Είναι μουσικοί όροι που συναντάς συχνά όταν διαβάζεις κάποια παρουσίαση για δίσκο, ή όταν διαβάσεις ένα θέμα για μουσική και αγνοείς, ή ξέρεις περίπου τι σημαίνουν. Οι νέοι μουσικοί όροι και τα είδη είναι τόσα πολλά όσα και οι άνθρωποι που προσπαθούν να περιγράψουν τη μουσική που ακούν και δεν ξέρουν πού να την κατατάξουν. Κάποιοι είναι πετυχημένοι, κάποιοι εξωφρενικοί, κάποιοι περνούν στο mainstream κοινό και περιγράφουν ολόκληρες υποκουλτούρες, άλλοι είναι μόνο για μυημένους και nerd, σημασία έχει ότι μπορείς να φτιάξεις ολόκληρο λεξικό με τους νέους μουσικούς όρους. Αυτό είναι το πρώτο μέρος με δέκα χορευτικά είδη. Όποιος-α θέλει να συμπληρώσει ή να διορθώσει στοιχεία στο λεξικό (από τα δέκα είδη παρακάτω), στο mail: [email protected], με τίτλο «για το λεξικό».
(H έρευνα για τα Bounce, Trap, Drill έγινε από τον Helmet).
BOUNCE / Sissy Bounce
Δεν είναι καινούργιο είδος, γεννήθηκε πριν από 25 περίπου χρόνια στην Νέα Ορλεάνη, αλλά έμεινε απομονωμένο στα στενά όρια της πόλης χωρίς να πάρει τη θέση που δικαιούται δίπλα στο Dixieland, στο Ζydeco και τις μπάντες χάλκινων πνευστών που καθορίζουν τον ήχο της μητρόπολης της Λουϊζιάνας . Η αιτία γι’ αυτόν τον απομονωτισμό είναι ουσιαστικά η προκλητική για την αμερικάνικη σεμνοτυφία «υπερσεξουαλικοποίηση» της bounce κουλτούρας. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να διαδίδεται στο πλατύ κοινό μέσω του twerking, του bounce γυναικείου χορού, (τον υιοθέτησαν πετυχημένα ή άκομψα η Miley Cyrus, η Adele και η Beyonce στις εμφανίσεις τους) και λόγω του Diplo και άλλων παραγωγών που άρχισαν να το εισάγουν στην πιασάρικη μουσική τους. Το bounce, που σημαίνει χοροπηδώ, είναι το τοπικό hip hop της Νέας Ορλεάνης που έχει έναν εξαιρετικά αναγνωρίσιμο ήχο, αφού στηρίζεται αποκλειστικά σε samples από δύο μόνο τραγούδια της δεκαετίας του 80, το "Rock the Beat" του Derek B και το "Triggaman" των Showboys. Ως πρώτο bounce κομμάτι θεωρείται το "Where Dey At "από τους MC T.Tucker & DJ Irv που κυκλοφόρησε σε κασέτα το ’91, και η πρώτη καταγραφή της λέξης twerk είναι το ’93 στο bounce single "Do The Jubilee All" του DJ Jubilee. Είναι αποκλειστικά μουσική για πάρτι, δεν έχει να κάνει καθόλου με συμμορίες ή ναρκωτικά και η όποια διαμάχη εξαντλείται στους ισχυρισμούς των 17 γειτονιών της πόλης ως το μέρος καταγωγής του, στο κλασσικό call-and-response λογοπαίγνιο του MC με το κοινό. Όμως έχει να κάνει πολύ με σεξ και με twerk. Ο uptempo ρυθμός με το βαρύ μπάσο κάνουν τους γυναικείους γλουτούς να κινούνται πάνω κάτω με τον κορμό σε κάμψη ή επίκυψη στην αμαρτωλή "pussy poppin" στάση, ενώ ο ερωτικός στίχος προκαλεί ανερυθρίαστα τις ηθικές συστολές. Μία άλλη ιδιαιτερότητα του bounce είναι η πληθώρα των gay καλλιτεχνών που ασχολούνται με αυτό, δεδομένου ότι η κουλτούρα του hip hop είναι καταφανώς από τις περισσότερο ομοφοβικές. Μάλιστα, αυτή η ιδιαιτερότητα έχει κορυφωθεί σε τέτοιο σημείο ώστε δημιουργήθηκε ο όρος sissy bounce, αλλά χωρίς να αντιπροσωπεύει ξεχωριστό υποείδος. Πάντως το bounce οφείλει πολλά για τη δημοφιλία του στο sissy bounce και ειδικά στον/ην Big Freedia και το τηλεοπτικό του/ης σόου "Big Freedia: Queen of Bounce". Η λαϊκή κουλτούρα της αστικής Νέας Ορλεάνης προστάζει να εκφραστούμε σεξουαλικά και έχει το απενοχοποιημένο μίμημα "κώλοι παντού".
Κάνε google: Big Freedia , Sissy Nobby, Katey Red, Ya Boy Big Choo, Ha Sizzle.
Ya Boy Big Choo – Do it
Big Freedia – Na Who Mad
Mr. Ghetto – Super Freak
Ha Sizzle – Shake Down
Drill
Ντόπα, φτώχεια κι έγκλημα. Η Drill music αναδύθηκε από την ουροβόρο σχέση των ρημαγμένων από τις συμμορίες περιοχών του Σικάγο με το μηδενιστικό hip hop που γεννήθηκε σε αυτές τις γειτονιές. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στα χρόνια του ’80 και του ’90 το FBI συνέλαβε πολλούς αρχηγούς συμμοριών για να μειώσει την εγκληματικότητα στην πόλη, αλλά αυτό δούλεψε ανάποδα. Ελλείψει αρχηγών δημιουργήθηκαν εκατοντάδες μικροσυμμορίες, σχεδόν μία συμμορία ανά οικοδομικό τετράγωνο. Από την άλλη, το 2000, η ανεξάρτητη στεγαστική αρχή του Σικάγου εφάρμοσε το πιο βίαιο σχέδιο αστικού επανασχεδιασμού στην αμερικάνικη ιστορία, το επονομαζόμενο «σχέδιο μεταμόρφωσης». Γκρέμισε παντού στην πόλη όλα τα ψηλά κτίρια με ενοίκους χαμηλού εισοδήματος. Δεκάδες χιλιάδες κατοίκων αναγκάστηκαν να μετοικήσουν στις φτωχότερες νότιες και δυτικές περιοχές, μονομιάς, γρήγορα και ριζικά, χωρίς να καταλάβει κανείς τη σκοπιμότητα αυτής της απόφασης. Πράγματι, όμως, η πόλη μεταμορφώθηκε, αφού το 2012 το FBI έχρισε το Σικάγο την αμερικάνικη πρωτεύουσα της εγκληματικότητας. Κάπου τότε, στη γειτονιά Dro City, ο ράπερ Pacman ξεκίνησε τον hip hop ήχο που βάπτισε Drill για να τραγουδάει τη σκληρή επιβίωση στις εξαθλιωμένες φτωχογειτονιές. Drill στα παλιά συμμορίτικα αποκαλούσαν το «γάζωμα με σφαίρες», ενώ σήμερα τον «αγώνα για επιβίωση, την εκδίκηση, την πάλη αλλά και το βίαιο σεξ». Είναι ένα νέο gangsta rap με έντονες επιρροές από το trap rap. Χαρακτηρίζεται από σκοτεινά synths, το μέτριο tempo των 60-70 beats το λεπτό, και τον βίαιο, ωμό, στίχο, χωρίς μεταφορές και λογοπαίγνια, που απαγγέλλεται σχεδόν ανέκφραστα. Ο Pacman, δυστυχώς, δολοφονήθηκε νέος σε μία συμμοριτοσυμπλοκή. Γενικά, όμως, οι drillers είναι έφηβοι και νέοι. Η πιο ακραία περίπτωση είναι του Lil Mouse που το 2012 σε ηλικία 12 χρονών τράβηξε τα σοκαρισμένα βλέμματα της Αμερικής με το τραγούδι του "Get Smoked". Στο "Θα σε καθαρίσουν", όπως μεταφράζεται, ραπάρει για σεξ, ναρκωτικά και βία. Έχει σχεδόν 6 εκατομμύρια views στο youtube και ο Lil Wayne του έχει κάνει ρεμίξ και συμβόλαιο. Ο πατέρας του δεν έχει κανένα πρόβλημα, γιατί, όπως λέει, αυτή είναι η αλήθεια της πόλης. Από 10χρονα παιδιά μπαίνουν σε συμμορίες. Τουλάχιστον ο Lil δεν πεινάει και δεν θα πεθάνει από σφαίρα όπως πολλοί στο "Chiraq, Drillinois". Έτσι είναι η παράφραση του Σικάγο, Ιλλινόις , επειδή στο νοτιοδυτικό Σικάγο οι φόνοι είναι περισσότεροι ακόμα από το Ιράκ. Οι γυναίκες συμμετέχουν στο drill από την έναρξή του. Η Katie