Κακές παραστάσεις στην Αθήνα και η κάκιστη: το λιντσάρισμα του Λούκου
Μετά από πολύ καιρό, θέατρο.
1/
Φάουστ, στο Δημοτικό του Πειραιά, από την Κατερίνα Ευαγγελάτου. Πρώτη φορά βλέπω σκηνοθεσία της. Αν και η συρραφή μου φαίνεται ξεπερασμένη και σε-δουλειά-να-βρισκόμαστε (ελάχιστα με αγγίζει το θέμα και η γλώσσα του έργου), διακρίνω μια ανακουφιστική ευθύτητα στο στιλ της, το αντίθετο της κατσαρής ωραιοπάθειας που χαρακτηρίζει το ελληνικό θέατρο. Υπάρχει κάτι ακομπλεξάριστο και σφριγηλό στο ρυθμό της και τις ιδέες της (επιτέλους ένας σκηνοθέτης που δεν φλομώνει την παράσταση με τα σεξουαλικά απωθημένα του)- ωστόσο η παράσταση μου φάνηκε βαρετή. Ο Κουρής, ερωτευμένος με το σώμα του. Ο Πανταζάρας ήδη με μανιέρα.
2/
Την επόμενη μέρα, στο Εθνικό, για τον Ριχάρδο του Χουβαρδά. Ελεεινό. Τόση αυτοπεποίθηση, να φορτώνεις σε ένα τέτοιο έργο ληγμένες πόζες μεταμοντερνισμού με τον επαναληπτικό ρυθμό αυνανισμού. Άντε πάλι ποπ τραγουδάκια σε μικρόφωνα, χορευτικά, εξυπνάδες και ειρωνείες που ούτε καν μια επαρκή βλαστήμια δεν μπόρεσαν να αρθρώσουν, πόσω μάλλον να εκφράσουν απ΄ την ανάποδη το τραγικό μέγεθος του έργου. Απίστευτα ξεπερασμένο, πολύ πασόκ -δεν λειτούργησε λεπτό. Ο Άμλετ στη Στέγη, σκάλες ανώτερος. Λυπήθηκα τόσους υπέροχους ηθοποιούς που έπρεπε να υπηρετήσουν ένα τέτοιο πτωχαλαζονικό "όραμα" ενώ ήταν εμφανές ότι οι περισσότεροι υποφέρουν.
3/
Και βέβαια παρακολουθώ τα μαύρα σκυλιά που επιτέθηκαν στον Λούκο. Κάτι εντεταλμένοι οι περισσότεροι, κάποιοι εγκληματικοί τύποι που περιμένουν στην ουρά ν’ αρπάξουν την θέση του (ο διαβόητος Γεωργουσόπουλος κορυφαίος ανάμεσά τους, ο σπουδαρχίδης της διαπλοκής και παθογένειας του ελληνικού θεάτρου δεκαετίες τώρα, αχόρταγος, μνησίκακος, με ξεπουπουλιασμένο μίσος), και κάποιοι που απλώς θέλουν να δουν λίγο αίμα ακόμα εκεί που ξύνονται βαριεστημένα στην οθόνη τους.
Και απέναντι στα αρρωστάκια, όλοι αυτοί που ωφελήθηκαν σκανδαλωδώς επί προεδρίας του, που τώρα σωπαίνουν ιταμά, για να μη οργίσουν τον επόμενο αφέντη τους, να μην αποκλείσουν την επόμενη ανάθεσή τους.
Όλο γλυψείματα και συμφεροντάκια- καλλιτέχνες σου λέει μετά…
