Προτού συναντήσω τον Κυριάκο Μπαλάσκα, είχα περάσει ήδη τις πόρτες του DarkSide Tattoo Society στο Κολωνάκι αρκετές φορές, προκειμένου να προσθέσω δυο-τρία αναμνηστικά στη μικρή, κατά τα άλλα, συλλογή μου από τατουάζ. Συναντάω συχνά ένα από τα πρώτα water color σχέδιά του στο χέρι της φίλης μου, ενώ το όνομα και η δουλειά του μου είναι εξαιρετικά οικεία. Μπορεί εγώ να μην έχω συναντηθεί (ακόμα) με το μοτεράκι του Κυριάκου, αλλά αν ξέρω κάτι για εκείνον, είναι πως η τέχνη και η φήμη του τον ξεπερνούν.
Τattoo artist, ιδιοκτήτης του DarkSide Tattoo Society, συνδιοργανωτής του Athens Tattoo Convention, του Balkan Tattoo Convention στη Θεσσαλονίκη και του Athens Tattoo Expo, Star Wars lover και ο πρώτος water color tattoo artist στην Ελλάδα, ο Κυριάκος είναι από αυτούς τους ανθρώπους που όταν σου μιλά για τη δουλειά του, καταλαβαίνεις αμέσως πως αυτό που κάνει το αγαπά.
Πριν μπω στο DarkSide Tattoo Society Chalandri, το δεύτερο «παιδί» του, στην καρδιά του Χαλανδρίου, που άνοιξε τις πόρτες του πριν από περίπου έναν χρόνο, είχα διαβάσει αρκετά για εκείνον και σκεφτόμουν πως θα είχε βαρεθεί να απαντά στις ίδιες ερωτήσεις σχετικά με την πορεία του. Για το μοναδικό πράγμα που δεν ήμουν προετοιμασμένη ήταν ότι ο Κυριάκος είναι από τους πιο ειλικρινείς, αστείους και προσγειωμένους ανθρώπους και καλλιτέχνες που θα συναντήσει κανείς.
Το κόλλημά μου είναι να ψάχνω στο Instagram και να βρίσκω τα χειρότερα τατουάζ στον κόσμο. Τα πιο καμένα. Έχω έναν φάκελο όπου μαζεύω τα πιο αστεία και κακοχτυπημένα, μου αρέσει πάρα πολύ αυτό!
«Το πρώτο μου τατουάζ το έκανα πολύ μικρός. Τότε κατάλαβα πως ήθελα να ασχοληθώ με το σχεδιαστικό κομμάτι, αλλά όχι το καλλιτεχνικό. Ζωγράφιζα ήδη, οπότε απλώς άρχισα να ζωγραφίζω και τατουάζ – δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να τα κάνω ο ίδιος. Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή πως είναι φασάρα και το γούσταρα πολύ, οπότε κάποια στιγμή άλλαξα εντελώς τη ζωγραφική μου και έκανα σχέδια πιο κοντά στο τατουάζ, χωρίς όμως να έχω σκεφτεί το ενδεχόμενο να τα "βαράω" εγώ. Μετά από λίγα χρόνια, το 2006, με πίεσαν οι γονείς μου κι έτσι ξεκίνησα (γέλια).
Σπούδασα γραφιστική στο LCP (London College of Printing). Το "επάγγελμα" του να ανοίγω τον υπολογιστή για να βρω φωτογραφίες στο Ίντερνετ για να σου φτιάξω το σχέδιο δεν το έχω κάνει. Όσο βρισκόμουν στο Λονδίνο, ξεκίνησα να κάνω piercings, περίπου το 2000. Δεν έπαιρνα καν χρήματα, απλώς το έμαθα επειδή μου άρεσε – είχα piercings, είχα τατουάζ, είχα μπει σε αυτό το μονοπάτι ήδη. Δεν σκέφτηκα ποτέ να το κάνω για τα χρήματα.
Με το που πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα, ξεκίνησα κατευθείαν να "βαράω" τατουάζ. Ξεκίνησα τη μαθητεία μου σε ένα μεγάλο στούντιο, που το φτιάξαμε όλοι μαζί παρέα. Εκεί έκατσα περίπου 9 χρόνια. Για μένα, το να κάνεις τατουάζ σημαίνει να ξεκινήσεις από το μηδέν, από τη ζωγραφική, για να καταλήξεις να αφήσεις κάτι για πάντα στο δέρμα κάποιου. Είναι πολύ ωραίο και διασκεδαστικό, όσο κι αν η ευθύνη ακούγεται μεγάλη. Δεν σκέφτηκα ποτέ να γυρίσω στο Λονδίνο. Δεν υπήρχε κάτι άλλο στη ζωή μου, δεν σκέφτηκα να κάνω καριέρα σε κάτι άλλο, ούτε καν στο τατουάζ. Απλώς μου άρεσε να κάνω τατουάζ. Τελεία!