Got Bandz που είναι ίσως το πιο λαμπρό γυναικείο αστέρι περιγράφει τα ίδια. Έμεινε ορφανή σε μικρή ηλικία και για να μην πεινάει έκανε τα πάντα. Έκανε ληστείες, πουλούσε ναρκωτικά, πάλευε στους δρόμους, έπαιζε με όπλα, μπαινόβγαινε στη φυλακή. Μεγάλωσε βλέποντας μέρα μεσημέρι ανθρώπους με τα μυαλά τους έξω που μπορούσε να είναι απλά αθώοι περαστικοί και τους φίλους της να σωριάζονται κάτω από τα ναρκωτικά. Όπως ο Lil Mouse έτσι και η Katie Got Bandz έκανε συμβόλαιο με δισκογραφική και ξέφυγε από τους opps, τους εχθρούς, από τους οποίους μπορούσε ανά πάσα ώρα και στιγμή να βρεθεί στον άλλο κόσμο. Πρόσφατα το drill πέρασε στην Αγγλία. Το UK drill αναπτύσσεται στο Νότιο Λονδίνο, στην περιοχή του Brixton, και φαίνεται να έχει προς το παρόν μιμητικές τάσεις αφού η εγκληματικότητα της περιοχής δεν είναι στα επίπεδα του Σικάγο. Ο ήχος μοιάζει να εξελίσσεται περισσότερο uptempo, στα διπλάσια σχεδόν beats. Παράδειγμα του UK DRILL είναι η κολλεκτίβα "67".
Κάνε google: King Louie, Young Chop, Chief Keef, Lil Durk, Montana Of 300
Man Gets Shot On Facebook Live In Chiraq
Lil Mister & P.Rico – No Lacki
Dubstep
Είναι «παλιό» πια και ξεπερασμένο, αλλά πέρασε στο mainstream και επηρέασε πολύ τη βρετανική μουσική -στην πρώτη φάση του. Στη δεύτερη, πέρασε στην Αμερική και «ξεφτιλίστηκε» εντελώς. Πρόκειται για αργή, τελετουργική μουσική που επανέφερε την primal rave ενέργεια στην χορευτική σκηνή. Ένα σκοτεινό post-garage ιδίωμα, που προέκυψε από την συγχώνευση των καινοτομιών του two-step με την dub sound system τζαμαϊκανή κουλτούρα των αγγλικών πόλεων. Οδηγώντας την sub-bass τεχνολογία του drum n bass στα άκρα, βουνά από ηχεία δημιουργούσαν εκκενώσεις στο σώμα του χορευτή και αντηχούσαν ιδανικά σε άδειους χώρους αποθηκών στο απόλυτο σκοτάδι. Το ζήσαμε κι εδώ στις δόξες του, σε μια καταπληκτική βραδιά στο Synch την αυλή του Μουσείου Μπενάκη, κάποια βράδια στο Bios, στα live του The Bug και στην εμφάνιση της Mary Ann Hobbs –η οποία το στήριξε φανατικά και έγινε για χρόνια η «μαμά» του. Γεννημένο στο έρημο εργοστασιακό τοπίο της νότιας περιφέρειας του Λονδίνου (Croydon), ο ήχος του dubstep έβαλε φωτιά στο κέντρο της τζαμαϊκανής κοινότητας (Brixton) και το πολυφυλετικό East End (Shoreditch). Ενσωματώνοντας στο πέρασμά του μακάβρια voodoo τύμπανα, μεσανατολικά και ινδικά μοτίβα, σε ένα ευέλικτο διπλό tempo (70/140bpm), το dubstep αντανακλούσε το μεγάλο πολυφυλετικό πείραμα που είναι το Λονδίνο και άφησε πίσω του μερικά από τα καλύτερα χορευτικά κομμάτια της τελευταίας 15ετίας. Οι dubstepers ήταν μια νέα γενιά που δημιούργησε τον δικό της αστικό μύθο γύρω από τον μυστικισμό των χαμηλών συχνοτήτων με σύνθημα «Meditate on bass weight».
