει ποτέ στη ζωή του ταινία με τον Chaplin. Ίσως τον παρακινήσω να δει έναν από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
10.
ANG LEE
Brokeback Mountain
Πώς θα μπορούσε να λείπει η ταινία που σκέφτομαι περισσότερο απ’ όλες τους τελευταίους μήνες; Θα γράψω κάτι το οποίο διαβάσαμε στην πρόβα, από ένα κείμενο του Daniel Mendelsohn, που για μένα είναι η απάντηση για το μέγεθος αυτού του έργου αλλά και η σκέψη πίσω από την ιστορία της Annie Proulx αλλά και αυτής που θέλουμε εμείς να αφηγηθούμε. «Το πραγματικό επίτευγμα του “Brokeback Mountain” δεν είναι ότι λέει μια οικουμενική ερωτική ιστορία που τυχαίνει να έχει γκέι χαρακτήρες, αλλά ότι λέει μια ξεκάθαρα γκέι ιστορία που τυχαίνει να είναι τόσο καλοειπωμένη ώστε οποιοσδήποτε άνθρωπος με αισθήματα να συγκινείται απ’ αυτήν».
O Μιχαήλ Ταμπακάκης πρωταγωνιστεί στην παράσταση Brokeback Mountain που ανεβαίνει στο θέατρο Κνωσός σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ
