Κρίστυ
Μία χριστουγεννιάτικη παριζιάνικη ιστορία
Κείμενο, φωτογραφίες : Σπύρος Στάβερης
"Υπήρχε κάτι στη στάση της, καθώς έκανε τώρα τη βόλτα της μπροστά στα καταστήματα, κάτι το τόσο εκτυφλωτικό και τόσο σοβαρό, επειδή ήταν απ' αυτήν ολότελα αγνοημένο". André Breton, Les Vases communicants (Τα συγκοινωνούντα δοχεία).
"Σ' αγαπάω όπως είσαι, δεν θέλω να ξέρω τίποτα για την πρότερη ζωή σου, θέλω να σε κάνω να ξεχάσεις..." Messer im Kopf (1978), ταινία του Reinhard Hauff.
05.12
'Ενα χειμωνιάτικο βράδυ, μια γυναίκα δίπλα του φώναξε : "Ε, κορίτσια, έρχονται οι Κινέζοι να μας μαζέψουν !" 'Ενα μαύρο αυτοκίνητο πέρασε. Στο πίσω κάθισμα ήταν στριμωγμένες 3-4 κοπέλες.
10.12
Δεξιά, αριστερά ; Προς ποιά μεριά είχε τις περισσότερες ελπίδες ;
16.12
Την ξαναείδε μετά από αρκετό καιρό. Στο ίδιο σημείο, στη γωνία της οδoύ Saint-Sauveur. Σημαδιακή οδός. Είχε ψάξει κι είχε βρει πως ήταν ο δρόμος όπου έμενε η F., η μοναδική "Sylvia" στη Μεγάλη Φωτιά του Cesare Pavese, μια παράσταση που είχε δει όταν ήταν ακόμη φαντάρος. Το ονομά της υπήρχε στο γραμματοκιβώτιο, αλλά δεν ήταν το μόνο, υπήρχε και του άντρα που ατυχώς έβγαινε κάθε φορά στο τηλέφωνο. Πίσω από το τζάμι του θηρωρείου, μία αναρτημένη λίστα των ενοίκων, και, καταχωρημένο στα διαμερίσματα του τρίτου ορόφου, το ονομά της ξανά.
Στη μέση της εσωτερικής αυλής του κτηρίου, ένας της αστυνομίας έκανε ανακρίσεις για την πρόσφατη πυρκαγιά. Τα αποκαϊδια ήταν ακόμη εκεί. Η πολυκατοικία είχε δυό σκάλες. Αποφεύγοντας τον αστυνόμο, ανέβηκε την πρώτη που ήταν κοντά στην εξώπορτα, μέχρι τον τρίτο όροφο, κι εκεί ανακάλυψε κάτι που δεν περίμενε, το ακριβές και ολοφάνερο σημείο της πυρκαγιάς. Δεν είχε μείνει πόρτα, κι ούτε όνομα στο κουδούνι. 'Ηταν φανερό πως η φωτιά είχε πιάσει σ' ένα ατελιέ ραπτικής. Λογικό συμπέρασμα : η F. έμενε στο βάθος της αυλής, όχι εδώ. Πήρε την άλλη σκάλα και το διαπίστωσε αμέσως.
Πλησιάζοντας, αναρωτήθηκε αν θα είχε το βλέμμα της αλλού τη στιγμή που θα περνούσε. Είχε το βλέμμα της αλλού, αλλά την τελευταία στιγμή γύρισε και τον κοίταξε. Καθώς του έκλεινε συνθηματικά το μάτι αναρωτήθηκε αν ήταν αυτό που ήθελε, να του κλείσει το μάτι ένα κορίτσι με την πρώτη ματιά. "'Ελα", του ψιθύρισε. Της χαμογέλασε χωρίς να την κοιτάξει. Πιο κάτω, σημείωσε την ώρα στο ρολόϊ, 2.30 το μεσημέρι. Πιο νωρίς το πρωϊ, στη γωνία, στέκονται άλλες, πιο νέες.
17.12
Η μέρα όπου η οδός Saint-Sauveur βρέθηκε στον άξονα μεταξύ δύο διαδηλώσεων, αυτής για το Αφγανιστάν στο Strasbourg St-Denis και της άλλης, της LCR, για το Συνταγματικό Συμβούλιο στην πλατεία του Châtelet. Ακριβώς στη μέση. Ευκαιρία για να την ξαναδεί. Στεκόταν στην άκρη του πεζοδρομίου, αλλά καθώς πλησίαζε έκανε πίσω και κόλλησε την πλάτη της στον τοίχο. Σκοτείνιαζε κι ήταν η ώρα που οι άντρες χαζεύουν τα κορίτσια.
18.12
Ελάττωσε όσο μπορούσε το βήμα του, αλλά τελικά μπερδεύτηκε με την μπροστινή παρέα των μεσήλικων υπαλλήλων. Μοιραία, το μηχανικό "viens" απευθύνθηκε σε όλους. 'Ενα "viens" που δεν το ένιωσε δικό του, και γι' αυτό του φάνηκε αυτή τη φορά ψεύτικο.
Ακούστηκε μια φασαρία. Κάποιος που τραβούσε κρυφά φωτογραφίες είχε βρει το μπελά του. Περικυκλωμένος από τις γυναίκες της πιάτσας, έκανε πίσω κακήν κακώς, προσπαθώντας να μαζέψει τη μηχανή του. Είχαν κατέβει όλοι στη μέση του δρόμου, αλλά εκείνη είχε μείνει στο πόστο της. Κουβέντιαζε με την διπλανή της, κι έκανε μια χειρονομία όλο σημασία.
19.12
Την είδε από μακριά να μιλάει με ένα νεαρό άντρα, όμορφο, πιθανόν της ίδιας εθνικότητας (Ινδία ή Πακιστάν), καλοντυμένο, με φουλάρι στο λαιμό και ελαφρύ πέτσινο σακκάκι. Ο προστάτης της ; Εκείνη φορούσε μια γούνα και ψηλές μαύρες γυαλιστερές μπότες. Τη στιγμή που γύρευε το βλέμμα της, εκείνη γύρισε να δει κάτι στη βιτρίνα. Ούτε πελάτης, ούτε προστάτης, στο δρόμο είναι αόρατος, δεν υπάρχει.
20.12
Επηρεασμένος από την Bona και την άλλη Cristy. Δύο ταινίες του Lino Brocka που είδε χθες και προχθές. 'Εφτασε λαχανιασμένος, έτρεχε, γιατί είχε στο μυαλό του τη δουλειά, τη γραφομηχανή, τα χαρτιά. Βγήκε από το μετρό την ώρα που οι CRS κατέβαιναν, αγριεμένοι και με ρόπαλα στο χέρι. Η κλούβα ήταν σταματημένη ακριβώς απ' έξω. Δεν περίμενε να μάθει τι είχε γίνει. Με γρήγορες προσπεράσεις πάνω στο πεζοδρόμιο, κατάφερε να βρεθεί στο οπτικό της πεδίο, και μ' έναν τελευταίο, ανέλπιστο ελιγμό, να παρακάμψει το τελευταίο εμπόδιο μπροστά του για να φτάσει σ' αυτήν πριν την παρέα που ερχόταν απέναντι. Τον στρίμωξαν όμως οι άλλοι τη στιγμή που διασταυρώθηκαν και σχεδόν την ακούμπησε καθώς πέρασε ξυστά απ' αυτήν. Δεν είχαν κοιταχτεί ποτέ από τόσο κοντά. Γι' αυτό και του ψιθύρισε τόσο σιγά : "'Ερχεσαι;" Το διάβασε στα χείλη της. Της χαμογέλασε με την ίδια πάντα συστολή, σκύβοντας το κεφάλι. Στο δρόμο θα είχε μάτια μόνο γι' αυτήν, αποφεύγοντας τις άλλες. Είχε βάλει τα χέρια της μέσα στο γούνινο παλτό της. Η Cristy.
21.12
'Ενας γέρος μάζευε αποτσίγαρα δίπλα στα πόδια μιας κοπέλας. Ο γέρος ήταν σχολαστικός, η κοπέλα αδιάφορη. 'Εμεινε στη θέση της, δεν του παραχώρησε ούτε βήμα. 'Αλλωστε κοιτούσε αλλού και χαμογελούσε. Η τσάντα της περασμένη στο χέρι. Τώρα πια ακολουθεί κι αυτός το ρεύμα. Από δεξιά, έχοντας την πλατεία του Châtelet μπροστά, ο κόσμος κατηφορίζει προς τον Σηκουάνα. Από αριστερά, ανηφορίζει προς την Porte St-Denis. Μ' αυτό το σύστημα, ελπίζει πως θα τον προσέξει, επειδή κι εκείνη παρακολουθεί αναγκαστικά την ίδια ροή. Περνάει συνήθως από κει μετά το μεσημέρι για να είναι σίγουρος ότι θα την δει. 'Εχει υπολογίσει ότι πιάνει δουλειά γύρω στη μία. Σίγουρα, πάντως, δεν εμφανίζεται τα πρωϊνά. Τώρα, στεκόταν σε μια σκιά, εκείνος δεν θα απέφευγε τον ήλιο. Κάτι ψιθύρισε στον μπροστινό του, και μετά σ' αυτόν. 'Αλλος τόνος προχθές, πιο γλυκός, τώρα πιο μάγκικος, πιο ανυπόμονος, πιο επιτακτικός. Τι περιμένεις, πάμε ! 'Εγειρε και το κεφάλι της στο πλάι, ξεκαθαρίζοντας πιο πολύ τα πράγματα. Λύγισαν τα πόδια του κι έσφιξε τις γροθιές του μέσα στις τσέπες του.
22.12
Πέρασε στις 2 ακριβώς. Δεν ήταν εκεί. Πρώτη φορά πρόσεξε την ταμπέλα του καφενείου στη γωνία - Au Sans-souci. Ξαναπέρασε κατά τις έξι το απόγευμα. Πάλι τίποτα. 'Εστριψε τότε στην οδό Saint-Sauveur γιατί ήθελε να ξαναδεί το σπίτι της F. Εκεί που είχε πιάσει φωτιά υπήρχε τώρα μια φρεσκοβαμμένη σκάλα. Ανέβηκε μέχρι την πόρτα της, και μετά έναν όροφο ακόμα, που ήταν κι ο τελευταίος. Πρόσεξε κάτι μικρές ζωγραφιές πάνω στην πόρτα. 'Ειχε παιδί ; Κατεβαίνοντας στην αυλή, εντόπισε το διαμερισμά της. Είχε φως. Επέστρεψε από την οδό Greneta. Πάλι δεν ήταν. 'Ισως και να μην φάνηκε καθόλου σήμερα.
23.12
Από τη γωνία της rue Sébastopol μπορεί σχεδόν να διακρίνει αν είναι εκεί. Δεν την είδε και γι' αυτό δεν άλλαξε αυτή τη φορά πεζοδρόμιο. Δύο τύποι είχαν κάνει ήδη την επιλογή τους και ετοιμάζονταν ν' ανέβουν στο δωμάτιο. 'Ανετοι, χαμογελαστοί, άνετοι κι από οικονομική άποψη. Ο ένας φορούσε ένα γούνινο παλτό, ο άλλος ένα γούνινο σκούφο. Μια γυναίκα τους κορόϊδευε. 'Ετσι του φάνηκε.
24.12
Τρεις 'Ελληνίδες μιλούσαν τη γλώσσα τους. Υπήρχαν εκεί γύρω μαγαζιά, αλλά και στενές εισόδους. "Υπερβάλεις !" έλεγε η πιο νέα στη φίλη της. Δεν πήραν το μετρό, στάθηκαν απ' έξω, αναποφάσιστες.
25.02
Κατεβασμένα τα ρολά του καταστήματος Bonneterie en Gros, και άφαντη η Cristy. Ξαναπέρασε αργότερα με το πρόσχημα ότι του χρειάζονται τετράδια από το Monoprix, στάθηκε στη γωνία της οδού Sébastopol μήπως διακρίνει κάτι στο βάθος, αλλά τα παράτησε. Στη θέση της, πάντως, δεν ήταν κανείς.
27.12
'Ηξερε για τη διαδήλωση των γυναικών, αλλά δεν την πρόλαβε. Μιάμιση ώρα μετά, επόμενο ήταν. 'Εξω στο δρόμο, βγαίνοντας από το μετρό, δεν υπήρχε ψυχή. 'Ενα μικρό κορίτσι περίμενε μόνο του στο φανάρι. Της έπεσε το μήλο και το έσπρωξε με την μύτη του παπουτσιού στον υπόνομο. Κοίταξε το χέρι του έκπληκτος, κρατούσε κι εκείνος μισό μήλο.
28.12
'Ενας νεαρός Αφρικανός πλησίασε μια κοπέλα. Δεν ρώτησε για την τιμή, δεν της μίλησε καν. Είχε ξαναπάει μαζί της ; Η κοπέλα ένευσε χαρούμενα, πιθανόν σε κάποια φίλη της. Ο νέος την ακολούθησε στο στενό. Σιωπηρός θυμός βούλιαζε ελαφρά τους ώμους του ενώ εκείνη του έδειχνε μπροστά το δρόμο, ανέμελη κι ακόμη χαμογελαστή. Αυτή η εντύπωση του έμεινε, όταν πια είχε πειστεί πως και στις 8 η ώρα το βράδυ η αναζήτησή του ήταν μάταιη...
29.12
Προσπαθεί να καταλάβει από την κίνηση του δρόμου το λόγο της εξαφάνισης της Cristy. Είναι η συνηθισμένη μεσημεριανή ώρα, αλλά πολύ λίγες είναι οι κοπέλες που έχουν βγει στο πεζοδρόμιο. Αντίθετα, σ' ένα στενόμακρο διάδρομο, έχουν μαζευτεί πολλές και περιμένουν. Κατάσταση συναγερμού ;
30.12
Είδε από μακρυά τα σκούρα μαλλιά και χάρηκε. Αλλά σ' εκείνη τη γωνία στέκονται τώρα δύο άλλες γυναίκες.
31.12
Ανέβηκε όλη την οδό Saint-Denis. Σταμάτησε μόνο δυό φορές να δει κάτι βιβλία μεταχειρισμένα. Σκέφτηκε ότι μπορείς να ξαναβρείς οποιονδήποτε άνθρωπο σε μια μεγαλούπολη εκτός από την Cristy. Αυτό σημαίνει εξαφάνιση.