The Bug feat. Warrior - Queen Poison dart
Kode9 vs Daddi Gee - Sign of the Dub
Στην ίδια κατηγορία και δύο υποείδη:
Burial-esque
Αδόκιμος όρος, για μια σκηνή που υπάρχει και δεν υπάρχει, αποτελούμενη από παραγωγούς με σαφές σημείο έναρξης και αναφοράς τον Burial. Mία εκ νέου ανακάλυψη των Future garage, 2step και Dubstep, παράλληλα με μια προσπάθεια για αναπαραγωγή της μοναχικής μυσταγωγικής και βρώμικης ατμόσφαιρας ενός υπόγειου σταθμού τρένων με όλη την πυκνότητα και μυρωδιά του αέρα στα ρουθούνια της παραγωγής, διατηρώντας παράλληλα έναν εγωισμό ύπαρξης και ισχνής πρωτοτυπίας γεμάτη αυτοπεποίθηση.
Ο αυθεντικός:
Burial: Archangel
Burial – Fostercare
Και οι απομιμήσεις:
Ghostek - Trust Me
Desolate – Divinus
Brostep
Το Dubstep περνά στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού, φουσκώνει, φουσκώνει, ξεχειλίζει και η Αμερικανική εφηβεία ανακαλύπτει τη δική της rave μουσική υπόκρουση. Άτιμο πράγμα οι ορμόνες και η mainstream hip-hop κουλτούρα. Για όλα φταίει ο Skrillex.
Skrillex - Bangarang feat. Sirah
Detroit Ghetto-Tech
Σκληροπυρηνική μορφή booty bass μουσικής, εμπνευσμένη από τα εκλεκτικά set των Electrifying Mojo και Jeff Mills στο Detroit της δεκαετίας του ’80, το ghettotech είναι μια ταχύτατη μείξη techno bass, electro, hardhouse και hiphop ρυθμών. Ως ιδιαίτερη τεχνική DJing με scratch στα 150bpm, που παιζόταν αρχικά σε strip-shows(!), το ghettotech εξελίχθηκε σε υπόγειο χορευτικό φαινόμενο, που προσέλκυε ένα κοινό διαφορετικό από το Detroit techno, από τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα των μαύρων ghetto. Με τον καιρό, ανέπτυξε ένα νέο είδος χορού με περίπλοκες δεξιοτεχνικές φιγούρες, το λεγόμενο jit.
Κάνε google: DJ Assault, DJ Godfather, DJ Nasty, Aaron-Carl, DJ Deeon, Bitch Ass Darius
DJ Nasty - King Of Kings
DJ Assault - Yo Relatives
Detroit Ghetto-House / Juke /Footwork
Συνδυάζοντας τα μινιμαλιστικά (808 και 909) drum machine της Dance Mania records με τους βρώμικους στίχους του Miami Bass, το ghetto-house τρέχει με υψηλές ταχύτητες (+150bpm) και χαμηλή παραγωγή. Το sampling συναγωνίζεται τον ρυθμό σε ευρηματικότητα και οι χορευτές συναγωνίζονται μεταξύ τους με περίπλοκες κινήσεις, σε ένα είδος χορού που ονομάστηκε footwork/juke. Ένα ακόμη είδος cutting-edge υπόγειας αφροαμερικανικής μουσικής, που ενδέχεται να προκαλέσει πανικό τα επόμενα χρόνια (the future is now).
