Ομάδα Αυτοκτονίας (Suicide Squad)

0

Κυβερνητική πράκτορας, θέλοντας να δημιουργήσει μια ισχυρή ομάδα που δεν θα λέει όχι ακόμη και στις πιο επικίνδυνες αποστολές, ελευθερώνει διαβόητους φυλακισμένους που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με αντάλλαγμα την πιθανή ελευθερία τους.

Με την DC να ακολουθεί το εμπορικά πετυχημένο παράδειγμα της Marvel, ερχόμαστε σε επαφή με το δικό της διευρυμένο κινηματογραφικό σύμπαν, με ήρωες δηλαδή που πιθανόν να είχαν δευτερεύοντες ρόλους στα φιλμ των πρωταγωνιστών της εταιρείας (του Batman και του Superman δηλαδή), αλλά τώρα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, παίρνουν τη δική τους ευκαιρία. Η πρώτη, όμως, από τις πολλές διαφορές των δύο κόσμων είναι πως οι ήρωες της «Ομάδας Αυτοκτονίας», σε οποιαδήποτε άλλη ταινία της DC, λογικά θα έπαιζαν τον ρόλο του κακού.

Ξεκινώντας από αυτήν τη σύμβαση, ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Άγιερ προσπάθησε να παίξει με τις έννοιες του καλού και του κακού, αφαιρώντας από την ταινία οποιονδήποτε χαρακτήρα θα έμοιαζε απλοϊκά καλός, ώστε να βγάλει ανθρωπισμό και συναισθήματα μέσα από ένα σύνολο ατόμων, ξεκάθαρα περιθωριοποιημένων, διαταραγμένων και, στερεοτυπικά μιλώντας, δακτυλοδεικτούμενων ως κινδύνων για την κοινωνία. Το πετυχαίνει στο μεγαλύτερο διάστημα, κάνοντας κάτι που δεν είναι καινούργιο αλλά έχει αδίκως εγκαταλειφθεί από τα περισσότερα blockbusters του 21ου αιώνα, ειδικά από αυτά που περιέχουν υπερήρωες. Εκμεταλλεύεται άριστα την εισαγωγή του, δεν ορμά με τα μούτρα στη βασική ιστορία και δίνει χρόνο στους ήρωές του για να μας συστηθούν. Βλέπουμε χωρίς βιασύνη το σχέδιο της κυβέρνησης, τοποθετημένο χρονικά στο σύμπαν της DC λίγο μετά το τέλος του «Batman v Superman», το οποίο κινηματογραφικά το έχουμε δει στο «Και οι δώδεκα ήταν καθάρματα» του 1967, μόνο που εδώ ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος προσαρμόζεται σε έναν δυστοπικό και ασαφή χρονικά μελλοντικό κόσμο. Το σχέδιο έχει να κάνει με την επιστράτευση ισοβιτών που βρίσκονται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, οι οποίοι θα δημιουργήσουν ένα είδος ομάδας που δρα υπό πολύ στενή παρακολούθηση. Αν κάποιος από αυτούς επιχειρήσει να ξεφύγει, σκοτώνεται αμέσως, αν δεχτεί να φέρει εις πέρας την αποστολή του, πιθανόν να έχει ευνοϊκή αντιμετώπιση στο μέλλον.

Οι παραδοσιακοί κακοί γίνονται, λοιπόν, θύματα, πιόνια ενός ατόμου (η εξαιρετική Βαϊόλα Ντέιβις ως οργανώτρια του σχεδίου και ίσως ο πιο αληθινά κακός χαρακτήρας της ταινίας), με όλους να κουβαλούν μια προσωπική ιστορία που παίζει τον ρόλο του αδύναμου σημείου τους. Το χτίσιμο του προφίλ τους, που έγινε στην εισαγωγή, οι πρώτες τους αρνητικές αντιδράσεις και η σταδιακή μετατροπή τους σε όμαδα δείχνει να ενδιαφέρει τον Άγιερ περισσότερο ακόμη και από την αποστολή τους, τη βασική ιστορία δηλαδή. Ίσως φταίει και η επιλογή του εχθρού, καθώς η Enchantress που έχει κυριεύσει την Κάρα Ντελεβίν είναι μια μάλλον flat οντότητα σε σχέση με τους αντιήρωες που έχει απέναντί της. Σε αυτούς δεσπόζει η παρουσία του Γουίλ Σμιθ, που υποδύεται με άνεση μια πατρικη φιγούρα, όχι μόνο λόγω της σχέσης του ήρωά του (Deadshot) με την κόρη του αλλά και γιατί αναλαμβάνει τον άτυπο ρόλο του ηγέτη της ομάδας. Η Μάργκοτ Ρόμπι έχει εύκολα την τρέλα που χρειαζόταν ο χαρακτήρας της Harley Quinn, ο στιβαρός Τζόελ Κίναμαν ισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στον πειθαρχημένο στρατιώτη-φύλακα της ομάδας και στον ανυπάκουο, λόγω έρωτα, άνδρα, ενώ εντυπωσιακή είναι η μετάλλαξη του Αντεουάλε Ακινουόγιε-Αγκμπάζε σε Killer Croc, αφού η απόφαση να χρησιμοποιήσει προσθετικό μακιγιάζ αντί να ερμηνεύσει με motion capturing δίνει πολύ περισσότερη εκφραστικότητα στον ρόλο του. Ξεχωριστή περίπτωση όλης της ταινίας, ερμηνευτικά και δραματουργικά, ο Joker του Τζάρεντ Λέτο, ερωτευμένος σαν αυτόν του Νίκολσον και χαοτικός σαν του Λέτζερ, μοιάζει με μια έξτρα απόλαυση της ταινίας, χωρίς να έχει άμεση σχέση με τη βασική πλοκή, εμφανιζόμενος ως απειλή για μια μελλοντική συνέχεια.

Η περίπτωση του Joker είναι και η μοναδική στην οποία βλέπουμε ένα τόσο σημαντικό στοιχείο της ταινίας να υπάρχει κυρίως ως υπόσχεση. Ο Άγιερ, προς τιμήν του, πήγε εντελώς στην άλλη πλευρά σε σχέση με την πολιτική της Marvel, που εδώ καιρό φτιάχνει ταινίες που λειτουργούν περισσότερο ως τρέιλερ της επόμενης, και προσπάθησε, με κύριο όπλο το ταλέντο του στις σκηνές δράσης, να φτιάξει μια ταινία που να έχει δική της υπόσταση και δεν χρειάζεται να έχεις δει 2-3 προηγούμενες (η μικρή εμφάνιση του Batman αφήνει σχεδόν ανεπηρέαστη την ιστορία), ούτε τη βλέπεις με μόνο σκοπό να περιμένεις τις επόμενες. Αν και ακούγεται παράλογο, αυτή η ανεξαρτητοποίηση της «Ομάδας Αυτοκτονίας», πράγμα κάποτε αυτονόητο, έκανε μέχρι και κακό στο φιλμ, που μοιάζει πιο πολύ με μια αξιέπαινη ταινία δράσης παρά με μια ταινία υπερηρώων «σαν της Marvel», ένα ανεξήγητο ζητούμενο εδώ και καιρό από μερίδα κριτικών. Ο χρόνος θα δείξει αν μπορέσει να λειτουργήσει και ως ξεχωριστό franchise, το χτίσιμό του πάντως γίνεται σε γερά θεμέλια.

Oscars Critics
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στα εννιά μου προσπαθούσα να καταλάβω τι σχέση είχε το λεωφορείο με την Μπλανς Ντιμπουά» / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Μυθολογίες / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Η κινηματογραφική λίστα του Έλληνα συγγραφέα είναι συγκινησιακά φορτισμένη και γεμάτη παιδικές αναμνήσεις όπως και τα βιβλία του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Μυθολογίες / «Μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης στο σινεμά»: Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Από το φιλιππινέζικο σινεμά και τον Ζακ Τατί, μέχρι μια ταινία με μαχητές kung-fu που εξεγείρονται ενάντια στη γραφειοκρατία -και μία που τον ώθησε να ζητήσει από τη Marthe Keller να τον κάνει φίλο στο Facebook- η λίστα του φωτογράφου είναι γεμάτη εκπλήξεις.
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