Δεκατρία χρόνια μετά την πρώτη μου επαφή με το τατουάζ, πέρασα μια περίοδο κατά την οποία είχα σταματήσει να δουλεύω στο στούντιο και ήθελα να κάτσω λίγο και να ασχοληθώ με τη ζωγραφική μου. Το DarkSide επίσης δεν ήταν στα πλάνα μου. Απλώς κάποια στιγμή άρχισαν όλοι να μου στέλνουν μηνύματα και να με ρωτάνε πού θα με βρουν για να κάνουν τατουάζ. Ε, το σκέφτηκα μισή ώρα και τελικά το αποφάσισα (γέλια).
Το water color είναι μια τεχνική που βρήκα κατά λάθος. Την ανακάλυψα κάνοντας σε μια κοπέλα ένα τατουάζ που είχε κάποια χρωματιστά μέρη με fade και μου βγήκε έτσι. Όταν το τελείωσα με την κοπέλα, φώναξα τον Captain και του είπα: "Έλα να σου κάνω ένα μικρό τατουάζ να δω λίγο κάτι". Το έκανα, πέτυχε, το εξέλιξα έτσι ώστε η νερομπογιά να έχει πιο έντονη υφή και μετά το έβαλα σε όλα μου τα τατουάζ. Πλέον, η τεχνική του water color είναι αρκετά διαδεδομένη στην Ελλάδα, ωστόσο διαφέρει από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη.
Το DarkSide Τattoo Society στο Κολωνάκι άνοιξε τις πόρτες του τον Οκτώβριο του 2013. Ο κόσμος το αγκάλιασε κατευθείαν, κάτι το οποίο για μένα ήταν ένα σοκ. Ήξερα πως θα είχα κάποιον κόσμο που θα με ακολουθούσε για τη δουλειά μου, αλλά δεν περίμενα να είναι τόσος πολύς!
Στο DarkSide έχουμε καταφέρει ο καθένας να αναπτύξει το δικό του στυλ, να αποκτήσει τη δική του ταυτότητα και να είναι ο καλύτερος στο είδος του, οπότε κανείς δεν επεμβαίνει στα σχέδια του άλλου. Είμαστε 14 tattoo artists συνολικά, οπότε στο DarkSide θα βρεις 9 διαφορετικά στυλ: old school, traditional, black and gray, black work, dottism, γραφιστικά, ρεαλιστικά, fine needle, single needle. Μπορείς να διαλέξεις αυτό που θες και να σου κάνει τατουάζ ένας απ' τους καλύτερους.
Είναι δυνατό να βρει κανείς όλα αυτά τα στυλ στο DarkSide Tattoo Society στο Κολωνάκι και κάποια στο Χαλάνδρι. Από το Χαλάνδρι, όμως, κάνουν κύκλο όλοι οι tattoo artists καθ' όλη τη διάρκεια του μήνα, οπότε μπορείς να βρεις ό,τι θέλεις και στα δύο μαγαζιά. Το πρόγραμμα των artists είναι προσχεδιασμένο για όλο τον χρόνο και έρχονται στο Χαλάνδρι ανά εβδομάδα. Επίσης, όποιος θέλει μπορεί να κλείσει ραντεβού στο Κολωνάκι για το Χαλάνδρι και το αντίστροφο, ενώ, αν ενδιαφέρεσαι για ένα συγκεκριμένο είδος τατουάζ, θα σε ενημερώσουν πού βρίσκεται ο κατάλληλος artist. Τα δύο μαγαζιά συνεργάζονται, δεν είναι διαφορετικά. Ο λόγος που άνοιξε το DarkSide στο Χαλάνδρι είναι για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πελατών στα βόρεια προάστια, καθώς πέρασα αρκετά χρόνια εκεί και αρκετός κόσμος που με γνωρίζει μένει εκεί.
Σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το τατουάζ θα έλεγα, αν δεν το αγαπάει, να το αφήσει. Να μην μπει καν στη διαδικασία. Αν το κάνει για τα χρήματα, δεν θα τα πάρει ποτέ, γιατί δεν θα μπει στην καλλιτεχνική διαδικασία. Θα του έλεγα να στρωθεί και να ζωγραφίζει ασταμάτητα – όταν νιώσει πως έχει ζωγραφίσει πολύ, είναι στη μέση. Να συνεχίσει να ζωγραφίζει και να βρει έναν δάσκαλο που δεν θα του δώσει μοτεράκι απ' την αρχή, για να μπει στην τέχνη ομαλά, όταν έρθει η ώρα του. Αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά, γιατί όλοι πιστεύουν πως θα γίνουν αμέσως εκατομμυριούχοι.