DJ Rashad - I Don't Give A Fuck
Dude 'N Nem - Watch My Feet
Kwaito
Ένα νοτιο-αφρικανικό υβρίδιο house μουσικής σε αργό tempo, με προσθήκη περίπλοκων φυλετικών κρουστών και χορωδιακών φωνητικών. Το kwaito γεννήθηκε στις ραγδαία αναπτυσσόμενες πόλεις-δορυφόρους του Γιοχάνεσμπουργκ (Pretoria και Soweto) και του λιμανιού Durban, με το τέλος του apartheid. Το λεγόμενο township funk περιλαμβάνει θεαματικές χορευτικές κινήσεις (που άφησαν άφωνο το κοινό στο YouTube με το ομώνυμο video), προκαλώντας το ενδιαφέρον ευρωπαϊκών label, όπως η Warp. Γύρω από υπαίθρια soundsystem που μαγνητίζουν το νομαδικό πληθυσμό των township, με μπάσο που προκαλεί σεισμό, στήνονται ολονύκτια rave που προκαλούν αμηχανία στις τοπικές αρχές.
Dj Mujava - Township Funk
Mbongwana Star – Kala
Kuduro
Ένα ακραίο χορευτικό φαινόμενο των παραγκουπόλεων της Angola που μετανάστευσε στην Λισαβόνα με το τέλος της αποικιοκρατίας, το kuduro αναμειγνύει αφρικανικά κρουστά με ρυθμούς της Καραϊβικής, σε ένα νέο ηλεκτρονικό πλαίσιο. Το ανεξέλεγκτα γρήγορο tempo του kuduro, με τα ασυγκράτητα φωνητικά, κυκλοφορεί στους δρόμους μέσα από τα μεγάφωνα των φτηνών λεωφορείων, μεταδίδοντας μια χορευτική ενέργεια που μπορεί να ξεσπάσει στο πλήθος ανά πάσα στιγμή.
Buraka Som Sistema - Sound of Kuduro
Os Lambas: Comboio II
Trap (EDM) / Trap Music / Trapstyle
Το νέο trap κίνημα μοιάζει να είναι στο χορευτικό ήχο ο φρέσκος λίβας που καίει τα σπαρτά, ειδικά με την διαδικτυακή ταχύτητα εξάπλωσής του στις μητροπολιτικές πίστες του underground πλανήτη και τη διαφαινόμενη επιρροή του στο mainstream. Έχει αφετηρία την Ατλάντα και το στυλιστικά ιδιαίτερο hip hop του αμερικάνικου νότου που είναι γνωστό ως trap [δες λήμμα] πάνω στο οποίο οι rappers της πόλης άρχισαν να κάνουν πειραματισμούς μειξάροντάς το αρχικά με dubstep (δες παραπάνω το λήμμα) και μετά με EDM (Electronic Dance Music). Και σε αυτό το σημείο είναι που αρχίζει και η μεγάλη σύγχυση για το τι είναι τελικά trap rap και τι είναι EDM trap και ποιος παραγωγός κάνει τι. Οι rappers πειραματίζονται με την edm ή το ανάποδο; Trap house, trap-ah-ton ( από τη σύνθεση με το moombahton), trapstep, trapbounce, hyphy bass, future bass, future trap,trap rave, trillwave είναι όροι για να περιγράψουν το νέο fusion μουσικό είδος ανάλογα με τους επιτονισμούς του. Υφολογικά από ποια αναλογία μπορούμε να πούμε ότι προκύπτει αυτός ο νέος ήχος που ξεσηκώνει τα πλήθη με ένα λιβιδινικό τρόπο; Σύμφωνα με μία απλοποιημένη αλλά εύστοχη εξίσωση συντίθεται από 1/3 Trap rap, 1/3 EDM και 1/3 Dubstep. Είναι ένα διαρκώς εξελισσόμενο είδος και παρά την όποια θεωρητική διαμάχη για την προέλευση και την κατεύθυνση που θα τραβήξει, το πάρτι απλά δεν σταματά. Turn down for what?
Κάνε google: FLOSSTRADAMUS, ƱZ, RL Grime
DJ Snake, Lil Jon - Turn Down for What
(συνεχίζεται)
σχόλια