Μαρκίζες σινεφιλίας και ελπίδας: 20 μηνύματα από κλειστά σινεμά
Ανεξάρτητα σινεμά, κυρίως από τις ΗΠΑ, μας χαιρετούν και ελπίζουν πως δεν μας αποχαιρετούν, μετατρέποντας την αγωνία τους για το μέλλον σε μια λιτή ατάκα.
Οι κινηματογράφοι θα έκλειναν με την έλευση της τηλεόρασης, αργότερα του video, των DVD, της συνδρομητικής, του Netflix. Τελικά νικήθηκαν μόνο από μια πανδημία – προσωρινά ελπίζουμε. Για μια βιομηχανία που δεν κλείνει ποτέ, που υποδέχεται τους θεατές 365 μέρες το χρόνο, η εικόνα των κλειστών σινεμά δεν συνηθίζεται, όσες μέρες κι αν περάσουν, όσο σωστός κι αν είναι ο λόγος που έκλεισαν. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε στην τρίτη εβδομάδα, σε ΗΠΑ και Αγγλία πέρασε το δεκαήμερο.
Η κινηματογραφική αίθουσα περνά τη μεγαλύτερη δοκιμασία της σε μια ταλάντωση 120 χρόνων, με τα πάνω και τα κάτω της, και μας στέλνει μηνύματα από τις μαρκίζες της, γεμάτα σινεφιλία, χιούμορ και ελπίδα. Ανεξάρτητα σινεμά, κυρίως από τις ΗΠΑ, μας χαιρετούν και ελπίζουν πως δεν μας αποχαιρετούν, μετατρέποντας την αγωνία τους για το μέλλον σε μια λιτή ατάκα. Θα τα περιμένουμε και θα μας περιμένουν.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελευθερούπολη Καβάλας. Σπούδασε Πληροφορική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, βρήκε όμως στο δρόμο του το σινεμά για το οποίο άρχισε να γράφει δειλά το 2006. Σήμερα ψάχνει εμμονικά ταινίες μέσα σε ταινίες στο FilmsInFilms και αρθρογραφεί, κυρίως διαδικτυακά, για το αγαπημένο του αντικείμενο.
σχόλια