Κάθε Παρασκευή και Σάββατο εμφανίζεστε μαζί με τον κιθαρίστα Παναγιώτη Μάργαρη στο θέατρο Αργώ. Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί;
Πρόκειται για μια μουσική παράσταση με τραγούδια από διάφορες χώρες του κόσμου, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Αργεντινή, η Αγγλία, και βέβαια με τραγούδια μεγάλων συνθετών της Ελλάδας, τα οποία και παρουσιάζουμε με απόλυτα φυσικό ήχο, χωρίς καμιά μικροφωνική ενίσχυση, με την απόλυτη δύναμη της φωνής και της κιθάρας. Επίσης, θελήσαμε, εφόσον θα εμφανιζόμασταν σε θεατρική σκηνή, να συνδυάσουμε κάποια απ’ τα τραγούδια με μικρά αποσπάσματα από ποιήματα του Λόρκα, μια κι εκείνος αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης των παραστάσεων αλλά και της δισκογραφικής δουλειάς που κάναμε με τον Παναγιώτη. Eπιπλέον, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει ένα απλό αλλά πολύ όμορφο σκηνικό που επιμελήθηκαν η εικαστικός Παρασκευή Γαρδέλη κι η φωτογράφος Renee Revah. Σε συνδυασμό με τους φωτισμούς του Περικλή Μαθιέλη, δημιουργείται το κλίμα που θέλαμε για την παράσταση.
Δώσατε στις παραστάσεις σας το όνομα «duende», μια λέξη που προέρχεται από την ανδαλουσιάνικη διάλεκτο, ενώ αποτελεί και τον τίτλο του δίσκου που κυκλοφορήσατε φέτος, μαζί με τον Παναγιώτη Μάργαρη. Τι ακριβώς σημαίνει το duende και γιατί σας έχει επηρεάσει τόσο;
Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι αρκετά με ρεπερτόριο απ’ τη διεθνή μουσική σκηνή. Μέσα από αυτά τα τραγούδια ανακάλυψα πτυχές που δεν ήξερα ότι διαθέτω. Ο Λόρκα, ο οποίος επινόησε την έννοια του duende, ανάμεσα σε άλλα, λέει πως αυτό δεν βρίσκεται στον λαιμό, άλλα ανεβαίνει από τις γυμνές πατούσες των ποδιών! Είναι το συναίσθημα, το πάθος, η ανείπωτη συγκίνηση που σε κάνει ν’ ανατριχιάζεις, να χαμογελάς, να κλαις, όταν το σώμα αντιδρά σε μια καλλιτεχνική έκφραση, στο τραγούδι, στο χορό, στη μουσική! Κάποια απ’ τα τραγούδια που έχουμε επιλέξει για την παράσταση αλλά και για τη δισκογραφική δουλειά, ενώ είναι γραμμένα σε γλώσσες που δεν μιλώ και δεν γνωρίζω, έχουν τη δύναμη να με συγκινούν και να με κάνουν να υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Έχουν κάτι το μαγικό. Με μεταμορφώνουν! Κυριεύομαι κι εγώ απ’ το duende.
Το συνολικό ύφος του duende είναι κάτι που δεν έχετε ξαναδοκιμάσει στο παρελθόν. Υπάρχουν κι άλλα διαφορετικά μουσικά μονοπάτια στα οποία θα θέλατε να περιπλανηθείτε;
Πριν από μερικά χρόνια έκανα κάποιες παραστάσεις βασισμένες στο τάνγκο, και συγκεκριμένα στην υπέροχη μουσική του Astor Piazzolla. Όσο μεγαλώνω, ψάχνω, μαθαίνω και παθιάζομαι ακόμα περισσότερο με νέα ακούσματα. Νιώθω ότι συνεχώς μου ανοίγονται νέοι δρόμοι στον κόσμο της μουσικής. Δεν διανοούμαι ότι θα μπορούσα να μετατρέψω τη μουσική σε ρουτίνα! Αν γίνει αυτό, τότε όλα θα έχουν τελειώσει για μένα.
Διαπιστώνετε μεγάλες διαφορές στην ερμηνευτική και τη συνολικότερη μουσική εμπειρία μεταξύ θεάτρου και μουσικής σκηνής;
Στη μουσική σκηνή τα πράγματα είναι πιο χαλαρά, πιο επικοινωνιακά, στο θέατρο αναγκαστικά πιο σκηνοθετημένα. Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει το ένα περισσότερο από το άλλο. Άλλη η αίσθηση σε μια μουσική σκηνή, άλλη σε θεατρική. Προσωπικά, έχω την ανάγκη έκφρασης με κάθε τρόπο.
Στη δισκογραφική σας δουλειά έχετε συνεργαστεί μ’ έναν απ’ τους μεγαλύτερους κιθαρίστες παγκοσμίως, τον Αl Di Meola. Με τι εντυπώσεις σας άφησε αυτή η συνεργασία;
Για μένα, οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι αυτοί που έχουν γενναιόδωρη ψυχή! Αυτοί που είναι απαλλαγμένοι από περίεργα συμπλέγματα και που βάζουν στην άκρη το τεράστιο εγώ που σου δημιουργεί η έκθεση στον κόσμο, που παραμένουν άνθρωποι. Έτσι ένιωσα μετά τη γνωριμία μου με το Al. Παρόλο που τον συναναστράφηκα λίγο, μου έδωσε την εντύπωση ότι ζει για τη μουσική του και δεν φοβάται να προσφέρει τη γνώση του απλόχερα. Μας φέρθηκε γενναιόδωρα. Και οι δυο βραδιές στο Gazarte αλλά και οι στιγμές που περάσαμε κατά την ηχογράφηση των τραγουδιών θα μου μείνουν αξέχαστες!
σχόλια