Μου έχουν συμβεί εκατοντάδες άβολες εμπειρίες όλα αυτά τα χρόνια. Είναι Ιούλιος, έξω καίγεται η πλάση κι έχει έρθει μια κοπελίτσα που φοράει πάνινα παπούτσια χωρίς κάλτσες για να κάνει τατουάζ στο κουντεπιέ. Εν τω μεταξύ, είναι σαν τα κρύα τα νερά, μέχρι που βγάζει το παπούτσι. Δεν ξέρω πώς να αντιδράσω, οπότε παίρνω καθαριστικό σπρέι κι αρχίζω να ψεκάζω το πόδι. Τυλίγω το άλλο με νάιλον, "για να μην ακουμπάω και λερωθώ" της λέω (γέλια). Μετά, όμως, που το τύλιξα με το νάιλον ήταν χειρότερα, γιατί ίδρωσε περισσότερο και μετά ψέκαζα και το νάιλον (γέλια). Να μια άβολη ιστορία, να θες να αφήσεις κάτω το μοτεράκι και να φύγεις.
Έχει λιποθυμήσει άνθρωπος, επίσης. Ξέρεις, όταν "βαράς" έχεις ένα ποτηράκι με νερό δίπλα για να ξεπλένεις το μελάνι από το μοτεράκι. Έχει λιποθυμήσει άνθρωπος, λοιπόν, από το στρες κι έχω πάρει το νερό και του το έχω ρίξει στο πρόσωπο για να συνέλθει – μόνο που το νερό ήταν γεμάτο μελάνια. Έχω κρατήσει κόσμο που έκανε εμετό, τους έτριβα την πλάτη. Μια φορά κάποιος λιποθύμησε όταν του έβαλα τη στάμπα. Μετά συνήλθε, πήγαμε να κάνουμε το τατουάζ και μόλις πάτησα το πετάλι κι άκουσε τον ήχο, ξανάπεσε. Εντάξει, κάποιοι είναι για τατουάζ και κάποιοι δεν είναι.
Σε κάποιον που θέλει να κάνει τατουάζ στο πρόσωπο θα έλεγα "ναι", εννοείται. Αν πιστεύει πως έχει φτάσει σε ένα σημείο στη ζωή του όπου ξέρει πως αν το κάνει δεν θα του δημιουργήσει κανένα πρόβλημα στην καθημερινότητά του, εννοείται να το κάνει. Ο μύθος γύρω από το τατουάζ δεν υπάρχει πλέον. Και να δεις κάποιον με τατουάζ στο πρόσωπο δεν θα τον κοιτάξεις τόσο περίεργα – έχουμε φτάσει σε ένα τέλειο σημείο. Γενικότερα, κερδίσαμε. Είμαστε πιο πολλοί και στην παραλία, κερδίζουμε (γέλια).
Το τατουάζ δεν είναι μόδα, ούτε υπάρχει κάποια συγκεκριμένη τάση που ακολουθεί ο κόσμος. Όλα έχουν γίνει ξανά και ξανά, αλλάζει απλώς λίγο το σχέδιο, για να διαφέρει από το προηγούμενο. Πάντα ήταν έτσι και έτσι θα συνεχίσει να είναι. Δεν υπάρχει παρθενογένεση σε αυτό το κομμάτι. Κάποτε ο κόσμος είχε τατουάζ, μεγάλα ή μικρά, και δεν τα έβλεπες, γιατί ήταν ταμπού. Τώρα, που δεν υπάρχει πλέον ταμπού, απλώς τα βλέπεις πιο συχνά σε εμφανή σημεία κι έτσι ίσως φαίνεται λες και ο κόσμος κάνει τα ίδια. Έχουν όλοι τα πάντα κι αυτό δεν θα αλλάξει. Σε αυτό πιστεύω πως βοήθησαν πολύ οι celebrities και ειδικότερα οι ποδοσφαιριστές. Ένα πραγματικά μεγάλο ξεκίνημα έκανε ο Ντέιβιντ – το μανίκι του μου το έχουν ζητήσει χιλιάδες φορές. Το να ξεφύγει κανείς από το ταμπού του τατουάζ έχει να κάνει και με το πού βρίσκεται, άλλωστε σε πολλές χώρες η τέχνη του τατουάζ τώρα ξεκινά.
Το κόλλημά μου είναι να ψάχνω στο Instagram και να βρίσκω τα χειρότερα τατουάζ στον κόσμο. Τα πιο καμένα. Έχω έναν φάκελο όπου μαζεύω τα πιο αστεία και κακοχτυπημένα, μου αρέσει πάρα πολύ αυτό.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια