Δράματα

Δράματα Facebook Twitter
Φωτό: Στέργιος Μουντσάκης
0

Άλλο ένα Φεστιβάλ Δράμας πέρασε από πάνω μας, αφήνοντάς μας εξουθενωμένους από τ’ απανωτά καρέ. Τα βραβευμένα θα προβληθούν 14-20 Οκτωβρίου στην οθόνη του Τριανόν, αλλά χωρίς τη δραμινή ατμόσφαιρα, που φέτος εμπλουτίστηκε με πνευστά και Τέρι Γκίλιαμ. Για επτά ημέρες το πιο φρέσκο σκηνοθετικό δυναμικό της χώρας μετακόμισε από το Six d.o.g.s στη Δράμα. Μέσα σε μεταμεσονύκτια, γαλάζια τρίκυκλα, δίπλα σε τενεκέδες με τυρί κα αναθυμιάσεις βαλκανικής συναυλίας, ευτυχισμένοι σκηνοθέτες αναλύουν ταινίες με αλκοολικό πάθος. Η αθηναϊκή αποικία συνεχίζει σε τρίκλινα μπανταρισμένων ξενοδοχείων, καπνισμένα μπαρ και στυλώνεται με μεταμεσονύκτιες ψαρόσουπες.

Ευτυχισμένος σκηνοθέτης είναι ο βραβευμένος σκηνοθέτης. Ο αβράβευτος, αν διαθέτει δραματικές τάσεις ηθοποιού, μπορεί να προκαλέσει ατύχημα στο 224ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Δράμας-Αθήνας, διότι τον πόνο του θα τον εκτοξεύσει ουρλιάζοντας «στάματα να κατέβω» στον οδηγό του Ι.Χ. που, αν είναι ηθοποιός, θα πατήσει απότομα φρένο, παρότι τρέχει με 140 χλμ. την ώρα. Τη γλιτώσαμε όμως - και ορκίζομαι να μην ξαναεπιβιβαστώ σε αυτοκίνητο με κινηματογραφική διάθεση στο πλαίσιο της εθνικής οδού. Ευτυχισμένοι επέστρεψαν στην Αθήνα οι Γιώργος Φουρτούνης και Ρηνιώ Δραγασάκη. Κάποιοι αρκέστηκαν σε καλά λόγια, εφόσον το ζητούμενο για μια ταινία είναι να προβληθεί: πολλά φεστιβάλ δεν έχουν καν διαγωνιστικό τμήμα.

Ταινίες που θα ξανάβλεπα

Make-up, του Χρήστου Μασσαλά. Διαδραματίζεται στο σύμπαν που ζω. Στη γειτονιά μου. Στο μετρό κάτω απ’ το σπίτι μου. Επιθυμώ το παλτό της ηρωίδας. Τον νερντ αμήχανο καθηγητή. Να την ξαναδώ. Λυπήθηκα που δεν ήταν μεγάλου μήκους. Χάρηκα που πήρε το βραβείο «Έλληνες του Κόσμου».

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου στο If you have no place to cry, του Αριστοτέλη Μαραγκού. Σαν τραγούδι του Κουρτ Βάιλ, σαν απελπισμένη αγάμητη αντροπαρέα σε καράβι, σαν κλάμα που θέλει να ξεσπάσει, σαν έγχρωμος πίνακας του Πικάσο μας συγκίνησε η ασπρόμαυρη αγγλόφωνη. Μέχρι που μου εξήγησαν ότι μοιάζει «υπερβολικά» με μια κλασική, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε και το πρώτο βραβείο, το αγγελοπουλικό Πίστομα. Ακόμα μ’ αρέσει.

Όσοι γεννηθήκαμε ή μεγαλώσαμε στη δεκαετία της περμανάντ ταυτιζόμαστε με την ταινία O μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντι της Ρηνιώς Δραγασάκη. Όλοι θα θέλαμε έναν τέτοιον μπαμπά, μια τέτοια βιβλιοθήκη, ένα τέτοιο χούλα-χουπ. Είναι τα ‘80s: η μικρή διεκδικεί τον πολιτικοποιημένο πατέρα της από την πλανεύτρα Αριστερά, ενώ ο Λένιν αχνοφέγγει στο γραφείο κι ο Φρέντι Κρούγκερ κάνει πλάτες στα σαλιαρίσματα της αδερφής. Ωραία μουσική.

Βραβείο Κοινωνικού Προβληματισμού στο Γεια σου, Ανέστη, του Δημήτρη Κανελλόπουλου, με άψογους διαλόγους, ρυθμό και γάιδαρο. Γεια σου, Ανέστη!

Γιατί το ελληνικό σινεμά δεν τα καταφέρνει με τις κωμωδίες; Διότι είναι δυσκολότερες. Και είμαστε λίγο κλαψιάρηδες. Ελένη του Στέργιου Πάσχου και Κόφ’ το του Βασίλη Καλαμάκη: πολύ γέλιο στις κωμωδίες που μοιράστηκαν έναν διαφορετικό Ερρίκο Λίτση, ο οποίος πανηγυρικά βραβεύτηκε για τη δεύτερη. Γιατί δεν βραβεύτηκαν περαιτέρω; Ίσως ανέδιναν ελαφρά τηλεορασίτιδα, που θα χαθεί καθώς οι πολύ νέοι σκηνοθέτες τους μεγαλώνουν. Η πρωταγωνίστρια της σουρεάλ Ελένης, Ιωάννα Κολλιοπούλου, βραβεύτηκε επίσης.

Γιατί οι ξένες ταινίες είναι άρτιες τεχνικά και σεναριακά; Γιατί δεν αποπνέουν έλλειψη στέρεης πλοκής; Έχει δίκιο ο Σέρβος αποτιμητής ότι το σινεμά μας «έχει τα χάλια του;» Στον Bozidar Zecevic άρεσαν μόνο ο Τζαφάρ της Νάνσυς Σπετσιώτη και τα Κινητά Στοιχεία του Ανδρέα Σιαδήμα. Δύο βραβεία στο Τζαφάρ που αξιοποιεί κάθε δευτερόλεπτο των τριών λεπτών του. Ο ταπεινός, πειστικός Πακιστανός τελικά είναι κούριερ που δεν γνώριζε ούτε το σενάριο. «Και γιατί στην Κόντρα ξυρίζουν καθιστό τον νεκρό;», απορεί ο Σέρβος. Ποιος ξέρει; Σκέφτομαι ότι παραείναι κλασικός για να έχει τις προσλαμβάνουσες να γουστάρει Λένιν, Make up ή Toothbrushes.

Toothbrushes των Νίκου Μπρανίδη και Γιάννη Μπουγιούκα: Έξυπνη, μη ομιλούσα ταινία που διαδραματίζεται ολόκληρη σε τουαλέτα ενός τετραγωνικού. Τουλάχιστον, πήρε βραβείο μοντάζ. 

Έντονη βαλκανική ατμόσφαιρα στον Ηγέτη του Γαβριήλ Τζάφκα (Βραβείο Σεναρίου), που έχωσε ακορντεόν και πιτσιρίκια σε τρένα, φωνακλάδες σε σοκάκια, ορφανά σε πισίνες. Ο αγαπημένος συγγραφέας του σκηνοθέτη είναι, φαντάζομαι, ο Κουστουρίτσα.

Υπέροχο το Φαγάνας του Νίκου Χρονόπουλου για τους διαγωνισμούς πολυφαγίας στην Αμερική με έπαθλο τη Χρυσή Σαλιάρα, που απονεμήθηκε εντός ταινίας. Επαγγελματικό και καπνιστικό το animation Human Nature του Νάσου Βακάλη της εμ… Warner Bros.

MUSIKHOF του Θωμά Κιάου. Γυαλί που καραδοκεί γυμνό πόδι μπαλαρίνας. Γλάστρα που εκκρεμεί τρία μέτρα πάνω από αμέριμνο παιδικό κεφαλάκι: σασπένς μέχρι τέλους.

Σαμουράι του Γιώργου Μακρή. Μινιμαλιστικά ατμοσφαιρικά πλάνα, τσαλακωμένα σεντόνια και πλήρης μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή Γιώργου Γαϊτανίδη από καθημερινό γυμνό άνθρωπο σε στυγνό δολοφόνο με απειλητικά γάντια.

Living city: Μας πήρανε την πόλη. Κάποιοι τη μίσησαν. Ως κομικομανής λάτρεψα τα πλάνα του ανδρόγυνου ήρωα που έγλυφε τα ντουβάρια κι έμοιαζε με τον Ξάξακα Νάστα. Σενάριο πρωτότυπο, έως του να το πάρει ο Τιμ Μπάρτον να το κάνει μακρύ αριστούργημα. Πήρε διάκριση. Διάκριση και στους Αρίσταρχο Παπαδανιήλ και Σοφία Μαντούβαλου για την άψογη σειρά Ένα γράμμα, μια ιστορία, Ο βιολιστής βάτραχος. 

Ποιος Βασίλης;: Σύγχρονη, καλογυρισμένη, ζεστή, αβράβευτη, με σούπερ κοριτσάκι.

Τα ντοκιμαντέρ Ethos process Part 2 και Ημερολόγια Επαρχίας» μιλάνε για πράγματα συγκινητικά: για θεραπεία κακοποιημένων γυναικών μέσω θεάτρου και ψυχοθεραπείας και για τη Σαμοθράκη και τον αειφόρο Φουκόκα.

Μόνο 19 του Γιώργου Παντελεάκη με σύγχρονο θέμα: τα κονδυλώματα.

Φοβερά τα αφιερώματα στις κινηματογραφικές σχολές La Femis και Norske Filmskolen. Στη γαλλική Η πρώτη φορά μια αναποφάσιστη λολίτα βγάζει την ψυχή του σαραντάρη που την αποπλανεί, μέχρι που αυτός μετανιώνει την ώρα και τη στιγμή που την πόθησε.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