I think being funny is not anyone's first choice.
— Woody Allen
1.
ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Δεν ήξερα ότι η αγαπημένη μας Γεωργία Βασιλειάδου τραγουδούσε και μάλιστα τόσο σπαρακτικά! Ταράχτηκα που ήταν σοβαρή, σωστή και δεν έκανε αστεία. Ήταν τέλεια! Σήμερα θεωρώ τον «Κυρ Μέντιο» απόλυτα συγκινητική ερμηνεία. Η μαμά μου, βέβαια, που λάτρευε τη Βασιλειάδου, επιπροσθέτως πρόσεξε και το φουστάνι της συγκεκριμένης σκηνής και έραψε μόνη της ένα ίδιο.
H Γεωργία Βασιλειάδου τραγουδάει τον «Κυρ Μέντιο».
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 2.
ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ
Ο Ηλίας του 16ου
Κλασική ταινία. Η μεγάλη συνάντηση Βέγγου - Χατζηχρήστου. Θυμάμαι τη σκηνή στο τμήμα, ίσως γιατί παρουσιάζει ένα άλλο πρόσωπο του χωροφύλακα, με καρδιά και αισθήματα. Και σήμερα, καθώς ξαναβλέπω τη σκηνή με τα χαστούκια… πώς «επιστρέφει» ο Βέγγος στο σημείο απ' όπου έρχεται το χαστούκι, προκειμένου να γλιτώσει απ' τα δίχτυα της αστυνομίας! Μεγάλο μάθημα ζωής και υποκριτικής.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 3.
CHARLIE CHAPLIN
City Lights
Εκείνη την Κυριακή άργησε ο μπαμπάς μου να γυρίσει απ' το γήπεδο και η μαμά μου πείσμωσε και δεν ήθελε να πάμε σινεμά. Έτσι αναγκάστηκα πάλι να «πέσω στα πόδια της» και να παρακαλέσω. Τέλος πάντων, δέχτηκε, αλλά ήταν μουτρωμένη. Στη σκηνή του μποξ στο τερέν ξεχάστηκε και άρχισε να γελάει τόσο πολύ που την ξαναγάπησα. Σήμερα ακόμα γελάω.. και υποκλίνομαι στο λεπτό χιούμορ και τη μεγαλοφυΐα της χορογραφίας.
4.
MEHBOOB KHAN
Mother India
«Μαμά Ινδία» στο Ιντεάλ Θεσσαλονίκης με τη γιαγιά μου. Ακόμα «θυμάμαι» τη μυρωδιά του χνώτου, τον συνωστισμό και το ομαδικό κλάμα. Ένιωσα το ίδιο συναίσθημα ασφυξίας όπως στην προσκύνηση του Επιταφίου, όταν σφηνωμένη ανάμεσα σε γάμπες, παντελόνια και ποδόγυρους σήκωνα το κεφάλι να πάρω αεράκι και έβλεπα τον θεό στον τρούλο! Στο σινεμά έπαθα κάτι χειρότερο. Εκστασιάστηκα κι «έβλεπα» ότι τα δάκρυα του κόσμου γίνανε λίμνη και πως το νερό ανέβαινε και ανέβαινε να με πνίξει και… λιποθύμησα!
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 5.
GEORGE SIDNEY
Viva las Vegas
Έλβις. Γιατί είναι αδιαπραγμάτευτα αυτός και ο Σαρλό οι μεγάλοι μου αγαπημένοι. Και γιατί ο Έλβις μου «έμαθε» τον ρυθμό, τον χορό, την κίνηση. Ταιριάζει με τη χαρά που είχα για τη ζωή και ήταν ο απόλυτος εκπρόσωπος του αμερικανικού ονείρου, με το οποίο μεγάλωσα και ταυτίστηκα. Ο βασιλιάς μου!
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 6.
INGMAR BERGMAN
Through a glass darkly
Η πρώτη φορά που έφυγα απ' τη γειτονιά και τα συνοικιακά σινεμά. Πρώτη φορά σε σινεμά της πόλης, μόνη μου! Αυτή η σκηνή (χαίρομαι που την ανακάλυψα) ίσως να ήταν και η πρώτη «θεατρική παράσταση» που είδα! Δεν θυμάμαι απ' την ταινία την υπόθεση, μόνο ότι είχα μαζί μου ένα τετράδιο (το έχω φυλάξει) και έγραφα τους διάλογους… ό,τι μου έκανε εντύπωση… όπως στο σχολείο. Η κουρτίνα της γιαγιάς μου απ' τη Μικρά Ασία (κατά σύμπτωση) ήταν ίδια με την κουρτίνα-μπέρτα της πριγκίπισσας.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 7.
ORSON WELLES
Citizen Kane
Γιατί είναι η απόλυτη ταινία κατά τη γνώμη μου και επηρέασε βαθιά τον τρόπο που σκέπτομαι. Κι αυτήν την είδα μόνη μου σε κάποιο μεγάλο σινεμά της πόλης. Δεν θυμάμαι γιατί καμία φίλη μου δεν ήθελε να έρθει μαζί μου. Θυμάμαι μόνο ότι το σινεμά ήταν σχεδόν άδειο, δεν κατάλαβα τι θα πει «rosebud», όμως ράγισε η καρδιά μου όταν έσπασε η κρυστάλλινη μπάλα, που είναι και η μεγάλη μου αδυναμία. Αν έλειπε και εκείνος ο ενοχλητικός μαλ…ς –ξέρετε, να μην τα λέμε τώρα και χαλιόμαστε– που κάθισε δίπλα μου, η εμπειρία θα ήταν μαγική!
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 8.
SERGEI EISENSTEIN
The Battleship Potemkin
Πάλι μόνη μου και άναυδη! Αφού είχα δει στα συνοικιακά σινεμά (4 ταινίες την εβδομάδα) όλα τα ελληνικά και ξένα, όλα τα «ελαφριά» και τα καουμπόικα, όλες τις κατασκοπικές περιπέτειες… εδώ κοκάλωσα! Με το πλήθος, την έκφραση, τα λοξά πλάνα, τον παράξενο φωτισμό. Με θάμπωσε η τέχνη, χωρίς να ξέρω ακόμη καλά καλά τι θα πει τέχνη! Η σκηνή με το καροτσάκι που κατεβαίνει τις σκάλες ήταν για καιρό ο εφιάλτης μου.
9.
ALAN PARKER
Pink Floyd: The Wall
Ήμουν φοιτήτρια και ήταν καλοκαίρι. Το σινεμά ήταν κοντά στον Λευκό Πύργο, στην Παραλία. Γιασεμιά, γρανίτες, θάλασσες και καλοκαιρινοί έρωτες δεν ήταν ικανά να σταματήσουν το γοερό μου κλάμα. Λες και έκανα δυο χρόνια ψυχανάλυση ! Γύρισαν τα μέσα έξω μου! Τι κρίμα να μην είμαι πάλι μόνη μου, θα το είχα απολαύσει καλύτερα. Αυτά τα πράγματα σαν εμπειρίες δεν είναι να τα μοιράζεσαι.
10.
ΝORMAN JEWISON
Jesus Christ Superstar!
Η ταινία κόλαση! Σινεμά κάτω απ' το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Χαμός με τους παπάδες! Ταινία-μανία! Πάλι μόνη μου. Την είδα συνεχόμενα σε τρεις μέρες 9 φορές, πριν απαγορευτεί η προβολή της. Μετά αγόρασα τον δίσκο… δεν θυμάμαι πόσες φορές τον άκουσα! Μετά «ερωτεύτηκα» το τραγούδι της Μαγδαληνής, την ίδια τη Μαγδαληνή, τον Ιησού, τον Ιούδα, τον Ηρώδη… μεγάλο κόλλημα! Η πιο ηδονική εμπειρία μου στο σινεμά.
σχόλια